Από τις εκδόσεις Άγρα
Μετάφραση : Μαργαρίτα Ζαχαριάδου
Η Όλιβ Κίττριτζ είναι ψηλή κι έχει φαρδείς ώμους. Είναι συνταξιούχος καθηγήτρια μαθηματικών, είναι σύζυγος , μάνα ,πεθερά , κόρη, φίλη και γειτόνισσα.Είναι μια γυναίκα που μεγαλώνει και προσπαθεί να διαχειριστεί αυτή τη νέα κατάσταση.Η Όλιβ Κίττριτζ είναι ένας άνθρωπος δυνατός με κάποιες στιγμές αδυναμίας. Είναι όλα αυτά και φανερώνεται μέσα από τις ιστορίες του βιβλίου , οι οποίες όλες έχουν κάτι κοινό. Την Όλιβ Κίττριτζ. Κάθε μία ιστορία θα μπορούσε να αποτελεί κι ένα ξεχωριστό διήγημα, όμως εδώ συνδέονται και δημιουργούν ένα πυκνό, πολύχρωμο και πολυφωνικό ψηφιδωτό της κοινωνίας και των ανθρώπινων σχέσεων.
Η ιστορία της Όλιβ δεν έχει να πει κάτι ιδιαίτερο και διαφορετικό από αυτό που έχει ζήσει ένας μέσος συνταξιούχος στην πόλη του Μέην, αλλά ταυτόχρονα έχει να πει όλα αυτά τα μικρά ,τα απλά αλλά πολύ πολύ σημαντικά. Το βιβλίο απογειώνεται όταν αντιληφθείς πως έτσι θα πάει μέχρι το τέλος, όπως ξεκινάει, λίγο αργά , λίγο απλοϊκά, λίγο συνηθισμένα αλλά εντέλει μέσα από αυτά τα απλά τα έχει πει όλα και σε έχει παρασύρει σε μονοπάτια εσωτερικής αναζήτησης κι αυτογνωσίας.
Εξαιρετικά ιδιαίτερο από τεχνικής άποψης το συγκεκριμένο βιβλίο , αλλά κι απίστευτα εντυπωσιακή η γραφή της Ελίζαμπεθ Στρουτ σε αυτό το ανθρώπινο κι ανθρωποκεντρικό μθιστόρημα.
Τόσα πολλά ζητήματα πραγματεύεται το βιβλίο αυτό και ξεδιπλώνει τόσες πολλές πλευρές της καθημερινότητας όπως ακριβώς είναι και η πραγματική ζωή.Στιγμές χαράς αλλά και λύπης, δύναμης κι αδυναμίας, καλοσύνης και αντιπαλότητας. Οικογενειακές σχέσεις, μοναξιά, συντροφικότητα, ασθένειες, απώλειες κι άλλα θέματα της καθημερινότητας που απασχολούν έναν άνθρωπο κατά τη διάρκεια της ζωής του, όλα συγκεντρωμένα σε ένα άρτιο και πλούσιο μυθιστόρημα, που αντικατοπτρίζει με ακρίβεια την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Τα γηρατειά που είναι μεν προνόμιο για έναν άνθρωπο να τα ζήσει αλλά καθόλου εύκολο να διαχειριστεί τις αλλαγές, τις απώλειες και το θάνατο.
Γιατί κανένας άνθρωπος δεν είναι μόνο άσπρο ή μαύρο , κανένα γεγονός δεν έχει μόνο μία διάσταση αλλά όπως ακριβώς όλοι οι άνθρωποι είμαστε πολυδιάσταστοι , έτσι ακριβώς και οι ήρωες αυτού του μυθιστορήματος.
Ο λόγος της συγγραφέως μαγευτικός, αληθινός, άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε με σκληρότητα, μα απόλυτα αυθεντικός. Πρωταγωνίστρια , προφανώς η Όλιβ Κίττριτζ, μα πολλά τα πρόσωπα που την πλαισιώνουν , επηρεάζοντας τη ζωή της και την καθημερινότητά της άλλες φορές περισσότερο κι άλλες λιγότερο. Τόσες πολλές ζωές , τόσες πολλές ιστορίες που διασταυρώνονται κι άλλες πόσες που δεν θα μάθουμε ποτέ!!
"...σκεφτόταν ότι, εν τέλει ,η ζωή ήταν ένα δώρο- ότι ένα από τα καλά που είχε το να μεγαλώνεις ήταν ότι καταλάβαινες πια, ότι πολλές στιγμές δεν είναι απλώς στιγμές αλλά δώρα."
Το μυθιστόρημα αξίζει 100%. Από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς. Από την λογοτεχνική του αξία, από τα συναισθήματα που προκαλεί , από τις αλήθειες που φανερώνει αλλά κι από τον λόγο που ρέει εύκολα και κρατάει συντροφιά στον αναγνώστη που γίνεται συμπαραστάτης και συνοδοιπόρος στη ζωή της πρωταγωνίστριας.
Η ιστορία της Όλιβ δεν έχει να πει κάτι ιδιαίτερο και διαφορετικό από αυτό που έχει ζήσει ένας μέσος συνταξιούχος στην πόλη του Μέην, αλλά ταυτόχρονα έχει να πει όλα αυτά τα μικρά ,τα απλά αλλά πολύ πολύ σημαντικά. Το βιβλίο απογειώνεται όταν αντιληφθείς πως έτσι θα πάει μέχρι το τέλος, όπως ξεκινάει, λίγο αργά , λίγο απλοϊκά, λίγο συνηθισμένα αλλά εντέλει μέσα από αυτά τα απλά τα έχει πει όλα και σε έχει παρασύρει σε μονοπάτια εσωτερικής αναζήτησης κι αυτογνωσίας.
Εξαιρετικά ιδιαίτερο από τεχνικής άποψης το συγκεκριμένο βιβλίο , αλλά κι απίστευτα εντυπωσιακή η γραφή της Ελίζαμπεθ Στρουτ σε αυτό το ανθρώπινο κι ανθρωποκεντρικό μθιστόρημα.
Τόσα πολλά ζητήματα πραγματεύεται το βιβλίο αυτό και ξεδιπλώνει τόσες πολλές πλευρές της καθημερινότητας όπως ακριβώς είναι και η πραγματική ζωή.Στιγμές χαράς αλλά και λύπης, δύναμης κι αδυναμίας, καλοσύνης και αντιπαλότητας. Οικογενειακές σχέσεις, μοναξιά, συντροφικότητα, ασθένειες, απώλειες κι άλλα θέματα της καθημερινότητας που απασχολούν έναν άνθρωπο κατά τη διάρκεια της ζωής του, όλα συγκεντρωμένα σε ένα άρτιο και πλούσιο μυθιστόρημα, που αντικατοπτρίζει με ακρίβεια την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Τα γηρατειά που είναι μεν προνόμιο για έναν άνθρωπο να τα ζήσει αλλά καθόλου εύκολο να διαχειριστεί τις αλλαγές, τις απώλειες και το θάνατο.
Γιατί κανένας άνθρωπος δεν είναι μόνο άσπρο ή μαύρο , κανένα γεγονός δεν έχει μόνο μία διάσταση αλλά όπως ακριβώς όλοι οι άνθρωποι είμαστε πολυδιάσταστοι , έτσι ακριβώς και οι ήρωες αυτού του μυθιστορήματος.
Ο λόγος της συγγραφέως μαγευτικός, αληθινός, άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε με σκληρότητα, μα απόλυτα αυθεντικός. Πρωταγωνίστρια , προφανώς η Όλιβ Κίττριτζ, μα πολλά τα πρόσωπα που την πλαισιώνουν , επηρεάζοντας τη ζωή της και την καθημερινότητά της άλλες φορές περισσότερο κι άλλες λιγότερο. Τόσες πολλές ζωές , τόσες πολλές ιστορίες που διασταυρώνονται κι άλλες πόσες που δεν θα μάθουμε ποτέ!!
"...σκεφτόταν ότι, εν τέλει ,η ζωή ήταν ένα δώρο- ότι ένα από τα καλά που είχε το να μεγαλώνεις ήταν ότι καταλάβαινες πια, ότι πολλές στιγμές δεν είναι απλώς στιγμές αλλά δώρα."
Το μυθιστόρημα αξίζει 100%. Από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς. Από την λογοτεχνική του αξία, από τα συναισθήματα που προκαλεί , από τις αλήθειες που φανερώνει αλλά κι από τον λόγο που ρέει εύκολα και κρατάει συντροφιά στον αναγνώστη που γίνεται συμπαραστάτης και συνοδοιπόρος στη ζωή της πρωταγωνίστριας.
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
ΟΛΙΒ KITTPITZ: αδάμαστη, συμπονετική και συχνά δύσκολη και απρόβλεπτη. Συνταξιούχος καθηγήτρια σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη του Μέην, η Όλιβ όσο μεγαλώνει τόσο πασχίζει να κατανοήσει τις αλλαγές στη ζωή της. Μια γυναίκα που διαβάζει τις καρδιές των γύρω της, τους θριάμβους και τις τραγωδίες τους...
Σ' αυτή τη διεισδυτική και γεμάτη ζωή εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, η ιστορία της Όλιβ Κίττριτζ μάς επιφυλάσσει χιούμορ, συναντήσεις με οικεία συναισθήματα, πόνο, ίσως και λίγα δάκρυα.
«Τιμημένο με το βραβείο Pulitzer 2009, το Όλιβ Κίττριτζ είναι ένα καθηλωτικά εναργές και βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα, που διακρίνεται για την απλότητα και την πυκνότητα της γραφής του. Παρουσιάζοντας καθημερινούς ανθρώπους σε συνθήκες κρίσης, η Ελίζαμπεθ Στράουτ μιλά για την ευθραυστότητα της ζωής και τη δύναμη των συναισθηματικών δεσμών χρησιμοποιώντας μια πρόζα που λάμπει. Η ανάδειξη της σημαίνουσας λεπτομέρειας φωτίζει αδιόρατες πτυχές και λεπτές αποχρώσεις που δίνουν άλλη διάστση στα τεκταινόμενα, ενώ η καθημερινότητα αναδεικνύεται σ’ ένα πεδίο σύγκρουσης και διαπραγμάτευσης, όπου καθένας καλείται να δώσει έναν αγώνα ψυχικής επιβίωσης». (Νίκη Κώτσιου, bookpress.gr, 24/02/20210
"Ένα μυθιστόρημα που ακτινοβολεί ειλικρίνεια και χιούμορ για τη γενναιότητα και τις δύσκολες επιλογές αυτού που ονομάζουμε συνηθισμένη ζωή" (ALICE MUNRO)
"Αυτές οι σελίδες περιέχουν όσα φέρνει η ζωή: εμπειρίες, χαρά, θλίψη και το ενίοτε επώδυνο ταξίδι προς την αγάπη" (Observer)
"Έχω εντυπωσιαστεί βαθύτατα. Τέτοιας ποιότητας γραφή προϋποθέτει να ακούς με προσήλωση, απαιτεί τέλειο συντονισμό με την ανθρώπινη κατάσταση, σημαίνει τόσο ακριβή παρατήρηση της πραγματικότητας που υπερβαίνει τα όρια της δεξιότητας και γίνεται πια αρετή" (HILARY MANTEL)
"Ένα αριστοτεχνικό μυθιστόρημα για τους δύσκολους δεσμούς της οικογένειας, διά χειρός μιας από τις καλύτερες συγγραφείς της Αμερικής... Ανατριχιαστικά καλό". (Sunday Times)
"Ένα μικρό αριστούργημα. Η πυκνότητα της γραφής της αποτελεί μέγιστο μάθημα απατηλής απλότητας" (Daily Mail)
"Η Στράουτ δίνει πνοή στο συνηθισμένο με εκπληκτική ενάργεια" (The New Yorker)
"Με υπέρτατη δεξιοτεχνία, η Στράουτ μάς προκαλεί να δούμε τι είναι αυτό που κάνει μια ιστορία καλή ιστορία - και τι είναι αυτό που κάνει τη ζωή καλή ζωή" (New York Times)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου