Ανεπαρκείς καθώς και Ράθυμοι

Ανεπαρκείς καθώς και Ράθυμοι - Θοδωρής Καρανικόλας

Από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή 

Το βιβλίο αποτελείται από δύο μέρη και βασίζεται σε έργο του συγγραφέα που είχε εκδοθεί στο παρελθόν (αλλά σε μια πιο βελτιωμένη έκδοση ) και την συνέχεια του,που εκδίδεται για πρώτη φορά. 

Είναι σύγχρονο, είναι αληθινό, είναι απολαυστικό.Οι ηρωες του πολλοί.Ίσως λίγο περισσότεροι από ότι θα έπρεπε για τα δικά μου γούστα. Δεν το κρύβω πως πήγα μερικές φορές πίσω μπρος για να θυμηθώ τα ονόματα. Οι πρωταγωνιστές όμως ειναι 4 φίλοι.Μια παρέα φιλων που προσπαθούν να κάνουν τη διαφορά.Αγανακτισμένοι , απεγνωσμένοι κι απογοητευμένοι προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια χώρα εξαντλημένη και στεγνή από προσφορές εργασίας και προοπτικές εξέλιξης , οι οποίες όμως στο παρελθόν παρέχονταν απλόχερα και αφειδώς. 

Ο συγγραφέας πιάνει ακριβώς τον παλμό των νέων ,οι οποίοι κατά την περίοδο των μνημονίων και της οικονομικής κρίσης ήταν οι πιο ζημιωμένοι. Γεμάτοι πτυχία και προσόντα βρέθηκαν overqualified για τις ελάχιστες προσφερόμενες θέσεις εργασίας. 

Ο Θοδωρής Καρανικόλας , καταδεικνύει και καταδικάζει ολα τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας. Με μια γλώσσα απλή, σύγχρονη, νεανική, γίνεται φωνή για πολλούς νέους της χώρας μας.Φυσικά , οι χιουμοριστικές πινελιές δεν μπορούν να λείπουν από ένα τέτοιο βιβλίο καθώς πώς αλλιώς θα παρουσιαστούν όλες αυτές οι πραγματικά κωμικοτραγικές καταστάσεις που ζήσαμε εκείνα τα χρόνια. 

Ο τίτλος του, ειρωνικός.Οι ανεπαρκείς και οι ράθυμοι δεν είναι άλλοι από τους νέους αυτούς που τρέχουν με τα βιογραφικά στα χέρια αναζητώντας μια δουλειά. Νέοι που όμως δεν έχουν σταματήσει να ονειρεύονται, να ερωτεύονται και να διασκεδάζουν. 

Από το βιβλίο αυτό δεν απουσιάζει ούτε η μουσική.Οι σελίδες του είναι γεμάτες από στίχους τραγουδιών του παρελθόντος αλλά και πιο σύγχρονες που συντροφεύουν τον αναγνώστη σε αυτό το ταξίδι δίνοντας μια νότα πιο νοσταλγική. 

Χαμηλός βασικός μισθός, "μαύρη" εργασία,εργασιακή εκμετάλλευση από τη μία και ανεργία από την άλλη. Αυτό δεν είναι μυθοπλασία , μα παρουσίαση μιας πραγματικότητας , δυστυχώς. Το βιβλίο είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα ,όμως ο συγγραφέας ασκεί και την κριτική του στις κυβερνήσεις που έφεραν την χώρα σε τέτοια κατάσταση, δίνοντας και μια πολιτική χροιά στο ανάγνωσμα αυτό. 

Τι είναι όμως αυτό που κάνει το συγκεκριμένο βιβλίο να διαφέρει από άλλα του είδους; Τι διαφορετικό έχει να πει πέρα από μια ιστορία που διαδραματίζεται στην περίοδο της κρίσης; Το βιβλίο αρχίζει και παρουσιάζει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον την στιγμή που μετά τη μέση αρχίζουν οι ανέλπιστες ανατροπές που με ξάφνιασαν καθώς καθόλου δεν τις περίμενα. 

Τα θύματα παίρνουν το νόμο στα χέρια τους. Γίνονται οι ίδιοι τιμωροί και αποδίδουν τη δικαιοσύνη που ζητούν. Οι κοινωνικές ανισότητες,αδικίες, γνωριμίες και συμφέροντα φαίνονται ξεκάθαρα και σε αυτήν την περίπτωση. Το βιβλίο είναι πλούσιο από γεγονότα και ιστορίες. Ιστορίες από το παρόν αλλά και από το παρελθόν. Επιπλέον είναι γεμάτο από εικόνες από τις γειτονιές της Αθήνας , με τις οποίες ο αναγνώστης νιώθει οτι βρίσκεται ακριβώς εκεί, πλάι στους πρωταγωνιστές.

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook  και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

"Δύο γενιές μετά και σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε. Όσοι δεν γίνονται και δεν θα γίνονται υπηρέτες του συστήματος, όσοι δεν ξεπουλάνε και δεν θα ξεπουλάνε την προσωπικότητα και την ψυχή τους για μια ψήφο ή για ένα μεροκαματάκι, όπως όλοι εμείς εδώ, θα

χαρακτηρίζονται πάντα "ανεπαρκείς, καθώς και ράθυμοι'".

Τέσσερις φίλοι, ο Θάνος, ο Μπάμπης, ο Στέλιος και ο Σπύρος, προσπαθούν να παλέψουν και να αντισταθούν στο νέο τοπίο που ξεδιπλώνεται στην Ελλάδα του 2010, λίγο πριν την υπογραφή του πρώτου μνημονίου και την επιτήρηση της χώρας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η μουσική, η παρέα, οι συναντήσεις τους τούς βοηθούν να ξεχάσουν, όχι να αντιδράσουν. Πράξεις αντίδρασης χαρακτηρίζουν μόνο τις "στοχοποιήσεις" τους, μια -κατ' αυτούς- μορφή τιμωρίας που πραγμα-τοποιούν ενάντια σε όσους φροντίζουν με τη στάση τους να συντηρηθεί το υπάρχον σύστημα στην αγορά και τη ζήτηση εργασίας. Κάποια ανύποπτη στιγμή όμως, και ενώ προκύπτουν ορισμένες διχογνωμίες σχετικά με τους τρόπους δράσης της ομάδας τους, το παρελθόν και οι ανοιχτοί λογαρια-σμοί του θα μπλεχτούν ανάμεσά τους και η Ιστορία θα θελήσει να επαναληφθεί και ως φάρσα και ως τραγωδία.

Πέντε χρόνια μετά, το καλοκαίρι του 2015, εν μέσω δημοψηφίσματος, capital controls και την απειλή της εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη να έχει διχάσει την ελληνική κοινωνία, ο καθένας από την παρέα έχει χαράξει διαφορετικό δρόμο. Ωστόσο, μια απροσδόκητη γνωριμία, μια αποκάλυψη, ένα μυστηριώδες γεγονός, αλλά και το παρελθόν, που δεν έχει κλείσει οριστικά τις εκκρεμότητές του απέναντι τους, θα τους αναγκάσουν να ξαναβρεθούν, να αναρωτηθούν για τον εαυτό τους και να αναθεωρήσουν.

Ένα βιβλίο που ενώνει δύο κρίσιμες περιόδους της Νεοελληνικής Ιστορίας και έχει την απαρχή του στην άνοιξη του 1941, λίγο πριν τη γερμανική εισβολή.

Μια ιστορία για την απότομη προσγείωση και τον ανηφορικό αγώνα μιας γενιάς που έμαθε στα δύσκολα την πιο ακατάλληλη στιγμή.

"Η ζωή που μένει"

 "Η ζωή που μένει"

Jean Paul Didierlaurent

Η Μανέλ είναι οικιακή βοηθός που δουλεύει σε σπίτια ηλικιωμένων για 48 λεπτά της ώρας. Σε άλλα είναι τυπική σύμφωνα με τους κανονισμούς και σε άλλα κάτι παραπάνω από οικιακή βοηθός.

Ο Αμβρόσιος είναι γιος βραβευμένου γιατρού και εργάζεται ως ταριχευτής.

Η Μανέλ ασχολείται με τους ζωντανούς ενώ ο Αμβρόσιος, όπως ένας ταχυδακτυλουργός, φροντίζει να σβήσει από τους νεκρούς τα σημάδια του θανάτου.

Οι δύο ήρωες πλαισιωμένοι από έναν δευτερεύοντα χαρακτήρα, τη γιαγιά του Αμβρόσιου, Μπετ και τον Σαμουήλ που φροντίζει η Μανέλ, θα έρθουν κοντά. 

Οι τέσσερις αυτοί χαρακτήρες αλληλεπιδρούν χαρίζοντας στον αναγνώστη μια απολαυστική ιστορία.

Ευχάριστο, καλογραμμένο, με φυσικούς διαλόγους και αρκετό χιούμορ "Η ζωή που μένει" είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα και με ευχαρίστηση.

Μέσω των χαρακτήρων του, ο συγγραφέας θίγει θέματα, όπως τα γηρατειά και τη μοναξιά, τη φροντίδα των ηλικιωμένων, την αγάπη και την ευθανασία. Θέματα ανθρώπινα που μας αφορούν όλους, θέματα μακάβρια, γραμμένα ωστόσο με τέτοιο τρόπο, ώστε να αφήνουν μια νότα αισιοδοξίας.

Με τα μάτια του Αμβρόσιου ο αναγνώστης θα απενοχοποιήσει τον θάνατο.

Με τα μάτια της Μανέλ "θα δει" και θα αναρωτηθεί για μια διαφορετική διαχείριση της ζωής που τού απομένει.

Μ.Κ

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

"Ταχυδακτυλουργοί, Αμβρόσιε, αυτό είμαστε μονάχα" του επαναλάμβανε ασταμάτητα. "Τίποτε περισσότερο από ταχυδακτυλουργοί, που πρέπει να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει πως όλα παγώνουν από τη στιγμή που χτυπάει ο θάνατος. Μπούρδες. Η ζωή δε σταματάει με τον θάνατο, το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει".

Η Μανέλ είναι οικιακή βοηθός, ασχολείται με τους ζωντανούς, ο Αμβρόσιος είναι ταριχευτής, ωραιοποιεί τον θάνατο. Ο γερο-Σαμουήλ, ζωντανός που προετοιμάζει τον θάνατό του, είναι ο άνθρωπος-κλειδί στη γνωριμία τους, μετά από μια σειρά απίστευτων τυχαίων συμβάντων. Μαζί ξεκινούν ένα εξωφρενικό road trip με νεκροφόρα, σε αναζήτηση μιας αμφίβολης ανατροπής που θα μπορούσε να αποτρέψει τη μοιραία κατάληξη που έχει εξαγγελθεί. Οι παρέες των ηλικιωμένων, τα γηροκομεία, η αναπόφευκτη κατάρρευση των σωμάτων, ο θάνατος, το νεκροτομείο... Ο συγγραφέας του Αφηγητή του πρωινού τρένου συνθέτει εδώ, με υλικό κάποια από τα πιο δύσκολα στάδια της ζωής μας, έναν αισιόδοξο και απίστευτα αναζωογονητικό σύγχρονο μύθο, έναν ύμνο στον άνθρωπο, κατ' εικόνα του ήρωά του, του Αμβρόσιου, του ταριχευτή που αγαπά αληθινά τους ζωντανούς.

"Ο βιβλιοπώλης του Σελινούντα"

 "Ο βιβλιοπώλης του Σελινούντα"

Roberto Vecchioni

Σε ένα χωριό της Σικελίας, τον Σελινούντα, οι λέξεις έχουν ξεχαστεί. Οι κάτοικοι επικοινωνούν με χειρονομίες και με τις λιγοστές λέξεις που τους έχουν απομείνει. Και ο Σελινούντας δεν έχει πια όνομα αφού δεν μπορεί κανένας να το πει.

Μόνο ο Νικολινο γνωρίζει τις λέξεις. Μπορεί ακόμα να μιλάει και μας διηγείται την ιστορία του τόπου, της αγάπης του για την Πετούνια και του βιβλιοπώλη που ήρθε στον Σελινούντα. Ο βιβλιοπώλης δεν πουλάει τα βιβλία του αλλά τα διαβάζει δυνατά για να τα ακούσουν όλοι. Σα γητευτής που προσπαθεί να μαγέψει τους ακροατές. Συνειρμικά έρχεται στον νου το παραμύθι των Γκριμ "Ο αυλητης του Χαμελιν".

Ο συγγραφέας επιλέγει αποσπάσματα από μεγάλους κλασικούς συγγραφείς, όπως ο Σοφοκλής, ο Fernando Pessoa, ο Δάντης, ο Σαίξπηρ δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο τη μαγεία των λέξεων, που η μίξη τους δημιουργεί ιστορίες.

Και, ενώ διαβάζουμε για μια δυστοπική κοινωνία, ο αναγνώστης θα βρει σίγουρα στοιχεία της εποχής του στο βιβλίο.

Ο συγγραφέας περιγράφει τον φόβο της επικοινωνίας, του διαφορετικού, της συζήτησης. Τον φόβο της αντιπαράθεσης και της έκφρασης. Γιατί ζούμε στην εποχή που όλα γίνονται γρήγορα, βιαστικά, που επικοινωνούμε με συντομεύσεις, με emoticons πίσω από την "ασφάλεια" μίας οθόνης.

Στο βιβλίο τονίζεται η αξία των λέξεων της λογοτεχνίας και της επικοινωνίας στον ψυχισμό των ανθρώπων.

Μ.Κ

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

"Ο Σελινούντας είναι ο κόσμος, είναι μια τάξη που την ορίζουν κινήσεις γλύκες και ήρεμες, μια αρχέγονη λιτότητα που αδυνατεί ν' αναμετρηθεί με τη γενική παγκόσμια τρέλα.

Ο Σελινούντας είναι μια σκηνή στην έρημο, όπου είσαι ή βοσκός ή καμήλα δεν είναι το παλάτι της Βαβυλώνας ούτε η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Μόνο από μια τέτοια σκηνή μπορεί να προέλθει κάτι που να φέρνει την αλήθεια, γιατί ο Σελινούντας δεν είναι φιλοσοφική αλληγορία, ούτε εικονική, πόσο μάλλον ταξική είναι η ιστορία καθαυτή".

Σ' ένα χωριό της Σικελίας, οι κάτοικοι έχουν ξεχάσει τις σημασίες των λέξεων. Μόνο ο Νικολίνο τις θυμάται και διηγείται τα γεγονότα που οδήγησαν τον τόπο του σ' αυτή την παράδοξη κατάσταση.

Σε τι οφείλει το προνόμιο της μνήμης ο Νικολίνο; Ως παιδί, γνωρίζεται μ' έναν βιβλιοπώλη που καταφτάνει στον Σελινούντα. Ο μυστηριώδης αυτός άνθρωπος ανοίγει ένα βιβλιοπωλείο όχι για να πουλάει τα βιβλία του, αλλά για να τα διαβάζει στους άλλους. Πολλοί ντόπιοι δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι τον ξένο και τον αποκαλούν δαίμονα.

Το παράξενο παραμύθι που στήνει ο Roberto Vecchioni είναι μια σύγχρονη παραβολή για τη διαφορετικότητα και για τη δύναμη της δίψας για μάθηση ενάντια στην άγνοια.

Η Αθέατη Ζωή της Άντι Λαρί

Η Αθέατη Ζωή της Άντι Λαρί - Victoria Schwab 

Από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ SEΛINI 

"Η Αντελίν είναι πια δεκαέξι χρονών και όλοι μιλούν γι'αυτήν σαν να είναι ένα καλοκαιρίατικο λουλούδι, κάτι που πρέπει να κόψεις και να βάλεις σε ένα βάζο, κάτι που προορίζεται μονάχα να ανθίσει και μετά να σαπίσει.Η Αντελίν έχει αποφασίσει ότι προτιμά να μοιάζει με δέντρο.Αν πρέπει , οπωσδήποτε, να βγάλει ρίζες, θα προτιμούσε να αγριέψει αντί να κλαδευτεί,θα προτιμούσε να στέκεται μόνη και να μεγαλώνει κάτω από τον ανοιχτό ουρανό.Αυτό είναι καλύτερο από τα καυσόξυλα ,που κόβονται μόνο και μόνο για να καούν στο τζάκι κάποιου άλλου." 

Η Αθέατη Ζωή της Άντι Λαρί 

είναι ένα βιβλίο , που σε κερδίζει από το οπισθόφυλλο ακόμα. Η πρωτότυπη υπόθεση του αλλά και η ενδιαφέρουσα ιστορία του είμαι σίγουρη πως ιντριγκάρει τον κάθε αναγνώστη κανοντας τον απλά να επιθυμεί να το διαβάσει. Έτσι τουλάχιστον συνέβη με εμένα! 

Το ευτυχές είναι οτι δεν στέκεται σε ένα ενδιαφέρον οπισθόφυλλο με μια πολλά υποσχόμενη υπόθεση αλλά είναι κι ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί , παρά τις 700 περίπου σελίδες του. 

"Μην προσεύχεσαι ποτέ σε θεούς που ανταποκρίνονται στις προσευχές μετά το πέσιμο της νύχτας"

Και πρόσεχε τι εύχεσαι , θα προσθέσω εγώ. 

Δεν πιστεύω οτι υπάρχει κανείς που να μην φοβάται το θάνατο. Που δε θα ήθελε να ζήσει όσο περισσότερο μπορεί, μέχρι να χορτάσει τη ζωή , να απολαύσει όλα αυτά τα όμορφα που έχει να του δώσει. Όμως μια ζωή ελεύθερη, μακριά από δεσμεύσεις κι από καταπιέσεις γιατί αλλιώς τι νόημα θα έχει;

Είναι άραγε ιδανική μια τέτοια προοπτική; Αν μη τι άλλο ακούγεται σαν μια δελεαστικη προσφορά.

Αυτή τη συμφωνία έκανε η Άντι Λαρί με το διάβολο με αντάλλαγμα, τι αλλο φυσικά , την ψυχή της. 

"Έχουν περάσει τριακόσια χρόνια , κι ακόμα, κάπου βαθιά μέσα της , ένα κομμάτι της φοβάται μήπως ξεχάσει. Έχουν υπάρξει και φορές που ευχόταν η μνήμη της να ήταν πιο ασθενής, φορές που θα έδινε τα πάντα για να υποδεχτεί την τρέλα και να εξαφανιστεί . Η δυνατότητα να χάσεις τον εαυτό σου είναι ο πιο ήπιος δρόμος" 

Τριακόσια και πλεον χρόνια περιπλανιέται σε αυτόν τον κόσμο χωρίς κανένας να τη θυμάται. Όταν ξάφνου γνωρίζει έναν μυστηριώδη τύπο που της προσφέρει αυτό που κανείς άλλος δεν μπόρεσε. Την θυμάται! 

"Εχει δει τον εαυτό της να γλιστράει μέσα από τα μυαλά όσων γνώριζε και αγαπούσε, όπως ο ήλιος γλιστράει πίσω από ένα σύννεφο, εχει δει κάθε σημάδι , που έχει επιχειρήσει να αφήσει, να χάνεται και να σβήνεται." 

Το βιβλίο ταξιδεύει τον αναγνώστη αρκετά πίσω στο χρόνο μέχρι και το πρόσφατο παρελθόν. Τον ταξιδεύει όμως μέσα από μεταφυσικά μονοπάτια προσφέροντας αρκετές φιλοσοφικές αναζητήσεις ενώ ταυτόχρονα προκαλεί και αρκετούς ρεαλιστικούς και σύγχρονους προβληματισμούς. 

Ένα βιβλίο τέτοιου όγκου , μπορεί να αποτρέψει κάποιους να το ξεκινήσουν. Εμένα όμως, τα πολυσέλιδα βιβλία , ειδικά όταν οι σελίδες τους δεν γεμίζουν με φλυαρίες, όπως εδώ, είναι τα καλύτερά μου. Με βοηθούν να εισχωρήσω τελείως στον φανταστικό τους κόσμο, να δεθώ με τους ήρωές τους και να διανύσω μαζί τους ένα ανεπανάληπτο ταξίδι στο χρόνο αλλά και στο χώρο! 

Η συγγραφέας εχει καταφέρει να παντρέψει τη μαγεία και την ατμόσφαιρα ενός μυθιστορήματος εποχής, με τον ρεαλισμό ενος πιο σύγχρονου αναγνώσματος. Παρόλο που το θέμα του θα μπορούσε να μετατρέψει το βιβλίο σε "βαρύ",βλέπουμε με ευχαρίστηση πως η απλή γλώσσα, τα μικρά κεφάλαια και οι ενδιαφέρουσες περιπέτειες της πρωταγωνιστριας, οπως επισης και οι αληθοφανείς και σύντομοι διάλογοι βοηθάνε ωστε να μπορεί κανείς να το απολαύσει. Κυλάει ευκολα,διαβάζεται ευχάριστα,είναι τρυφερό,αγαπησιάρικο και δεν κουράζει. 

Ο αναγνώστης συντροφεύει την Άντι Λαρί κατά τη ζήση της στην αιωνιότητα και μαζί της ζει τους έρωτές της,τα ταξιδια της, τις εμπειρίες της , επαναστατικές ανακαλύψεις,πολέμους, πανδημίες, δυσάρεστες αλλά κι ευχάριστες στιγμές. 

Ένα βιβλίο για το στίγμα μας που αφήνουμε πάνω σε αυτή τη γη κατά την διαρκεια της ζωής μας. Για την αναγκαιότητα των τεχνών αλλά και των ανθρώπων του περιβάλλοντος μας, των αγαπημένων μας και των αναμνήσεών μας. 

Για το ασηκωτο βάρος του να πρέπει να κρύβεις την αλήθεια αλλά και για τον πόνο της λήθης.Πως θα ήταν άραγε η ζωή μας εαν δεν μπορούσαμε να ανοιχτούμε πραγματικά σε έναν άνθρωπο , να μας καταλάβει , να δει όλα αυτά που κρύβουμε μέσα μας και να μας νιώσει; 

Το βιβλίο , μέσα στην φανταστική του ιστορία, κρύβει πολλές αλήθειες για τη ζωή , το θάνατο και την αθανασία. Για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε τις αληθινές αξίες της ζωής και τα πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους, ολοκληρωμένους και φυσικά, ελεύθερους.Για τον χρόνο μας πάνω στη γη, που είναι άγνωστα εάν είναι πολύς ή λίγος, μα ξέρουμε πως κάθε στιγμή είναι σημαντική και πρέπει να την κάνουμε να αξίζει! 

" Οι ιδέες είναι ευρύτερες από τις αναμνήσεις. Μοιάζουν με αγριόχορτα.Βρίσκουν πάντα τον τρόπο να ξεπετάγονται."

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook  και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

Γαλλία, 1714. Σε μια στιγμή απόγνωσης, μια νεαρή κοπέλα κλείνει συμφωνία με τον διάβολο. Θα ζει για πάντα, αλλά με ένα αντίτιμο· όσοι τη γνωρίζουν, θα την ξεχνούν την ίδια, κιόλας, στιγμή.

Έτσι ξεκινά η περιπετειώδης και παράδοξη ζωή της Άντι Λαρί. Ως νέα γυναίκα διατρέχει τις ηπείρους και τους αιώνες, την τέχνη και την ιστορία, εξερευνώντας μέχρι πού είναι ικανή να φτάσει, ώστε να αφήσει το αποτύπωμά της στον κόσμο. Όμως, όλα θα αλλάξουν, σχεδόν 300 χρόνια μετά, όταν η Άντι θα γνωρίσει αναπάντεχα, σε ένα απόμερο βιβλιοπωλείο, έναν νεαρό άντρα κι εκείνος δεν θα ξεχάσει το όνομά της. 

Διακρίσεις:

NEW YORK TIMES BESTSELLER

USA TODAY BESTSELLER

NATIONAL INDIE BESTSELLER

Κανένας δεν φοβάται εκείνους που χαμογελούν

Κανένας δεν φοβάται εκείνους που χαμογελούν - Ovaldé Véronique 

Από τις Εκδόσεις Gema 

Εκδόσεις GEMA (GEMA Publications) 

"- Δεν έχεις προσέξει ότι μας ζητούν να χαμογελάμε πάντοτε για να μην τρομάζουμε τους ανθρώπους;

Αρκεί ένα χαμόγελο για να θεωρήσουν οτι έχεις εξουδετερωθεί.Χθες , που πήγα με το ποδήλατο μέχρι τη γούβα για να κάνω τα ψώνια, δεν χαμογέλασα ούτε μια φορά κι αυτό έκανε όλο τον κόσμο να αισθάνεται αμήχανα.Θα έπρεπε κι εσύ να προσπαθείς περισσότερο αντί να χαμογελάς στον κόσμο σαν απελπισμένη. Είναι συναρπαστικό." 

Το ομιχλώδες τοπίο στο εξώφυλλο, ο τίτλος αλλά και το οπισθόφυλλο προϊδεάζουν αρκετά τον αναγνώστη σχετικά με αυτό που πρόκειται να διαβάσει. Κι έτσι δεν βρίσκεται αντιμέτωπος με εκπλήξεις και τρομερές ανατροπές. Ή μήπως όχι; 

Η Γκλόρια , την οποία γνωρίζουμε από την αρχή της ιστορίας, είναι μία μητέρα που ένα ωραίο πρωινό, φορτώνει τα πράγματα της στο αυτοκίνητο, παίρνει τις δύο κόρες της από το σχολείο και φεύγει για άγνωστο προορισμό.

Ενστικτωδώς είμαστε δίπλα της. Μια μάνα που προσπαθεί να προστατέψει τα παιδιά της , να ξεφύγει από μια απειλή. 

Το βιβλίο καθ'όλη τη διάρκειά του, βγάζει μια θλίψη. Σαν την απέραντη θλίψη που νιώθει η πρωταγωνίστρια. Είναι σκοτεινό , μυστηριώδες, ατμοσφαιρικό και ο αναγνώστης προσπαθεί να ενώσει τα κομμάτια ενός παζλ που του δίνονται με το σταγονόμετρο και μόνο τη στιγμή που πρέπει. 

Στα συν του βιβλίου , οτι δεν ακολουθεί τη γραμμική αφήγηση αλλά σιγά σιγά ξετυλίγεται η ιστορία. Παρελθόν και παρον εναλλάσσονται ανά κεφάλαιο και ο αναγνώστης μαθαίνει σιγά σιγά την εξέλιξη της υπόθεσης.

Οι συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν βοηθάνε να γνωρίσουμε καλύτερα την Γκλόρια και τους λόγους που την οδηγησαν να κάνει ό,τι έκανε. 

Παρόλο που το μυστήριο είναι διάχυτο σε όλες τις σελίδες του βιβλίου , η Οβαλντέ εχει γράψει ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που έχει έντονο και το μεταφυσικό στοιχείο. Πολλά είναι τα κοινωνικά ζητήματα που  θέτονται με βασικότερο το σημείο στο οποίο θα έφτανε μια μάνα προκειμένου να προστατέψει τα παιδιά της, η κακομεταχείρηση και οι περιορισμοί. Ταυτόχρονα πρόκειται για ένα κράμα ψυχολογικού θρίλερ με οικογενειακές ιστορίες αλλά και μικρές πινελιές χιούμορ ( κι όμως!) που με έκαναν να χαμογελάσω. 

" Είχε διαπιστώσει την τάση της Γκλορια να θυσιάζεται, την κορόιδευε λιγάκι ονομάζοντας τη " το σύνδρομο της μαμας - πελεκάνου" , καταβροχθίστε τα σπλάχνα μου, αγαπημένα μου μικρά,αφού δεν υπάρχει τίποτε άλλο για να φάτε." 

Η γλώσσα που χρησιμοποιεί η συγγραφέας είναι κοφτή κι αιχμηρή. Αρκετά ψυχρή , χωρίς συναισθηματικά ξεσπάσματα.Οι ήρωες είναι αρκετά απόμακροι , δεν ξέρω αν μπορεί ο αναγνώστης να ταυτιστεί , μπορεί όμως να κατανοήσει τις πράξεις τους και να τους δικαιολογήσει. Μπορεί; Δεν είμαι σίγουρη, τουλάχιστον θα προσπαθήσει. 

Η Οβαλντέ έχει δημιουργήσει ένα πορτραίτο μιας γυναίκας, φοβισμένης ,εύθραυστης , έτοιμης να κάνει τα πάντα για να προστατέψει τα παιδιά της και να υπερασπιστεί την ευτυχία της. Οι αναδρομές από την παιδική της ηλικία , ρίχνουν σταδιακά φως στο παρόν και δίνουν τις απαραίτητες απαντήσεις.Από τι θέλουν να ξεφύγουν ; Πως την έχουν επηρεάσει οι άντρες της ζωής της; Τι μυστικά κρύβουν οι γυναίκες της οικογένειας της; 

Εν ολίγοις πρόκειται για ένα βιβλίο που σας προτείνω να ανακαλύψετε και να εξερευνήσετε και μόνοι σας.

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook  και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

Η Γκλόρια επέλεξε αυτή τη μέρα του Ιουνίου για να φύγουν. Παίρνει τις κόρες της από το σχολείο και ξεκινά μαζί τους χωρίς προειδοποίηση για ένα μακρινό ταξίδι. Οι τρεις τους αφήνουν πίσω τους τις ακτές της Μεσογείου με κατεύθυνση προς τον Βορρά, το αλσατικό σπίτι μέσα στο δάσος του Κάιζερχαϊμ στο οποίο η Γκλόρια, ως παιδί, περνούσε τις διακοπές της. Γιατί αυτή η ξαφνική λιποταξία; Από ποια απειλή θέλει να ξεφύγει; Για να το μάθουμε, πρέπει να πάμε πίσω, στα ταραγμένα νερά του παρελθόντος, να γνωρίσουμε τον Τζιοβανάνγκελι, που την πήρε υπό την προστασία του όταν πέθανε ο πατέρας της, να σηκώσουμε το πέπλο γύρω από τον θάνατο του Σαμουέλ, του πατέρα των παιδιών της -πού βρισκόταν η Γκλόρια εκείνο το βράδυ;- και να καταλάβουμε τελικά ποιον ρόλο μπορεί να έπαιξε ο δικηγόρος Σαντινί σε όλη αυτή την ιστορία.

Μέχρι ποιου σημείου μπορούμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας; Σε αυτό το μυθιστόρημα, με αμείωτη ένταση, η Βερονίκ Οβαλντέ σκηνοθετεί τον συναρπαστικό χαρακτήρα μιας μητέρας που η ανησυχία της απέναντι στον κόσμο μεταλλάσσεται σε αδυσώπητη ψυχραιμία προκειμένου να τον αντιμετωπίσει.

"Δύο φεγγάρια δρόμος"

"Δύο φεγγάρια δρόμο"

Νίκος Ψιλάκης

Εκδόσεις Καρμανωρ

Στο μυθιστόρημα αυτό θα γνωρίσουμε την οικογένεια Χλωρού που ζει σε ένα χωριό της Κρήτης το Ανεγνωρο. Η ιστορία διαδραματίζεται αφενός σε αυτό το χωριό και αφετέρου στο Ηράκλειο.

Ο πατέρας της οικογένειας είναι ένας άνθρωπος σκληρός, παντρεμένος με μία γυναίκα άβουλη και ήσυχη. Έχουν χάσει τον γιο τους σε μία μάχη και μένουν με την κόρη τους την Ερατώ, η οποία είναι η κεντρική ηρωίδα του μυθιστορήματος.

Η ιστορία αρχίζει, όταν η αστυνομία χτυπάει την πόρτα του σπιτιού ζητώντας την Ερατώ. Η κοπέλα παρακολουθείται από την αστυνομία εξαιτίας του αριστερού αδερφού της. Αδύναμη και επιρρεπής στις αρρώστιες κινδυνεύει να οδηγηθεί στη Σπιναλόγκα, αφού οι κάτοικοι του χωριού πιστεύουν πως είναι λεπρή.

Στο γεμάτο ανατροπές μυθιστόρημα του Νίκου Ψιλάκη καταγράφεται η ανθρώπινη ψυχή, ο φόβος και οι προλήψεις των ανθρώπων της ορεινής Κρήτης. Το βιβλίο είναι γεμάτο από αυτούς τους χαρακτήρες που εμπλουτίζουν την ιστορία του βιβλίου ως καιριοι κι αναγκαίοι για την εξέλιξη της πλοκής δευτεραγωνιστες. Άνθρωποι απλοί, εργάτες, αγρότες, βοσκοί, άνθρωποι στιγματισμένοι απο τραύματα, που υποφέρουν από πάθη και προλήψεις, καταπονημένοι από τη φτώχεια και τη μιζέρια αλλά και διαπνεομενοι από αλληλεγγύη, όταν παρίσταται ανάγκη.

Οι παραδόσεις της Κρήτης τα έθιμα, το φυσικό περιβάλλον της, τα λαογραφικά στοιχεία, η υπέροχη παραδοσιακή κουζίνα, ταξιδεύουν τον αναγνώστη δημιουργώντας εικόνες, αρώματα και γεύσεις.

Η αριστοτεχνική χρήση της γλώσσας από τον συγγραφέα, ο οποίος κατέχει την τέχνη του μυθιστορήματος, κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Οι Κρητικοί ιδιωματισμοί δίνουν μία επιπλέον πινελιά σε ένα ήδη καλογραμμένο βιβλίο και σε ταξιδεύουν στο νησί και πίσω στον χρόνο.

Από αυτό το βιβλίο δεν λείπει ο έρωτας, η αγωνία, η ανατροπή.  Αναζητήστε το!

Μ.Κ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Κρήτη 1950. Σ' ένα χωριό που θα μπορούσε να βρίσκεται οπουδήποτε στη διχασμένη Ελλάδα. Το απόσπασμα της Χωροφυλακής χτυπά επίμονα την πόρτα ενός σκληροτράχηλου παλιού πολεμιστή. Δεν ζητά κάποιον άντρα. Το αδύναμο κορίτσι της φαμίλιας γυρεύει. Μια ηρωίδα πορεύεται προς τη μοίρα της κουβαλώντας δυο ακαταμάχητα στίγματα. Το ένα είναι κοινωνικό. Το άλλο πολιτικό. Στον αντίποδα ένας νέος άντρας, εγκλωβισμένος στο σύστημα εξουσίας που του κρύβει ακόμη και την αλληλογραφία για να τον προστατεύσει. Δυο αντίθετα στρατόπεδα ορίζουν το σκηνικό. Κι ένας έρωτας προσπαθεί να γκρεμίσει τα τείχη άλλοτε χάνεται σαν τα ξεστρατισμένα φεγγάρια του παραμυθιού και άλλοτε έρχεται, σα λυτρωτική δύναμη, να αντιπαρατεθεί στα κοινωνικά στερεότυπα.

Κάποτε αρκεί ένα κουτάκι με ασήμαντα παιδικά ενθυμήματα για να αποκαλύψει μυστικά κρυμμένα για χρόνια στα σεντούκια και να γίνει στημόνι πάνω στο οποίο υφαίνεται μια ολόκληρη ιστορία. Και μια εποχή. Με τους έρωτες, τους ηρωισμούς, τις προδοσίες, τα πολιτικά πάθη της.

Οι ήρωες που πλαισιώνουν τους πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι ορεσίβιοι χωρικοί, αλλά και πολιτικοί πάτρωνες. Διαφορετικοί χαρακτήρες, επηρεασμένοι από τις συλλογικές νοοτροπίες, αναδεικνύουν αξίες και απαξίες μέσα από τις καθημερινές συμπεριφορές τους. Άλλοι προσπαθούν να συντηρήσουν τη μνήμη κι άλλοι να τη διαγράψουν. Η ψυχολογία του ήρωα, που κρατά ακόμη από τον αιώνα των επαναστάσεων, γίνεται κραυγή αντίστασης και σάλπισμα για μικρές ή μεγάλες ανατροπές. Μικρές ή μεγάλες εξεγέρσεις.

Η ιστορία ενός έρωτα ή μήπως η βιογραφία μιας εποχής; Οι πολλαπλές εσωτερικές συγκρούσεις μιας κοινωνίας ή μήπως η αντιπαράθεση της κεντρικής εξουσίας με τις τοπικές;

Σ' αυτό το βιβλίο η μυθοπλασία συναντά την ιστορία για να πορευτεί ως το τέλος μαζί της, να καταγράψει την ανθρώπινη περιπέτεια και να περιγράψει, μέσα από σοβαρά και ευτράπελα περιστατικά, τις κοινωνικές δομές, τους ανταγωνισμούς, τους κώδικες συμπεριφοράς, τις φοβίες, τις προκαταλήψεις. Και τα στίγματα. Παλιά και καινούργια!

Το τραγούδι του Αχιλλέα

Το τραγούδι του Αχιλλέα- Madeline Miller 

Από τις Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications 

Δεν είναι λίγες οι φορές που ένας συγγραφέας, Έλληνας ή ξένος έχει εμπνευστεί από την ελληνική μυθολογία για να γράψει ένα μυθιστόρημα. Και πώς άλλωστε να γίνει αλλιώς αφού η πλούσια ποίηση του Ομήρου και οι συναρπαστικές ιστορίες του είναι τόσο γεμάτες με μύθους,θρύλους εικόνες,πάθη και δύναμη των ηρώων και των θεών που δεν μπορούν να αφήσουν κανένα δημιουργό ανεπηρέαστο. 

Πέρα από όσα έχω διδαχθεί στο σχολείο πριν πολλά πολλά χρόνια, δεν έχω μελετήσει άλλο την Ιλιάδα. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τί από αυτά που διάβασα έχουν ειπωθεί από τον Όμηρο ή είναι μυθοπλασία της συγγραφέως , όμως

να σας πω και κάτι; Δεν νομίζω πως έχει σημασία.Αυτό που διάβασα είναι ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, με σεβασμό προς το αρχαίο ελληνικό έργο, ολοκληρωμένο και απολαυστικό. 

Η Madeline Miller, μεγάλη θαυμάστρια του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού δεν νομίζω οτι σε καμία περίπτωση επιθυμούσε να αναδιατυπώσει την Ιλιάδα και να γράψει πάλι για τον Τρωικό πόλεμο απλά με άλλα λόγια. Γι αυτό, αν εσύ σαν αναγνώστης προσδοκάς κάτι τέτοιο , τότε σίγουρα θα απογοητευτείς.Το τραγούδι του Αχιλλέα είναι ενα βιβλίο που θα σε συγκινήσει και θα σε ταξιδέψει στον αρχαίο κόσμο μέσα από την ιστορία των δύο φίλων , από τα παιδικά τους ακόμα χρόνια, του Αχιλλέα και του Πάτροκλου. Η συγγραφέας τολμάει να γράψει για τη σχέση αυτών των δύο μεγάλων ανδρών,έτσι όπως η ίδια την αντιλαμβάνεται. Και λέω τολμάει γιατί όποιος το διαβάσει θα καταλάβει τι τόλμη χρειάζεται για να ειπωθεί μια τέτοια ιστορία. 

" Έλεγε ακριβώς αυτό που εννοούσε ,όταν δεν έκανες κι εσύ το ίδιο,μπερδευόταν.Ορισμένοι άνθρωποι , αυτό το πράγμα μπορεί να το εκλάμβαναν λσνθασμένα ως απλοϊκότητα.Ωστόσο , απ' την άλλη , δεν κρύβει μια μεγαλοφυΐα το να μπορείς να λες ακριβώς αυτό που σκέφτεσαι;" 

Δεν λείπουν βέβαια και οι σκηνές των μαχών κατά τον Τρωικό πόλεμο αλλά δεν είναι αυτό το κεντρικό θέμα του βιβλίου. Η Miller επιθυμεί περισσότερο να δείξει τις φρικαλεότητες αυτού του πολέμου και κατά συνέπεια του κάθε πολέμου καθώς επίσης και μια πιο ανθρώπινη και συναισθηματική πλευρά των ηρώων που συμμετείχαν σε αυτές. 

Μου άρεσε που αφηγητής είναι ο Πάτροκλος και που η ιστορία τους αλλά και η προσωπικότητα του Αχιλλέα περιγράφεται από τη δική του πλευρά. Ένας Αχιλλέας περισσότερο φιλειρηνικός και λιγότερο πολεμοχαρής από ότι έχουμε δει στο παρελθόν.Που συνδυάζει ομορφιά , δύναμη κι αντρεία. Κι ένας Πάτροκλος γλυκομίλητος, υποχωρητικός και καλοσυνάτος πλάι στο ρωμαλέο φιλο του.

Μου άρεσε που ενώ το βιβλίο επικεντρώνεται κυρίως στη σχέση των δύο συντρόφων , έχει και άλλα στοιχεία που συμβαίνουν τριγύρω και φυσικά ολους τους μυθικούς χαρακτήρες και τα μυθικά πλάσματα του Ομήρου. 

Δεν ξέρω γιατί ενώ το βιβλίο κυκλοφόρησε πρώτη φορά πριν από δέκα χρόνια, κι ενώ το έχω δει ουκ ολίγες φορές να παίζει στις διάφορες βιβλιοπροτάσεις, δεν το είχα διαβάσει μέχρι τώρα. Μπορώ ομως να καταλάβω γιατί ακόμα και τώρα 10 χρονια μετα βρίσκεται στην κορυφή των best sellers παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα. 

Ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα όμως πρέπει να συνοδεύεται και από μία αντίστοιχα αξιόλογη μετάφραση. Κι εδώ, παρόλο που εννοείται πως δεν γνωρίζω το κείμενο στην αρχική του γλώσσα μπορώ όμως με σιγουριά να πω πως η μετάφραση του είναι εκπληκτική. Αφού μεταφέρεται στον Έλληνα αναγνώστη αυτό που υποθέτω πως  η συγγραφέας θέλει να επικοινωνήσει. 

Τέλος να πω πως αυτό που με γοητεύει περισσότερο με τους αρχαίους μύθους είναι όλοι αυτοί οι χρησμοί που πάντα βγαίνουν αληθινοί και ο ρόλος των θεών στην όλη ιστορία. Κάτι που φυσικά δεν λείπει ούτε από αυτό το μυθιστόρημα.

Ένα βιβλίο που πραγματικά αξίζει να διαβαστεί από όλους. Ακόμα και από αυτούς που δεν είναι λάτρεις της ελληνικής μυθολογίας. Μη σας πω περισσότερο από αυτούς. 

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

«Έχεις ακούσει το ψιθύρισμα του δάσους μια φθινοπωρινή νύχτα; Σου έχουν τραγουδήσει για τον πόλεμο και την αγάπη; Άγγιξες ποτέ με τα δάχτυλά σου το σώμα ενός ημίθεου;»

Ο νεαρός Πάτροκλος απογοητεύει τον πατέρα του και εξορίζεται στην αυλή του βασιλιά της Φθίας. Εκεί μεγαλώνει στη σκιά του εκθαμβωτικού Αχιλλέα, ο οποίος έχει τη δύναμη να αλλάζει τις ζωές των γύρω του και σύμφωνα με τις προφητείες θα γίνει ο άριστος των Ελλήνων.

Τα δύο αγόρια γίνονται φίλοι και στέλνονται να μαθητεύσουν στη σπηλιά του θρυλικού δάσκαλου Χείρωνα. Εκεί η σχέση τους ανθίζει και ορκίζονται ότι θα μείνουν για πάντα μαζί, όμως οι Μοίρες έχουν υφάνει το δικό τους σχέδιο.

Ξέπνοοι αγγελιαφόροι φέρνουν το μήνυμα ότι ένας πρίγκιπας από την Τροία έκλεψε την ομορφότερη γυναίκα στον κόσμο. Πρέπει τώρα οι βασιλιάδες να ξεπλύνουν την ντροπή και για να γίνει αυτό χρειάζονται το δόρυ και την ασπίδα του Αχιλλέα.

Ο ήρωας γνωρίζει ότι για να κατακτήσει την αθανασία το τίμημα θα είναι βαρύ, αλλά πιστεύει ότι ένα τραγούδι μπορεί να ξεγελάσει ακόμα και τους θεούς. Η μεγαλύτερη ιστορία αγάπης έχει μόλις ξεκινήσει. 

«Με έναν πεζό λόγο τόσο ξεκάθαρο και λιτό όσο και η κινητήρια ποίηση του Ομήρου, η Μίλερ αιχμαλωτίζει και αποδίδει την ένταση και την αφοσίωση της εφηβικής φιλίας... ενισχύοντας μια φήμη που κυκλοφορεί εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια»

Πληγωμένες Καρδιές

Πληγωμένες Καρδιές - Colleen Hoover 

Από τις Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications 

Θα ξεκινήσω από το εξώφυλλο, που συνήθως δεν το αφήνω να με επηρεάσει αλλά εδώ αδυνατώ πραγματικά να το προσπεράσω. 

Με μια γρήγορη και πρόχειρη ματιά βλέπεις ένα χαρωπό εξώφυλλο, άσπρο, με ροζ λουλουδάκια ( η κόρη μου νόμιζε ότι ήταν παιδικό βιβλίο). Αν προσέξεις όμως καλύτερα θα δεις πως έχει δύο νεκροκεφαλές (wtf??). Ε, κάπως έτσι είναι και το εσωτερικό του. Τι εννοώ; Επιφανειακά είναι ανάλαφρο ,διαβάζεται εύκολα αλλά αν το δεις σε βάθος και το προσέξεις καλύτερα είναι αρκετά σκληρό.

Χμ.... έτσι δεν ήταν και το Τελειώνει με εμάς ; και στην τελική τι σχέση έχει το προηγούμενο βιβλίο της Χούβερ, τώρα αυτό είναι άλλο. Εσείς τι λέτε; δεν έχει; ειδικά μετά από ένα βιβλίο με τέτοιο hype, οι προσδοκίες δεν είναι πολύ μεγάλες και η σύγκριση αναπόφευκτη; 

Η Μπέγια έχει μια πληγωμένη καρδιά. Και ο Σάμσον , έχει κι αυτός μια πληγωμένη καρδιά. Οι πληγές τους είναι διαφορετικές, όμως τι σημασία έχει; Όλοι έχουμε τις πληγές μας , ο καθένας μας όμως αντιλαμβάνεται και αντέχει διαφορετικά τον πόνο. Η πληγή του καθενός ωστόσο είναι αρκετή για να επηρεάσει αυτό που είναι. 

Η Μπέγια κι ο Σάμσον είναι δύο νεοι άνθρωποι που όλα τα υπάρχοντά τους χωράνε σε ένα σακίδιο που περιφέρουν από εδώ κι από εκεί.Όμως όλα αυτά που κουβαλάνε στη ψυχή τους είναι πολύ βαριά. Βάρη που δεν τα ζήτησαν, βάρη για τα οποία δεν ευθύνονται αυτοί όμως ξέρουν πολύ καλά πόσο ασήκωτα είναι. 

Συμπάθησα την Μπέγια πολύ. Την συμπάθησα γιατί ενώ πέρασε όλα όσα πέρασε αποφάσισε να επιλέξει τον καλύτερο εαυτό γι'αυτήν. Γιατί ενώ βλέπει αρχικά τους ανθρώπους με προκατάληψη δεν φοβάται να αλλάξει γνώμη. Τολμάει να δει το καλύτερο στον καθένα και να εκτιμήσει τη ζωή, να απολαύσει τη θάλασσα, να διαλέξει το καλύτερο και για την ίδια. Να μην μείνει στην επιφάνεια αλλά να κοιτάζει σε βάθος τις ψυχές των ανθρώπων. 

Η Colleen Hoover έχει γράψει ένα μυθιστόρημα που, για ακόμα μια φορά , με την απλότητά του καταφέρνει να συγκινήσει, να περάσει μηνύματα και να μιλήσει για τις αληθινές αξίες της ζωής.Γιατί πώς θα εκτιμήσει και θα αναγνωρίσει κανείς το καλό εάν δεν έχει ζήσει το κακό , δεν το έχει νιώσει στο πετσί του. 

Οι πληγωμένες καρδιές είναι ένα βιβλίο που μυρίζει καλοκαίρι και που η θαλασσινή αύρα φτάνει στο πρόσωπο του αναγνώστη. Ένα βιβλίο γεμάτο αντιθέσεις. Ο πλούτος και η φτώχεια , η καλοσύνη και η κακία , η έγνοια και η αδιαφορία, είναι μερικές από αυτές που εμφανίζονται στις σελίδες του.

Ένα βιβλίο που κρύβει στην ιστορία του μεγάλη θλίψη παρόλο που το περιτύλιγμα του είναι χαρωπό. Όπως και οι ήρωές του. Όπως ίσως και οι περισσότεροι άνθρωποι. 

Οικογενειακοί δεσμοί που δεν είναι δεδομένοι , που είναι συχνά  δεσμά παρά δεσμοί αμοιβαίας και ανευ όρων αγάπης.

Ψέμματα κι αλήθειες που άλλοτε δεν είναι σημαντικό να ειπωθούν κι άλλοτε είναι απαραίτητα. 

"Το κακό έχει δύο μορφές. Υπάρχει το κακό που πηγάζει από την αδυναμία και αυτό που πηγάζει από τη δύναμη.Εσύ έκανες εκείνη την επιλογή επειδή ήσουν δυνατή και έπρεπε να επιβιώσεις. Δεν πήρες την απόφαση από αδυναμία." 

Πολύ μου άρεσε αυτό το βιβλίο. Μου άρεσε πιο πολύ από το "Τελειώνει με εμάς"; Μου άρεσε το ίδιο. Σας προτείνω να το διαβάσετε ολοι. 

Όμως ΠΡΟΣΟΧΗ , υπάρχει κίνδυνος εθισμού. Ήδη εγώ πιστεύω πως έχω εθιστεί  και δηλώνω Χουβερικιά!

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook  και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

"Οι πληγωμένοι άνθρωποι αναγνωρίζουν τους άλλους πληγωμένους ανθρώπους. Είναι σαν μια λέσχη στην οποία δεν θέλεις να είσαι μέλος".

Η ζωή δεν έχει φερθεί καλά στην Μπέγια Γκριμ και ας είναι μόνο δεκαεννέα ετών.

Αλλά αυτό πρόκειται να αλλάξει.

Ξεκινώντας κυριολεκτικά από το τίποτα, έχει καταφέρει να χαράξει πορεία, να διεκδικήσει από τη ζωή της περισσότερα - όλα μόνη της. Η οικογένειά της δεν τη στήριξε ποτέ.

Οι σπουδές της ξεκινούν σε δύο μήνες. Όμως ο ξαφνικός θάνατος της μητέρας της αφήνει την Μπέγια άστεγη. Μαθημένη να προσαρμόζεται εύκολα, θα καταφύγει στην τελευταία της λύση, στην παραθαλάσσια πόλη όπου ζει ο πατέρας της, τον οποίο γνωρίζει ελάχιστα.

Το πλάνο της είναι ξεκάθαρο: θα περάσει το υπόλοιπο του καλοκαιριού όσο πιο ήρεμα γίνεται, μέχρι να έρθει η στιγμή να αφήσει το παρελθόν πίσω της μια για πάντα. Όμως ο νέος της γείτονας, ο Σάμσον, έχει άλλα σχέδια.

Οι δυο τους φαινομενικά δεν έχουν τίποτα κοινό. Εκείνη έζησε μέσα στη φτώχεια και στην εγκατάλειψη. Εκείνος γεννήθηκε μέσα στα πλούτη και στα προνόμια.

Όμως η θλίψη κυριαρχεί στη ζωή τους. Όσο και αν το κρύβουν, έχουν πληγωθεί και οι δύο περισσότερο απ' όσο είναι έτοιμοι να παραδεχτούν.

Η έλξη ανάμεσα τους είναι έντονη, κι ας είναι ολοφάνερο ότι δεν έχει μέλλον η σχέση τους. Και η Μπέγια πρέπει να προσέξει πριν γκρεμίσει τη ζωή που δεν πρόλαβε καν να χτίσει.

Κατά Ιωάννη

Κατά Ιωάννη - Σπύρος Πετρουλάκης

Από τις Εκδόσεις Μίνωας

Οι περισσότεροι εδώ μέσα γνωρίζαμε τον Σπύρο Πετρουλάκη πριν γίνει ο Σασμός σειρά στην τηλεόραση και τον μάθουν κι όσοι δεν διαβάζουν. Έχουμε διαβάσει, ούτε ένα , ούτε δύο αλλά πολλά περισσότερα βιβλία του και έτσι η χαρά μας ήταν μεγάλη όταν μάθαμε οτι ένα καινούριο μυθιστόρημα από τα χέρια του βγαίνει στην κυκλοφορία.

Για να μιλήσω προσωπικά για μένα, έχω γράψει κι άλλες φορές πως θεωρώ την πορεία του ανοδική. Έχοντας διαβάσει πρώτα το Σασμό κι έπειτα άλλα έργα του προγενέστερα, παρατήρησα τη βελτίωση και  την ωρίμανση στη γραφή του καθώς και στον τρόπο που παρουσιάζει τις ιστορίες του. Η μέχρι τώρα άποψή μου έρχεται να επιβεβαιωθεί και ύστερα από την ανάγνωση του Κατά Ιωάννη , του νέου μυθιστορήματος του αγαπημένου μας συγγραφέα.

Μέρες Πάσχα πλησιάζουν κι αρχικά , βλέποντας το εξώφυλλο και μόνο, αναρωτήθηκα εάν ο συγγραφέας έκανε στροφή προς τη θρησκευτική λογοτεχνία.
Γρήγορα κατάλαβα όμως την σύνδεση του περιεχομένου του βιβλίου με τον ιδιαίτερο τίτλο αλλά και με την όμορφη εικόνα στο εξώφυλλο. Άλλωστε , ο Σπύρος Πετρουλάκης έχει αποδείξει οτι μπορεί να καταπιαστεί με διαφορετικά θέματα και να το κάνει μάλιστα  με μεγάλη επιτυχία. Είναι ομολογουμένως γεγονός πως κανένα βιβλίο του δεν μοιάζει με το προηγούμενο ενώ ταυτόχρονα όλα τα έργα του έχουν κάτι κοινό , κάτι που τα  κάνει να ξεχωρίζουν. Είμαι 100% σίγουρη πως θα αναγνώριζα τον συγγραφέα ακομα κι αν δεν γραφόταν το όνομα του στο εξώφυλλο.

Ένας συντηρητής έργων τέχνης καλείται να αναπαλαιώσει την εικόνα της Παναγίας Ελεούσας που βρίσκεται εδώ και χρόνια στην Ιερά Μονή Παναγιάς της Ακρωτηριανής στα Χανιά.Αυτά που θα ανακαλύψει φαντάζουν απίστευτα και κρύβουν μυστικά που είναι καλά θαμμένα εδώ κι έναν περίπου αιώνα.

Παράλληλα, πίσω στο παρελθόν,ένας νεαρός ταλαντούχος ζωγράφος , περιθωριοποιημένος από την οικογένειά του και την κοινωνία λόγω της αναπηρίας του, προσπαθεί να εκφράσει όλα αυτά που νιώθει μέσω της τέχνης του. Με τον  έρωτά του για μια νεαρή μουσουλμάνα μα και με το μοναδικό ταλέντου του, δημιουργεί έναν πίνακα απαράμιλλης ομορφιάς ο οποίος είναι πολύ μπροστά για την εποχή του, σχεδόν βέβηλος.
Ένα ταξίδι στη Σμύρνη θα ενώσει τις ιστορίες των δύο αυτών ανδρών.

"Ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι ανοιχτός σε όλες τις προκλήσεις , στα πάντα. Πρέπει να γεννά ο ιδιος προκλήσεις και να τις πολλαπλασιάζει.Να είναι ωφέλιμος πρώτα στον εαυτό του και μέσα από το έργο του και στους υπόλοιπους , ακόμα και
σε αυτούς που δεν τον καταλαβαίνουν.Οι καλλιτέχνες πρέπει να παίρνουν τον απλό κόσμο από το χέρι και να τον οδηγούν προς την πλήρωση της ψυχής τους, την προσωπική σωτηρία του καθενός."

Ο Σπύρος Πετρουλάκης από τις πρώτες σελίδες μπαίνει κατευθείαν στο "ψητό". Δεν χρονοτριβεί με περιττές εισαγωγές κι έτσι ο αναγνώστης γνωρίζει από την αρχή ακόμη οτι πρόκειται να διαβάσει ένα υπέροχο μυθιστόρημα με μια εξόχως ενδιαφέρουσα υπόθεση.

Με μαεστρία μας ταξιδεύει στα Χανιά του σήμερα και στα Χανιά του προηγούμενου αιώνα και πιο συγκεκριμένα στις ίδιες ακριβώς γειτονιές. Με το μοναδικό του ταλέντο καταφέρνει να  αλλάζει  τελείως το ύφος , τις εικόνες και τον τροπο ομιλίας των πρωταγωνιστών χωρίς να δημιουργεί σύγχυση ή να κουράζει με τα συχνά πισω μπρος. Αντιθέτως προσδίδει ένα σασπένς στην ιστορία κι εγκλωβίζει τον αναγνώστη ο οποίος βρίσκεται κυριολεκτικά ανίκανος να το αφήσει από τα χερια του.

Διαβάζοντας το Κατά Ιωάννη κανείς, θα νιώσει έντονα συναισθήματα. Θα συγκινηθεί, θα κλάψει, θα εκπλαγεί , θα θυμώσει, θα φανταστεί χρώματα κι εικόνες, θα ακούσει μουσικές μα κυρίως θα απολαύσει ένα ταξίδι που μόνο τέτοια μυθιστορήματα αυτού του είδους μπορούν να προσφέρουν. Και φυσικά θα μυρίσει  τα αρώματα της Κρήτης που είναι παντού διάχυτα σε όλο το βιβλίο και ξεχειλίζουν από τις σελίδες του.
Επιπλέον θα διαβάσει μεταξύ άλλων για την προσάρτηση της Κρήτης στο ελληνικό κράτος και το ξέσπασμα της Πανώλης που συμφιλίωσε Χριστιανούς και μουσουλμάνους. Διότι το βιβλίο αυτό είναι ένα κράμα ενός σύγχρονου μυθιστορήματος με ιστορικές πινελιές που συνδυάζονται άρτια με τα  μυθοπλαστικά στοιχεία. Τέλος θα αναρωτηθεί και θα προβληματιστεί για διάφορα κοινωνικά θέματα τα οποία προκύπτουν κατά την ανάγνωση. Για την αποδοχή της διαφορετικότητας και τον κοινωνικό ρατσισμό, θέματα τα οποία ο συγγραφέας βρίσκει ευκαιρία να θίξει μέσα από το έργο του.Άλλωστε ο Πετρουλάκης, μας εχει συνηθίσει να παιρνει θέση στα  ζητήματα της κοινωνίας μέσα από τα βιβλία του και να μην κοιτάει απλά αποστασιοποιημένος απο αυτά.

"Κάμε μια ετσέ.Να πάει τ'ουρανού η γραμμή.Να φτάξει στα σύννεφα και ν'αγγίξει του Θεού.Του Θεού γραμμή. Κι αυτή δική ντου είναι,κι ας την τραβώ εγώ.Μιας κι εκειός έπεψεν τα πάντα,ακόμα και οι γραμμές κι οι αράδες και ούλα του κόσμου δικάτου είναι."

" Δεν κατέω αν με έπεψε ο Θεός γή ο διάολος , μα , αν δεν ερχόμουν , κιανείς από τους δύο δε θα μου το συγχωρνούσε."

Το Κατά Ιωάννη έχει όλα εκείνα τα συστατικά που ψάχνει κανείς σε ένα καλό μυθιστόρημα. Έξυπνη υπόθεση, γρήγορη πλοκή,μυστήριο, ρεαλιστικούς χαρακτήρες, προσεγμένους διαλόγους και αξιόλογο λεξιλόγιο.
Ένας Σπύρος Πετρουλάκης πραγματικά στα καλυτερά του κι ένας Ιωάννης που θα μείνει στην καρδιά μας για καιρό.

" Αλλάζει ο κόσμος, κι εμείς πρέπει να τον ακολουθούμε με σύνεση και προσοχή , δίχως ωστόσο να αλλάζουμε την πορεία και τα ιδανικά μας. Τα μάτια μας επιβάλλεται να παραμένουν στραμμένα στο Θεό. Δεν πρέπει να χαθεί ο δρόμος.Αν μείνουμε πίσω , οι νέοι άνθρωποι θα στρέψουν την πλάτη τους στην Εκκλησία, αδιαφορώντας για το αληθινό νόημα της θρησκείας μας. Εμείς δεν θέλουμε την Ορθοδοξία ουραγό , αλλά πρωτοστάτη , με κεφαλή τον ίδιο τον Χριστό και ορατές τις αξίες που δίδαξε. Εμείς είμαστε οι ειρηνικοί του σταυροφόροι."

Καλό Πάσχα σε όλους!

Ρ.Σ. 

Ακολουθήστε μας στο Facebook  και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

ΧΑΝΙΑ, ΣΗΜΕΡΑ

Στην Ιερά Μονή της Παναγιάς Ακρωτηριανής ο συντηρητής έργων τέχνης Σταύρος Βεγράκης ανακαλύπτει μια αριστουργηματική και συνάμα "βλάσφημη" εικόνα, που κανείς δεν θα περίμενε να βρίσκεται σ' ένα μοναστήρι. Ποιος είναι, άραγε, ο άγνωστος δημιουργός της, του οποίου την τέχνη χαρακτηρίζει ένας γνήσιος και απαράμιλλος ρεαλισμός, και κυρίως πώς έφτασε να ακολουθήσει μια τόσο τολμηρή τεχνική στις αγιογραφίες του;

Σε ένα ταξίδι του στη Σμύρνη ο Βεγράκης θα βρει την άκρη της ιστορίας σε ένα εντελώς απρόσμενο μέρος. Επιστρέφοντας στα Χανιά, θα του αποκαλυφθεί μια τραγική ιστορία, βαθιά θαμμένη στη μνήμη της πόλης.

ΧΑΝΙΑ, 1900-1922

Μια μάνα ψαλιδίζει με άκαρδο πείσμα τις φτερούγες που πάνε να φυτρώσουν στις πλάτες του παιδιού της. Ξεφεύγοντας για λίγο από το υγρό υπόγειο, τη φυλακή του, ο Ιωάννης, ένας "ατελής" άνθρωπος, πασχίζει να φτάσει στην τελειότητα. Ο νεαρός ζωγράφος τολμά το αδιανόητο, αδιαφορώντας για το τίμημα. Βλασφημία ή ωδή στον έρωτα είναι η δημιουργία του; Ποιος, όμως, μπορεί να κρίνει την τέχνη που πηγάζει από την αλήθεια της ψυχής;

Στη δίνη της ανασφάλειας και των τραγικών ιστορικών γεγονότων, δύο νέα παιδιά δεν διστάζουν να ερωτευτούν μέχρις εσχάτων. Έναν αιώνα μετά, η αγάπη, η ανθρώπινη αναλγησία και το φοβερό τέλος είναι αδύνατο να ξεχαστούν... 

Ταξιδιώτες της Βροχής

Ταξιδιώτες της βροχής - Katerina Giftaki Beck 

Από τις Eκδόσεις ΧΑΡΤΙΝΗ ΠΟΛΗ 

Παρόλο που η συγγραφέας έχει γράψει άλλα τρία βιβλία ενηλίκων και μια σειρά από παιδικά παραμύθια , θα ομολογήσω πως δεν την γνώριζα και πως οι ταξιδιώτες της βροχής είναι το πρώτο της μυθιστόρημα που εχω διαβάσει. Οπωσδήποτε όμως θα αναζητήσω και τα υπόλοιπα έργα της καθώς με την εμπειρία μου από την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, μόνο θετικά σχόλια έχω να αναφέρω. 

Σίγουρα όταν ένας συγγραφέας έχει στο ενεργητικό του κι άλλα λογοτεχνικά έργα , αυτό συνήθως είναι κάτι που φαίνεται. Έτσι κι εδώ , η γραφή της Κατερίνας Γυφτάκη , μοιάζει ώριμη και συμπαγής, με  συνάφεια και χωρίς περιττές φλυαρίες. 

Ένα ημερολόγιο που φτάνει σε χέρια διαφορετικά από αυτά του κατόχου του , ξυπνάει αναμνήσεις, φανερώνει μυστικά και γεννάει έναν έρωτα που ξεκινάει από την πρώτη ματιά και δείχνει να μην υπάρχει όμοιός του. Στους ταξιδιώτες της βροχής, ξετυλίγεται η ερωτική ιστορία του Κρίστοφερ και της Ναστάζια, που νέοι πια , συναντιούνται έχοντας ο καθένας ένα παρελθόν που θέλει να ξεχάσει μα και όνειρα που επιθυμούν να πραγματοποιήσουν. 

Ένα αθώο ψέμα είναι ικανό να καταστρέψει μια όμορφη και δυνατή σχέση; Πόσο γερά είναι τα θεμέλια της και τι είμαστε διαθετιμένοι να συγχωρήσουμε ή να θυσιάσουμε προκειμένου να κρατήσουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε; 

" Ω, τι μπερδεμένο ιστό που πλέκουμε , όταν ξεκινάμε να εξαπατούμε..." 

Όμως το βιβλίο δεν σταματάει εκεί , δεν είναι μόνο μια ιστορία αγάπης. 

Παιχνίδια της μοίρας, δεύτερες ευκαιρίες και νέα ξεκινήματα περιγράφονται στις σελίδες του βιβλίου αυτού κι ο αναγνώστης πραγματοποιεί ενα ταξίδι στο χρόνο με τη βοήθεια της έξοχης αφήγησης και των ζωντανών εικόνων που πλαισιώνουν την ιστορία.Παρέα με τους ήρωες θα ταξιδέψουμε κι εμείς στη Σαγκάη του 

1937, στο Στρασβούργο του 1949 και στην Ουαλία του 1955  ακολουθώντας τους  και ζώντας μαζί τους τα τραγικά βιώματα των οικογενειών τους. 

Οι οικογενειακοί δεσμοί είναι ισχυροί και καθορίζουν τα συναισθήματα και τις αναμνήσεις των δύο ερωτευμένων νεαρών. Η συγγραφέας έχει ψυχογραφήσει άριστα τους χαρακτήρες τους και τα συναισθήματά τους μεταφέρονται στους αναγνώστες και μοιράζονται απλόχερα. 

" Η αληθινή πίστη συνοδεύεται από μια ανεξήγητη εσωτερική ηρεμία και όχι από κραυγές δύναμης , που δεν είναι τιποτα άλλο πέρα από την άγρια έκφραση φόβου." 

Σε αυτό το σημείο θέλω να πω πως ενώ έχω διαβάσει πολλά μυθιστορήματα που διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια του Β ' Παγκοσμίου πολέμου, λίγα θυμάμαι να περιγράφουν ιστορίες  της μεταπολεμικής περιόδου , όπως τούτο το βιβλίο , κι αυτό ήταν κάτι που σημειώνω στα πολύ θετικά. 

Το βιβλίο χτυπάει σε ευαίσθητες συναισθηματικές χορδές.Ειδικά κατά τις περιγραφές των βίαιων αποχωρισμών και των αναμνήσεων των πρωταγωνιστών που έρχονται σιγα σιγά στο φως. Τα μικρά όμως κεφάλαια και η συχνή εναλλαγή των ιστοριών που περιγράφονται, βοηθούν έτσι ώστε να αποφορτίζεται η ατμόσφαιρα και να μην γίνεται ένα "βαρύ" συναισθηματικά ανάγνωσμα. 

Κι αν νομίζεις οτι είναι μια συνηθισμένη ιστορία που έχεις ξαναδιαβάσει, φτάνεις λίγο μετά τη μέση για να διαψευστείς. Το δευτερο μισό μέρος του βιβλίου ένιωσα σαν να αλλάζει ύφος. Αποκτά σασπένς, φέρνει ανατροπές που δεν τις περιμένεις και μια αγωνία για την απρόβλεπτη εξέλιξη της ιστορίας. 

Το τέλος, λυτρωτικό. Από εκείνα που παρακαλάς να συμβούν. 

Ένα βιβλίο που συστήνω σε όσους αρέσουν οι ιστορίες αγάπης αλλά λατρεύουν και το μυστήριο. 

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

Λίγο προτού ξεσπάσει ο B’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Ναστάζια και η οικογένειά της εγκαταλείπουν τη Γαλλία και ταξιδεύουν στην εξωτική Σαγκάη, το Παρίσι της Ανατολής. Αναζητούν μια καινούρια αρχή για να ξεπεράσουν τον πόνο που τους προξένησε η ξαφνική απώλεια της μικρότερης κόρης. Όταν, λίγο καιρό αργότερα, η Σαγκάη βομβαρδίζεται, η Ναστάζια με τη μεγαλύτερη αδερφή της κατορθώνουν να ξεφύγουν από τον εφιάλτη της φλεγόμενης πόλης και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Είκοσι ετών πλέον, η Ναστάζια γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο του Κρίστοφερ, ο οποίος μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στην ιατρική και στην ορειβασία. Η αγάπη φαίνεται έτοιμη να επουλώσει τις πληγές του παρελθόντος και να απαλλάξει τους δύο νέους από τις οδυνηρές αναμνήσεις που στοιχειώνουν τα όνειρά τους. Η μοίρα, όμως, έχει άλλη γνώμη… Πέντε χρόνια αργότερα, η Ναστάζια ταξιδεύει στην Ουαλία, όπου συναντά μια διάσημη αλλά μυστηριώδη συγγραφέα και διαβάζει ένα απόσπασμα από το τελευταίο της βιβλίο. Η υπόθεση τη συνεπαίρνει και αποφασίζει να ερευνήσει τι κρύβεται πίσω από αυτή. Όμως, έρχεται αντιμέτωπη με την αποκάλυψη ενός τρομερού οικογενειακού μυστικού. Kαι τότε, σαν ταξιδιώτες της βροχής, έρχονται οι αναμνήσεις και οι αναπάντεχες συμπτώσεις, που αναβιώνουν το παρελθόν της και την κάνουν να αναθεωρήσει ολόκληρη τη ζωή της. Ένα μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στη σκιά του B’ Παγκοσμίου Πολέμου, στη ρομαντική εποχή της δεκαετίας του ’50 στη Γαλλία, αλλά και στην ποιητική ατμόσφαιρα της Ουαλίας, όπου όλα τα απίθανα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.

Οι πρώτοι μου μύθοι

Οι Πρώτοι μου μύθοι Chiara Patsias 

Αθηνά & Οδυσσέας

Εικονογράφηση Mattia Cerato

Από τις Κάκτος Εκδόσεις 

Από προσωπική εμπειρία , γνωρίζω οτι στα μικρά αλλά και λίγο μεγαλύτερα παιδιά αρέσει να διαβάζουν και να μαθαίνουν για την ελληνική μυθολογία. 

Είναι οι ήρωες που τους συναρπάζουν, η δύναμη τους, η σοφία τους και γενικά οι μύθοι που έχουν γραφτεί για αυτούς που τους τραβάει πολύ το ενδιαφέρον. Ενώ ταυτόχρονα , τα μηνύματα που περνάνε οι ιστορίες τους , είναι μια καλή ευκαιρία για να τους διδάξουμε πράγματα πέρα από τον διασκεδαστικό χρόνο που θα περάσουμε μαζί τους. 

Από τις εκδόσεις κάκτος κυκλοφορούν αυτά τα δύο σπουδαία μικρά βιβλία για την Αθηνά και τον Οδυσσέα. Είναι με λίγα λόγια, χωρίς πολλές λεπτομέρειες που μπορεί να κουράσουν,όμορφες εικόνες, σκληρά φύλλα και εκπλήξεις που θα ανακαλύψουν με τα μικρά τους δαχτυλάκια. 

Από τα βιβλία αυτά , τα μικρά μας θα μάθουν για την Αθηνά. Πώς γεννήθηκε, πώς πάλεψε κι έσωσε τον Όλυμπο από τους Γίγαντες, πως βοήθησε τον Οδυσσέα αλλά και πώς η Αθήνα πηρε το όνομα της από εκείνη. 

Επιπλέον , θα γνωρίσουν τον πολυμήχανο Οδυσσέα και τις περιπέτειες του κατά το ταξίδι του προς την Ιθάκη. Για τους Κύκλωπες, την Κίρκη αλλά και τις Σειρήνες! Τόσα πράγματα μέσα σε λίγες μόνο σελίδες. 

Θα σας πω μόνο πως τα δικά μου παιδιά, οι ηλικίες των οποίων είναι 1, 3 και 5,5 χρονών , τα ευχαριστήθηκαν και τα αγάπησαν και τα τρία , το καθένα για διαφορετικό λόγο. Η μεγάλη μου για τις ιστορίες της Αθηνάς και του Οδυσσέα που έμαθε, ο μεσσαίος για τις εντυπωσιακές εικόνες και ο μικρός για ολα αυτά τα μικρά πραγματάκια που ήταν κρυμμένα στις σελίδες τους. 

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook και στο Instagram

Οπισθόφυλλα 

Θέλεις να γνωρίσεις τη σοφή θεά Αθηνά; 

Συνόδεψέ τη στις εκπληκτικές της περιπέτειες με τους άλλους θεούς και ήρωες. Πολέμα στο πλευρό της ενάντια στους Γίγαντες, μάθε πώς έγινε προστάτιδα της Αθήνας και γνώρισε φανταστικά μέρη και θρυλικά πλάσματα σε αυτή την αξέχαστη ιστορία!! 

Πάρε μέρος στην αξέχαστη ιστορία της θεάς Αθηνάς χρησιμοποιώντας τους μηχανισμούς του βιβλίου. 

Ένα βιβλίο για πολύ μικρά παιδιά, με την υπέροχη εικονογράφηση του Mattia Cerato, με σκληρές σελίδες από χαρτόνι και ωραίους μηχανισμούς που επιτρέπουν να ανακαλύψεις το βιβλίο διαδραστικά! 

Και 

Θέλεις να γνωρίσεις τον Οδυσσέα; 

Ακολούθησε τον γενναίο ήρωα στον Τρωικό Πόλεμο και στις περιπέτειές του στη θάλασσα, στο ταξίδι επιστροφής στην Ιθάκη. 

Παίξε με τους μηχανισμούς του βιβλίου και γνώρισε φανταστικά μέρη και θρυλικά πλάσματα σε αυτή την αξέχαστη ιστορία!! 

Ένα βιβλίο για πολύ μικρά παιδιά, με την υπέροχη εικονογράφηση του Mattia Cerato, με σκληρές σελίδες από χαρτόνι και ωραίους μηχανισμούς που επιτρέπουν να ανακαλύψεις το βιβλίο διαδραστικά! 

Ηλικία: 3-6 ετών

Η Διατριβή

Η Διατριβή - Άντυ Παπαδημητρίου 

Από τις Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη - Livani Publishing Organization 

Η πρώτη μεγάλη έκπληξη έρχεται όταν ανοίγεις το βιβλίο κι αντί να το δεις χωρισμένο σε κεφάλαια , βλέπεις πως είναι χωρισμένο σε Σεκάνς. Εκεί κάπου συνειδητοποιείς οτι πρόκειται να διαβάσεις ή μάλλον να "δεις" ένα κινηματογραφικό μυθιστόρημα.Τη διατριβή άνετα θα τη φανταζόμουν στην μεγάλη οθόνη από μια μεγάλη χολυγουντιανή υπερπαραγωγή, με διάσημους πρωταγωνιστές, καταιγιστική δράση και εντυπωσιακά ειδικά εφέ. 

Πιστεύω πως ξεφεύγει από τα σύνορα της χώρας μας και συχνά έπιανα τον εαυτό μου να ξεχνάει πως είναι γραμμένο από Έλληνα συγγραφέα. Ένιωθα πως διάβαζα ένα βιβλίο σκανδιναβικής λογοτεχνίας , από την οποία δεν έχει τίποτα να ζηλέψει.Δύσκολο να πιστέψει κανείς πως η διατριβή είναι το πρώτο λογοτεχνικό εγχείρημα του συγγραφέα. 

Με μία λέξη θα το χαρακτήριζα χορταστικό. Χορταστικό απ'όλες τις απόψεις. Συνωμοσιες, ανατροπές , περιπετεια, μυστήριο. Αυτό όμως που κυρίως το χαρακτηρίζει είναι η πρωτότυπη υπόθεσή του. 

Η Νικη Ρούσσου , μια ελληνίδα επιστήμονας, έχει βρει έναν αλγόριθμο που προβλέπει μελλοντικές καταστροφές. Όπως είναι φυσικό , υπάρχει παγκόσμιο ενδιαφέρον για τον αλγόριθμο αυτό , με τον κίνδυνο να είναι μεγάλος έτσι και βρεθεί σε λάθος χέρια. Η Νίκη μοιράζει τη ζωή της ανάμεσα στην καριέρα της και την οικογένειά της και αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο. 

Μία γυναίκα, σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, έχει να αντιμετωπίσει περισσότερες δυσκολίες. Μισογυνιστικά και σεξιστικά σχόλια δεν φαίνεται να εμποδίζουν το έργο της μα η σχέση της με το παιδί της θα αποτελέσει καταλύτη για τις αποφάσεις της και την εξέλιξη της καριέρας της. 

Το μυθιστόρημα περιλαμβάνει πολλούς διαλόγους, λίγο πιο λεπτομερείς για τα δικά μου γούστα, αλλά καταλαβαίνω τι επιθυμεί να πετύχει ο συγγραφέας. Μια ρεαλιστική υπόθεση, με φυσικότητα και αληθινές συνομιλίες. Ο αναγνώστης βιώνει όλες τις κινήσεις των ηρώων , βρίσκεται εκεί δίπλα τους σε κάθε τους κίνηση. Είναι παρών σε όλες τις συζητήσεις τους , διαβάζει τις σκέψεις τους και τις ανησυχίες τους. 

Η διατριβή είναι ένα βιβλίο που υπερασπίζεται έντονα την μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου και την σημαντική συμβολή του στην ανάπτυξη και εξέλιξη του πλανήτη . Όλοι είναι μοναδικοί, όλοι είναι σημαντικοί και απαραίτητοι! 

" Ξέρεις γιε μου....Κανείς δε θέλει να είναι φυσιολογικός βαθιά μέσα του.Απλώς οι άνθρωποι κατακρίνουν το διαφορετικό επειδή το ζηλεύουν και το φθονούν. Και σίγουρα δεν μπορούν οι ίδιοι να ξεχωρίσουν. Είναι όλοι ίδιοι.Οπότε χαίρομαι που δεν κάνω κάτι φυσιολογικό.Γιατί αυτό σημαίνει οτι ξεχωρίζω. Και αν ξεχωρίζω εγώ, τότε είσαι ξεχωριστός κι εσύ" 

Ο μεγάλος του όγκος δεν πρέπει να είναι καθόλου αποτρεπτικός για να το ξεκινήσει κάποιος , καθώς με σιγουριά θα πω πως η ιστορία κυλάει πολύ γρήγορα, οι σελίδες φεύγουν σαν νεράκι και ο αναγνώστης αδυνατεί να σταματήσει να διαβάζει. 

Ο χρόνος είναι γνωστός, βρισκόμαστε στο 2030 , δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα την πανδημίας. Γνωστός είναι και ο τόπος παρόλο που αλλάζει συνεχώς. Από την Ελλάδα στη Δανία και από τα βάθη της Τουρκίας μέχρι τη Σουηδία. Η αφήγηση τρέχει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, είναι πολυεπίπεδη χωρίς όμως να ελοχεύει ο κίνδυνος να χαθεί κανείς μέσα σε αφηγηματικούς λαβυρίνθους και να μπλέξει σε περίπλοκες τρικλοποδιές. 

Ο συγγραφέας , δείχνει να έχει και οικολογικές ανησυχίες καθώς θίγει έντονα τον κίνδυνο της κλιματικής αλλαγής. Μέσα από το έργο του αυτό και με τη δύναμη της πένας του καταδικάζει τα κακώς κείμενα της εποχής μας. 

Επιπλέον, φαίνεται οτι πίσω από τα γραφόμενά του υπάρχει ένα επιστημονικό υπόβαθρο από το χώρο της φυσικής, της βιολογίας, της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής κι αυτό είναι κάτι που θαυμάζω σε έναν συγγραφέα και δεν μπορώ να μην τον συγχαρώ για την έρευνα που έχει κάνει. Έρευνα που είναι επίσης φανερή για θέματα πολιτικών επιστημών αλλά και γεωγραφίας, λαογραφίας και ξένων γλωσσών καθώς κάθε φορά που η ιστορία πηγαίνει από το ένα μέρος στο άλλο , ο αναγνώστης μεταφέρεται κι αυτός με την βοήθεια της αφήγησης στον εκάστοτε τόπο. 

Αυτό που εντέλει καταφέρνει είναι να παίζει με τα όρια του ανθρώπινου μυαλού και να παρουσιάζει ένα μέλλον ιδιαιτέρως τρομακτικό.Ή μήπως η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο τρομακτική και απρόβλεπτη, τόσο που ούτε τα μυθιστορήματα και τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας δεν μπορούν να προβλέψουν; 

Το προτείνω , ειδικά στους λάτρεις της περιπέτειας και των θρίλερ μυστηρίου και σας εγγυώμαι οτι δε θα σας απογοητεύσει.

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

Ένα κοινωνικό θρίλερ μυστηρίου, ένα επικίνδυνο ταξίδι από την Αθήνα σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης, γεμάτο συναίσθημα, αγωνία, συνωμοσίες, με μια απρόβλεπτη διαδρομή.

Δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα του κορονοϊού, η Νίκη, μια σαραντάχρονη, δυναμική και υπερευφυής Ελληνίδα επιστήμονας, προσπαθεί να ολοκληρώσει τη διατριβή της που αφορά ένα πρόγραμμα προβλέψεων καταστροφών, έναν σύνθετο αλγόριθμο που μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα από την καταστροφή της. Παράλληλα εργάζεται για το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, σε μια περίοδο ενός νέου ψυχροπολεμικού κλίματος στην Ευρώπη, και ως μόνη μητέρα προσπαθεί να ισορροπήσει τη σχέση με τον γιο της.

Η απρόσμενη δολοφονία του Σουηδού συνεργάτη της την κάνει να αντιληφθεί ότι το πρόγραμμα που δημιουργεί είναι περιζήτητο και αναγκάζεται να ξεκινήσει ένα περιπετειώδες ταξίδι στα φιόρδ, τα κανάλια, τα όμορφα τοπία και τους πολυσύχναστους δρόμους των ευρωπαϊκών πόλεων για να βρει τα κατάλληλα άτομα που θα τη βοηθήσουν να το ολοκληρώσει. Όμως οι απειλές και οι μυστηριώδεις άνθρωποι θα την κυνηγήσουν μέχρι τέλους...

"Όταν βγήκε απ' την σκιά"

"Όταν βγήκε απ' την σκιά"

Κώστας Λογαράς

Εκδόσεις Καστανιώτη 

Ο Ερρίκος Μαλτέζος, αρχιτέκτονας, θα γνωρίσει στο Αλτινό μια κοπέλα, την Μαρυλλίδα, θα την ερωτευτεί και μαζί θα φύγουν για την Πελοπόννησο. 

Εκείνος μορφωμένος, άνθρωπος του πνεύματος, φιλόδοξος. Θα την ονομάσει Μάριαν. Μπροστά στην επίτευξη των στόχων του, καταπατά κάθε αξία της ζωής. Όλα όσα ζει εκείνος βασίζονται σε επιστημονικά τεκμήρια.

Εκείνη απλή, μαθημένη να γίνεται ένα με την φύση, ντύνει την ζωή της με μυρωδιές και γεύσεις. Θα προσπαθήσει να του δείξει ότι ο τρόπος που ζει είναι λάθος. Όλα όσα ζει εκείνη βασίζονται στην εμπειρία που αποκομίζει μέσα από την φύση.

Όλες οι αναμνήσεις που περιγράφονται στο βιβλίο έχουν την δική τους μυρωδιά. Είναι οι αναμνήσεις της Μάριαν. Η Μυρωδιά της λεβάντας, του χώματος, της Brut, της Paco Rabbane, της Pino Silvestre. Αρώματα που φέρνουν στην μνήμη της τα χρόνια που πέρασαν.

Δύο κόσμοι αντίθετοι, ένας έρωτας που γίνεται φορτίο με το πέρασμα του χρόνου. Μια ανάγκη για απεγκλωβισμό από αυτόν τον γάμο. Μια ανάγκη να βγει από την σκιά.

Θα τα καταφέρει η γλυκιά Μάριαν; Ή θα παρασυρθεί από το περιβάλλον της Πελοποννήσου και από την προσπάθεια του Ερρίκου να την αλλάξει μέσα από την δύναμη του λόγου; Θα καταφέρει να βγάλει και τον Ερρίκο από το σκοτάδι στο οποίο είναι βυθισμένος;

Το μυθιστόρημα αυτό δεν είναι μόνο μια ερωτική ιστορία. Με γλώσσα ρέουσα, με λυρισμό ο συγγραφέας θίγει θέματα όπως η ανθρωπιά, ο σεβασμός απέναντι στην φύση, στην γυναίκα, ο τρόπος που επιλέγουν να αναρριχηθούν κοινωνικά, άτομα με αριβιστικες διαθέσεις.

Ένα υπέροχο μυθιστόρημα!

 Αναζήτησε το!

Μ.Κ

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου 

Ο αρχιτέκτων μηχανικός Ερρίκος Μαλτέζος, υπεύθυνος μιας ομάδας για τη διάνοιξη δρόμων στην ορεινή Μακεδονία, θα γνωρίσει τη Μαρυλλίδα στο απομακρυσμένο Αλτινό και θα γοητευτεί από τον ανεπιτήδευτο χαρακτήρα της. Ερωτευμένη κι εκείνη, θα τον ακολουθήσει στην πόλη Ληθώ της Πελοποννήσου, τον τόπο καταγωγής του. Χαρακτηριστική μορφή της μεταπολιτευτικής περιόδου ο Μαλτέζος, θα αναπτύξει έντονη κοινωνική δραστηριότητα, θα ικανοποιήσει "συγγραφικές" φιλοδοξίες και θα εμπλακεί ενεργά στην πολιτική ζωή, υποστηρίζοντας, θεωρητικά τουλάχιστον, προοδευτικές πεποιθήσεις και ιδέες.

Η αφήγηση καταγράφει την ακόρεστη δίψα του για αναγνώριση και δόξα. Παράλληλα, παρακολουθεί τη δυσκολία της Μαρυλλίδας να προσαρμοστεί στο ασφυκτικό περιβάλλον του νότου και να κατανοήσει μια αντίληψη ζωής που είναι έξω από την αρχέγονη δική της. Ο Ερρίκος πετυχαίνει να διαβρώσει την αυθεντικότητα της Μαρυλλίδας και να της επιβάλει την εξουσία του Λόγου.

Στο μυθιστόρημα αντί παρατίθενται δύο κόσμοι: η αλαζονεία της γνώσης και η γήινη οπτική μιας φυσικής οντότητας. Η Μαρυλλίδα θα παλέψει να βρει τον εαυτό της χάρη στην αμετάβλητη σχέση της με τη γη, τη φύση, το χώμα. Ο Ερρίκος όμως είναι αμφίβολο αν τελικά θα διασωθεί από τον δικό του άγονο κόσμο.

"Η τελευταία γουλίτσα"

 "Η τελευταία γουλίτσα"

Μαρίνα Πλουμπη

Sweet Serendipities Books 

Ο θηλασμός είναι μία μαγική στιγμή ανάμεσα στην μαμά και το μωράκι της. Είναι η στιγμή που το μικρό είναι αγκαλιά, τρέφεται και παίρνει ζωή από την μανούλα. Είναι η στιγμή που ο δεσμός τους σφίγγει και η αγάπη μεγαλώνει. Όλες οι μανουλες που έζησαν θηλασμό, ξέρουν και αναπολούν αυτές τις υπέροχες αγκαλιές.

Ο αποθηλασμός λοιπόν είναι μια κατάσταση δύσκολη τόσο για το παιδάκι όσο και για την μητέρα. Μπορεί λόγω ανάγκης να γίνει αποτομά ή σταδιακά. Πάντα όμως είναι θλιβερό.

Η Μαρίνα Πλούμπη μοιράζεται μαζί μας την δική της εμπειρία και μέσα από ένα τρυφερό βιβλίο μας δείχνει έναν υπέροχο, σταδιακό, ανώδυνο τρόπο αποθηλασμού. 

"Η τελευταία γουλίτσα" με την καταπληκτική εικονογράφηση της Ειρήνης Θάνου. 

Συγχαρητήρια για αυτό το βιβλίο!

Μ.Κ

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Η Σοφία, από μωρό, απολαμβάνει να πίνει το γάλα της μαμάς.

Τώρα όμως έχει μεγαλώσει αρκετά και εκτός από το γάλα τρώει και νόστιμα φαγητά, φρούτα και λαχανικά. Τα βράδια που ξυπνά πηγαίνει στη μαμά να πιει γαλατάκι. Η μαμά όμως μια φορά της είπε «Στάσου λιγάκι, ας πούμε ένα τραγουδάκι». Η Σοφία στεναχωρήθηκε πολύ, αφού γάλα ήθελε εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Και έτσι με τη μαμά έκαναν συμφωνία...για την ακρίβεια, από εκείνη τη στιγμή όχι μόνο μία.

Ένα παιδικό βιβλίο που αναφέρεται στην εξαιρετικά σημαντική μα και ευαίσθητη (τόσο για το παιδί όσο και για τη μητέρα) περίοδο του αποθηλασμού των νηπίων. Είναι ένας«αποχωρισμός» δύσκολος, που σηματοδοτεί όμως το ξεκίνημα μιας νέας, πιο αυτόνομης πορείας για το παιδί.

Η Βρεφοδόχος

Η Βρεφοδόχος - Χρήστος Αναστασόπουλος

Από τις Εκδόσεις Συρτάρι - Syrtari Publications 

Συρτάρι Εκδόσεις 

Το Δημοτικό Βρεφοκομειο της Πάτρας ιδρύθηκε το 1900 από τον Δημήτριο Σωτηριάδη και στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό δίπλα στην εκκλησία του Παντοκράτορα.Συχνά φιλοξενούσε μωρά που γεννήθηκαν εννέα μήνες μετά τη διονυσιακή ζάλη του καρναβαλιού και παραδίνονταν στη βρεφοδόχο.Η βρεφοδόχος που δεν είναι άλλο από ένα καρότσι, στην εσοχή της επιβλητικής πόρτας του βρεφοκομείου. Ένα καρότσι διαφορετικό από τα συνηθισμένα.Ένα καρότσι που δεν κινήθηκε ποτέ από κάποιον πατέρα ή μητέρα αλλά προστάτεψε μικρά βρέφη που εγκαταλείπονταν  εκεί. 

Το βράδυ της 16ης Ιουλίου , μία μάνα αφήνει το μωρό της στο βρεφοκομείο. Για κάποιους είναι ενα συνηθισμένο βράδυ μα για κάποιους άλλους θα είναι η βραδιά των μεγάλων αποφάσεων που θα καθορίσουν όλη τη ζωή τους. 

Το βιβλίο παρά τον μικρό του όγκο , έχει πολύ δυνατό συναισθηματικό φορτίο. Είναι βαθιά φιλοσοφικό και προκαλεί πολλούς προβληματισμούς.

Είναι ένα βιβλίο για βίαιους αποχωρισμούς. Ένα βιβλίο για τον κύκλο της ζωής , από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Ένα ταξίδι που παίρνει μια αναπάντεχη τροπή.Αναπάντεχο όπως και η ίδια η ζωή άλλωστε. Είναι γεμάτο όχι μόνο από εικόνες αλλά και ήχους. Το κουδούνι του βρεφοκομείου, η καμπάνα της εκκλησίας αλλά και οι φωνές των ανθρώπων , η φασαρία των οχημάτων μεταφέρουν τον αναγνώστη ακριβώς στο κέντρο των εξελίξεων. 

Ο Χρήστος Αναστασόπουλος καταπιάνεται με ένα δύσκολο κι ευαίσθητο θέμα. Αυτό της αναδοχής. Ένα θέμα που θέλει προσοχή πως θα το αγγίξει κανείς για να μην γίνει πολύ μελοδραματικός μα και να αποδωθεί ο απαραίτητος σεβασμός προς τους εμπλεκόμενους. Κι εδώ ο συγγραφέας φαίνεται να το αγγίζει με χειρουργική ακρίβεια. Οι ισορροπίες είναι λεπτές μα κατά τη γνώμη μου άριστα δομημένες στην νουβέλα αυτή.Ο συγγραφέας κερδίζει το στοίχημα και παραδίδει στους αναγνώστες μια ιστορία που αξίζει το χρόνο και την προσοχή μας. 

Στο βιβλίο θα συναντήσουμε μητέρες που εγκαταλείπουν το σπλάχνο τους, παιδιά που ψάχνουν τους βιολογικούς γονείς τους και γονείς που δεν μπορούν να εχουν δικά τους παιδιά και υιοθετούν ένα μωρό από το βρεφοκομείο. Ήρωες που συνδέονται μεταξύ τους με τρόπο αριστοτεχνικό. Που η κάθε κίνηση τους ή απόφαση προκαλεί μια αλυσιδωτή αντίδραση στις ζωές των υπολοίπων σαν ντόμινο. 

" Πάντα στις δύσκολες στιγμές,όταν ο χρόνος και οι καταστάσεις πιέζουν , αν θέλουν να επιβιώσουν οι άνθρωποι που μετέχουν σε αυτές , οφείλουν να λειτουργήσουν με αρμονία, ουσιαστική ανταλλαγή και έξυπνο νου." 

Τέλος να πω πως αγαπώ όταν στα βιβλία υπάρχουν διάφορα γνωμικά και προτάσεις που έχουν ειπωθεί από σπουδαίους ανθρώπους των τεχνών.Κι εδώ υπάρχουν διάσπαρτα παντού κι

όχι μόνο στην αρχή του κάθε κεφαλαίου. 

Ένα βιβλίο που ο τίτλος του και το εξώφυλλο σε παραπέμπει σε παλαιότερες εποχές ,αλλα γρήγορα θα διαπιστώσει κανείς πως  το περιεχόμενο του είναι πολύ σύγχρονο. Γραμμένο από έναν άντρα , ένα βιβλίο για την γυναίκα και τη μητρότητα που προσωπικά με άγγιξε πολύ. Δύσκολα θα αφήσει κάποιον ασυγκίνητο.

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

Γιατί το σύμπαν είναι μια μήτρα.

Και το δώρο αυτό το έχει κάθε γυναίκα.

Κάθε γυναίκα, από βρέφος μέχρι γερόντισσα, κυοφορεί ένα σύμπαν. Ένα σύμπαν που το προσφέρει σε όποιον ή όποια επιθυμεί. Και που έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να το αρνηθεί σε όποιον ή όποια επιλέξει. Οι γυναίκες κυοφορούν σύμπαντα γιατί απλά δεν γεννήθηκαν μόνο για αυτές. Γεννήθηκαν για τη συνέχεια.

Ο Κάκτος

Ο Κάκτος 

Sarah Haywood

Από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

Η Σουζαν ειναι 45, έχει βάλει τη ζωή της σε μια τάξη. Έχει ένα σπίτι, μια αξιοπρεπή δουλειά , έναν ερωτικό σύντροφο σύμφωνα με τις δικές της επιθυμίες , είναι ευχαριστημένη και φαίνεται να τα έχει καταφέρει μια χαρά.

Το μυθιστόρημα ακολουθεί τη ζωή της Σούζαν από την ημέρα που μαθαίνει οτι η μητέρα της έχει πεθάνει και μια σειρά από γεγονότα φέρνουν τα πάνω κάτω στη ζωή της. Η ιστορία είναι ποτισμένη με αρκετές δόσεις χιούμορ μα μέσα από χιουμοριστικές καταστάσεις έρχονται στην επιφάνεια και κάποια σοβαρά ερωτήματα για προβληματισμό .

Ο χαρακτήρας της Σούζαν είναι ασυμβίβαστος όπως αρμόζει σε μια δυναμική και ανεξάρτητη σύγχρονη γυναίκα.
Εκτός από καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω της και οικογενειακές διαφωνίες η Σούζαν καλείται να αντιμετωπίσει το πιο δύσκολο ζήτημα. Τον τρόπο που την βλέπουν οι άλλοι και όπως αποδεικνύεται στην πορεία αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσει τώρα στα 45 της μα είναι κάτι που αντιμετωπίζει σε όλη της τη ζωή.

Η Σουζαν είναι ικανοποιημένη με τη ζωή της, αλλά είναι ευτυχισμένη; Πως μπορεί να είναι ευτυχισμένη όταν ζει μια αντισυμβατική ζωή; Μια ζωή διαφορετική από τα κοινωνικά στερεότυπα;
Κι εδώ νομίζω είναι το βασικό ζητούμενο του όμορφου αυτού βιβλίου. Μέχρι ποιο σημείο έχει την δυνατότητα ένας άνθρωπος  ( μια γυναίκα;) να ζει τη ζωή του όπως εκείνος επιθυμεί; Μέχρι ποιο σημείο έχει τη δυνατότητα ο περίγυρος να επεμβαίνει στις ζωές μας. Γιατί γίνεται αυτό ; Από ενδιαφέρον , από νοιάξιμο ή απλά μας αρέσει να προβάλλουμε στους άλλους πράγματα και αξίες τις οποίες εμείς θεωρούμε σωστές; Πόσο και γιατί επιτρέπουμε εμείς να μας επιβάλλουν οι άλλοι τη γνώμη τους και στην τελική γιατί μας ενδιαφέρει τόσο πολύ η άποψη τους;

Κι από την άλλη τι πειράζει να παίρνουμε και μερικά ρίσκα στη ζωή; Να προσαρμοζόμαστε σε νέα δεδομένα και να μη εφησυχαζόμαστε σε μια βολεμένη καθημερινότητα. Να ζούμε τη ζωή με ό,τι έχει να μας δώσει και να είμαστε σε θέση να καλοδεχόμαστε νέες εμπειρίες. Να ζητάμε που και που βοήθεια όταν νιώθουμε οτι την έχουμε ανάγκη.

Το βιβλίο το διάβασα πολύ ευχάριστα. Μου κράτησε μια καλή παρέα, έζησα για λίγο στους δρόμους και τις γειτονιές του Λονδίνου.Άλλοτε συμφώνησα κι άλλοτε διαφώνησα με τη Σούζαν. Δεν ταυτίστηκα, άλλωστε δεν ήταν κι αυτός ο σκοπός. Προσπάθησα όμως να την καταλάβω, σεβάστηκα τις επιθυμίες της και αναγνώρισα την αποφασιστικότητα της να διεκδικήσει το δίκιο της. Ειναι εκεινη η γυναίκα που δε θα τη δεις ποτέ να κλαιγεται και να ζητάει βοήθεια κι εσύ λανθασμένα θα σκεφτείς γι 'αυτήν " δεν έχει ανάγκη κανέναν , μια χαρά τα καταφέρνει και μόνη της".Μια γυναίκα, σαν τον κάκτο , που τα αγκάθια της δεν επιτρέπουν τους εξωτερικούς παρατηρητές να πλησιάσουν πολύ και να έρθουν σε πιο στενή επαφή με τον εσωτερικό  της κόσμο.Δεν είμαι σαν τη Σουζαν ( δεν ξέρω σε καποια σημεία μπορει και να είμαι) αλλά γνωρίζω γυναίκες σαν κι αυτήν.

Το βιβλίο είναι γραμμένο σε γλώσσα απλή κι αληθινή.Η υπόθεση κυλάει γρήγορα. Οι διάλογοι και οι σκέψεις των ηρώων είναι ρεαλιστικές. Η συγγραφέας καταπιάνεται με θέματα όπως η μητρότητα, οι οικογενειακές σχέσεις, ο αλκοολισμός,το μπουλινγκ και τα έμφυλα στερεότυπα αλλά όχι με τρόπο σκληρό όπως έχουμε συνηθίσει σε άλλα αναγνώσματα. Συχνά η αφήγηση πηγαινει τον αναγνώστη στο παρελθόν  κι αυτό γίνεται με σαφή τρόπο. Οι χρονικες αναδρομές ειναι διακριτές και δεν  κουράζουν , αντιθέτως εξυπηρετούν στην  εξέλιξη της υπόθεσης. Για να γνωρίσει ο αναγνώστης τους ήρωες καλύτερα και να φτάσει στο ανατρεπτικό και συγκινητικό τέλος της ιστορίας με σχηματισμένη άποψη για τα πρόσωπα,τις καταστάσεις και τους λόγους που τους οδήγησαν στις πράξεις τους.

Ένα βιβλίο για την επιλογή να ζούμε τη ζωή μας όπως επιθυμούμε !! Ένα βιβλίο για νέα ξεκινήματα , για την αγάπη, την κατανόηση.Για τις δεύτερες ευκαιρίες,τη δύναμη της συγχώρεσης, την αποδοχή μα και την αληθινή συμπαράσταση.

Ρ.Σ.

Αολουθήστε μας στο Facebook και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

Γνωρίστε τη Σούζαν Γκριν: μια δυναμική, ανεξάρτητη γυναίκα που όλα στη ζωή της είναι ακριβώς όπως τα θέλει.
Στα σαράντα πέντε της, πιστεύει ότι τα έχει καταφέρει περίφημα: ένα ωραίο εργένικο διαμέρισμα στο Λονδίνο, μια δουλειά που ικανοποιεί την εμμονή της με την τετράγωνη λογική και μια προσωπική συμφωνία για μια ιδιότυπη σχέση που της εξασφαλίζει προνόμια τόσο στην ερωτική όσο και στην κοινωνική της ζωή.
Κι όμως, τα πάντα ανατρέπονται όταν χάνει τη μητέρα της και έρχεται αντιμέτωπη με την προοπτική να αποκτήσει και η ίδια παιδί.
Το πνευματώδες και σπινθηροβόλο ντεμπούτο της Σάρα Χέιγουντ είναι ένα υπέροχο μυθιστόρημα για τις ασυμβίβαστες γυναίκες, τον αγώνα που δίνουν στη ζωή, τη χαρά των ελεύθερων επιλογών, αλλά κυρίως για την αξία της μητρότητας και της αληθινής αγάπης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Έπιασα τον εαυτό μου να γελάει δυνατά με το μοναδικό ταμπεραμέντο της Σούζαν". (Reese Witherspoon)
"Ένα αστείο και συγκινητικό μυθιστόρημα για μια γυναίκα που μαθαίνει να αφήνεται στη ζωή". (Daily Mail)

Συνέντευξη Αντώνης Κοντάκης, Περί μοναξιάς

 Συνεντευξη με τον Antonis Kontakis 

"Περι μοναξιάς"

Εκδόσεις ΝΙΚΑΣ - Nikasbooks

1. Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασα φυσικοθεραπεία και είμαι συνιδιοκτήτης ενός θεραπευτηρίου εξειδικευμένου σε παιδιά και βρέφη. Είμαι παντρεμένος και έχω δυο παιδιά, στα οποία πέρα από τα υπόλοιπα θέλω να εντρυφήσω την αγάπη μου για τα βιβλία. Η έκδοση του “Περί Μοναξιάς” ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Επαγγελματικά θέλω να ασχοληθώ λίγο παραπάνω με το κομμάτι της παρηγορικής θεραπείας. Αγαπώ τον αθλητισμό (κάθε παιχνίδι που έχει μπάλα), τα ταξίδια και τη μουσική.

2. Το βιβλίο σας "Περί μοναξιάς" είναι το πρώτο σας βιβλίο. Οι ιστορίες των ηρώων είναι προϊόν μυθοπλασίας;

Έξω από την καθημερινότητα στην οποία ζει ο καθένας μας, υπάρχει ένας άλλος κόσμος ο οποίος πολλές φορές είτε είναι κρυμμένος, είτε εμείς οι ίδιοι δε θέλουμε να ανακαλύψουμε. Το επάγγελμα του φυσικοθεραπευτή ήταν αυτό που με έφερε σε επαφή με αυτές τις πραγματικότητες τις οποίες πολλοί από εμάς δεν πιστεύουμε ότι υπάρχουν. Τα πρώτα επομένως διηγήματα γράφηκαν ως φόρο τιμής σε αυτούς τους τραγικούς ήρωες της καθημερινότητάς μας. Προσπάθησα, μέσα στη μυθοπλασία της κάθε ιστορίας, να προσθέσω κομμάτια από της ζωή τους. Ήταν αυτός ένας τρόπος να διατηρήσω το μεγαλείο τους ανέπαφο και αλησμόνητο. Ο συμπαθητικός καμπούρης, η μητέρα που δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται, η ατίθαση γυναίκα στο ίδρυμα, η νικήτρια Στέλλα, είναι χαρακτήρες που βρέθηκαν στη ζωή μου και άφησαν το σημάδι τους ανεξίτηλο πάνω μου.

3. Γράφετε για διάφορους τύπους μοναξιάς. Εσείς ποιον από αυτόν βιώνετε στην καθημερινότητα σας

Θα έλεγα πως είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει η μοναχικότητα, μέσα σε ένα πλαίσιο συντροφιάς. Θα μπορούσα να με εντάξω σε έναν εξωτερικό κύλινδρο ανθρώπινου συνόλου, μέσα στον οποίο υπάρχει ένας μικρότερος κύλινδρος απομόνωσης, στον οποίο θα είχα τη δυνατότητα να μπαινοβγαίνω κατά το δοκούν.

Υπάρχουν στιγμές που μου αρέσει να βρίσκομαι με κόσμο και στιγμές στις οποίες προσδοκώ να κρυφτώ στο πιθάρι μου, μακριά από όσους μου κρύβουν τον ήλιο της μοναχικότητας. Σίγουρα πάντως όλα τα παραπάνω είναι συνειδητές επιλογές. Αυτή είναι και μια σημαντική διαφορά από τους ήρωες των διηγημάτων πολλοί εκ των οποίων δεν έμειναν μόνοι από επιλογή.

4. Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το συγκεκριμένο θέμα του βιβλίου;

Τα διηγήματα είναι γραμμένα σε διαφορετικές περιόδους. Περίπου τα μισά γράφτηκαν το 2010 και τα επόμενα τα τελευταία χρόνια. Η αφορμή για να ασχοληθώ με τη μοναξιά σαν θεματική ενότητα, ήταν οι προσωπικές εμπειρίες, κυρίως οι επαγγελματικές. Μέσα από την επαφή μου με ασθενείς και τις οικογένειές τους, αποκαλύφθηκε μπροστά μου ένας κόσμος γεμάτος μοναξιά, πόνο, απομόνωση, και ανεκπλήρωτα όνειρα. Όταν με την επιμελήτριά μου τη Στεύη Τσούτση και τους Νίκο και Γιώργο Νίκα αποφασίστηκε η ιδέα του βιβλίου, θεώρησα πως έπρεπε να μείνω πιστός στην ίδια θεματική και να τη διευρύνω με τις πιο πρόσφατες εμπειρίες μου, προσθέτοντας και κείμενα με αισιοδοξία και ελπίδα. Έτσι προέκυψε το “Περί Μοναξιάς”, ένα βιβλίο, ρεαλιστικά σκληρό. Ο στόχος μου μέσα από το βιβλίο είναι να υπάρξει μια αφύπνιση συνειδήσεων. Όσοι θεωρούμε τους εαυτούς μας τακτοποιημένους θα πρέπει να αντιληφθούμε πως οι ισορροπίες στη ζωή μας είναι λεπτές και τα πάντα μπορούν να αλλάξουν, όπως συνέβη και στους πρωταγωνιστές των ιστοριών. Από την άλλη, οφείλουμε όσοι έχουμε τη δυνατότητα, να προσφέρουμε απλόχερα, χέρια συμπαράστασης σε αυτούς που το έχουν ανάγκη. Αυτός ήταν και η λόγος που τα συγγραφικά έσοδα θα προσφερθούν στο ορφανοτροφείο θηλέων Θεσσαλονίκης «Η Μέλισσα». Αυτή η αγάπη και η ενσυναίσθηση, είναι που μπορεί να λυτρώσει την ανθρωπότητα και μόνο ο επώδυνος τρόπος μπορεί να προκαλέσει την απαραίτητη αναταραχή για να επιτευχθεί η πολυπόθητη αλλαγή.

5. Στις μέρες μας βλέπουμε ότι κάποιοι άνθρωποι συνειδητά επιλέγουν την απομόνωση. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;

Δε γνωρίζω αν η συχνότητα της μοναξιάς έχει σε πραγματικούς αριθμούς αυξηθεί. Θεωρώ πως κυρίως η μορφή της συντροφικότητας έχει μεταβληθεί. Υπάρχει μια χρονική πίεση και καταπίεση, η οποία επιβάλλει επιφανειακούς κυρίως δεσμούς. Οι άνθρωποι δείχνουμε μικρότερη εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο. Υπάρχει ένας ανούσιος πολλές φορές ανταγωνισμός που δε συνάδει με την πεπερασμένη πορεία μας σε αυτόν τον κόσμο. Αυτή η ανασφάλεια, καταστρέφει τα αληθινά συναισθήματα και η πλειοψηφία των ανθρώπων ποντάρει σε σχέσεις κυρίως εικονικές, οι οποίες μπορούν εύκολα να ξεκινήσουν και εξίσου εύκολα να τερματιστούν. Όσο ο άνθρωπος δεν επενδύει συνειδητά και αληθινά στις σχέσεις του, ουσιαστικά θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο, από τον ίδιο του τον εαυτό του.

6. Ακόμα και άτομα που έχουν πλούσια κοινωνική ζωή πολλές φορές αισθάνονται μόνοι. Τι θεωρείτε ότι φταίει σε μια τέτοια περίπτωση;

Η αίσθηση της συντροφικότητας τροφοδοτείται από το ανθρώπινο σύνολο, αλλά δεν είναι απόλυτα ταυτισμένη μαζί του. Μια πλούσια κοινωνική ζωή η οποία δεν επενδύει σε αληθινές σχέσεις, είναι εύπλαστη. Κάποια στιγμή αποκαλύπτει την πραγματική της δυναμική. Δεν είναι η ποσότητα των σχέσεων που μπορεί να καλύψει το συναισθηματικό κενό. Αυτό που αληθινά μετράει είναι η γνησιότητα των συμπεριφορών και των αισθημάτων. Πιστεύω πως στις μέρες που ζούμε

απουσιάζει αυτό το βαθιά γνήσιο και ειλικρινές.

7. Θα ήθελα να μας προτείνετε τρία αγαπημένα σας βιβλία

Δε θα τα προτείνω με σειρά σπουδαιότητας. Θα αναφέρω τρία βιβλία, καθένα εκ των οποίων έχει ιδιαίτερη για μένα σημασία. “Η φάρμα των ζώων” είναι μια ιστορία που θα ήθελα να έχω γράψει. 

Ο φιλοσοφικός της άξονας συνάδει απόλυτα με την έλλειψη εμπιστοσύνης που έχω για τους περισσότερους θεσμούς. “Η ασκητική” στην οποία με μαγεύει ο ιδιαίτερος τρόπος γραφής, μα κυρίως η αξία που δίνει στην ίδια την ελευθερία. “Τα εκατό χρόνια μοναξιάς”, ένα βιβλίο που με καθήλωσε και του οποίου το τέλος σκέφτομαι ακόμη και τώρα με την ίδια έκπληξη και εντυπωσιασμό.

8. Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;

Υπάρχουν πολλές σκέψεις στο μυαλό μου. Χρωστάω σίγουρα κάτι στην ποίηση η οποία επίσης είναι μια μεγάλη αγάπη. Από εκεί και πέρα σε προχωρημένο στάδιο βρίσκεται μια εφηβική νουβέλα η οποία θα αφιερωθεί σε δύο παιδιά που θαυμάζω και αγαπώ, δύο προσωπικούς μου ήρωες, τη Στέλλα και το Λάζαρο, τους οποίους

έχασα πρόσφατα. Αυτό βέβαια, που αν πάνε όλα καλά, μάλλον θα αποτελέσει το επόμενο μου βήμα, είναι ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα, του οποίου οι βασικές πρωταγωνίστριες και πρωταγωνιστές, ανήκουν σε μια παρεξηγημένη από τον κοινωνικό ιστό ομάδα. Οι ίδιες/οι θα είναι η αφορμή για να περιγράψω τα κοινωνικά, ηθικά και συναισθηματικά ζητήματα που με απασχολούν.

Μ.Κ.Σας Ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σας κυριε Κοντάκη! Το βιβλίο είναι εξαιρετικό και εύχομαι να φτάσει ψηλά!