Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν

Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν - Juan Gabriel Vasques

Από τις εκδόσεις Ίκαρος

Μετάφραση : Αχιλλέας Κυριακίδης

Θα ήταν πολύ άδικο να πω πως αυτό το βιβλίο απλά μου άρεσε. Για την ακρίβεια,θεωρώ πως με συγκλόνισε και σίγουρα πως με καθήλωσε. Ξέρετε, αυτό που συμβαίνει σε εμάς τους βιβλιόφιλους, να κλείνουμε το βιβλίο γιατί πρέπει να ασχοληθούμε με κάτι άλλο, αλλά το μυαλό μας να είναι συνέχεια εκεί , στους ήρωες του βιβλίου που έχουμε αφήσει για λίγο στην άκρη και με την πρώτη ευκαιρία το ανοίγουμε για να διαβάσουμε λίγες σελίδες ακόμα.

Μου είναι δύσκολο να χαρακτηρίσω το είδος του.Θα μπορούσε να είναι ένα πολιτικό βιβλίο για τα προβλήματα της Λατινικής Αμερικής, τα καρτέλ των ναρκωτικών και πώς αυτά επηρεάζουν την καθημερινή ζωή ενός μέσου πολίτη.
Αλλά όχι , δεν είναι μόνο αυτό. Είναι ένα βιβλίο για τον θάνατο, την απώλεια, την ενσυναίσθηση,την συντροφικότητα,τις αναμνήσεις και ταυτόχρονα ένα μυθιστόρημα βαθιά συναισθηματικό με πλούσιο λεξιλόγιο, σημαντικά νοήματα και έντονες εικόνες. Και φυσικά ήχους. Τους ήχους των πραγμάτων όταν πέφτουν ή τους ήχους των σωμάτων όταν τρέχουν.

" Ακούγεται ένας ήχος που δεν μπορώ , που ποτέ δεν μπόρεσα να ταυτοποιήσω: ένας ήχος που δεν είναι ανθρώπινος ή είναι παραπάνω από ανθρώπινος, ο ήχος από ζωές που χάνονται , αλλά κι ο ήχος από υλικά που σπάνε. Είναι ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν από ψηλά,ένας ήχος που δεν τελειώνει ποτέ, που συνεχίζει να βοά στο κεφάλι μου από εκείνο το απόγευμα και δε λέει να φύγει,που αιωρείται στη μνήμη μου για πάντα, κρεμασμένος πάνω της σαν πετσέτα στην κρεμάστρα."

Είναι κι άλλοι ήχοι που δεν ακούγονται. Εσωτερικοί. Φωνές που ζητάνε αναγνώριση, βοήθεια, αποδοχή και κατανόηση. Φωνές που ζητούν να μάθουν την αλήθεια.

Το δυνατό σημείο του βιβλίου είναι , πέρα από την συγκλονιστική ιστορία που διηγείται , η εναλλαγή των προσώπων και των πρωταγωνιστών κάθε φορά. Η αφήγηση σε πηγαίνει από τη μία ιστορία στην άλλη χωρίς να έχεις καταλάβει πώς έγινε αυτό αλλά και χωρίς ούτε μια στιγμή να κουράζει ή να μπερδεύει.

Αφηγητής είναι ο νεαρός καθηγητής της νομικής,Αντόνιο Γιαμάρα. Δεν είναι όμως αυτός ο πρωταγωνιστής ή τουλάχιστον δεν είναι πάντα το επίκεντρο της ιστορίας. Πρωταγωνιστής είναι και ο  Ρικάρντο Λαβέρτε, που η μοίρα ένωσε τις ζωές των δύο αυτών ανθρώπων με μια σειρά από συμπτώσεις και με έναν τρόπο που δεν υπάρχει πλέον επιστροφή. Τον λόγο παίρνουν κι άλλα πρόσωπα που διηγούνται κι αυτοί το δικό τους παρελθόν και η ιστορία πλέκεται με δεξιοτεχνία.Το βιβλίο σίγουρα αξίζει να μελετηθεί και μόνο από τεχνικής άποψης. Είναι τρομερό , πώς οι ιστορίες όλων τους συνδέονται και πώς τα βιώματα του ενός ένουν επηρεάσει την καθημερινότητα και την ψυχοσύνθεση των άλλων, ατόμων που δεν έχουν ποτέ συναντηθεί.

" ...και λέω μέσα μου πως είμαστε πιόνια της παρούσας στιγμής , ίσως γιατί το παρόν δεν υπάρχει πραγματικά,όλα είναι μια ανάμνηση , αυτή η φράση που μόλις διάβασες ,αναγνώστη,είναι ανάμνηση."

" Δεν υπάρχει πιο αξιοθρήνητη μανία ή πιο επικίνδυνο καπρίτσιο απ'το να κάνουμε εικασίες για δρόμους που δεν έχουμε πάρει."

Έχω "υπογραμμίσει" αμέτρητες εκφράσεις στις οποίες άξιζε να σταθώ και ξέρω πως όταν συμβαίνει αυτό τότε το βιβλίο μπαίνει αυτομάτως στα αγαπημένα μου. Αξίζει να διαβαστεί από όλους!

Ένα υπέροχο βιβλίο από πολλές απόψεις! Καλογραμμένο, ενδιαφέρον και καθηλωτικό.Πολλά τα συναισθήματα που μου προκάλεσε.

" Η ενηλικίωση φέρνει μαζί της την καταστροφική ψευδαίσθηση του αυτοελέγχου, ίσως δε να εξαρτάται κι απ'αυτήν. Εννοώ την αυταπάτη ότι εξουσιάζουμε τη ζωή μας, που μας επιτρέπει να νιώθουμε ενήλικες, καθότι συναρτάμε την ωριμότητα με την αυτονομία , το κυρίαρχο δικαίωμα να καθορίζουμε τι θα μας συμβεί μετά"

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο facebook και στο instagram

Οπισθόφυλλο

ΚΟΛΟΜΒΙΑ, 2009. Ο αφηγητής της ιστορίας, ο νεαρός καθηγητής της Νομικής, Αντόνιο Γιαμάρα, διαβάζει σ' ένα περιοδικό την εξόντωση ενός ιπποπόταμου που είχε δραπετεύσει από τον ζωολογικό κήπο του διαβόητου Πάμπλο Εσκομπάρ. Το άρθρο τον πηγαίνει πίσω στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν ο πόλεμος της κολομβιανής κυβέρνησης με το καρτέλ κοκαΐνης του Εσκομπάρ μαινόταν στους δρόμους, τα δάση και τον ουρανό της Κολομβίας. Εκείνη την εποχή, ο Γιαμάρα γνωρίζεται μ' έναν μοναχικό μπιλιαρδόρο, "πρώην πιλότο" κατά δήλωσή του, η δολοφονία του οποίου ωθεί τον αφηγητή σ' έναν αγώνα εξιχνίασής της, αλλά και σε μια διαδικασία αναπροσδιορισμού της ίδιας της ταυτότητάς του και των σχέσεών του με τους ανθρώπους του. Οι έρευνές του θα τον οδηγήσουν ως την τρομερή δεκαετία του 1960 που άλλαξε τον κόσμο, λίγο πριν το εμπόριο ναρκωτικών παγιδέψει μια ολόκληρη γενιά σ' έναν ζωντανό εφιάλτη, σ' έναν κύκλο βίας και φόβου. 

Πηλός και Αμαρτία

Πηλός και Αμαρτία - Δήμητρα Στάϊκου

Από τις εκδόσεις Λιβάνης

Από το εξώφυλλο ακόμα,το βιβλίο αυτό σου δίνει την αίσθηση πως έχει "κάτι από τα παλιά". Και είναι αλήθεια πως είναι ικανό να σε ταξιδέψει στη Σμύρνη το 1900,όταν ο Λάμπρος γνώρισε την Αντριάνα,που με μορφή σαν νεράιδας και τη μελωδική φωνή της του έκλεψε την καρδιά.

Το βιβλίο είναι γραμμένο με αμεσότητα και προκαλεί συγκινήσεις. Η συγγραφέας αφηγείται την ιστορία μέσω του κεντρικού ήρωα , του Αλέξη Εφραίμογλου.Από την ιστορία των γονιών του μέχρι την ενηλικίωσή του ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός των εμπειριών , των σκέψεων και των γεγονότων που έχουν σημαδέψει τη ζωή του και γνωρίζει ανθρώπους και συνήθειες που παίξαν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του αλλά και σηματοδότησαν μια ολόκληρη εποχή στην ιστορία του ελληνικού έθνους.

Η ζωή τον οδηγεί σε έναν κόσμο "αμαρτωλό " που ταλαντεύεται ανάμεσα στο ηθικό και το ανήθικο. Πόρνες και μουσικάντηδες γίνονται η οικογένεια που έχει στερηθεί στην πιο τρυφερή και αγνή ηλικία.Ακολουθεί η καταστροφή της Σμύρνης όπου αναγκάζεται κι αυτός όπως και πολλοί άλλοι να αφήσουν πίσω τη ζωή τους και να χτίσουν μια
καινούρια,από το μηδέν,πάνω σε αναμνήσεις.

Ο "Πηλός και Αμαρτία" είναι ένα βιβλίο για τα παιχνίδια της μοίρας, τις αποφάσεις της ζωής , την αξία της μόρφωσης, τον έρωτα , την αφοσίωση αλλά και τον χρόνο που στο πέρασμά του γιατρεύει τις πληγές και τις μετατρέπει σε μνήμες και θύμισες.

"Παράξενο χωνευτήρι ο χρόνος,και ποιος καθορίζει τελικά από όλη μας τη ζωή ποιες είναι οι στιγμές που τελικά εμείς αξιολογούμε ως πιο σημαντικές να θυμηθούμε."

Ένα βιβλίο γεμάτο νοσταλγία από το οποίο ξεχειλίζουν εικόνες,μυρωδιές και συναισθήματα. Με χαρακτήρες εύπλαστους σαν τον πηλό που όμως σκληραίνουν όταν φτάσουν στο τελικό στάδιο κι από εκεί και πέρα μπορούν μόνο να ραγίσουν ή να σπάσουν.Αμαρτίες που καθορίζουν τις ζωές όχι μόνο αυτών που τις διαπράττουν μα και των υπολοίπων που τους περιβάλλουν.

" Η ζωή ξέρει - και πρέπει να την εμπιστευόμαστε - σε ποιους δρόμους βάζει εμπόδια και ποιους άλλους ανοίγει για να πορευτούμε , αφού, για να φτάσουμε μια μέρα να γίνουμε αυτό που είμαστε προορισμένοι να γίνουμε, πρέπει να περάσουμε από τόσες σκάλες και πατώματα πολύ πιο ωφέλιμα απ'ότι αν παίρναμε το ασανσέρ για να βρεθούμε μονομιάς στην πηγή της γνώσης και της ευτυχίας."

Τέλος να πω πως αυτά που μου άρεσαν πιο πολύ στο βιβλίο αυτό, αρχικά ,ήταν η ηρεμία της γραφής,που ενώ αφηγείται μερικά σκληρά γεγονότα , δεν ένιωσα σε καμία περίπτωση δυσφορία.Αντιθέτως ένιωσα σαν μου διηγείται κάποιος πρόγονός μου με σταθερότητα στη φωνή του τα βιώματά του, χωρίς ξεσπάσματα και συναισθηματικές εξάρσεις.

Επίσης, λάτρεψα πολύ τους χαρακτήρες των ηρώων που ξετυλίγονται στο μυθιστόρημα. Ο Αλέξης, η Μαρίκα, η Παναγιώτα, ο δάσκαλος, ακόμα και ο Λάμπρος ,η Δέσποινα, η Ανεσσώ και η Τασούλα είναι χαρακτήρες που όλοι έχουν κάτι να πουν , ένα δίδαγμα, να προσφέρουν κάτι στον αναγνώστη.

Συνοδοιπόροι στο αναγνωστικό αυτό ταξίδι στο χρόνο!

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο facebook και στο instagram

Οπισθόφυλλο

Σε μια στροφή της μοίρας, ο Αλέξης φεύγει από το Αϊδίνιο με τη μητέρα του Αντριάνα, ακολουθώντας τη στην ελευθεριάζουσα τότε Σμύρνη, όπου αυτή πάει για να συναντήσει τα όνειρά της.

Φτάνοντας εκεί, στα Χιώτικα, όπου είναι συγκεντρωμένοι όλοι οι οίκοι ανοχής, κρυφοί ή φανεροί, τα καφέ αμάν και τα μπαρ, γίνεται κοινωνός ενός άλλου κόσμου, γεμάτου πόρνες και ρεμπέτες, μυρωδιά οπίου και διβανιού και μιας ασύδοτης διασκέδασης που μέχρι τότε δεν είχε ξανασυναντήσει. Μεγαλώνει ανάμεσά τους, κοντά στην Ανεσσώ και την Πολυξένη, την Ντυρόν, τον Σάββα και την Τασούλα, αλλά κυρίως τη Μαρίκα που διαφεντεύει τα Χιώτικα, μαθαίνοντας από αυτούς τη σχετικότητα του ηθικού και του ανήθικου.

Στην καταστροφή της Σμύρνης κατορθώνει να επιβιβαστεί σε ένα πλοίο με μόνη αποσκευή τη μνήμη.

Άνθρωπος πια χορτάτος από τη ζωή, με τη σκέψη στη χαμένη αδερφή του, ξεκινά να ξεδιπλώνει μπροστά μας την ιστορία τη δίκιά του και μιας πόλης με πολλά πρόσωπα. 

Φίδι με κεφαλαία

Φίδι με κεφαλαία - Πιερ Λεμέτρ

Από τις εκδόσεις Μίνωας

Το "φιδι με κεφαλαία" είναι το πρώτο μυθιστόρημα του - όλο και περισσότερο- αγαπημένου μου Πιέρ Λεμέτρ. Γράφτηκε το 1985 ,αλλά τότε μπήκε σε ένα συρτάρι και δεν ξαναβγήκε από εκεί μέχρι τώρα, που ευτυχώς , θα πω εγώ εγώ, εκδόθηκε και κυκλοφόρησε κι έτσι έχουμε κι εμείς τη χαρά να απολαύσουμε το πρωτόλειο έργο του λατρεμένου μας συγγραφέα.

Αξίζει να αναφέρω ένα απόσπασμα από τον πολύ ενδιαφέροντα πρόλογο του βιβλίου που μου έκανε εντύπωση οταν το διάβαζα και κατάλαβα πολύ καλά τι θέλει να πει μόλις έκλεισα και την τελευταία σελίδα του.

" Έχω τη φήμη πως φέρομαι στους χαρακτήρες μου με αρκετή κακία και ήδη σε αυτό το πρώτο μυθιστόρημα η παρατήρηση είναι κατά τη γνώμη μου δικαιολογημένη.Ο αναγνώστης δεν αποδέχεται πάντα με ευκολία την κακομεταχείριση ενός χαρακτήρα με τον οποίο έχει δεθεί.Κι όμως αυτό δεν συμβαίνει στην πραγματική ζωή; .....Γιατί λοιπόν θα έπρεπε ο μυθιστοριογράφος να φέρεται με το γάντι , περισσότερο απ'ότι η ίδια η ζωή; Όμως αυτό που δεχόμαστε από τη ζωή , δεν είμαστε πάντα έτοιμοι να το συγχωρήσουμε σε έναν μυθιστοριογράφο. Επειδή εκείνος είχε την επιλογή να κάνει αλλιώς ...και δεν το έκανε."

Το "φίδι με κεφαλαία" είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που όμοιό του δεν έχω διαβάσει ποτέ. Αυτό που το κάνει τόσο διαφορετικό από τα άλλα του είδους είναι οτι δεν υπόκειται σε κανένα από τα συνηθισμένα κλισέ τα οποία συναντάμε κατά κόρον στην πλειοψηφία των βιβλίων του είδους. Πραγματικά λαχταρούσα να διαβάσω ένα αστυνομικό που να μην μοιάζει με τα άλλα που έχουμε πολυδιαβάσει και λίγο κουραστεί να διαβάζουμε ξανά και ξανά.

Η 63χρονη Ματίλντ είναι μια πληρωμένη δολοφόνος,που διεκπεραιώνει τις αποστολές της με μεγάλη επιτυχία και λόγω του παρουσιαστικού της και της καθημερινότητάς της, είναι υπεράνω πάσης υποψίας.Όταν μετά από κάποια λάθη, τα πράγματα αρχίζουν να ξεφεύγουν, προκαλεί έναν "μικρό" χαμό στους δρόμους του Παρισιού. Θύματα , ασύνδετα μεταξύ τους αλλά δολοφονημένα με τον ίδιο τρόπο και το ίδιο όπλο κάνουν άνω κάτω την αστυνομία της Γαλλίας η οποία προσπαθεί να λύσει τον πιο δύσκολο και περίεργο γρίφο.

Όπως καταλαβαίνετε,σε αυτό το βιβλίο δεν αναζητάμε τον δολοφόνο. Ο αναγνώστης τον γνωρίζει από το πρώτο κεφάλαιο ακόμα.

Διαβάζοντάς το, δεν ξέρει κανείς αν θα πρέπει να γελάσει με τις απίστευτες περιγραφές του συγγραφέα ή να κλάψει από τα γεγονότα που δεν είναι καθόλου μα καθόλου αστεία αν τα σκεφτεί κανείς στ'αλήθεια. Δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω ή να νιώσω στεναχώρια , θυμό ή λύπηση για τους ήρωες και όλα αυτά που συνέβαιναν στις ζωές τους αλλά και στο μυαλό τους.

Ένας συνδυασμός μαύρου χιούμορ με καταιγιστικές εξελίξεις και απρόσμενες ανατροπές.

Τι να λέμε τώρα! Ο τύπος είναι μαέστρος στο να διηγείται την πιο απίστευτη ιστορία με τρόπο αληθοφανή αλλά ταυτόχρονα να μπλέκει σοβαρά θέματα όπως αυτά των ψυχικών νοσημάτων , του κοινωνικού ρατσισμού, των ναρκωτικών,των νονών της νύχτας,της κακοποίησης ζώων, της δικαιοσύνης και άλλα, όπως ακριβώς είναι στην πραγματικότητα. Τολμάει κάτι που κανένας συγγραφέας αστυνομικού μυθιστορήματος δεν έχει τολμήσει μέχρι τώρα και δεν θα σας το αναφέρω για να μην κάνω σποιλερ και σας χαλάσω την απόλαυση της ανάγνωσης.

Δηλώνω κατενθουσιασμένη και σας προτείνω να το διαβάσετε ειδικά όσοι έχετε βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια και επιθυμείτε να διαβάσετε κάτι διαφορετικό με πραγματική αγωνία που θα σας αφήσει άφωνους με τις απρόοπτες εξελίξεις. Θέλω να πω τόσα πολλά για την υπόθεση και για όλα αυτά που σκεφτόμουν όταν το διάβαζα , αλλά θα μείνω να τα μοιραστώ μόνο με όσους το έχουν ήδη διαβάσει.

Τέλος θα κλείσω με άλλο ένα απόσπασμα από τον πρόλογο. ( Μα είναι εντυπωσιακό πως και ο πρόλογος ακόμα του βιβλίου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων)

" Ορίστε λοιπόν το πρώτο μου μυθιστόρημα.Όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις , θα κριθεί με αυστηρότητα από τον ασυμβίβαστο αναγνώστη και με ευμένεια από τον επιεική. Όταν το ξαναδιάβασα , του βρήκα πολλά ελαττώματα και, τη στιγμή που σκέφτηκα να το εκδώσω , τέθηκε το ερώτημα να αποφασίσω κατά πόσο έπρεπε να το διορθώσω."

Εγώ λοιπόν δεν βρήκα ελαττώματα. 
Θα πω μόνο πως ήταν μια απίστευτα ευχάριστη έκπληξη  για μένα αυτό το απολαυστικότατο αστυνομικό μυθιστόρημα.

Η αστυνομική λογοτεχνία στα καλύτερά της!

Και το νου σας, ποτέ δεν ξέρετε ποιός και γιατί μπορεί να βρεθεί στο στόχαστρο της πιο ανατρεπτικής serial killer που έχει υπάρξει σε λογοτεχνικό έργο!

Beware of Ματίλντ!

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο facebook και στο instagram

Οπισθόφυλλο

"Με τη Ματίλντ, η δουλειά είναι πάντα καθαρή και χωρίς λάθη. Η αποψινή βραδιά όμως αποτελεί εξαίρεση. Ήθελε να κάνει μια τρέλα. Θα μπορούσε να πυροβολήσει από πιο μακριά, να προκαλέσει μικρότερες ζημιές και να ρίξει μόνο μία σφαίρα φυσικά".

Η Ματίλντ Περέν είναι εξήντα τριών ετών, χήρα γιατρού, παρασημοφορημένη ηρωίδα της Αντίστασης και ζει με τον σκύλο της ράτσας Δαλματίας σε ένα μικρό σπίτι κοντά στο Παρίσι. Κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να υποψιαστεί ότι μια δολοφόνος κρύβεται πίσω από αυτή την κομψή, περιποιημένη και ελαφρώς υπέρβαρη γυναίκα.

Ανελέητη, ακριβής, εκπαιδευμένη από την πρώιμη νεότητά της, η Ματίλντ εκτελούσε εν ψυχρώ όλα τα καθήκοντα που της ανέθετε ο ανώτερός της. Αλλά στην πραγματικότητα κάτι δεν πάει καλά εδώ και καιρό. Η Ματίλντ επιδίδεται σε άσκοπη σκληρότητα για να φέρει εις πέρας τις αποστολές της. Και αρχίζει πραγματικά να τα χάνει: ξεχνάει να ξεφορτωθεί το όπλο, μπερδεύει τον στόχο, είναι πεπεισμένη ότι ο γείτονάς της έχει αποκεφαλίσει τον σκύλο της... Εν τω μεταξύ ο επιθεωρητής Βασίλιεφ ερευνά τις δολοφονίες και πρέπει να εντοπίσει το συντομότερο δυνατόν το "μεγάλο φίδι", τον μυστηριώδη δολοφόνο που χτυπάει με αγριότητα και χωρίς προφανή λογική.

Σε αυτό το απολαυστικό μακελειό σε στιλ Ταραντίνο, ο Πιερ Λεμέτρ χρησιμοποιεί με μαεστρία την καυστική του πένα δίνοντας τον καλύτερό του εαυτό με το λαμπρό και ανελέητο πνεύμα του. Αιχμηροί διάλογοι, εκπληκτικά πορτρέτα, πλοκή που δεν δείχνει κανένα έλεος: γνήσιος Πιερ Λεμέτρ. 

Άνθρωποι που αγαπούν τα βιβλία

Άνθρωποι που αγαπούν τα βιβλία - Emily Henry

Από τις εκδόσεις διόπτρα

"Άνθρωποι που αγαπούν τα βιβλία". Εδώ! παρόντες!

Μην μου πείτε οτι ο τίτλος αυτός δεν σας παρακινεί να διαβάσετε αυτό το βιβλίο. Συνδυάζεται και με το προηγούμενο βιβλίο της συγγραφέως, "Άνθρωποι που συναντάμε στις διακοπές" το οποίο να σας πω την αλήθεια δεν το έχω διαβάσει και δεν ξέρω αν σχετίζονται μεταξύ τους.

Η Νόρα Στίβενς και η αδερφή της Λίμπι αγαπάνε τα βιβλία. Η πρώτη ειναι ατζέντισσα, εργασιομανής, με πρόγραμμα στη ζωή της και στη δουλειά της από το οποίο δύσκολα αποκλίνει. Οι συνάδελφοί της και οι πελάτες της την αποκαλούν "καρχαρία". Η δεύτερη, παντρεμένη με δύο παιδιά και έγκυος στο τρίτο , κανονίζει να περάσουν λίγο χρόνο οι δυο τους σε μια μικρή επαρχιακή πόλη που έγινε γνωστή από το αγαπημένο τους βιβλίο. Ο Τσάρλι, επιμελητής βιβλίων , ιδιόρρυθμος,κλειστός, εργασιομανής κι αυτός, παράξενος με τον δικό του τρόπο, θα κάνει τη ζωή της Νόρας δύσκολη σε αυτήν της την περιπέτεια.

Άσπονδοι εχθροί οι δυο τους , αλλά οκ, είμαστε κι εμείς άνθρωποι που αγαπάμε τα βιβλία και ξέρουμε καλά που θα καταλήξει αυτό.

Γνωρίζω τουλάχιστον 4-5 ανθρώπους όπου αν πω οτι μου άρεσε αυτό το βιβλίο θα αρχίσουν να με κοροιδεύουν. Ξέρω μάλιστα και τι ακριβώς θα πουν. Ότι έχει πολύ βολικές συμπτώσεις, ότι οι ήρωες είναι όλοι τους σούπερ ουάου,καλοντυμένοι,σέξι, πάντα ετοιμόλογοι με την πανέξυπνη κι αποστομωτική ατάκα για απάντηση.Οκ , ναι,ισχύει αυτό.

Να σας πω όμως κάτι; Αφού μου άρεσε, γιατί να το κρύψω; Και ξέρετε και κάτι ακόμα; Ένα βιβλίο δεν το διαβάζεις πάντα για τη λογοτεχνική του αξία αλλά μπορεί και να το διαβάσεις για ψυχαγωγία. Κι εγώ με αυτό το βιβλίο πραγματικά, πέρασα καλά.

Μερικά από τα πράγματα που μου άρεσαν ήταν που η συγγραφέας αυτοσαρκάζεται, αναφέροντας όλα εκείνα τα κλισέ που παρουσιάζονται στα βιβλία του είδους, γράφοντας και η ίδια παρόμοια κλισέ.
Μιλάει για τα βιβλία, για λογοτεχνικούς ήρωες, για βιβλιοπωλεία , βιβλιοθήκες κι όλα αυτά τα ωραία που εμείς οι βιβλιόφιλοι αγαπάμε. Όταν μάλιστα η ίδια η πρωταγωνίστρια , γίνεται ήρωας στο βιβλίο που ετοιμάζεται να γράψει μια πελάτισσά της, εκεί μπορώ να πω πως το ενδιαφέρον μου εκτινάχθηκε στα ύψη!

"Είσαι χωμένη στα βιβλία. Λογικό είναι να μην έχεις ζωή.Κανείς μας δεν έχει.Πάντα υπάρχει κάτι πολύ καλό να διαβάσεις."

Έχει ρομάντσο , οικογενειακές σχέσεις,ειδικά αδελφικές με τις οποίες ταυτίστηκα κι εγώ σε σχέση με την αγαπημένη μου αδελφούλα, γονεϊκά issues, έχει και χιούμορ, λίγο συγκίνηση και αγωνία.Έχει αναφορές σε  ανεκπλήρωτες επιθυμίες, όνειρα που αξίζουν διεκδίκηση, ζητήματα προτεραιότητων και νοσταλγία σχετικά με το "τι θα γινόταν αν"... και λίγο "που πάω,που βαδίζω" , ποιος είναι ο σκοπός του ανθρώπου πάνω στη γη.

" Ίσως όλα αυτά να έχουν μπλεχτεί μεταξύ τους και να έχουν γίνει ένα μαχαίρι από πάγο, που μου τρυπάει την καρδιά και με καίει έτσι όπως μόνο ο πάγος μπορεί να κάψει."

Τότε,θα πω, γιατί όχι; διαβάζεται ευχάριστα,δεν κουράζει, κυλάει εύκολα και το απόλαυσα όπως μια ρομαντική κομεντί στο νετφλιξ.

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο facebook και στο instagram.

Οπισθόφυλλο

Ένα καλοκαίρι. Δύο ορκισμένοι αντίπαλοι. Και μια ανατροπή που δεν είχαν φανταστεί.

Η ζωή της Νόρα Στίβενς είναι τα βιβλία.

Καθώς έχει διαβάσει πολλά, έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι η κλασική ηρωίδα που συναντάμε στα μυθιστορήματα.

Δεν είναι απρόσμενα θαρραλέα, ούτε το κορίτσι που όλοι ονειρεύονται να έχουν, και σίγουρα δεν είναι γλυκιά, αθώα και ρομαντική.

Στην πραγματικότητα οι μόνοι άνθρωποι που τη βλέπουν σαν ηρωίδα είναι οι συγγραφείς πελάτες της, για τους οποίους κλείνει απίστευτες συμφωνίες, και η μικρή της αδελφή Λίμπι, που της έχει αδυναμία.

Για χάρη της συμφωνεί να περάσουν τις καλοκαιρινές διακοπές τους στο Σάνσαϊν Φολς, στη Βόρεια Καρολίνα.

Η Λίμπι έχει όνειρα για αυτό το ταξίδι.

Κυρίως πιστεύει ότι η Νόρα πρέπει να αρχίσει να συμπεριφέρεται λίγο πιο ανέμελα… πιο ρομαντικά.

Όμως, αντί για πικνίκ στην εξοχή ή τυχαίες συναντήσεις με κάποιο γοητευτικό επαρχιακό γιατρό ή έστω κάποιο φλερτ με τον μπάρμαν της τοπικής παμπ, η Νόρα συνέχεια συναντά τον Τσάρλι Λάστρα, έναν βιβλιομανή, φιλόδοξο και κάπως ιδιόρρυθμο επιμελητή βιβλίων.

Με μια πρώτη ματιά θα έλεγε κανείς ότι είναι μια όμορφη συγκυρία.

Μόνο που αυτοί οι δύο έχουν συναντηθεί πολλές φορές και στο παρελθόν, χωρίς να υπάρξει καμία σπίθα ανάμεσά τους.

Βλέπετε, η Νόρα δεν είναι η ιδανική μυθιστορηματική ηρωίδα και ο Τσάρλι σίγουρα δεν είναι ο κλασικός ήρωας που συναντάμε στα βιβλία.

Αλλά, καθώς πέφτουν συνέχεια ο ένας πάνω στον άλλο –χάρη σε μια σειρά από τυχαίες συγκυρίες–, ανακαλύπτουν ότι καμιά φορά η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας δεν είναι τίποτε άλλο από μια καλοφτιαγμένη ιστορία.

«Ακόμα και όταν βρίσκεσαι στην τελευταία σελίδα ενός βιβλίου και πιστεύεις ότι γνωρίζεις τα πάντα… η ιστορία μπορεί να βρει τον τρόπο να σε εκπλήξει».

Προσωπαγνωσία

Προσωπαγνωσία - Ελένη Γκίκα

Από τις εκδόσεις ΑΩ

Προσωπαγνωσία είναι η διαταραχή εκείνη του εγκεφάλου κατά την οποία το άτομο αδυνατεί να ξεχωρίσει και να αναγνωρίσει τα πρόσωπα των ανθρώπων που το περιβάλλουν. Στο βιβλίο , η προσωπαγνωσία χρησιμοποιείται με δύο μορφές, την κυριολεκτική και την μεταφορική.

Η πρωταγωνίστρια , στο ηλικιακό ορόσημο των 50 , έχει να αντιμετωπίσει δύο σημαντικές αλλαγές. Στην προσωπική της ζωή, ο πατέρας της πάσχει από άνοια και μέρα με τη μέρα η κατάστασή του επιδεινώνεται. Η καθημερινότητα γίνεται όλο και πιο δύσκολη όταν ο ίδιος ο πατέρας της αδυνατεί να την αναγνωρίσει.

" Είναι περίεργο πώς ξαφνικά το ήδη γνωστό αλλάζει μορφή. Κάθε πρωί βλέπει τον πατέρα της να στέκεται άκρη στη τζαμαρία σαν έπιπλο. Την κοιτά λες και δεν την έχει ξαναδεί. Κάθεται εκεί με τις ώρες σαν να περιμένει κάτι που ποτέ δεν έρχεται. Κι όταν νυχτώνει , της ζητά επιτακτικά να τον πάει στο σπίτι του. 《Εδώ είναι το σπίτι , μπαμπά μου, είσαι ήδη στο στο σπίτι σου》"

Παράλληλα , στην επαγγελματική της ζωή , νέα πρόσωπα έρχονται να ταράξουν την μέχρι τώρα ομαλή λειτουργία της εφημερίδας " Πατρίδα" στην οποία εργάζεται ως δημοσιογράφος. Πολιτικές μεταβολές, κοινωνικές ανατροπές και η οικονομική κρίση δεν μπορούν να αφήσουν ανεπηρέαστο κανέναν ενεργό πολίτη της χώρας , ειδικά όταν η θέση του είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα γεγονότα και τις εξελίξεις.

" Το να φτάνεις πενήντα, να έχεις μια ζωή εργαστεί στο ίδιο μαγαζί και ξαφνικά να γίνεσαι αόρατος, παρωχημένος , αχρείαστος, να μην έχεις ώς τα 67 της συνταξιοδότησης πού να σταθείς, ώστε να μην ενοχλείς."

Παρόλο που η Ελένη Γκίκα αναφέρει πως τα πρόσωπα και τα γεγονότα είναι προϊόντα μυθοπλασίας, προσωπικά ένιωσα πως υπήρχαν αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία στο μυθιστόρημα. Σίγουρα , η συγγραφέας αποτύπωσε στις σελίδες αυτού του βιβλίου βιώματα από την προσωπική κι επαγγελματική της ζωή. Δημοσιογράφος και βιβλιοκριτικός και η ίδια με πλούσιο βιογραφικό στο χώρο, γνωρίζει τα πράγματα καλά από μέσα και γίνεται καταπέλτης καταγγελιών για τα πολιτικά παιχνίδια, τα μαχαιρώματα και τις συμπεριφορές που στόχο έχουν την προσωπική ανάδειξη με οποιοδήποτε κόστος.

Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη που αναλύονται ταυτόχρονα. Το ένα μέρος, που αναφέρεται στην ιστορία του ανοϊκού πατέρα είναι έντονα συναισθηματικό και ικανό να προκαλέσει δάκρυα συγκίνησης στον αναγνώστη. Το δεύτερο μέρος , που δικαιολογεί και τον υπότιτλο, " δημοσιογραφικό θρίλερ" είναι πιο "αυστηρό" και απαλλαγμένο από έντονους συναισθηματισμούς.

Η φανερή αυτή διαφορά στο ύφος κάνει ακόμα πιο έντονη την ανάγκη της πρωταγωνίστριας να διατηρήσει τις ισορροπίες ανάμεσα στην ψυχολογική κατάρρευση και την δύναμη και αντοχή που απαιτείται από έναν σωστό κι έμπειρο επαγγελματία.

Τέλος , αξίζει να αναφέρω πως στο βιβλίο υπάρχουν πάρα πολλές αναφορές σε αγαπημένα βιβλία και συγγραφείς. Ο Μπόρχες παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά στις σελίδες του παρελαύνουν και ο ο Τσβάιχ, ο Τσίρκας, ο Αλεξάκης, ο Καμύ και πολλοί άλλοι.Τα βιβλία στα οποία οι πρωταγωνιστές είναι βιβλιόφιλοι , μπορώ να πω πως τα αγαπάω λίγο περισσότερο από τα υπόλοιπα.

Αρκετές αναφορές όμως υπάρχουν και στους συμβολισμούς των ρούνων που φαίνεται να έχει μελετήσει πολύ η συγγραφές και αφήνουν στο βιβλίο μια επίγευση μεταφυσικού.

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο facebook και στο instagram

Οπισθόφυλλο 

«Τούτο το καλοκαίρι κλείνω τα πενήντα/ ο θάνατος ασταμάτητα με ροκάνιζει». Έτσι ξεκίνησε. Μεσήλικη, κρίση, αλλαγές - πάνω που ήρθαν «οι δικοί μας άνθρωποι» για να βιώσουμε εκείνο το πικρό «Όταν ο Θεός θέλει να τιμωρήσει τους ανθρώπους, εισακούει τις προσευχές τους» (Όσκαρ Ουάιλντ). Ή, χειρότερα, στέλνει τον Νίκο Αρχιμανδρίτη και για διευθυντή «ένα δικό μας παιδί». Για να γκρεμιστεί μια ζωή, αρκεί ένα καλοκαίρι· και για να αλλάξει μια εφημερίδα χέρια, μερικοί ρούνοι και λίγα παραισθησιογόνα φυτά. Μια δημοσιογράφος βιβλίου και η τηλεφωνήτρια στην εφημερίδα "Πατρίς" αφηγούνται πώς γκρεμίστηκε μια αυτοκρατορία. Και η "Προσωπαγνωσία" είναι όλοι εμείς που χάσαμε πρόσωπα, παρελθόν, ιδεολογίες, ζωές, που μέσα σε ένα καλοκαίρι γίναμε «Κανένας», σαν τον Οδυσσέα. Κι όλος ο γνωστός κόσμος μας «φτιαγμένος για να καταλήξει ένα ωραίο βιβλίο», σήμερα που τίποτα πια δεν είναι στη θέση του: ούτε τα αυτονόητα, ούτε οι «σταθερές» μας, ούτε φυσικά η "Πατρίς". Μονάχα το καλοκαίρι-

Όλιβ Κίττριτζ

Όλιβ Κίττριτζ - Elizabeth Strout

Από τις εκδόσεις Άγρα

Μετάφραση : Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Η Όλιβ Κίττριτζ είναι ψηλή κι έχει φαρδείς ώμους. Είναι συνταξιούχος καθηγήτρια μαθηματικών, είναι σύζυγος , μάνα ,πεθερά , κόρη, φίλη και γειτόνισσα.Είναι μια γυναίκα που μεγαλώνει και προσπαθεί να διαχειριστεί αυτή τη νέα κατάσταση.Η Όλιβ Κίττριτζ είναι ένας άνθρωπος δυνατός με κάποιες στιγμές αδυναμίας. Είναι όλα αυτά και φανερώνεται μέσα από τις ιστορίες του βιβλίου , οι οποίες όλες έχουν κάτι κοινό. Την Όλιβ Κίττριτζ. Κάθε μία ιστορία θα μπορούσε να αποτελεί κι ένα ξεχωριστό διήγημα, όμως εδώ συνδέονται και δημιουργούν ένα πυκνό, πολύχρωμο και πολυφωνικό ψηφιδωτό της κοινωνίας και των ανθρώπινων σχέσεων.

Η ιστορία της Όλιβ δεν έχει να πει κάτι ιδιαίτερο και διαφορετικό από αυτό που έχει ζήσει ένας μέσος συνταξιούχος στην πόλη του Μέην, αλλά ταυτόχρονα έχει να πει όλα αυτά τα μικρά ,τα απλά αλλά πολύ πολύ σημαντικά. Το βιβλίο απογειώνεται όταν αντιληφθείς πως έτσι θα πάει μέχρι το τέλος, όπως ξεκινάει, λίγο αργά , λίγο απλοϊκά, λίγο συνηθισμένα αλλά εντέλει μέσα από αυτά τα απλά τα έχει πει όλα και σε έχει παρασύρει σε μονοπάτια εσωτερικής αναζήτησης κι αυτογνωσίας.

Εξαιρετικά ιδιαίτερο από τεχνικής άποψης το συγκεκριμένο βιβλίο , αλλά κι απίστευτα εντυπωσιακή η γραφή της Ελίζαμπεθ Στρουτ σε αυτό το ανθρώπινο κι ανθρωποκεντρικό μθιστόρημα.

Τόσα πολλά ζητήματα πραγματεύεται το βιβλίο αυτό και ξεδιπλώνει τόσες πολλές πλευρές της καθημερινότητας όπως ακριβώς είναι και η πραγματική ζωή.Στιγμές χαράς αλλά και λύπης, δύναμης κι αδυναμίας, καλοσύνης και αντιπαλότητας. Οικογενειακές σχέσεις, μοναξιά, συντροφικότητα, ασθένειες, απώλειες κι άλλα θέματα της καθημερινότητας που απασχολούν έναν άνθρωπο κατά τη διάρκεια της ζωής του, όλα συγκεντρωμένα σε ένα άρτιο και πλούσιο μυθιστόρημα, που αντικατοπτρίζει με ακρίβεια την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Τα γηρατειά που είναι μεν προνόμιο για έναν άνθρωπο να τα ζήσει αλλά καθόλου εύκολο να διαχειριστεί τις αλλαγές, τις απώλειες και το θάνατο.

Γιατί κανένας άνθρωπος δεν είναι μόνο άσπρο ή μαύρο , κανένα γεγονός δεν έχει μόνο μία διάσταση αλλά όπως ακριβώς όλοι οι άνθρωποι είμαστε πολυδιάσταστοι , έτσι ακριβώς και οι ήρωες αυτού του μυθιστορήματος.

Ο λόγος της συγγραφέως μαγευτικός, αληθινός, άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε με σκληρότητα, μα απόλυτα αυθεντικός. Πρωταγωνίστρια , προφανώς η Όλιβ Κίττριτζ, μα πολλά τα πρόσωπα που την πλαισιώνουν , επηρεάζοντας τη ζωή της και την καθημερινότητά της άλλες φορές περισσότερο κι άλλες λιγότερο. Τόσες πολλές ζωές , τόσες πολλές ιστορίες που διασταυρώνονται κι άλλες πόσες που δεν θα μάθουμε ποτέ!!

"...σκεφτόταν ότι, εν τέλει ,η ζωή ήταν ένα δώρο- ότι ένα από τα καλά που είχε το να μεγαλώνεις ήταν ότι καταλάβαινες πια, ότι πολλές στιγμές δεν είναι απλώς στιγμές αλλά δώρα."

Το μυθιστόρημα αξίζει 100%.  Από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς. Από την λογοτεχνική του αξία, από τα συναισθήματα που προκαλεί , από τις αλήθειες που φανερώνει αλλά κι από τον λόγο που ρέει εύκολα και κρατάει συντροφιά στον αναγνώστη που γίνεται συμπαραστάτης και συνοδοιπόρος στη ζωή της πρωταγωνίστριας.

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο facebook και στο instagram

Οπισθόφυλλο

ΟΛΙΒ KITTPITZ: αδάμαστη, συμπονετική και συχνά δύσκολη και απρόβλεπτη. Συνταξιούχος καθηγήτρια σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη του Μέην, η Όλιβ όσο μεγαλώνει τόσο πασχίζει να κατανοήσει τις αλλαγές στη ζωή της. Μια γυναίκα που διαβάζει τις καρδιές των γύρω της, τους θριάμβους και τις τραγωδίες τους...

Σ' αυτή τη διεισδυτική και γεμάτη ζωή εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, η ιστορία της Όλιβ Κίττριτζ μάς επιφυλάσσει χιούμορ, συναντήσεις με οικεία συναισθήματα, πόνο, ίσως και λίγα δάκρυα. 

«Τιμημένο με το βραβείο Pulitzer 2009, το Όλιβ Κίττριτζ είναι ένα καθηλωτικά εναργές και βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα, που διακρίνεται για την απλότητα και την πυκνότητα της γραφής του. Παρουσιάζοντας καθημερινούς ανθρώπους σε συνθήκες κρίσης, η Ελίζαμπεθ Στράουτ μιλά για την ευθραυστότητα της ζωής και τη δύναμη των συναισθηματικών δεσμών χρησιμοποιώντας μια πρόζα που λάμπει. Η ανάδειξη της σημαίνουσας λεπτομέρειας φωτίζει αδιόρατες πτυχές και λεπτές αποχρώσεις που δίνουν άλλη διάστση στα τεκταινόμενα, ενώ η καθημερινότητα αναδεικνύεται σ’ ένα πεδίο σύγκρουσης και διαπραγμάτευσης, όπου καθένας καλείται να δώσει έναν αγώνα ψυχικής επιβίωσης». (Νίκη Κώτσιου, bookpress.gr, 24/02/20210

"Ένα μυθιστόρημα που ακτινοβολεί ειλικρίνεια και χιούμορ για τη γενναιότητα και τις δύσκολες επιλογές αυτού που ονομάζουμε συνηθισμένη ζωή" (ALICE MUNRO)

"Αυτές οι σελίδες περιέχουν όσα φέρνει η ζωή: εμπειρίες, χαρά, θλίψη και το ενίοτε επώδυνο ταξίδι προς την αγάπη" (Observer)

"Έχω εντυπωσιαστεί βαθύτατα. Τέτοιας ποιότητας γραφή προϋποθέτει να ακούς με προσήλωση, απαιτεί τέλειο συντονισμό με την ανθρώπινη κατάσταση, σημαίνει τόσο ακριβή παρατήρηση της πραγματικότητας που υπερβαίνει τα όρια της δεξιότητας και γίνεται πια αρετή" (HILARY MANTEL)

"Ένα αριστοτεχνικό μυθιστόρημα για τους δύσκολους δεσμούς της οικογένειας, διά χειρός μιας από τις καλύτερες συγγραφείς της Αμερικής... Ανατριχιαστικά καλό". (Sunday Times)

"Ένα μικρό αριστούργημα. Η πυκνότητα της γραφής της αποτελεί μέγιστο μάθημα απατηλής απλότητας" (Daily Mail)

"Η Στράουτ δίνει πνοή στο συνηθισμένο με εκπληκτική ενάργεια" (The New Yorker)

"Με υπέρτατη δεξιοτεχνία, η Στράουτ μάς προκαλεί να δούμε τι είναι αυτό που κάνει μια ιστορία καλή ιστορία - και τι είναι αυτό που κάνει τη ζωή καλή ζωή" (New York Times)

Ανδριανή

Ανδριανή - Μαρία Γερασιμοπούλου

Από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή

Τέλη 19ου αιώνα στην Πάτρα και η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης.Η
ιστορία της Ανδριανής και της οικογένειάς της εκτυλίσσεται στην Πάτρα,στα χρόνια της σταφιδικής κρίσης. Το παρόν και το παρελθόν εναλλάσσονται, με την αφήγηση να μας πηγαίνει λίγο πιο πίσω στο χρόνο, τότε που η Πελοπόννησος έχει απελευθερωθεί από τον Τουρκικό ζυγό , όμως κάποιοι μουσουλμάνοι υπάρχουν ακομα και συμβιώνουν με τους Έλληνες , κάτω από εχθρικές συνθήκες.

Η Ανδριανή στα 16 της χρόνια ερωτεύεται τον Στέργιο.Ο έρωτάς τους όμως είναι ικανός να προκαλέσει πολλά δεινά στους ίδιους αλλά και στους κοντινούς τους ανθρώπους. Για το λόγο αυτό και εξαιτίας ενός οικογενειακού μυστικού , η Ανδριανή , ζει μια συμβατική ζωή , μακριά από τον μεγάλο της έρωτα.
Τα χρόνια περνάνε, ο ανεκπλήρωτος έρωτας όμως της Ανδριανής και του Στέργιου παραμένει ανοιχτή πληγή για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.

Το μυθιστόρημα της Μαρίας Γερασιμοπούλου είναι εξαιρετικά καλογραμμένο, με πολύ προσεγμένο λεξιλόγιο και ρέει εύκολα. Η συγγραφέας επιτυγχάνει να μεταφέρει τον αναγνώστη στην εποχή που διαδραματίζεται, χρησιμοποιώντας εκφράσεις, συνήθειες και εικόνες από το παρελθόν με μεγάλη επιτυχία  και δεξιοτεχνία .Από την πρώτη σελίδα μέχρι και το τέλος του ένιωθα να μεταφέρομαι στον τόπο και τον χρόνο της πλοκής, εύκολα, χωρίς να καταβάλλω ιδιαίτερη προσπάθεια, χαρίζοντάς μου ένα πραγματικό αναγνωστικό ταξίδι.

Αυτό που ξεχώρισα στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι οι  παρεμβολές του αφηγητή κατά τη διάρκεια της αφήγησης που δίνουν την αίσθηση ότι εκτός από ένα σύνηθες μυθιστόρημα εποχής, περιέχει αρκετά στοιχεία ενός φιλοσοφικού αναγνώσματος.Φιλοσοφικές παρεμβολές με τα στάδια της μεταφόρφωσης των ηρώων αλλά και όλων των ανθρώπων, κατά τη διάρκεια της ζωής τους και μέσα από τα βιώματά τους , όπως η κάμπια μεταμορφώνεται σε πεταλούδα.

" Το σίγουρο είναι ότι ο έρωτας θα σε αλλάξει , θα σου δώσει άλλη πνοή , άλλη πορεία,άλλον τρόπο να σκέφτεσαι , να νιώθεις , να ενεργείς.Τα κέντρα σου και τα δεδομένα σου αλλάζουν και ο κόσμος σου δεν είναι πια ο ίδιος. Φαίνεται να αποκτά ένα νόημα που δεν ήξερες πως υπήρχε και ταυτόχρονα να γίνεται τόσο γλυκός όσο και βασανιστικός. Μπορεί να  σε παραλύει , και παρόλα  αυτά εσύ θέλεις όσο τίποτα άλλο...
να σηκωθείς και να τον ζήσεις."

Το βιβλίο είναι πλούσιο. Είναι μια ιστορία ενηλικίωσης,έχει ιστορικά στοιχεία, έχει έρωτα, έχει κοινωνικά μηνύματα, πολλή συγκίνηση αλλά και μικρά στίγματα μεταφυσικού και ειναι ικανό να ικανοποιήσει πολλές και διαφορετικές αναγνωστικές απαιτήσεις.

Στο τέλος κάποιων κεφαλαίων θα βρει κανείς γνωμικά της συγγραφέως καθώς και μεγάλων και σπουδαίων ανθρώπων παγκόσμιου βεληνεκούς , ταιριαστά με την δράση του βιβλίου αλλά και  χρήσιμα για τις ζωές όλων μας.

" Αφού όποιος πραγματικά έχει το γνώθι σαυτόν εύκολα αντιλαμβάνεται και αποδέχεται , όχι μόνο την αξία τουκαι την αξιοσύνη του, αλλά κυρίως την προσωρινότητά του, την ανεπάρκειά του και την ασημαντότητά του μέσα στο σύμπαν , χωρίς όμως  ποτέ να πτοείται από αυτή του τη γνώση."

Οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι αρκετοί, άριστα δομημένοι, πολλοί από αυτούς ιδιαίτερα συμπαθείς και ξεχωριστοί. Ο καθένας με την ιδιαιτερότητά του, την προσωπικότητά του και τον ρόλο του στην εξέλιξη της ιστορίας. Όλοι μαζί συνθέτουν ενα ψηφιδωτό της κοινωνίας της Ελλάδας του παρελθόντος. Εδώ διαπιστώνει κανείς πως η συγγραφέας έχει μελετήσει ενδελεχώς λαογραφικά και ιστορικά στοιχεία, μια έρευνα που έχει αποτυπώσει πλήρως στο έργο της , συνδυασμένη με συγγραφικό ταλέντο ως προς τα στοιχεία μυθοπλασίας.

Υπονοούμενα για δεύτερο βιβλίο της σειράς μου δημιούργησαν μεγάλες προσδοκίες και ανυπομονησία για να δω την πορεία των ηρώων αλλά και να γνωρίσω καλύτερα τους δευτερεύοντες χαρακτήρες του βιβλίου.

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο facebook και στο instagram

Οπισθόφυλλο

Ο γέροντας τούς μίλησε με τη φωνή της Μοίρας. Τους κοίταξε με το διαπεραστικό του βλέμμα, μα δεν τους έβλεπε.

"Είμαι εδώ για να σας προειδοποιήσω. Βρήκατε την αληθινή αγάπη ο ένας στον άλλον. Όμως, αυτή είναι άνομη κι έχει έναν πανίσχυρο εχθρό. Τη ζωή. Κάθε προσπάθεια προς την ένωσή σας, θα γίνεται αιτία δεινών, όχι μόνο δικών σας, αλλά κι άλλων ανθρώπων. Αρχής γενομένης σήμερα".

Η Ανδριανή είναι αναγκασμένη να πληρώνει με το αίμα της ψυχής της, ένα οικογενειακό μυστικό που τη φέρνει αντιμέτωπη με τους δαίμονες των προγόνων της, ενώ μοιραία την αναγκάζει να υποστεί το μαρτύριο και τις συνέπειες ενός καθολικού, ανεκπλήρωτου έρωτα.

Το ιστορικό μυθιστόρημα της Μαρίας Α. Γερασιμοπούλου, τοποθετείται στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ού αιώνα, στα συγκλονιστικά χρόνια της σταφιδικής κρίσης στην Πάτρα, σε μια Ελλάδα που αλυχτά και προσπαθεί να κρατηθεί ζωντανή. 

Αυτή η νύχτα μένει

Αυτή η νύχτα μένει - Θάνος Αλεξανδρής

Από τις εκδόσεις Κάκτος

Το βιβλίο γράφτηκε πριν περίπου 30 χρόνια και πάνω σε αυτό βασίστηκε η ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου το 2000, με υπέροχες ερμηνείες αξιόλογων και ταλαντούχων ηθοποιών, που αγαπήθηκε από το ελληνικό κοινό.

Δεν πιστεύω πως υπάρχει άνθρωπος, τουλάχιστον της γενιά μου, που ακούει τον τίτλο του και δεν σιγοτραδουάει από μέσα του το ομώνυμο τραγούδι του μεγάλου Σταμάτη Κραουνάκη που πρωτοτραγούδησε η Δήμητρα Παπίου.

Την χρονιά που μας πέρασε, επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις κάκτος και ταυτόχρονα αποτέλεσε αφορμή για την δημιουργία της τηλεοπτικής σειράς από την τηλεόραση του alpha, η οποία επίσης σημειώνει μεγάλη επιτυχία!

Δεν είναι τυχαίο που η ιστορία του απασχολεί τόσα χρόνια τα καλλιτεχνικά δρώμενα της χώρας και παραμένει ενδιαφέρουσα, επίκαιρη αλλά και διαχρονική.

Γραμμένο με τρόπο αληθινό, απλό, κωμικό σε κάποια σημεία αλλά πέρα για πέρα αυθεντικό περιγράφει τη νυχτερινή ζωή της ελληνικης περιφέρειας τις δεκαετίες 80 και 90 , κοινώς τα σκυλάδικα, τον τρόπο διασκέδασης αλλά και μια ολόκληρη κοινωνία που χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμα για να βελτιωθεί απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Παρολο που τα γεγονοτα περιγράφονται με χιουμοριστικό τρόπο , οι καταστάσεις που περιγράφει ειναι αρκετά σκληρές ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως προκειται για αληθινές περιγραφές. Ο κόσμος της νύχτας , βία ,αλκοόλ, ναρκωτικές ουσίες,σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση, υποβιβασμός και απαξίωση της γυναικείας ύπαρξης κι άλλα  άσχημα όμως αληθινά που μπορεί να διαδραματίζονται αρκετές δεκαετίες πίσω αλλά μπορεί κανείς να αναρωτηθεί ποσο και αν έχουν αλλάξει τα πράγματα σήμερα σε ικανοποιητικό βαθμό.

Ο Θάνος Αλεξανδρής, συγγραφέας αλλά και πρωταγωνιστής του βιβλίου, καταγράφει τις προσωπικές του εμπειρίες από τον κόσμο της νύχτας και των νυχτερινών κέντρων διασκέδασης της επαρχίας αλλά και της πρωτεύουσας. Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς αλλά ούτε και γίνεται, παρά μόνο να μιλήσει στη γλώσσα των ατόμων που συμμετέχουν στις ιστορίες. Δίνει μεγάλη βαρύτητα στα πρόσωπα που απαρτίζουν τις ιστορίες του.Χορεύτριες , τραγουδίστριες, αφεντικά, πελάτες , άνθρωποι που ζουν διπλές ζωές , επιφανείς "κύριοι" με συμβατικές δουλειές και οικογένειες την ημέρα που η νύχτα , το ποτό και οι ερωτικές επιθυμίες τους μεταλλάσσουν σε βαρόνους της νύχτας ή βίαιους πελάτες απέναντι σε ανυπεράσπιστα κορίτσια που ζητούν μια καλύτερη ζωή, γεμάτα ονειρα και φιλοδοξίες.

Από την Πελοπόννησο μέχρι τη Θράκη, ίδιες αντιλήψεις , ίδιες συμπεριφορές και πανομοιότυπες καταστάσεις που περιγράφονται με ρεαλισμό και είναι ικανές να μας προβληματίσουν. Ιστορίες θλιβερές, μα αληθινές μιας εποχής που θέλω να ελπίζω και να πιστεύω πως έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Μια απεικόνιση της ελληνικής επαρχίας, της νυχτερινής ζωής και διασκέδασης κυρίως που δεν μπορεί να αποτυπωθεί καλύτερα από έναν άνθρωπο που την έζησε από μέσα , προσπαθώντας ο ιδιος να παραμείνει αυθεντικός σε μια κοινωνία που απαιτεί να προσαρμοστείς αν θες να επιβιώσεις.

Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση διαβάζοντας το βιβλίο, είναι πώς ο ίδιος ο συγγραφέας , μιλάει με αγάπη για όλα τα πρόσωπα που γνώρισε σε αυτήν την πολυτάραχη διαδρομή αλλά και πώς ο ίδιος κατάφερε να διατηρήσει το ήθος του και να μην αλλοτριωθεί από τις επιρροές του περιβάλλοντος.

" Στα σκυλάδικα, στους γεμάτους από καπνό χώρους , που μυρίζουν αμαρτίζα και αλκοόλ , οι άνθρωποι απελευθερώνουν τα ένστικτά τους. Βγάζουν προς τα έξω όλες τις παράνομες επιθυμίες που έχουν καταχωνιάσει για χρόνια μέσα τους. Εκεί οι άνθρωποι λυτρώνονται. "

Αυτοβιογραφικό κι αληθινό , γεμάτο εικόνες και αυθεντικούς διαλόγους. Στις σελιδες του , υπάρχουν στίχοι από τραγούδια- σουξέ της εποχής , κάποια περισσότερο κι άλλα λιγότερο γνωστά. Όλα τους όμως ικανά να παρουσιάσουν στο κοινό το πνεύμα της εποχής.Στο τέλος του, ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να δει αληθινές φωτογραφίες από το προσωπικό αρχείο του συγγραφέα.
Ενδιαφέρον , ικανό να μας ταξιδέψει στο χρόνο , να μας διασκεδάσει αλλά κυρίως να μας βάλει σε σκέψεις.

Ρ.Σ. 

Ακολουθήστε μας στο facebook και στο instagram

Οπισθόφυλλο

Το βιβλίο που έγινε ταινία σε σκηνοθεσία Νίκου Παναγιωτόπουλου, και μεταφέρθηκε στο θέατρο σε σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή.
Το οδοιπορικό στα νυχτερινά μαγαζιά της επαρχίας είναι το ωραιότερο κομμάτι της ζωής μου και είναι αυτό που με βοήθησε να ξεφύγω από τη συμβατική ζωή του θεάτρου και να ανακαλύψω το όνειρο. Συνευρέθηκα με ιέρειες της πίστας, της νύχτας, του έρωτα και του πάθους και αφέθηκα να με παρασύρει η γοητεία ενός κόσμου που ξεπηδούσε από σελίδες λογοτεχνίας. Είδα τόσο πάθος στη νύχτα, που νιώθω ευτυχής, γιατί ήμουνα εκεί να το νιώσω και να σας το περιγράψω.
Οι ηρωίδες του βιβλίου μου είναι γυναίκες που φωτίστηκαν απρόσμενα στο προσκήνιο και -ω του θαύματος!- ξαφνικά έγιναν αλήθειες όσα ονειρεύτηκαν τόσα χρόνια στα εκτός σχεδίου φτωχικά τους... Πού να φανταζόταν η δυστυχής στο εργοστάσιο που βολόδερνε νυχθημερόν πως θα γινόταν αντικείμενο πόθου στον μισό πληθυσμό της επαρχιακής πόλης; Πού να' ξερε πως θα 'φτανε η ώρα που, αντί να περιμένει στην ουρά για το επίδομα ανεργίας, ακριβά οχήματα θα πάρκαραν έξω απ' το ξενοδοχείο και κάθε επιθυμία της θα γινόταν διαταγή;
Πολλοί φίλοι διερωτώνται πόσο μαγικές μπορεί να είναι αυτές οι νύχτες, όπως λέω στο βιβλίο μου, αφού τσακίζουν ανθρώπους, με εξαίρεση λίγους που επιβιώνουν. Τη νύχτα ή ζεις ή πεθαίνεις... όμως στα σίγουρα δεν φυτοζωείς. Στη νύχτα νιώθαμε θιασώτες μιας παράστασης φαντασμαγορικής, μ' έναν αόρατο σκηνοθέτη να δίνει το πρόσταγμα και οι θαμώνες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, να μεταμφιέζονται σε άρχοντες κόντρα στη χωματερή της άχαρης ζωής τους...