Από τις εκδόσεις ΑΩ
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Άλκης.Ο Άλκης γεννήθηκε αγόρι. Ένα αγόρι που του αρέσει να φοράει φουστάνια και να βάφει κόκκινα τα χείλια του.Τι κακό υπάρχει σε αυτό; Ποιον ενοχλεί στην τελική; Φαντάζεται πως φοράει τακούνια, αλλά δεν μπορεί να το κάνει στην πραγματικότητα,γιατί είναι σακάτης.Γεννήθηκε αγόρι αλλά δεν γεννήθηκε σακάτης. Σακάτη τον έκανε η μισανθρωπιά,η κακία του κόσμου , η βία των συνανθρώπων του και η αδιαφορία των περαστικών.
Την ιστορία του τη διηγείται άλλοτε ο ίδιος κι άλλοτε ένας τρίτος αφηγητής. Η αλλαγή από το πρώτο πρόσωπο στο τρίτο, γίνεται πολλές φορές ακόμα και στην ίδια παράγραφο. Όμως αυτή η τεχνική δεν ξενίζει, δεν κουράζει. Αντιθέτως, αυτή η σύγχυση αποτυπώνει πλήρως τη σύγχυση του ήρωά μας. Την ανάγκη του να διηγηθεί της ιστορία του άλλες φορές ο ίδιος κι άλλες φορές να "βγει" από τον εαυτό του και να τη διηγηθεί σαν τρίτο πρόσωπο.
Το βιβλίο διαβάζεται σε ένα απόγευμα.Είναι ολιγοσέλιδο μα αρκετά "δυνατό".Κάνει θόρυβο, χωρίς πολυλογίες ,χωρίς άσκοπους διαλόγους ή πλατειασμούς. Μέσα σε λίγες σελίδες , ακολουθούμε τον Άλκη από την κοιλιά της μάνας του,να γίνεται έφηβος κι εντέλει να ενηλικιώνεται. Ο κόσμος περιμένει να αλλάξει, όμως εκείνος θέλει απλά να γίνει αποδεκτός.
" Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές , γιατί χάνω τους ανθρώπους από τη ζωή μου.Φταίει το σακατιλίκι,φταίει που δεν μιλάω πολύ και περισσότερο αγγίζω , φταίει που όταν νιώθω άνετα φοράω λουλουδάτα φορέματα; Απάντηση δεν βρίσκω γι'αυτά τα καίρια συναισθήματα που στοιχειώνουν τη ζωή μου και με καθιστούν μόνο- η χειρότερη λέξη της ελληνικής γλώσσας,αν με ρωτάς- και έτσι συνεχίζω να είμαι ο εαυτός μου."
Είναι καλογραμμένο,άμεσο,συγκινητικό και αρκετά σκληρό για τον αναγνώστη που θα αντιμετωπίσει τον Άλκη με ενσυναίσθηση.Χτυπάει κατευθείαν στο κόκαλο. Λέει αλήθειες και μιλάει στην καρδιά.Ξεχειλίζει από συναισθήματα. Ένα βιβλίο για την αποδοχή της διαφορετικότητας , την αντιμετώπιση της ομοφοβίας και την αναγκαιότητα της ανθρωπιάς. Απαραίτητο να διαβαστεί από όλους. Προσωπικά , θεωρώ οτι κάτι τέτοια βιβλία , είναι ο λόγος ύπαρξης της λογοτεχνίας.
Ο Σακάτης είναι ένα βιβλίο ανθρώπινο. Με έναν ήρωα που είναι διαφορετικός μα είναι αληθινός. Έχει αισθήματα , έχει φοβίες και ανάγκες. Ένας ήρωας που δεν ενοχλεί κανέναν όμως τον έχουν ενοχλήσει αρκετά.Που απλά θέλει να μπορεί να είναι ο εαυτός του.Εμένα με άγγιξε και σας το προτείνω οπωσδήποτε!
" Ύστερα με αγκάλιασε ,τόσο σφιχτά, ώστε για μια στιγμή νόμισα πως τα δυο κορμιά μας θα ήταν σε θέση να αναστήσουν τον πατέρα της."
Ο Σακάτης είναι ένα παραμύθι για μεγάλους. Με νεράϊδες και κακούς λύκους. Με διδάγματα και συμβολισμούς. Και με αίσιο τέλος, όπως το δει και όπως το ερμηνεύσει ο καθένας από εμάς. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
Ο Άλκης έχει μεγάλα χείλη. Είναι τόσο μεγάλα, που δημιουργούν τεράστια αντίθεση με το υπόλοιπο πρόσωπο. Έχει για παράδειγμα μικρά μάτια, που, μετά από τόσο πόνο και να μην το ήθελε, τον κάνουν να δείχνει θλιμμένος. Αλλά, ας μην είμαστε σκληροί μαζί του. Δεν έφταιγε ο Άλκης που περνούσε τόσο χρόνο στις τουαλέτες ή που πλέον το σώμα του είναι μισό σακατεμένο και κουτσαίνει. [...] Έχει δύο με τρία γατιά, τα οποία τα ταΐζει, τα χαϊδεύει και τους βάζει μουσική για να χορέψουν. Καημένος Άλκης! Κοντεύει 50 χρονών και δεν έχει μάθει πως τα γατιά δεν χορεύουν. Ούτε καταλαβαίνουν τη μουσική. Εκείνος όμως είναι ατάραχος: βάζει το "Μη μου ξαναφύγεις πια" και κάνει στροφές στη μέση του καθιστικού. Τα γατιά κοιτάνε τα χέρια που κρέμονται και γουρλώνουν τα μάτια τους. "Θα πέσει ο κύριος και άρχοντάς μας; Τι ακριβώς κάνει;" Και είναι και απρόβλεπτα τα βήματα, έτσι που το σώμα είναι άσχημο, μισό καλό και μισό υποβασταζόμενο σε πόδι που σέρνεται. Τα δε χέρια που απλώνουν σαν κλαριά, έχουν το σημάδι της μπασκέτας και είναι γεμάτα πανάδες. Τα νύχια όμως, είναι περιποιημένα. Κοντά και λιμαρισμένα.
Όταν ο Άλκης χορεύει, σφίγγει τα πολύ όμορφα χείλη του και κλείνει τα μάτια του. Έτσι, αλλάζει η μορφή του και μοιάζει περισσότερο με άντρας.
Αυτό που μπερδεύει, είναι το φόρεμα: κόκκινο και με βαθύ ντεκολτέ".
Ο Σακάτης διηγείται την ιστορία του Άλκη από τη μέρα της γέννησής του έως το τέλος του. Ο Άλκης γεννιέται αγόρι, γίνεται άντρας και του αρέσουν οι άντρες. Όπως του αρέσουν τα φορέματα και τα κόκκινα κραγιόν. Αγωνίζεται να ζήσει ελεύθερος σε έναν κόσμο που πεισματικά του το αρνείται και τον τιμωρεί γι' αυτό που είναι.
