Από τις εκδόσεις Λιβάνης
Όταν ξεκινάω ένα βιβλίο που είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα , ξέρω πλέον με σιγουριά πως η ζωή παίζει τα πιο περίεργα παιχνίδια. Ιστορίες που ξεπερνούν και την πιο ευφάνταστη μυθοπλασία.
Η συγγραφέας γράφει ένα μυθιστόρημα που κρύβει δέκα αλήθειες οι οποίες ξεδιπλώνονται όλες στις σελίδες του. Γιατί όλοι αναζητούμε την αλήθεια αλλά πόσο έτοιμοι είμαστε να την ακούσουμε και να την δεχτούμε τελικά;
Υπάρχουν και αυτοί που ζουν μια ολόκληρη ζωή βασισμένη σε ψέματα. Ψέματα από και προς τους άλλους μα κυρίως προς τον ίδιο τους τον εαυτό. Η αλήθεια όμως είναι αυτή που πάντα νικάει και στο τέλος φανερώνεται.
Πρωταγωνιστές του βιβλίου είναι η Φωτεινή και ο Μάρκος που ερωτεύονται παράφορα και επιθυμούν να ζήσουν τον έρωτά τους κόντρα στα προβλήματα και τις αντιρρήσεις του κόσμου. Μεγαλωμένοι σε μια μικρή κοινωνία, στο Νησί, που δεν αναφέρεται πουθενά η ονομασία του, όμως ο αναγνώστης έχει την ελευθερία να τοποθετήσει την ιστορία σε οποιαδήποτε μικρή και κλειστή κοινωνία.
Πέρα όμως από τα φυσικά πρόσωπα, βασικός πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι η Μοίρα. Βρίσκεται παντού και παραμονεύει. Είναι αυτή που τελικά κινεί τα νήματα χωρίς οι υπόλοιποι να γνωρίζουν τις προθέσεις της και αδυνατούν να πάνε κόντρα στις αποφάσεις της.
Το μυθιστόρημα είναι ανθρώπινο και ειλικρινές. Η συγγραφέας αγγίζει ένα δύσκολο θέμα, το οποίο δεν είναι ξεκάθαρο από την αρχή αλλά γίνεται γνωστό από τη μέση και μετά. Το ζευγάρι θα αποκτήσει ένα παιδί που τόσο πολύ λαχταράει και επιθυμεί. Ένα παιδί διαφορετικό. Ένα παιδί με ειδικές ανάγκες που θα ανατρέψει όλες τις ισορροπίες αλλά θα διδάξει την μεγαλύτερη αλήθεια από όλες. Την αλήθεια της πραγματικής αγάπης.
Το θέμα είναι ευαίσθητο όμως η συγγραφέας το αγγίζει με προσοχή και ενσυναίσθηση.
Ένα συγκινητικό μυθιστόρημα που δεν γίνεται μελό, αντιθέτως διαβάζεται με ευκολία και ενδιαφέρον.
Κρατάω ένα μόνο απόσπασμα που εκφράζει απόλυτα όλα αυτά που σκέφτομαι τον τελευταίο καιρό.
" Το καλό με τον χρόνο είναι πως κυλάει και επισπεύδει αυτό που πρόκειται να συμβεί. Το κακό με το χρόνο είναι πως εμείς οι άνθρωποι, σχεδόν πάντα, αγνοούμε την αξία του. Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί 《 να περάσει ο χειμώνας να πάω διακοπές》 , 《 να περάσει ο καιρός να τελειώσω τη σχολή》 ή πάλι 《να περάσει ο καιρός να μεγαλώσω. Και μόλις ο καιρός έχει πια περάσει , χωρίς καμία περίπτωση να γυρίσει πίσω, τότε και μόνο τότε κατανοούμε πόσο άσκοπα χάσαμε τον χρόνο. Πόσο ξεχάσαμε να ζήσουμε , να δράσουμε και να πράξουμε. Πόσο αφήσαμε τον χρόνο να περάσει, χωρίς να πάρουμε θέση απέναντι στη ζωή μας"
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
«Κι αυτή η µοίρα που κινεί τα νήµατα, που δένει τις ζωές µας και τις ευθυγραµµίζει µε τη σοφότερη γεωµετρία, να τέµνονται ή να είναι παράλληλες, να σχηµατίζουν κύκλους οµόκεντρους ή τρίγωνα ισόπλευρα, έφτιαξε έτσι τα πράγµατα ώστε τη στιγµή που η Χαρά οδηγούσε στο κενό η Φωτεινή να χάνεται στα µάτια του Μάρκου… κι εκείνος στα δικά της».
Στη διαδροµή από το αρχοντικό της στο Νησί ως το διαµέρισµα του τρίτου ορόφου στην Καστέλα, η Φωτεινή Αρχοντάκη έζησε τη ζωή που της χαρίστηκε, µε πάθος, πόνο, απόγνωση, παραδοχή, αυτοθυσία και δίχως όρια αγάπη για τη Ζωή.
«Ο Μάρκος και η Φωτεινή δεν είχαν καταφέρει στα νιάτα τους να αγαπηθούν όπως τους άξιζε, γιατί δε γνώριζαν πώς να το κάνουν. Αγάπη µπορείς να δώσεις µόνο όταν την έχεις λάβει. Μόνο όταν έχεις ξεχειλίσει από αυτή, όταν σου περισσεύει. Τότε και µόνο τότε µπορείς να αγαπάς µε αλήθεια και ανιδιοτέλεια από τα βάθη της ύπαρξής σου. Κανείς ποτέ δεν κατάφερε να αγαπήσει από το έλλειµµά του. Κι αυτή ήταν η ένατη αλήθεια της ζωής, που η Φωτεινή εκείνη τη στιγµή συνειδητοποιούσε και σηµείωνε νοερά µέσα της».
