Το νερό της λίμνης δεν είναι ποτέ γλυκό

Το νερό της λίμνης δεν είναι ποτέ γλυκό - Giulia Caminito

Από τις εκδόσεις διόπτρα

Η Γκάια είναι ένα κορίτσι που  μεγαλώνει στην σκιά της δυναμικής μητέρας της, προσπαθώντας να ξεφύγει από τη μοίρα που προδιαγράφει το φτωχικό παρελθόν της, να χαράξει τη δική της πορεία και να προσδιορίσει την ταυτότητά της. Η ζωή της και ο δρόμος προς την ενηλικίωση δεν είναι εύκολος ούτε στρωμένος με ροδοπέταλα. Το όνομά της το γνωρίζουμε από το οπισθόφυλλο αλλά δεν αναφέρεται σε κανένα σημείο του βιβλίου.Αντιθέτως τα ονόματα της μητέρας της, του πατέρα της, του αδερφού της και των γύρω της αναφέρονται πολλάκις και με έμφαση δίνοντας βαρύτητα στις προσωπικότητές τους και στην επιρροή που ασκούν πάνω στην Γκάια.

Παρόλα αυτά γνωρίζουμε τα πάντα για τη ζωή της, την εμφάνισή της, τα ενδιαφέροντά της και τις ανησυχίες της.Η αφήγηση της ιστορίας της ανήκει κι έτσι μαθαίνουμε τα πράγματα από την δική της υποκειμενική σκοπιά.

Η ιστορία του βιβλίου με άγγιξε ποικιλοτρόπως και με προβλημάτισε αρκετά.Κατά την διάρκεια της ανάγνωσης ένιωθα να μεταμορφώνομαι και ανά διαστήματα να μετατρέπομαι στις διαφορετικές μου ιδιότητες.

Ήταν στιγμές που ένιωθα πως η αναγνώστρια ήταν η έφηβη κόρη που υπήρξα κάποτε κι άλλες φορές έδινε τη θέση της στην μάνα που είμαι τώρα και προσπαθώ να μεγαλώσω σωστά την κόρη μου αλλά και όλα τα παιδιά μου. Κι άλλοτε ήμουν η εκπαιδευτικός όπου καθημερινά συναντώ και συναναστρέφομαι εφήβους με διαφορετικές προσωπικότητες και ιδιοσυγκρασίες προερχόμενοι από πολλούς διαφορετικούς τύπους οικογενειών.

Η ηρωίδα μας βιώνει την αδικία, τις διακρίσεις , τα κοινωνικά στερεότυπα και προσπαθεί να απεμπλακεί από αυτήν την πραγματικότητα χωρίς πάντα επιτυχία.Ζει δίπλα στα στάσιμα νερά της λίμνης ενώ η ίδια θα προτιμούσε να είναι το νερό ενός ποταμού που κυλάει κι αλλάζει. Άλλωστε όσο κι αν προσπαθεί, δεν είναι πάντα ικανή να καθορίσει η ίδια τη ζωή της μιας και πολλά είναι αυτά που δεν περνάνε από το χέρι της. Για τους άλλους θα είναι πάντα αυτό το κορίτσι με τα κόκκινα μαλλιά που προέρχεται από αυτήν την οικογένεια. Και αυτό θα είναι κάτι που θα την ακολουθεί σε όλη τη ζωή της.
Χαρακτηριστικά του βιβλίου είναι η κοινωνική διάστασή του, η ρεαλιστικότητα των χαρακτήρων και η φυσικότητα των περιγραφών που μεταφέρουν τον αναγνώστη στην Ιταλία
στο κατώφλι του 21ου αιώνα.Σε ένα σπίτι δίπλα στη λίμνη όπου η υγρασία σχεδόν γίνεται αισθητή από το δέρμα μέχρι το κόκκαλο. Χαρακτηριστικό είναι επίσης το ύφος της συγγραφέως. Με μια γραφή που βρίθει από ειλικρίνεια μας μεταφέρει αλήθειες και μας βάζει σε σκέψεις.

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει ο χαρακτήρας της μητέρας. Μια γυναίκα με ισχυρή θέληση και δυναμική προσωπικότητα. Με φοβερό αίσθημα δικαιοσύνης μα καθόλου ενσυναίσθηση προς τα παιδιά της. Ανίκανη να σταματήσει να διεκδικεί αυτό που της ανήκει. Καταπιεσμένη από τον κοινωνικό ρατσισμό και στιγματισμό επιδιώκει ένα καλύτερο μέλλον για την κόρη της. Πολλές φορές με ανορθόδοξο τρόπο.

Το νερό της λίμνης δεν είναι ποτέ γλυκό όπως και η ζωή δεν είναι ποτέ εύκολη κι όπως τα πράγματα δεν είναι ποτέ όπως φαίνονται. Όλα έχουν δύο όψεις κι όλα έχουν ένα τίμημα, το οποίο καλείσαι να το πληρώσεις αν θες να είσαι πιστός στα θέλω σου και στις αρχές σου.

"Το νερό της λίμνης δεν είναι ποτέ γλυκό" είναι σίγουρα ένα μυθιστόρημα που αξίζει την προσοχή σας. Θα σας συνεπάρει στις σελίδες του , θα σας ταξιδέψει, θα σας συγκινήσει, θα σας θυμώσει και θα σας προβληματίσει. Θα συνταξιδέψετε προς την ενηλικίωση με αυτό το κορίτσι με τα κόκκινα μαλλιά που ζει στο σπίτι δίπλα στην λίμνη.

Εγώ βυθίστηκα στην κυριολεξία στις σελίδες του και ανυπομονούσα να έρθει η στιγμή εκείνη της ημέρας που θα το άνοιγα ξανά. Δεν είναι ενα βιβλίο δράσης και αγωνίας που διαβάζεται με κομμενη την ανάσα , μα είναι αναμφίβολα ένα λογοτεχνικό έργο με ύφος,ατμόσφαιρα, ανάπτυξη χαρακτήρων και σίγουρα δεν μπορείς να το αποχωριστείς εύκολα.Ένα βιβλίο μοναδικά γοητευτικό που μου κράτησε εξαιρετική συντροφιά και εννοείται σας το συστήνω.

Υ.Γ. Έχει κι εξωφυλλάρα και υπέροχη μετάφραση από την Δήμητρα Δότση. Να τα λέμε κι αυτά.

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook  και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

Ένας αρχαίος κρατήρας που λίγο λίγο γέμισε νερό - στάσιμο νερό, που μυρίζει βρύο και λάσπη. Αυτή είναι η λίμνη Μπρατσάνο. Εδώ φτάνει η Αντόνια για να στήσει το σπίτι της, ύστερο από αμέτρητες μάχες για να βρει μια στέγη της προκοπής στη Ρώμη. Η περήφανη, πεισματάρα Αντόνια, με τον ανάπηρο άντρο και τα τέσσερα παιδιά, που παλεύει λυσσαλέο για μια καλύτερη ζωή. Η Αντόνια, που στηρίζει όλες τις ελπίδες της στην κόρη της, την Γκάια, γι' αυτό την κυνηγάει σαν Κέρβερος: να μάθει γράμματα, να σπουδάσει, ν' ανεβεί κοινωνικά.
Και η Γκάια; Η Γκάια μαθαίνει να μη ζητάει, να μην παραπονιέται, να διαβάζει. Να κάνει το θέλημα της μάνας της, που γίνεται ολοένα πιο σκληρή και εμμονική. Αλλά, κάθε φορά που σηκώνει το κεφάλι της, το βλέμμα της Αντόνια την καρφώνει σαν λεπίδα. Η Γκάια βουτάει στη λίμνη χωρίς να φοβάται τα βάθη, τρέχει τις νύχτες μ' ένα μηχανάκι με σβηστά τα φώτα, εξεγείρεται με την αφόρητη κοινοτοπία της ζωής.
Η Γκάια ξέρει πως, όσο κι ον προσπαθήσει, δεν θα γίνει ποτέ "σαν τους άλλους", όπως ονειρεύεται η Αντόνια. Η νέα χιλιετία έχει μπει, κάπου μακριά ο κόσμος αλλάζει, αλλά εδώ, μπροστά στη λίμνη, όλα μένουν ίδια. Όσο κι αν τρέξεις, μπροστά σου θα 'ναι πάντα το στάσιμο νερό μιας ζωής χωρίς προοπτική.
Ένα εντυπωσιακό μυθιστόρημα που συνεπήρε την Ιταλία το 2021. 

21 χώρες
9 μήνες στις λίστες των best sellers
130.000 αντίτυπα μόνο στην Ιταλία
Φιναλίστ του βραβείου Strega
Βραβείο Campiello

Ιχνηλασία

Ιχνηλασία - Αθηνά Ιωάννου

Από τις εκδόσεις συρτάρι

Ο λόγος που απολαμβάνω να διαβάζω ποίηση είναι όλα εκείνα που με κάνει να  νιώθω και όλα εκείνα που ο ποιητής μου μεταφέρει από τον ψυχισμό του.Για τον ίδιο λόγο μου φαίνεται πολύ δύσκολο να γράφω κριτική για τις ποιητικές συλλογές.

Η ιχνηλασία είναι μια ποιητική συλλογή που αποτελείται από 36 αυτοτελή ποιήματα, σε ελεύθερο στίχο, στην οποία η Αθηνά Ιωάννου καταθέτει ένα κομμάτι από την ψυχή της.

Δεν την γνωρίζω , αλλά νιώθω πως μέσα στην συλλογή αυτή υπάρχει κάτι από τον εαυτό της. Και ταυτόχρονα κάτι κι από τον δικό μου εαυτό, κι από εσάς κι από όλους μας. Είναι μαγικό πώς μπορεί κανείς να σε αγγίξει μέσα από μερικές μόνο γραμμές.

Η ιχνηλασία είναι μια ποιητική συλλογή της οποίας επίκεντρο είναι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος που αγαπά, που ερωτεύεται , που δακρύζει, που πασχίζει καθημερινά να ζήσει αξιοπρεπώς και αφήνει το στίγμα του πάνω στη γη  μέχρι να έρθει η στιγμή που θα πεθάνει.

Θνησιγενές

Σαν απ'τα σπάργανα ακόμη
φιλάσθενο
τούτο το βρέφος.
Του προσώπου η ασχήμια και των μελών η ατέλεια
που θα το αφήσουν σακάτη.
Ανυπεράσπιστο βρέφος,
σε ποια σπηλιά να κρυφτείς,
την κραυγή ν'αποφύγεις,
την υγειά σου να βρεις κι ορθόνα σταθείς
αφού πρώτα με τα δικά σου ( κι ύστερα με των άλλων)
θηρία παλέψεις;
Γιατί καιρό πολύ δεν έχεις.
Καταδικασμένο απ'τη γέννηση σε ποινή θανατική.
Γιατί τον νου των ανθρώπων δε θ'αντέξεις,τον σκοτεινό.
Τον καιρό τον άτεγκτο.
Την ορφάνια σου.

Ο τίτλος του βιβλίου μοιάζει τόσο ταιριαστός και αντιπροσωπευτικός για αυτό που πρόκειται να αντιμετωπίσει κάποιος μόλις ανοίξει τις σελίδες του. Ο αναγνώστης γίνεται αποδέκτης ενός βομβαρδισμού συναισθημάτων καθώς  αναζητάει τα ίχνη που θα τον οδηγήσουν στην ολοκλήρωση.

Ένα γλυκόπικρο ταξίδι , γεμάτο από αντιθέσεις.Η ζωή και ο θάνατος,η λύπη και η χαρά , η αρχή και το τέλος.Αντιθέσεις μέσα από τις οποίες η ποιήτρια αποτυπώνει τη ροή της ζωής.

Δεν ξέρω αν φταίει η χρονική στιγμή που ήρθε στα χέρια μου αυτό το βιβλίο, οι συγκυρίες ή η διάθεσή μου, πάντως θα πω πως μερικοί από τους στίχους που διάβασα στο εσωτερικό του ήταν ό,τι καλύτερο διάβασα τελευταία.

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook  και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

Η γλώσσα των ενηλίκων δεν μπορεί να μιλήσει.
Περιγράφει με εξαιρετική ακρίβεια,
επικρίνει με μοναδική σκληρότητα,
αναλύει σε βάθος.
Η γλώσσα των ενηλίκων ενδύει με χρυσόσκονη
τα παιδικά όνειρα,
καταβαθρώνει τις συνειδήσεις.
Κι ύστερα
εμπλουτίζει τις ονειρώξεις.
Κι όταν αγαπά, δεν μπορεί να μιλήσει.
Σαν βρέφος η γλώσσα αυτή. 

Η κίτρινη δακτυλήθρα

Η κίτρινη δακτυλήθρα - Δημήτρης Κέρτης

Από τις εκδόσεις Αγγελάκη

Μια σειρά από κλοπές και ληστείες λαμβάνουν χώρα σε μια επαρχιακή πόλη και φέρνουν τα πάνω κάτω στην τοπική κοινωνία. Οι κάτοικοι αναστατώνονται, η αστυνομία είναι σε επιφυλακή και ο Τύπος δεν μπορεί όπως είναι φυσικό να μείνει κι αυτός αμέτοχος.

Ο Δημήτρης Κέρτης ( ψευδώνυμο) μετά από μια σειρά μυθιστορημάτων των οποίων οι περιλήψεις φαίνονται εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και σας προκαλώ να τις αναζητήσετε, μου φαίνεται ένας άνθρωπος που δεν μένει αποστασιοποιημένος από τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω του.Παρατηρεί τις ανθρώπινες ανησυχίες και συνήθειες και γράφει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, που θα σας καταπλήξει.

Όπως λέει κι ο ίδιος στην εισαγωγή του βιβλίου " Ορισμένα πράγματα της καθημερινής μας ζωής είναι πολύ ασήμαντα και χωρίς κανένα ενδιαφέρον, όπως για παράδειγμα μια καρέκλα,ένα ζευγάρι κάλτσες,μια δακτυλήθρα και πολλά άλλα ακόμα.Αυτά τα ασήμαντα ,όμως, μπορεί να παίξουν έναν κομβικό ρόλο και να λύσουν το μυστήριο μιας κλοπής, μιας ληστείας ή ακόμη και ενός φόνου."

Γιατί πόσες φορές δεν το έχουμε συναντήσει, η απάντηση στους πιο πολύπλοκους γρίφους να είναι τόσο απλή και τόσο προφανής και πολλές φορές τόσο ορατή που να την προσπερνάμε.

Η κίτρινη δακτυλήθρα είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα ευχάριστο,απολαυστικό και περισσότερο διασκεδαστικό από τα άλλα του είδους. Δεν περιγράφονται σκληρές σκηνές ούτε άγρια εγκλήματα. Οι καταζητούμενοι έχουν κι αυτοί ανθρώπινη υπόσταση, οι ήρωες είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, όλοι κάνουν λάθη εις βάρος των εργασιών που καλούνται να εκτελέσουν. 

Αυτό που μου άρεσε πολύ είναι το πλέξιμο των ιστοριών και η φυσικότητα των διαλόγων. Ο αναγνώστης παρακολουθεί στενά τις κινήσεις των ληστών και τις έρευνες της αστυνομίας και νιώθει πως βρίσκεται ένα βήμα πιο μπροστά από όλους κι απλά αναμένει να δει την ιστορία να εξελίσσεται.

Το βιβλίο έχει μυστήριο και αγωνία τα οποία όμως προκαλούνται αβίαστα και με έναν τελείως διαφορετικό και απροσδόκητο τρόπο από άλλα συνηθισμένα αστυνομικά.

Πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο μυθιστόρημα που θα σας κρατήσει μια υπέροχη συντροφιά.Θα σας εκπλήξει,θα σας εξιτάρει και θα ξυπνήσει μέσα σας το αστυνομικό δαιμόνιο. Ιστορίες καθημερινές που θα μπορούσαν να συμβούν στον καθέναν μας και αυτό είναι θεωρώ το ατού αυτού του βιβλίου.

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

Απίθανα γεγονότα κάνουν άνω κάτω την καθημερινότητα μιας ολόκληρης πόλης αναστατώνοντας την ήρεμη ζωή των κατοίκων της. Σημαντικά πρόσωπα, εφοπλιστές, βιομήχανοι, επιχειρηματίες βρίσκονται μπλεγμένοι χωρίς να το καταλάβουν, αλλά το δυνατό παιχνίδι γίνεται από απλούς ανθρώπους που ασχολούνται με ψησταριές, πιτσαρίες, ασφάλειες και με το εμπόριο. Ένας δαιμόνιος δημοσιογράφος, δύο όμορφα κορίτσια και ο ανιψιός του Αστυνομικού Διοικητή προσπαθούν να ξετυλίξουν ένα κουβάρι "βελούδινων" κλοπών και ληστειών που έχουν κάνει να τρέχει με σειρήνες όλο το Αστυνομικό Σώμα της πόλης. Ευτυχώς όμως που υπάρχει η κίτρινη δακτυλήθρα!!!
Ευρηματικό, διασκεδαστικό! Μην το χάσετε! 

Animalia

Aninalia - Jean- Baptiste Del Amo

Από τις εκδόσεις Λιβάνη

Το βιβλίο το έχω πολύ καιρό στην βιβλιοθήκη μου και όλο κάτι με εμπόδιζε να το ξεκινήσω, παρόλο που όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει, το εξώφυλλο και η περίληψη μου είχαν κινήσει το ενδιαφέρον και ήθελα διακαώς να το διαβάσω. Γνωρίζοντας πως δεν θα είναι απλή υπόθεση η ανάγνωσή του , όλο το άφηνα στην άκρη.Μεσολάβησε και το καλοκαίρι όπου η διάθεσή μου ήταν για πιο ανάλαφρα και ευχάριστα αναγνώσματα. Κι επειδή πιστεύω πως για καθε βιβλίο από την λίστα των αδιάβαστων κάποια στιγμή θα έρθει η κατάλληλη ώρα για να το πιάσω, έτσι κι εδώ αποφάσισα πως αυτή είναι πλέον η στιγμή του, νιώθοντας έτοιμη να το απολαύσω.

Και η διαίσθησή μου οτι δεν θα είναι εύκολο ανάγνωσμα , βγήκε τελικά αληθινή. Γιατι το animalia είναι ένα σκληρό βιβλίο, με συνεχείς περιγραφές από εικόνες που δεν αφήνουν σε κανένα σημείο τον αναγνώστη να χαλαρώσει και να ξεκουραστεί. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πρόκειται για ένα άξιο λόγου μυθιστόρημα. Πρόκειται για μία βίαιη ιστορία γραμμένη με αλήθεια και ρεαλισμό.

Ο συγγραφέας περιγράφει την ιστορία ενός ζευγαριού αγροτών τα ονόματα των οποίων δεν αναφέρονται πουθενά και των απογόνων του. Για την ακρίβεια η γυναίκα κατονομάζεται ως γεννήτωρ. Ο τόπος είναι γνωστός , βρισκόμαστε στη φάρμα τους, στη νοτιοδυτικη Γαλλία. Και ο χρόνος είναι επίσης γνωστός.Η ιστορία τους ξεκινάει από τα τέλη του 19ου αιώνα και ακολουθεί την οικογένεια , κυρίως την κόρη του ζευγαριού , Ελεονόρ,μέχρι τα τέλη του επόμενου αιώνα.
Στο χρονικό αυτό διάστημα μεσολαβούν δύο πόλεμοι οι οποίοι όπως είναι φυσικό δεν αφήνουν τίποτα και κανέναν ανεπηρέαστο.Οι επιπτώσεις τους είναι ορατές στο σώμα και την ψυχή τους.

Η ζωή των αγροτών δεν είναι εύκολη κι αυτό φαίνεται σε κάθε σημείο , σε κάθε περιγραφή και σε καθε σελίδα του βιβλίου. Ήταν πολλές οι φορές που δεν μπορούσα να συνεχίσω να διαβάζω, έπρεπε να κάνω διαλείμματα γιατί κάθε εικόνα του βιβλίου με έκανε να αισθάνομαι άβολα και να χρειάζομαι λίγο χρόνο για χαλάρωση και αποσυμφόρηση.

Ωστόσο, είναι ένα μυθιστόρημα που δεν μπορούσα να το παρατήσω. Είναι ένα βιβλίο που σε παρασύρει και σε καλεί να το συνεχίσεις. Μου άρεσε που περιγράφει πρόσωπα και καταστάσεις κατά τη διάρκεια ενός αιώνα. Είχε ενδιαφέρον να βλέπεις τις αλλαγές κατά το πέρασμα των χρονών καθώς και πώς μερικά πράγματα δεν αλλάζουν όσα χρόνια και να περάσουν , κυρίως από την ιδιοσυγκρασία και τις αξίες των ανθρώπων. Το animalia είναι ένα βιβλίο για την άγρια πλευρά της φύσης, για τα ζώα, για τη βαναυσότητα των ανθρώπων που μυρίζει αίμα και δυσωδία. Για τις σχέσεις των ανθρώπων με τα ζώα αλλά και με τους άλλους ανθρώπους.Μια ιστορία γεμάτη βία, πάθη και κτηνώδη ένστικτα.

Γεμάτο μηνύματα και συμβολισμούς, σίγουρα ο συγγραφέας δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να εξωραΐσει καταστάσεις , ούτε να χαιδέψει τα αφτιά κανενός, αλλά να αποκαλύψει το χειρότερο πρόσωπο της ανθρωπότητας και να παρουσιάσει την γυμνή κι ωμή αλήθεια.Ένα βιβλίο που με την ωμότητά του και την αλήθεια του αφήνει άναυδο τον αναγνώστη κι έχει σκοπό να μας βάλει σε σκέψεις και να μας υπενθυμίζει πως η βία προκαλεί βία.

Με σιγουριά θα πω πως δεν είναι ένα μυθιστόρημα για όλους. Προτείνεται μόνο σε απαιτητικούς αναγνώστες που αναζητούν το κάτι διαφορετικό και αντέχουν την αλήθεια. Προσωπικά όχι μόνο θα μου μείνει αξέχαστο αλλά νιώθω πως θα με στοιχειώνει για πολυ καιρό.

Ρ.Σ.

Ακομουθήστε μας στο facebook και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

Animalia, το έπος μιας οικογένειας αγροτών στη νοτιοδυτική Γαλλία, καθ' όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα, που ασχολούνται με τη χοιροτροφία. Σε αυτό το περιβάλλον, όπου κυριαρχεί η παρουσία των ζώων, πέντε γενιές ζουν τα κατακλυσμιαία γεγονότα δύο παγκοσμίων πολέμων, τις οικονομικές καταστροφές και τη βία της βιομηχανικής εκμετάλλευσης.

Μόνο το μαγικό βασίλειο της παιδικής ηλικίας -αυτό της Ελεονόρ και του Ζερόμ, του τελευταίου των απογόνων- και η έμφυτη ελευθερία των ζώων δημιουργούν ανάχωμα στη βαρβαρότητα της ανθρωπότητας.

Το Animalia είναι ένα δυνατό μυθιστόρημα για την επιθυμία του ανθρώπου να κατακτήσει τη φύση και τη μετάδοση της βίας από τη μια γενιά στην άλλη.

Η νέα παγκόσμια λογοτεχνική φωνή που θεωρείται ο νέος Εμίλ Ζολά. 

Δηλητήριο για πρωινό

Δηλητήριο για πρωινό - Λέμονι Σνίκετ

Από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

Ίσως το πρώτο πράγμα που θα αναρωτηθεί κανείς βλέποντας αυτό το βιβλίο είναι αν πρόκειται για παιδικό ή έστω εφηβικό βιβλίο. Κι αυτό γιατί ο Λέμονι Σνίκετ, κατά κόσμον Ντάνιελ Χάντλερ έχει συνδεθεί με τη σειρά βιβλίων " Μια σειρά από ατυχή γεγονότα" η οποία έχει γνωρίσει παγκόσμια επιτυχία.

Η απάντηση είναι πως όχι. Δεν είναι παιδικό, δεν είναι εφηβικό, είναι ένα βιβλίο για το θάνατο και την παραζάλη. Για να είμαι ακριβής,ένα κωμικό βιβλίο για το θάνατο και την παραζάλη. Και πώς γίνεται ένα βιβλίο που μιλάει για το θάνατο να είναι ευχάριστο; κι όμως γίνεται και μόνο όσοι διαβάσουν το συγκεκριμένο θα το καταλάβουν.

Οτιδήποτε κι αν γράψω γι'αυτό το βιβλίο το λέει ο ίδιος ο συγγραφέας μέσα στις σελίδες του. Τα λέει και στο οπισθόφυλλο το οποίο σας παραθέτω παρακάτω.

Ο Λέμονι Σνίκετ, αφού φάει το πρωινό του , λαμβάνει ένα μήνυμα που γράφει οτι έφαγε δηλητήριο για πρωινό. Και κάπως έτσι ξεκινάει μια έρευνα αρχικά για το ποιός μπορεί να θέλει να τον δηλητηριάσει και φυσικά σε ποιό από όλα τα συστατικά του πρωινού του υπήρχε το δηλητήριο.

Παράλληλα , με αφορμή τα πιο απλά υλικά ενός τυπικού πρωινού, τσάι, μέλι, ψωμί , φρουτα και αυγό , μπορούν να ξεκινήσουν οι πιο φιλοσοφικές αναζητήσεις και συζητήσεις για τη ζωή και το θάνατο. Γιατί ναι, το δηλητήριο για πρωινό είναι ένα φιλοσοφικό βιβλίο. Ένα φιλοσοφικό βιβλίο γραμμένο απλά που μπορεί να διαβαστεί από όλους. Είναι ταυτόχρονα ένα βιβλίο για τα βιβλία και για τους βιβλιόφιλους δηλαδή για όλους εμάς. Ένα βιβλίο λίγο ... " ποιος είμαι, που πάω, τι ζητάω" και "να ζει κανείς ή να μην ζει", " τι θα γίνει αν πεθάνουμε; πώς θα συνεχίσει ο κόσμος χωρίς εμάς" που προσωπικά το διάβασα ευχάριστα και να πω την αλήθεια το απόλαυσα σε μέγιστο βαθμό! Ένα βιβλίο που ξορκίζει τον θάνατο , μιλώντας γι'αυτόν και υμνεί τη ζωή.

Είναι γεμάτο από μικρές ιστορίες και από διάφορα μηνύματα και αποφθέγματα που θα μπορούσα να παραθέσω ολόκληρο το βιβλίο αν ήθελα να σας γράψω αυτά που μου άρεσαν περισσότερο ή μου έκαναν την μεγαλύτερη εντύπωση. Θα αρκεστώ να σας μεταφέρω μόνο αυτό :

" Θα ήταν πολύ χρήσιμο αν η ζωή, όπως τα πολύπλοκα βιβλία , είχε έναν συγγραφέα, αν η λέξη αυτή είναι η σωστή , που θα μας εξηγούσε οτιδήποτε θεωρούσαμε περίπλοκο, μήπως και νιώθαμε όλοι μας καλύτερα."

Είναι γραμμένο με μοναδικό τρόπο, χαρακτηριστικό του συγγραφέα. Θα μπορούσα να το παρομοιάσω με ένα ημερολόγιο ή καλύτερα με μια σειρά από σκέψεις διάσπαρτες. Αν ξεπεράσει όμως κανείς το οτι συχνάει πηδάει από το ένα θέμα στο άλλο,θα δει πως στο σύνολό του είναι τρελό,διαφορετικό,κωμικό, ευφυές και διαβάζεται μονορούφι και γιατί όχι ξαναδιαβάζεται. 

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

Αγαπητέ αναγνώστη,
Μήπως είσαι μπερδεμένος; Έχεις ιδέα τι συμβαίνει; Φυσικά και είσαι μπερδεμένος. Φυσικά και δεν έχεις ιδέα τι συμβαίνει.
Το βιβλίο αυτό κάνει λόγο για την παραζάλη, μια λέξη που στην περίπτωσή μας σημαίνει το να μην έχεις την παραμικρή ιδέα τι συμβαίνει ανά πάσα ώρα και στιγμή. Επίσης, εξετάζει κατά κάποιον τρόπο το μυστήριο μιας δολοφονίας, άρα ερευνάται ένα απαίσιο έγκλημα, με την ελπίδα να μάθουμε τι συνέβη στο δύστυχο δολοφονημένο θύμα. Ο ερευνητής είμαι εγώ. Όπως εγώ είμαι και το δύστυχο δολοφονημένο θύμα.
Τα στοιχεία στην έρευνα συμπεριλαμβάνουν έναν ύποπτο άγνωστο, ένα αγχωτικό σουπερμάρκετ, τον παράξενο τρόπο δημιουργίας της λογοτεχνίας, αφόρητο εξευτελισμό, σπουδαία τραγούδια, κακομαγειρεμένα αυγά και διάφορα άλλα πράγματα που θεωρώ σημαντικά.
Ορισμένοι θα πουν ότι το Δηλητήριο για πρωινό είναι ένα βιβλίο φιλοσοφίας, και ελάχιστοι διαβάζουν βιβλία φιλοσοφίας. Όταν κάποιος ξεκινά να ερευνήσει έναν κόσμο παραζάλης και τον αναπόφευκτο θάνατό του, αρχίζει να υποφέρει από αυτή τη βασανιστική, αφόρητη παραζάλη την οποία βιώνει όποιος είναι τόσο ανόητος ώστε να αγαπά τη λογοτεχνία.
Αν δεν είστε τέτοιος άνθρωπος, τότε προτείνω να διαβάσετε κάτι εντελώς διαφορετικό.
Με σεβασμό, Λέμονι Σνίκετ

Ο γιος της παπαρούνας

Ο γιος της παπαρούνας - Δημήτρης και Παυλίνα Κωνσταντάρα

Από τις εκδόσεις Δίχτυ

Η Μιράλ, που το όνομά της σημαίνει παπαρούνα, είναι ένα κορίτσι από την Παλαιστίνη όπου αναζητάει μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη. Ο Δημήτρης Κωνσταντάρας και η κόρη του Παυλίνα, μας περιγράφουν βήμα βήμα την πορεία της από τον τόπο της μέχρι την Πάτρα και τελικό προορισμό την Αθήνα.

" Ήταν το σημείο " μηδέν" της νέας ζωής τους, η στιγμή που όλοι αυτοί οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι έγιναν ξαφνικά " λαθρομετανάστες". Που να το ήξεραν; Εκείνοι νόμιζαν οτι ταξίδευαν προς τη σωτηρία τους, πως τους περίμεναν να τους φροντίσουν και να τους στείλουν στη Γερμανία, ακόμη κι αν δεν ήξεραν ούτε πού,ούτε πώς ήταν η Γερμανία."

Το μυθιστόρημα δεν επικεντρώνεται τόσο στο ταξίδι των μεταναστών μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους, παρόλο που αναφέρονται αρκετές από τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. "Ο γιος της παπαρούνας" είναι ένα μυθιστόρημα που περιγράφει κυρίως τη ζωή των μεταναστών , τις σκέψεις τους , τα προβλήματά τους αφού φτάσουν στην αφιλόξενη Αθήνα και στις προσπάθειες τους να ενσωματωθούν, να επιβιώσουν αλλά και να αποκτήσουν τα πολυπόθητα απαραίτητα έγγραφα. Χωρίς ταυτότητα , η 16χρονη Μιράλ, πέφτει θύμα πολλαπλής εκμετάλλευσης και κακομεταχείρισης κι έρχεται αντιμέτωπη με τις πιο σκληρές πλευρές της ζωής. Ταυτόχρονα όμως , γνωρίζει τον έρωτα , αποκτά φίλους και συμπαραστάτες.

" Και για πρώτη φορά σκέφτηκε ότι τίποτα δεν είναι άσπρο - μαύρο. Ότι ίσως αν βάλεις μαζί τις άσπρες και μαύρες σκέψεις , να βγει γκρί, ίσως να υπάρχει και για εκείνη μια επιλογή."

Το χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι η δημοσιογραφική αφήγησή του. Παρόλο που το θέμα του είναι σκληρό θεωρώ πως απουσίαζαν οι συναισθηματικές εξάρσεις. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως το μυθιστόρημα δεν προκαλεί συναισθήματα, αντιθέτως, τα προκαλεί χωρίς να τα εκβιάζει. Ειδικά στο πρώτο μισό του βιβλίου. Γιατί στο δεύτερο μισό αλλάζει θέμα, αλλάζει ύφος και ομολογώ οτι προσωπικά με άγγιξε λίγο περισσότερο.

Το θέμα της υιοθεσίας , από την απόφαση  μέχρι την εκτέλεσή της, η ψυχολογική στήριξη του ζευγαριού αλλά και του παιδιού, οι λόγοι που μια μάνα αφήνει το παιδί της,οι δυσκολίες που εμφανίζονται και τα γραφειοκρατικά εμπόδια είναι μερικά από τα ζητήματα που πραγματεύεται το μυθιστόρημα.

Βαθιά κοινωνικό ,σύγχρονο, πολυδιάστατο και καλογραμμένο, "Ο γιος της παπαρούνας" είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί κυρίως για τα θέματα που θίγει και για τις αλήθειες που φανερώνει. Θέματα δύσκολα, τα οποία όμως αγγίζονται με αξιοπρέπεια και σεβασμό.

" Πάντα υπάρχει επιλογή. Το αδιέξοδο δεν σημαίνει πως πέφτεις πάνω στον τοίχο , απλά αλλάζεις πορεία."

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

Δύο άνθρωποι, ενωμένοι απ’ το νήμα της ζωής, έγραψαν την ιστορία δύο άλλων ανθρώπων. Επίσης ενωμένων απ’ αυτό το νήμα. Οι οποίοι συναντήθηκαν στο διάβα της ζωής τους για πολύ λίγο. Αλλά αυτό το λίγο ήταν τόσο σημαντικό που τους καθόρισε. H ιστορία της Μιράλ και του Αλέξη αρχίζει στην Παλαιστίνη του 1985, σ’ έναν οικισμό, στα περίχωρα της Γάζας, όπου επικρατούσαν συνθήκες φτώχειας και φόβου, με πολλά παιδιά να έχουν βρεθεί μες στους δρόμους και στα ερείπια. Η Μιράλ έγινε πρόσφυγας και –αναγκαστικά– μετανάστρια στην Ελλάδα και ταυτόχρονα θύμα εκμετάλλευσης συμμοριών. Το μοναδικό πράγμα για το οποίο αποφάσισε στη ζωή της ήταν να κρατήσει και να γεννήσει το παιδί της, το οποίο εγκατέλειψε στο μαιευτήριο για να μην το καταδικάσει στην ίδια μοίρα. Η μάνα και ο γιος έζησαν παράλληλους βίους μέχρι που ήρθε η μεγάλη στιγμή: η συνάντηση. Οι συγγραφείς, πατέρας και κόρη, έγραψαν ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα, ένα ψυχολογικό θρίλερ, που κινείται ανάμεσα στην περιπέτεια, στο έγκλημα, στην υιοθεσία και στην κάθαρση.

Ξένο Χώμα

Ξένο Χώμα - Τζανίν Κάμμινς

Από τις εκδόσεις ΔΩΜΑ

Ο Στίβεν Κινγκ προκαλεί όποιον διαβάσει τις δέκα πρώτες σελίδες , να μην τελειώσει το βιβλίο. Πιασάρικο δε λέω, αλλά είναι αλήθεια. Το βιβλίο ξεκινάει πολύ δυνατά , με μία σκηνή που μπαίνει κατευθείαν στο ζουμί και ο αναγνώστης πραγματικά αδημονεί να φτάσει ως το τέλος. Αυτό που δεν μας είπε ο Κινγκ και θα σας το μαρτυρήσω εγώ είναι πως το βιβλίο γίνεται όλο και καλύτερο όσο προχωράει. Είναι χωρίς αμφιβολία , ένα σπουδαίο βιβλίο , έντονα συναισθηματικό , καλογραμμένο με αγωνία και ρεαλιστικές περιγραφές που κόβουν την ανάσα.

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Βρισκόμαστε στο Μεξικό, όπου τα καρτέλ ναρκωτικών κυβερνούν με τους δικους τους νόμους και κανόνες. Οποιοσδήποτε αντιδρά δολοφονείται. Οποισδήποτε δεν συμβιβάζεται με αυτήν την πραγματικότητα, σφαγιάζεται. Ο Σεμπαστιάν , είναι δημοσιογράφος που τολμάει να ξεσκεπάσει ή τουλάχιστον να μιλήσει ανοιχτά για τα δεδομένα της χώρας του. Όπως είναι αναμενόμενο, όλη η οικογένειά του δολοφονείται με άγριο τρόπο. Από το μακελειό καταφέρνουν να ξεφύγουν η γυναίκα του Λυδία και ο γιος τους Λούκα. Όμως δεν είναι ασφαλείς.Ο κίνδυνος ελοχεύει παντού και κανένας δεν είναι άξιος εμπιστοσύνης αφού τα πλοκάμια των καρτέλ είναι απλωμένα παντού σε αυτή τη χώρα.Κι έτσι ξεκινάει ένα ανελέητο κυνηγητό για αυτήν την μάνα που προσπαθεί να σωθεί η ίδια αλλά και να σώσει τον οχτάχρονο γιο της από τις άγριες προθέσεις ενός αρχιβαρόνου των ναρκωτικών.

Ευτυχώς, το βιβλίο δεν επικεντρώνεται τόσο στα καρτέλ αλλά περισσότερο στο θέμα της μετανάστευσης. Τα προβλήματα και  τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν , τις σκέψεις τους αλλά και τους λόγους που οδηγούν κάποιον να αφήσει την παλιά ζωή του και να αποφασίσει να ρισκάρει ψάχνοντας μια καλυτερη ζωή σε μία ξένη χώρα. Γιατί είναι αλήθεια και αυτονόητο πως δεν αφήνεις το σπίτι σου και την ασφάλεια σου για να μεταναστεύσεις παρά μόνο αν οι λόγοι είναι ζωτικής σημασίας.

Όπως προείπα το βιβλίο προκαλεί πολλά συναισθήματα. Ήταν αρκετά εκείνα τα σημεία που ένιωθα το στομάχι μου να σφίγγεται και δεν μπορούσα να συνεχίσω την ανάγνωσή του. Έπρεπε όμως να δω πως θα εξελιχθεί η ιστορία και τι θα απογίνουν οι πρωταγωνιστές. Χαρακτήρες τους οποίους δεν μπορείς να αποχωριστείς αφού ζεις μαζί τους το δράμα τους, διαβάζεις τις σκέψεις τους και αγωνιάς μαζί τους.

Αγαπημένα μου σημεία , τα αρκετά flash backs , όπου βοηθούν στην πλοκή αφενός για να γνωρίσουμε καλύτερα τους ήρωες και το παρελθόν τους αλλά και για να μην κουράζει. Αναδρομές στο παρελθόν όπου εξηγούν πολλές από τις πράξεις των ηρώων, κάποιες φορές τις δικαιολογούν αλλά και δίνουν πληροφορίες που εγώ προσωπικά έμενα με το στόμα ανοιχτό καθώς οι καταιγιστικές εξελίξεις έφταναν σε εμένα σαν χαστούκια που με ταρακουνούσαν και με παρακινούσαν να συνεχίσω την ανάγνωση.

Γρήγορο, κινηματογραφικό ( είμαι σίγουρη πως σύντομα θα γίνει ταινία), αληθινό κι ανθρώπινο το Ξένο Χώμα είναι ένα βιβλίο που πρέπει οπωσδήποτε να αναζητήσετε. Ένα βιβλίο που παραδίδει μαθήματα ανθρωπιάς, δύναμης και που σίγουρα θα αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεστε.Ένα βιβλίο από το οποίο ο αναγνώστης βγαίνει διαφορετικός μετά την ανάγνωσή του.

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο facebook και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

#1 THE NEW YORK TIMES BESTSELLER ΠΑΝΩ ΑΠΟ 2.000.000 ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ

Μέχρι χτες, η Λύδια ζούσε μια συνηθισμένη ζωή στο Ακαπούλκο του Μεξικού. Όσα αγαπούσε ήταν εκεί: η οικογένειά της, το βιβλιοπωλείο της, το σπίτι της. Σήμερα, έχει χάσει τα πάντα.

Και τώρα τρέχει, χωρίς ανάσα, μαζί με τον οκτάχρονο γιο της, τον Λούκα. Τρέχει να ξεφύγει απ' το καρτέλ που λυμαίνεται την πόλη και που διψά για εκδίκηση.

Μόνη ελπίδα για τη Λύδια και τον Λούκα είναι να βρουν καταφύγιο στις Ηνωμένες Πολιτείες διασχίζοντας την απέραντη χώρα του Μεξικού. Να περάσουν παράνομα τα σύνορα, να φτάσουν στο ξένο χώμα.

Πρώτα όμως πρέπει να μείνουν ζωντανοί.

Σ' αυτό το καταιγιστικό μυθιστόρημα η Τζανίν Κάμμινς αποτυπώνει αδυσώπητα την πραγματικότητα της αναγκαστικής μετανάστευσης: τη βίαιη φυγή, την αγωνία, τη ζωή στο δρόμο, την αυθαιρεσία οποιοσδήποτε διαθέτει εξουσία, δύναμη ή όπλα.

Με μια γραφή ηλεκτρισμένη, το Ξένο χώμα μιλά για το πείσμα της ζωής ενάντια στη βία του ισχυρού. Για το θαύμα της καλοσύνης μες στην ακραία σκληρότητα. Και για όλους εκείνους που προχωρούν με μόνη αποσκευή μια άγρια θέληση να βρεθούν στην άλλη μεριά των συνόρων. 

"Μια συγκλονιστική ιστορία επιβίωσης, κινδύνου και αγάπης". (The New York Times)

"Συνταρακτικό, επικό, αλησμόνητο" (Esquire)

Κάθετος Χρησμός

Κάθετος Χρησμός - Νικήτας Κακκαβάς

Από τις εκδόσεις Libron

Θα ξεκινήσω λέγοντας πως το βιβλίο αυτό σε κερδίζει από το οπισθόφυλλο. Πιστεύω πως η περιγραφή του είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ελκυστική που δεν μπορείς παρά να θέλεις να διαβάσεις και το περιεχόμενό του. Το ευχάριστο είναι πως οι πρώτες σκέψεις που κάνεις διαβάζοντας το οπισθόφυλλο, έρχονται και επιβεβαιώνονται όσο προχωράς προς το εσωτερικό του. Οτι δηλαδή πρόκειται για ένα υπέροχο βιβλίο που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον.

"Τι είναι τελικά ο Κάθετος Χρησμός; Πολιτικό θρίλερ; Αστυνομικό μυθιστόρημα; Μυθοπλασία με αληθινά πρόσωπα σε φανταστικούς διαλόγους που θα μπορούσαν να ήταν αληθινοί; "

Η πρώτη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως είναι όλα αυτά. Για μένα όμως είναι ξεκάθαρο πως ο "Κάθετος Χρησμός" είναι ένα αμιγώς πολιτικό μυθιστόρημα. Ίσως ο συγγραφέας να τοποθέτησε και αστυνομικά στοιχεία ή στοιχεία θρίλερ για να μην κουράσει πολύ το θέμα του αλλά και να προσεγγίσει μεγαλύτερη μερίδα αναγνωστών. Πάντως είναι χωρίς αμφιβολία , ένα μυθιστόρημα που ζωντανεύει και "ξεσκονίζει" την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης αλλά και άλλες παλαιότερες μαύρες σελίδες της σύγχρονης ελληνική ιστορίας.Θέματα που αποτελούν ταμπού ή ωρολογιακές βόμβες στα χέρια των συγγραφέων και δύσκολα βρίσκει κανείς την τόλμη να αγγίξει.

"Η ζωή είναι το αυστηρότερο πολίτευμα."

" Υπάρχουν δύο ειδών τρελοί.Αυτοί που τους σάλεψε χωρίς αιτία και εκείνοι που έχουν λόγο."
" Ο άνθρωπος είναι περίεργο ζώο. Μπορεί να βρει καταφύγιο παντού. Εγώ βρήκα καταφύγιο στην τρέλα."

Από τις σελίδες του παρελαύνουν ο Κοροβίνης, ο Ρασούλης, ο Σαββόπουλος, η Μαριώ και άλλα υπαρκτά πρόσωπα τα οποία ζωντανεύουν με μεγαλύτερους ή μικρότερους ρόλους στην εξέλιξη της ιστορίας. Παράλληλα, συνομωσίες,ταγματασφαλίτες, δωσίλογοι ,βασανιστές και πολιτικά παιχνίδια δεν μπορούν κι αυτά να απουσιάζουν καθώς αποτελούν κομμάτια ενός ψηφιδωτού της ελληνικής ιστορίας.

" Όποιος λέει ότι κατέχει την αλήθεια είναι ψεύτης,βλάκας ή τρελός , γιατί δεν υπάρχει μία αλήθεια. Υπάρχουν μόνο απόψεις! Δεν υπάρχουν απαντήσεις τελικές κι απόλυτες ,υπάρχουν μόνο οι ερωτήσεις"

Με λόγο προσεγμένο αλλά αιχμηρό,ο Νικήτας Κακκαβάς , δεν χαρίζεται , καταδεικνύει τα κακώς κείμενα,άλλοτε ξεκάθαρα κι άλλοτε υπονοώντας. Γράφει ένα μυθιστόρημα σήμερα, για το παρελθόν , γνωρίζοντας ο ίδιος πως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα χωρίς οι ήρωές του να γνωρίζουν. Δανείζεται τραγούδια της εποχής και περιγράφει αγαπημένες συνοικίες και στέκια.

Ένας αγγελιαφόρος,ένας χρησμός,ένας τραγικός ήρωας, τραγούδια και λυρισμός, πολιτικό περιεχόμενο,τραγική ειρωνεία και στο τέλος η κάθαρση. Ένα σύγχρονο  μυθιστόρημα με κορμό αρχαίας τραγωδίας.

"Τα αίματα των μάταιων θανατων είναι σαν τα ερωτήματα που γεννούν, ανεξίτηλα και ανεξήγητα. Δεν είναι η βία " μαμή της Ιστορίας", είναι η προσωρινή παραφροσύνη που δεσπόζει και σχηματοποιεί τον ανθρώπινο χρόνο. Εσμός οι νεκρές ψυχές που χάθηκαν χωρίς αντίκρισμα,βουτηγμένες στο ψέμα που μοιάζει με αλήθεια. Καμιά ιδεοληψία δεν πατσίζει ποτέ το θανατικό, μήτε το εξαγνίζει ή μακιγιάρει το σκότος  και τη χλομάδα σε φως."

Ένα βιβλίο πολύ ξεχωριστό , για το περιεχόμενό του, τη δομή του και τον τρόπο που είναι γραμμένο. Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί ίσως και περισσότερες από μία φορά.

" Η μεγαλύτερη εξουσία είναι η μνήμη, να θυμάσαι δηλαδή ό,τι θέλουν οι άλλοι να ξεχάσουν και να ξεχαστεί."

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook  και στο Instagram

Οπισθόφυλλο

- Τι θα έκανες, αν ήξερες ότι θα πεθάνεις εικοσιτέσσερις ώρες μετά από τον θάνατο ενός άγνωστου άνδρα; Θα έκανες τα πάντα για να τον βρεις και να γίνεις ο φύλακας-άγγελός του;

Αθήνα, δεκαετία '80. Ο Κώστας Ραλλίδης, ένας "άχρωμος και άοσμος" υπάλληλος σε υπουργείο, βλέπει στο όνειρό του πως θα πεθάνει μια ημέρα μετά από τον θάνατο ενός άγνωστου ανθρώπου. Γρήγορα ανακαλύπτει ότι το πρόσωπο αυτό όχι μόνο είναι υπαρκτό, αλλά πρόκειται για τον Σπύρο Κάλφα, πρώην αρχιβασανιστή της Χούντας και νυν αόρατο οικονομικό μεγαλοπαράγοντα της Μεταπολίτευσης. Πιστεύοντας στον χρησμό του ονείρου, ξεκινάει να συναντήσει τον Κάλφα και να γίνει ο προστάτης του. Στην προσπάθειά του αυτή ο Ραλλίδης θα βρεθεί σ' έναν λαβύρινθο, όπου εναλλάσσονται τοπία και άνθρωποι κάθε λογής.

- Πολιτικό θρίλερ; Αστυνομικό μυθιστόρημα; Μυθοπλασία με αληθινά πρόσωπα σε φανταστικούς διαλόγους που θα μπορούσαν να ήταν και αληθινοί;

Ένα φρενήρες καλειδοσκόπιο της ελληνικής ιστορίας από τον Εμφύλιο μέχρι τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, όπου τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Αριστερόστροφες και δεξιόστροφες ιδεοληψίες καταρρέουν, ένοχα μυστικά και σκελετοί δεκαετιών φυλαγμένα σε μια "σπηλιά του θησαυρού", άλλοτε τα θύματα αποδεικνύονται θύτες και οι θύτες θύματα.

Στο τέλος στέκει όρθια μόνο η ευχή του συγγραφέα για κάθε ήρωα ξεχωριστά:

"ας τον λυπηθεί τώρα η Μοίρα, αυτή που συνήθως λιανίζει έναν έναν τους απλούς ανθρώπους αυτής της γης".