Από τις εκδόσεις Libron
Θα ξεκινήσω λέγοντας πως το βιβλίο αυτό σε κερδίζει από το οπισθόφυλλο. Πιστεύω πως η περιγραφή του είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ελκυστική που δεν μπορείς παρά να θέλεις να διαβάσεις και το περιεχόμενό του. Το ευχάριστο είναι πως οι πρώτες σκέψεις που κάνεις διαβάζοντας το οπισθόφυλλο, έρχονται και επιβεβαιώνονται όσο προχωράς προς το εσωτερικό του. Οτι δηλαδή πρόκειται για ένα υπέροχο βιβλίο που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον.
"Τι είναι τελικά ο Κάθετος Χρησμός; Πολιτικό θρίλερ; Αστυνομικό μυθιστόρημα; Μυθοπλασία με αληθινά πρόσωπα σε φανταστικούς διαλόγους που θα μπορούσαν να ήταν αληθινοί; "
Η πρώτη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως είναι όλα αυτά. Για μένα όμως είναι ξεκάθαρο πως ο "Κάθετος Χρησμός" είναι ένα αμιγώς πολιτικό μυθιστόρημα. Ίσως ο συγγραφέας να τοποθέτησε και αστυνομικά στοιχεία ή στοιχεία θρίλερ για να μην κουράσει πολύ το θέμα του αλλά και να προσεγγίσει μεγαλύτερη μερίδα αναγνωστών. Πάντως είναι χωρίς αμφιβολία , ένα μυθιστόρημα που ζωντανεύει και "ξεσκονίζει" την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης αλλά και άλλες παλαιότερες μαύρες σελίδες της σύγχρονης ελληνική ιστορίας.Θέματα που αποτελούν ταμπού ή ωρολογιακές βόμβες στα χέρια των συγγραφέων και δύσκολα βρίσκει κανείς την τόλμη να αγγίξει.
"Η ζωή είναι το αυστηρότερο πολίτευμα."
" Υπάρχουν δύο ειδών τρελοί.Αυτοί που τους σάλεψε χωρίς αιτία και εκείνοι που έχουν λόγο."
" Ο άνθρωπος είναι περίεργο ζώο. Μπορεί να βρει καταφύγιο παντού. Εγώ βρήκα καταφύγιο στην τρέλα."
Από τις σελίδες του παρελαύνουν ο Κοροβίνης, ο Ρασούλης, ο Σαββόπουλος, η Μαριώ και άλλα υπαρκτά πρόσωπα τα οποία ζωντανεύουν με μεγαλύτερους ή μικρότερους ρόλους στην εξέλιξη της ιστορίας. Παράλληλα, συνομωσίες,ταγματασφαλίτες, δωσίλογοι ,βασανιστές και πολιτικά παιχνίδια δεν μπορούν κι αυτά να απουσιάζουν καθώς αποτελούν κομμάτια ενός ψηφιδωτού της ελληνικής ιστορίας.
" Όποιος λέει ότι κατέχει την αλήθεια είναι ψεύτης,βλάκας ή τρελός , γιατί δεν υπάρχει μία αλήθεια. Υπάρχουν μόνο απόψεις! Δεν υπάρχουν απαντήσεις τελικές κι απόλυτες ,υπάρχουν μόνο οι ερωτήσεις"
Με λόγο προσεγμένο αλλά αιχμηρό,ο Νικήτας Κακκαβάς , δεν χαρίζεται , καταδεικνύει τα κακώς κείμενα,άλλοτε ξεκάθαρα κι άλλοτε υπονοώντας. Γράφει ένα μυθιστόρημα σήμερα, για το παρελθόν , γνωρίζοντας ο ίδιος πως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα χωρίς οι ήρωές του να γνωρίζουν. Δανείζεται τραγούδια της εποχής και περιγράφει αγαπημένες συνοικίες και στέκια.
Ένας αγγελιαφόρος,ένας χρησμός,ένας τραγικός ήρωας, τραγούδια και λυρισμός, πολιτικό περιεχόμενο,τραγική ειρωνεία και στο τέλος η κάθαρση. Ένα σύγχρονο μυθιστόρημα με κορμό αρχαίας τραγωδίας.
"Τα αίματα των μάταιων θανατων είναι σαν τα ερωτήματα που γεννούν, ανεξίτηλα και ανεξήγητα. Δεν είναι η βία " μαμή της Ιστορίας", είναι η προσωρινή παραφροσύνη που δεσπόζει και σχηματοποιεί τον ανθρώπινο χρόνο. Εσμός οι νεκρές ψυχές που χάθηκαν χωρίς αντίκρισμα,βουτηγμένες στο ψέμα που μοιάζει με αλήθεια. Καμιά ιδεοληψία δεν πατσίζει ποτέ το θανατικό, μήτε το εξαγνίζει ή μακιγιάρει το σκότος και τη χλομάδα σε φως."
Ένα βιβλίο πολύ ξεχωριστό , για το περιεχόμενό του, τη δομή του και τον τρόπο που είναι γραμμένο. Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί ίσως και περισσότερες από μία φορά.
" Η μεγαλύτερη εξουσία είναι η μνήμη, να θυμάσαι δηλαδή ό,τι θέλουν οι άλλοι να ξεχάσουν και να ξεχαστεί."
"Τι είναι τελικά ο Κάθετος Χρησμός; Πολιτικό θρίλερ; Αστυνομικό μυθιστόρημα; Μυθοπλασία με αληθινά πρόσωπα σε φανταστικούς διαλόγους που θα μπορούσαν να ήταν αληθινοί; "
Η πρώτη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως είναι όλα αυτά. Για μένα όμως είναι ξεκάθαρο πως ο "Κάθετος Χρησμός" είναι ένα αμιγώς πολιτικό μυθιστόρημα. Ίσως ο συγγραφέας να τοποθέτησε και αστυνομικά στοιχεία ή στοιχεία θρίλερ για να μην κουράσει πολύ το θέμα του αλλά και να προσεγγίσει μεγαλύτερη μερίδα αναγνωστών. Πάντως είναι χωρίς αμφιβολία , ένα μυθιστόρημα που ζωντανεύει και "ξεσκονίζει" την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης αλλά και άλλες παλαιότερες μαύρες σελίδες της σύγχρονης ελληνική ιστορίας.Θέματα που αποτελούν ταμπού ή ωρολογιακές βόμβες στα χέρια των συγγραφέων και δύσκολα βρίσκει κανείς την τόλμη να αγγίξει.
"Η ζωή είναι το αυστηρότερο πολίτευμα."
" Υπάρχουν δύο ειδών τρελοί.Αυτοί που τους σάλεψε χωρίς αιτία και εκείνοι που έχουν λόγο."
" Ο άνθρωπος είναι περίεργο ζώο. Μπορεί να βρει καταφύγιο παντού. Εγώ βρήκα καταφύγιο στην τρέλα."
Από τις σελίδες του παρελαύνουν ο Κοροβίνης, ο Ρασούλης, ο Σαββόπουλος, η Μαριώ και άλλα υπαρκτά πρόσωπα τα οποία ζωντανεύουν με μεγαλύτερους ή μικρότερους ρόλους στην εξέλιξη της ιστορίας. Παράλληλα, συνομωσίες,ταγματασφαλίτες, δωσίλογοι ,βασανιστές και πολιτικά παιχνίδια δεν μπορούν κι αυτά να απουσιάζουν καθώς αποτελούν κομμάτια ενός ψηφιδωτού της ελληνικής ιστορίας.
" Όποιος λέει ότι κατέχει την αλήθεια είναι ψεύτης,βλάκας ή τρελός , γιατί δεν υπάρχει μία αλήθεια. Υπάρχουν μόνο απόψεις! Δεν υπάρχουν απαντήσεις τελικές κι απόλυτες ,υπάρχουν μόνο οι ερωτήσεις"
Με λόγο προσεγμένο αλλά αιχμηρό,ο Νικήτας Κακκαβάς , δεν χαρίζεται , καταδεικνύει τα κακώς κείμενα,άλλοτε ξεκάθαρα κι άλλοτε υπονοώντας. Γράφει ένα μυθιστόρημα σήμερα, για το παρελθόν , γνωρίζοντας ο ίδιος πως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα χωρίς οι ήρωές του να γνωρίζουν. Δανείζεται τραγούδια της εποχής και περιγράφει αγαπημένες συνοικίες και στέκια.
Ένας αγγελιαφόρος,ένας χρησμός,ένας τραγικός ήρωας, τραγούδια και λυρισμός, πολιτικό περιεχόμενο,τραγική ειρωνεία και στο τέλος η κάθαρση. Ένα σύγχρονο μυθιστόρημα με κορμό αρχαίας τραγωδίας.
"Τα αίματα των μάταιων θανατων είναι σαν τα ερωτήματα που γεννούν, ανεξίτηλα και ανεξήγητα. Δεν είναι η βία " μαμή της Ιστορίας", είναι η προσωρινή παραφροσύνη που δεσπόζει και σχηματοποιεί τον ανθρώπινο χρόνο. Εσμός οι νεκρές ψυχές που χάθηκαν χωρίς αντίκρισμα,βουτηγμένες στο ψέμα που μοιάζει με αλήθεια. Καμιά ιδεοληψία δεν πατσίζει ποτέ το θανατικό, μήτε το εξαγνίζει ή μακιγιάρει το σκότος και τη χλομάδα σε φως."
Ένα βιβλίο πολύ ξεχωριστό , για το περιεχόμενό του, τη δομή του και τον τρόπο που είναι γραμμένο. Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί ίσως και περισσότερες από μία φορά.
" Η μεγαλύτερη εξουσία είναι η μνήμη, να θυμάσαι δηλαδή ό,τι θέλουν οι άλλοι να ξεχάσουν και να ξεχαστεί."
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
- Τι θα έκανες, αν ήξερες ότι θα πεθάνεις εικοσιτέσσερις ώρες μετά από τον θάνατο ενός άγνωστου άνδρα; Θα έκανες τα πάντα για να τον βρεις και να γίνεις ο φύλακας-άγγελός του;
Αθήνα, δεκαετία '80. Ο Κώστας Ραλλίδης, ένας "άχρωμος και άοσμος" υπάλληλος σε υπουργείο, βλέπει στο όνειρό του πως θα πεθάνει μια ημέρα μετά από τον θάνατο ενός άγνωστου ανθρώπου. Γρήγορα ανακαλύπτει ότι το πρόσωπο αυτό όχι μόνο είναι υπαρκτό, αλλά πρόκειται για τον Σπύρο Κάλφα, πρώην αρχιβασανιστή της Χούντας και νυν αόρατο οικονομικό μεγαλοπαράγοντα της Μεταπολίτευσης. Πιστεύοντας στον χρησμό του ονείρου, ξεκινάει να συναντήσει τον Κάλφα και να γίνει ο προστάτης του. Στην προσπάθειά του αυτή ο Ραλλίδης θα βρεθεί σ' έναν λαβύρινθο, όπου εναλλάσσονται τοπία και άνθρωποι κάθε λογής.
- Πολιτικό θρίλερ; Αστυνομικό μυθιστόρημα; Μυθοπλασία με αληθινά πρόσωπα σε φανταστικούς διαλόγους που θα μπορούσαν να ήταν και αληθινοί;
Ένα φρενήρες καλειδοσκόπιο της ελληνικής ιστορίας από τον Εμφύλιο μέχρι τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, όπου τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Αριστερόστροφες και δεξιόστροφες ιδεοληψίες καταρρέουν, ένοχα μυστικά και σκελετοί δεκαετιών φυλαγμένα σε μια "σπηλιά του θησαυρού", άλλοτε τα θύματα αποδεικνύονται θύτες και οι θύτες θύματα.
Στο τέλος στέκει όρθια μόνο η ευχή του συγγραφέα για κάθε ήρωα ξεχωριστά:
"ας τον λυπηθεί τώρα η Μοίρα, αυτή που συνήθως λιανίζει έναν έναν τους απλούς ανθρώπους αυτής της γης".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου