Από τις εκδόσεις Λιβάνης
Από το εξώφυλλο ακόμα,το βιβλίο αυτό σου δίνει την αίσθηση πως έχει "κάτι από τα παλιά". Και είναι αλήθεια πως είναι ικανό να σε ταξιδέψει στη Σμύρνη το 1900,όταν ο Λάμπρος γνώρισε την Αντριάνα,που με μορφή σαν νεράιδας και τη μελωδική φωνή της του έκλεψε την καρδιά.
Το βιβλίο είναι γραμμένο με αμεσότητα και προκαλεί συγκινήσεις. Η συγγραφέας αφηγείται την ιστορία μέσω του κεντρικού ήρωα , του Αλέξη Εφραίμογλου.Από την ιστορία των γονιών του μέχρι την ενηλικίωσή του ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός των εμπειριών , των σκέψεων και των γεγονότων που έχουν σημαδέψει τη ζωή του και γνωρίζει ανθρώπους και συνήθειες που παίξαν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του αλλά και σηματοδότησαν μια ολόκληρη εποχή στην ιστορία του ελληνικού έθνους.
Η ζωή τον οδηγεί σε έναν κόσμο "αμαρτωλό " που ταλαντεύεται ανάμεσα στο ηθικό και το ανήθικο. Πόρνες και μουσικάντηδες γίνονται η οικογένεια που έχει στερηθεί στην πιο τρυφερή και αγνή ηλικία.Ακολουθεί η καταστροφή της Σμύρνης όπου αναγκάζεται κι αυτός όπως και πολλοί άλλοι να αφήσουν πίσω τη ζωή τους και να χτίσουν μια
καινούρια,από το μηδέν,πάνω σε αναμνήσεις.
Ο "Πηλός και Αμαρτία" είναι ένα βιβλίο για τα παιχνίδια της μοίρας, τις αποφάσεις της ζωής , την αξία της μόρφωσης, τον έρωτα , την αφοσίωση αλλά και τον χρόνο που στο πέρασμά του γιατρεύει τις πληγές και τις μετατρέπει σε μνήμες και θύμισες.
"Παράξενο χωνευτήρι ο χρόνος,και ποιος καθορίζει τελικά από όλη μας τη ζωή ποιες είναι οι στιγμές που τελικά εμείς αξιολογούμε ως πιο σημαντικές να θυμηθούμε."
Ένα βιβλίο γεμάτο νοσταλγία από το οποίο ξεχειλίζουν εικόνες,μυρωδιές και συναισθήματα. Με χαρακτήρες εύπλαστους σαν τον πηλό που όμως σκληραίνουν όταν φτάσουν στο τελικό στάδιο κι από εκεί και πέρα μπορούν μόνο να ραγίσουν ή να σπάσουν.Αμαρτίες που καθορίζουν τις ζωές όχι μόνο αυτών που τις διαπράττουν μα και των υπολοίπων που τους περιβάλλουν.
" Η ζωή ξέρει - και πρέπει να την εμπιστευόμαστε - σε ποιους δρόμους βάζει εμπόδια και ποιους άλλους ανοίγει για να πορευτούμε , αφού, για να φτάσουμε μια μέρα να γίνουμε αυτό που είμαστε προορισμένοι να γίνουμε, πρέπει να περάσουμε από τόσες σκάλες και πατώματα πολύ πιο ωφέλιμα απ'ότι αν παίρναμε το ασανσέρ για να βρεθούμε μονομιάς στην πηγή της γνώσης και της ευτυχίας."
Τέλος να πω πως αυτά που μου άρεσαν πιο πολύ στο βιβλίο αυτό, αρχικά ,ήταν η ηρεμία της γραφής,που ενώ αφηγείται μερικά σκληρά γεγονότα , δεν ένιωσα σε καμία περίπτωση δυσφορία.Αντιθέτως ένιωσα σαν μου διηγείται κάποιος πρόγονός μου με σταθερότητα στη φωνή του τα βιώματά του, χωρίς ξεσπάσματα και συναισθηματικές εξάρσεις.
Επίσης, λάτρεψα πολύ τους χαρακτήρες των ηρώων που ξετυλίγονται στο μυθιστόρημα. Ο Αλέξης, η Μαρίκα, η Παναγιώτα, ο δάσκαλος, ακόμα και ο Λάμπρος ,η Δέσποινα, η Ανεσσώ και η Τασούλα είναι χαρακτήρες που όλοι έχουν κάτι να πουν , ένα δίδαγμα, να προσφέρουν κάτι στον αναγνώστη.
Συνοδοιπόροι στο αναγνωστικό αυτό ταξίδι στο χρόνο!
Το βιβλίο είναι γραμμένο με αμεσότητα και προκαλεί συγκινήσεις. Η συγγραφέας αφηγείται την ιστορία μέσω του κεντρικού ήρωα , του Αλέξη Εφραίμογλου.Από την ιστορία των γονιών του μέχρι την ενηλικίωσή του ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός των εμπειριών , των σκέψεων και των γεγονότων που έχουν σημαδέψει τη ζωή του και γνωρίζει ανθρώπους και συνήθειες που παίξαν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του αλλά και σηματοδότησαν μια ολόκληρη εποχή στην ιστορία του ελληνικού έθνους.
Η ζωή τον οδηγεί σε έναν κόσμο "αμαρτωλό " που ταλαντεύεται ανάμεσα στο ηθικό και το ανήθικο. Πόρνες και μουσικάντηδες γίνονται η οικογένεια που έχει στερηθεί στην πιο τρυφερή και αγνή ηλικία.Ακολουθεί η καταστροφή της Σμύρνης όπου αναγκάζεται κι αυτός όπως και πολλοί άλλοι να αφήσουν πίσω τη ζωή τους και να χτίσουν μια
καινούρια,από το μηδέν,πάνω σε αναμνήσεις.
Ο "Πηλός και Αμαρτία" είναι ένα βιβλίο για τα παιχνίδια της μοίρας, τις αποφάσεις της ζωής , την αξία της μόρφωσης, τον έρωτα , την αφοσίωση αλλά και τον χρόνο που στο πέρασμά του γιατρεύει τις πληγές και τις μετατρέπει σε μνήμες και θύμισες.
"Παράξενο χωνευτήρι ο χρόνος,και ποιος καθορίζει τελικά από όλη μας τη ζωή ποιες είναι οι στιγμές που τελικά εμείς αξιολογούμε ως πιο σημαντικές να θυμηθούμε."
Ένα βιβλίο γεμάτο νοσταλγία από το οποίο ξεχειλίζουν εικόνες,μυρωδιές και συναισθήματα. Με χαρακτήρες εύπλαστους σαν τον πηλό που όμως σκληραίνουν όταν φτάσουν στο τελικό στάδιο κι από εκεί και πέρα μπορούν μόνο να ραγίσουν ή να σπάσουν.Αμαρτίες που καθορίζουν τις ζωές όχι μόνο αυτών που τις διαπράττουν μα και των υπολοίπων που τους περιβάλλουν.
" Η ζωή ξέρει - και πρέπει να την εμπιστευόμαστε - σε ποιους δρόμους βάζει εμπόδια και ποιους άλλους ανοίγει για να πορευτούμε , αφού, για να φτάσουμε μια μέρα να γίνουμε αυτό που είμαστε προορισμένοι να γίνουμε, πρέπει να περάσουμε από τόσες σκάλες και πατώματα πολύ πιο ωφέλιμα απ'ότι αν παίρναμε το ασανσέρ για να βρεθούμε μονομιάς στην πηγή της γνώσης και της ευτυχίας."
Τέλος να πω πως αυτά που μου άρεσαν πιο πολύ στο βιβλίο αυτό, αρχικά ,ήταν η ηρεμία της γραφής,που ενώ αφηγείται μερικά σκληρά γεγονότα , δεν ένιωσα σε καμία περίπτωση δυσφορία.Αντιθέτως ένιωσα σαν μου διηγείται κάποιος πρόγονός μου με σταθερότητα στη φωνή του τα βιώματά του, χωρίς ξεσπάσματα και συναισθηματικές εξάρσεις.
Επίσης, λάτρεψα πολύ τους χαρακτήρες των ηρώων που ξετυλίγονται στο μυθιστόρημα. Ο Αλέξης, η Μαρίκα, η Παναγιώτα, ο δάσκαλος, ακόμα και ο Λάμπρος ,η Δέσποινα, η Ανεσσώ και η Τασούλα είναι χαρακτήρες που όλοι έχουν κάτι να πουν , ένα δίδαγμα, να προσφέρουν κάτι στον αναγνώστη.
Συνοδοιπόροι στο αναγνωστικό αυτό ταξίδι στο χρόνο!
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
Σε μια στροφή της μοίρας, ο Αλέξης φεύγει από το Αϊδίνιο με τη μητέρα του Αντριάνα, ακολουθώντας τη στην ελευθεριάζουσα τότε Σμύρνη, όπου αυτή πάει για να συναντήσει τα όνειρά της.
Φτάνοντας εκεί, στα Χιώτικα, όπου είναι συγκεντρωμένοι όλοι οι οίκοι ανοχής, κρυφοί ή φανεροί, τα καφέ αμάν και τα μπαρ, γίνεται κοινωνός ενός άλλου κόσμου, γεμάτου πόρνες και ρεμπέτες, μυρωδιά οπίου και διβανιού και μιας ασύδοτης διασκέδασης που μέχρι τότε δεν είχε ξανασυναντήσει. Μεγαλώνει ανάμεσά τους, κοντά στην Ανεσσώ και την Πολυξένη, την Ντυρόν, τον Σάββα και την Τασούλα, αλλά κυρίως τη Μαρίκα που διαφεντεύει τα Χιώτικα, μαθαίνοντας από αυτούς τη σχετικότητα του ηθικού και του ανήθικου.
Στην καταστροφή της Σμύρνης κατορθώνει να επιβιβαστεί σε ένα πλοίο με μόνη αποσκευή τη μνήμη.
Άνθρωπος πια χορτάτος από τη ζωή, με τη σκέψη στη χαμένη αδερφή του, ξεκινά να ξεδιπλώνει μπροστά μας την ιστορία τη δίκιά του και μιας πόλης με πολλά πρόσωπα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου