Από τις εκδόσεις διόπτρα
Η Άννα Γαλανού , βασισμένη σε αληθινές μαρτυρίες , γράφει ένα μυθιστόρημα για τη γυναικεία κακοποίηση. Δίνει φωνή στις ηρωίδες της και παρακινεί όλες τις γυναίκες να μιλήσουν. Να καταγγείλουν περιστατικά κακοποίησης, σεξουαλικής βίας και παρενόχλησης και να μην φοβούνται γιατί δεν είναι μόνες.
Έξι γυναίκες, όλες θύματα του ίδιου κακοποιητικού άντρα, σύζυγου, εραστή, αδερφού, πατέρα. Η Βέρα, η Ρεββέκα, η Μίνα, η Ευδοκία, η Στέλλα και η Ελένη είναι γυναίκες που ζουν δίπλα μας. Γιατί φοβούνται να μιλήσουν; Είναι στ'αλήθεια η αγάπη που τις κάνει να μένουν δίπλα σε έναν άντρα που δεν τις σέβεται? Αρκεί μια συγγνώμη για να σβήσουν τραύματα που δημιουργούνται σε αθώες ψυχές και διαιωνίζονται από γενιά σε γενιά; Συμβαίνει πράγματι σε όλες τις σχέσεις ή ακόμα και στις καλύτερες οικογένειες όπως συνηθίζουμε να λέμε? Είναι κάτι που διαβάζουμε μόνο στα μυθιστορήματα, σε γυναίκες που τα προκαλούν και ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί σε εμάς ή σε κάποιον δικό μας άνθρωπο? Η απάντηση είναι ένα βροντερό ΟΧΙ.
Η γυναικεία κακοποίηση υπάρχει, είναι ένα πραγματικό και σημαντικό ζήτημα της κοινωνίας μας. Ευτυχώς όλο και περισσότερα περιστατικά καταγγέλονται, όλο και περισσότερα στόματα ανοίγουν κι όλο και περισσότερη συμπαράσταση βρίσκουν τα θύματα. Υπάρχει όμως αρκετός δρόμος ακόμα μπροστά μας. Πολλά βήματα που πρέπει ακόμα να γίνουν για να τιμωρηθούν οι θύτες, να δικαιωθούν τα θύματα αλλά και για να εξαλειφθεί τελείως η σεξουαλική βία.
Η γραφή της κας Γαλανού αποστομωτική. Οι περιγραφές της σοκάρουν, συγκλονίζουν και προβληματίζουν. Δεν θα σταθώ περισσότερο στην υπόθεση του βιβλίου, ούτε στην ανάλυση των χαρακτήρων. Το οπισθόφυλλο είναι κατατοπιστικότατο και δίνει όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται ο αναγνώστης για να ξέρει τι πρόκειται να διαβάσει.
Θα παραθέσω μόνο ένα απόσπασμα από τον πρόλογο, που τα λέει όλα.
" Το μηνυμα του βιβλίου είναι ένα.Απόλυτο και δυνατό:
ΣΠΑΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ!
Η ντροπή δεν αφορά τις κακοποιημένες γυναίκες. Το ζητούμενο για όλες μας -και κατ'επέκταση για την κοινωνία-είναι η δικαιοσύνη, την οποία οφείλουμε να διεκδιλήσουμε πάση θυσία , έτσι ώστε να περιορίσουμε και , γιατί όχι, να εξαλείψουμε φαινόμενα εξουσιαστικής βίας, ψυχικής και σωματικής κακοποίησης."
Από το βιβλίο απόλαυσα περισσότερο το τέλος. Αυτό είναι το μοναδικό τέλος που ταιριάζει σε παρόμοιες ιστορίες. Αυτό μόνο το τέλος θα πρέπει να γράφεται και στην πραγματικότητα. Κανένα άλλο τέλος δεν είναι αποδεκτό.
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
Έξι γυναίκες, μια ιστορία με κοινό συνδετικό κρίκο που ενώνει όλα τα κομμάτια μιας μακριάς αλυσίδας.
Στόχος ζωής για τη Βέρα είναι να γίνει γιατρός, κι έτσι η επιτυχία της στην Ιατρική Σχολή Αθηνών την κάνει να πετάει στα ουράνια.
Μαζί με τη γιαγιά της ζουν σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας και, παρότι τα φέρνουν δύσκολα βόλτα, ποτέ δεν ένιωσε να της λείπει τίποτα.
Η αγάπη περισσεύει στη ζωή της, το ίδιο και η πίστη και η υποστήριξη από την κυρα-Βαρβάρα, που καμαρώνει για την εγγόνα της.
Κάποια στιγμή όμως όλα γυρίζουν ανάποδα κι η Βέρα, με κομμένα φτερά, μένει μετέωρη στη μέση του πουθενά.
Μετά τον θάνατο της μητέρας της, ο κόσμος της μικρής Ρεβέκκας καταρρέει απότομα και η ζωή της αλλάζει ριζικά.
Λίγα χρόνια αργότερα, κι έχοντας ως στήριγμα τη θεία της Μίνα, πηγαίνει στην Αθήνα να σπουδάσει.
Πολύ σύντομα ανακαλύπτει συγκλονισμένη πως όλα όσα πίστευε ως τότε στηρίζονταν σ’ ένα μεγάλο ψέμα.
Οι τραγικές αλήθειες και οι φρικτές αποκαλύψεις που μία μία βγαίνουν στο φως μοιάζουν να μην έχουν τέλος.
Όλες συγκλίνουν σε ένα και μόνο πρόσωπο: αυτό που ανέκαθεν καταδυνάστευε και την ίδια.
Ένα ονειροπόλο κορίτσι είναι η Στέλλα, που όταν γνωρίζει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της του δίνεται ψυχή τε και σώματι.
Ολομόναχη καθώς είναι στον κόσμο, αγκιστρώνεται πάνω του, παραβλέποντας κενά και αντιφάσεις, και παίρνει την πιο μεγάλη και καθοριστική απόφαση για το μέλλον της: να εγκαταλείψει τα όνειρά της και να τον ακολουθήσει.
Η Ευδοκία συνεχίζει να ζει με τους εφιάλτες της, η Μίνα ματαιοπονεί πως θα μπορέσει να συγχωρήσει και να ξεχάσει, ενώ η Ελένη αντιμάχεται μια αδιέξοδη, σκληρή πραγματικότητα.
Και ένα μήνυμα...
Κακοποίηση Βία, έλεγχος, φόβος, ντροπή.
Μίλησε! Δεν είσαι μόνη σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου