Αρκαδία

 Αρκαδία -  Emmanuelle Bayamack-Tam

Από τις  Εκδόσεις Πόλις

Μετάφραση :  Χαρά Σκιαδέλλη

Με αφορμή αυτό το βιβλίο έμαθα το φαινόμενο του Αρκαδισμού για το οποίο δεν γνώριζα. Με μια μικρή αναζήτηση στο Ίντερνετ βρήκα ότι «Ο όρος "Αρκαδία" χρησιμοποιείται για να δηλώσει κάθε περιοχή που προσφέρει αγροτική απλότητα και ευχαρίστηση και αναφέρεται συχνά σε ένα φανταστικό και παραδεισένιο τόπο»

«Το τέλος του κόσμου έχει ήδη συμβεί ! Συμβαίνει κάθε φορά που ο άνθρωπος φτάνει σε ένα κρίσιμο βαθμό πολιτισμού και τεχνολογίας ! Μπανγκ ! Και κάθε φορά , ξεκινά ένας νέος γύρος ! Κάθε φορά , δυστυχώς για εμάς , βγαίνουμε από τις σπηλιές , μαθαίνουμε να ανάβουμε φωτιά , επινοούμε τον τροχό , την τυπογραφία , τον ηλεκτρισμό , την πυρηνική ενέργεια , και τότε όλεθρος , πύρινες άμαξες. Αποκάλυψη! Ο άνθρωπος πεθαίνει από το χέρι του  ανθρώπου , και χρειάζεται χιλιετηρίδες για να συνέλθει , να επανεμφανιστεί εδώ κι εκεί, αρχικά σε διάσπαρτες φυλές χωρισμένες μεταξύ τους από σκοτεινά δάση,αχανείς ερήμους , ανεξερεύνητους ωκεανούς,έπειτα σε αβίωτες μεγαλουπόλεις»

Η Φαρά μεγαλώνει στο Liberty House, ένα κοινόβιο όπου ζουν άνθρωποι που αγαπούν τη φύση, δεν τρώνε κρέας, δεν χρησιμοποιούν νέες τεχνολογίες και δεν διαθέτουν πρόσβαση στο διαδίκτυο , ούτε φυσικά έχουν social media. Σε αυτό το κοινόβιο είναι αποδεκτή η διαφορετικότητα κι η σεξουαλική ελευθεριότητα. Φυσικά ακόμα κι αυτή η αποδοχή έχει τα όριά της. Όταν ένας άνθρωπος εντελώς διαφορετικός από τους  κατοίκους του ουτοπικού ή δυστοπικού αυτού κόσμου (όπως το δει κανείς ) ζητάει καταφύγιο στο Liberty House , συναντάει πόρτες κλειστές και η αντίδραση αυτή διχάζει τα μέλη της και την νεαρή Φαρά.

« Θα ήθελα μόνο να μου εξηγήσει κάποιος μια μέρα γιατί οι άνθρωποι βασανίζονται με την εξωτερική τους εμφάνιση αντί να αγαπήσουν αυτή με την οποία τους προίκισε η φύση.»

Για να περιγράψω κάπως αυτό το ιδιαίτερο βιβλίο θα πω πως είναι κάτι μεταξύ ταινίας του Λάνθιμου και του Middlesex του Τζέφρι Ευγενίδη. Ένα βιβλίο που με σόκαρε με τις ωμές περιγραφές των σεξουαλικών σκηνών και με έκανε να νιώσω άβολα σχετικά με τις ηλικίες των πρωταγωνιστών. Ο 50+ Αρκαντύ να συνευρίσκεται ερωτικά με την 15χρονη Φαρά είναι κάτι που δεν μπορώ να αποδεχτώ και να διαβάζω χωρίς να αντιδρώ.

Ευτυχώς, προς το τέλος του βιβλίου λέγονται μερικά από αυτά που περίμενα να ακούσω για να μην θεωρήσω πως είναι ένα βιβλίο που κανονικοποιεί την παιδεραστία.

Εν ολίγοις , όσο όμορφο είναι το βιβλίο εξωτερικά κι από το εξωφυλλό του  σε παρακινεί να το διαβάσεις , άλλο τόσο είναι απαραίτητο να φτάσεις μέχρι την τελευταία του σελίδα για να καταλάβεις την σημαντικότητά του και τα νοήματα που θέλει να περάσει.

Προτείνω να διαβαστεί από όσους έχουν ανοιχτό μυαλό και διάθεση να το φτάσουν μέχρι τέλους. 

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο facebook και στο instagram

Οπισθόφυλλο

Omnia vincit amor! Η αγάπη νικάει τα πάντα!

Αυτό είναι το αξίωμα που διέπει τη ζωή του Liberty House, ενός ουτοπικού κοινοβίου, τα μέλη του οποίου ζουν σε μια ειδυλλιακή ατμόσφαιρα, μακριά από τον σύγχρονο πολιτισμό και τις νέες τεχνολογίες: κηρύσσοντας την ανεκτικότητα, χαίρονται τη φύση και τον ελεύθερο έρωτα. Οι πάντες -κοινωνικά απροσάρμοστοι, όμορφοι ή άσχημοι, γέροι ή νέοι, στρέιτ ή γκέι, υγιείς ή άρρωστοι- έχουν δικαίωμα σε μια ειρηνική και αρμονική ζωή, όπως και στη σεξουαλική απόλαυση, χωρίς διακρίσεις.

Σε αυτή την κοινότητα, την οποία καθοδηγεί η γοητευτική, ηγετική (δεσποτική, θα έλεγαν οι εχθροί του) μορφή του Αρκαντύ, ζει μαζί με τους γονείς της η νεαρή Φαρά. Μπαίνοντας στην εφηβεία, ανακαλύπτει πως δεν είναι πια και τόσο κορίτσι όσο νόμιζε, καθώς το σώμα της γίνεται όλο και πιο αρρενωπό.

Μυείται στον έρωτα από τον Αρκαντύ, προσπαθεί να βρει τον δικό της πόθο, μαθαίνει να ζει με την απροσδιόριστη σεξουαλική της ταυτότητα.

Η ειδυλλιακή ζωή της κοινότητας αναστατώνεται από την άφιξη ενός νεαρού μετανάστη. Γρήγορα αποδεικνύεται ότι η διακηρυσσόμενη ανεκτικότητα έχει ένα όριο και δεν ισχύει για όλους ανεξαιρέτως. Ο Αρκαντύ και το ποίμνιό του κηρύσσουν την αγάπη, αλλά κλείνουν κατάμουτρα τις πύλες του παραδείσου τους στους μετανάστες.

Η Φαρά καλείται να επιλέξει ανάμεσα στη στοργή της για την κοινότητα και τις ιδέες της. Γιατί τι αξίζει η ευτυχία αν δεν μπορούμε να τη μοιραστούμε;

Ανατρεπτικό μυθιστόρημα μαθητείας, εξερεύνηση του φύλου και της σεξουαλικότητας, πολιτική αλληγορία, ύμνος στο υβριδικό και το διαφορετικό, ωδή στην ελευθερία και την κριτική σκέψη, το Αρκαδία είναι ταυτόχρονα ένα λογοτεχνικό καλειδοσκόπιο, με αναφορές σε συγγραφείς από τον Μούζιλ ως τον Ελρόυ. Σκληρό και συνάμα τρυφερό, με χιούμορ, και γλώσσα ηδονική κι ευφορική που συνδυάζει απόηχους από την ερωτική λογοτεχνία του ιδού αιώνα ως τις αναζητήσεις του μοντερνισμού, το Αρκαδία μάς μιλά, εντέλει, για την αθωότητα στον σύγχρονο κόσμο.