Ένας τόπος με τ’όνομά σου

 Ένας τόπος με τ’όνομά σου - Αλεχάντρο Παλόμας 

Από τις Εκδόσεις Opera

Μετάφραση : Αλεξάνδρα Γκολφινοπούλου

Το «Ένας τόπος με τ’ όνομά σου» είναι το νέο μυθιστόρημα του Αλεχάντρο Παλόμας που κυκλοφορεί από τος εκδόσεις opera. Τον συγγραφέα τον γνώρισα από το γνωστό πλέον βιβλίο του « Ένας γιος» που με συγκίνησε βαθύτατα αλλά ομολογώ πως προσπέρασα τα άλλα βιβλία της σειράς «Μια μητέρα» , «Ένας σκύλος» και « Ένα μυστικό» γιατί ένιωθα πως γνώριζα από πριν τη θεματολογία τους και δεν είχα την διάθεση ή την ψυχολογία να διαβάσω άλλα συγκινητικά παρόμοια μυθιστορήματα. Αν δεν γνωρίζετε τα βιβλία του, σκεφτείτε ποια είναι τα πιο όμορφα εξώφυλλα που σας έρχονται στο μυαλό; Ναι, γι’αυτά πρόκειται.

Πήγα ,λοιπόν ,κατευθείαν σε αυτό το νέο του βιβλίο , ορμώμενη από την πρόταση μιας λέσχης ανάγνωσης της οποίας είμαι μέλος . Αν θα το επέλεγα να το διαβάσω από μόνη μου; Μάλλον όχι.

Η ανάγνωσή του δεν αποτέλεσε έκπληξη για μένα. Γνώριζα το ύφος του συγγραφέα και βυθίστηκα στις σελίδες του , προετοιμασμένη να συγκινηθώ με μια ακόμα ιστορία του. Λίγο η ζέστη έξω , λίγο η ανάλαφρη καλοκαιρινή διάθεση , συγκινήθηκα δε λέω , όμως υπήρχαν αρκετά στοιχεία που με εμπόδισαν να απολαύσω αυτό το κατά τα άλλα ενδιαφέρον μυθιστόρημα .

Δύο είναι τα κεντρικά πρόσωπα , η Έντιθ και ο Ίων. Γείτονες και μοναδικοί κάτοικοι ενός απομονωμένου οικισμού . 

Η Έντιθ , έχει μια κόρη από τον πρώτο της γάμο, τη Βιολέτα και εδώ και λίγα χρόνια έχει χάσει από καρκίνο την σύντροφό της. Οι δύο γυναίκες , είχαν για πολλά χρόνια μια ομοφυλοφιλική σχέση, όπου η μία συμπλήρωνε την άλλη.Ο θάνατος της Άντρεα , ανάγκασε την Έντιθ να διαχειριστεί τη ζωή της μόνη της. Παρά την απώλειά της , δείχνει να απολαμβάνει τη μοναξιά της. 

Την ησυχία της έρχεται να χαλάσει ο Ίων που μετακομίζει δίπλα της, με την αδερφή του Μερ, η οποία είναι απούσα στο μεγαλύτερο διάστημα της ιστορίας.Ο Ίων είναι κτηνίατρος που εργάζεται σε έναν ζωολογικό κήπο. Εκεί θα τον επισκεφτεί ένα μικρό κορίτσι με απορίες για την ζωή των ζώων και ειδικότερα μιας μικρής ελεφαντίνας.

Η Έντιθ και ο Ίων θα αναπτύξουν μια δυνατή φιλική σχέση μέσα από την οποία ο καθένας θα εκμυστηρευτεί το παρελθόν του,θα προσπαθήσει να γιατρέψει τα τραύματα του και να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Μια σχέση στην οποία και οι δυο θα υπάρξουν ο αληθινός εαυτός τους και θα αφήσουν τον άλλον και κατά συνέπεια κι εμάς τους αναγνώστες ,να δούμε τι κρύβουν βαθιά μέσα στην ψυχή τους.

Η αφήγηση ανήκει πότε στον έναν και πότε στον άλλον.Προσωπικά ένιωθα πως παρόλο που τα κεφάλαια είχαν στον τίτλο τους τα ονόματα των πρωταγωνιστών ,σαν να μην άλλαζε το ύφος και η φωνή του κάθε αφηγητή . Δεν το κρύβω πως πολλές φορές έπρεπε να δω ξανά τον τίτλο του κεφαλαίου για να δω ποιος από τους δύο πρωταγωνιστές έχει το λόγο.

Ο συγγραφέας δίνει βαρύτητα στα άτομα που περιβάλλουν τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές.Οι δεύτεροι ρόλοι του μυθιστορήματος δεν αποτελούν απλούς κομπάρσους αλλά έχουν εξέχουσα θέση στην ροή της ιστορίας. 

Σε κάθε σελίδα κι ένα απόφθευγμα για τη ζωή και τις ανθρώπινες σχέσεις.Όρεξη να έχεις να σημειώνεις και αρκετούς υπογραμμιστές ή σελιδοδείκτες ( για αυτούς που επιθυμούν ανέγγιχτα τα βιβλία τους).Εγώ από τις πρώτες σελίδες σταμάτησα και μπορώ να πω ότι λιγάκι με κούρασε η πολλή φιλοσοφία .

Το βιβλίο μου προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα.Δεν μπορώ να πω ότι με κέρδισε 100% , ειδικά όταν διαπίστωσα πως οι πληροφορίες δίνονταν με εξαιρετικά αργό ρυθμό που με έκανε να σκεφτώ πως θα μπορούσαν κάποιοι διάλογοι ή ακόμα και κάποιες σελίδες να είχαν παραλειφθεί.

Ίσως σε άλλη περίπτωση να το παρατούσα ,όμως το όνομα του συγγραφέα και τα παρελθόντα βιβλία του με εμπόδισαν να το κάνω , ευτυχώς. 

Επειδή είπα πολλά αρνητικά για το βιβλίο θα νομίζει κανείς πως δεν μου άρεσε, όμως αυτό δεν είναι αλήθεια.Όταν το τελείωσα , μου άφησε μια θετική αίσθηση. Στάθηκα περισσότερο στην σχέση της μάνας με την κόρη, ήταν και τα σημείο που με άγγιξε περισσότερο και μου προκάλεσε την πολυπόθητη συγκίνηση.

“ Οι υπόλοιποι είναι απλώς παρόντες. Αυτό πάει να πει να είσαι μητέρα : να ξέρεις να ξεχωρίζεις αυτό που υπάρχει απ’αυτό που είναι απλώς παρόν . Μόλις ξυπνάω το πρωί δε σκέφτομαι εσένα ,ποτέ . Δε μου χρειάζεται. Είσαι κόρη μου κι αυτό είναι μοναδικό , επειδή δεν είναι προσωρινό ούτε διαπραγματεύσιμο . Αυτό σου δίνει να καταλάβεις τη μητρότητα : ότι υπάρχει μόνο αυτό που δεν είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης . Μια μέρα μετατρέπεσαι σε μητέρα και ξαφνικά η ζωή σου αξίζει παραπάνω , επειδή μέσα χωράνε δυο · κι εσύ δεν ήξερες ότι χωράνε δύο , ή νόμιζες ότι δεν το ήξερες , είχες κάνει λάθος .»

Δεν το κρύβω όμως, πως θαύμασα την ικανότητα του συγγραφέα , με δύο μόνο βασικούς ήρωες να αναφερθεί σε πολλά και ποικίλα θέματα. Εκτός από τη σχέση μάνας και κόρης που προανέφερα, η σχέση μεταξύ δυο αδερφών, η σχέση πατέρα και γιου ,η σχέση δύο φίλων, η σχέση του ανθρώπου με τα ζώα και φαινόμενα όπως το μπούλινγκ , η νευρική ανορεξία, η απώλεια , η μοναξιά, η ομοφυλοφιλία ,η αναζήτηση της ευτυχίας αλλά και η σπουδαιότητα των ονείρων .

Το « Ένας τόπος με τ’ όνομά σου» είναι ένα βιβλίο για όλους αυτούς που θέλουν να ανήκουν κάπου αλλά όχι εκεί που η λογική , οι περιστάσεις ή η κοινωνία τους τοποθετεί , μα εκεί που πραγματικά επιθυμούν οι ίδιοι. Και φυσικά για όσους δεν σταματούν ποτέ να ονειρεύονται .

Οπισθόφυλλο

«Τ' όνειρό μου είναι ένα δάσος» είπα, στρέφοντας το βλέμμα προς το παράθυρο, «και πιθανότατα έχεις δίκιο, και είναι γελοίο και εγωιστικό κι επίσης παιδιάστικο, αλλά, αυτό είναι. Η ερώτηση, αυτή που έχει σημασία για μένα ως μητέρα και για σένα ως γυναίκα, είναι ποιο είναι το δικό σου όνειρο. Το γνωρίζεις, Βιολέτα; Υπάρχει; Αυτός είναι ο εκκρεμής λογαριασμός μου μ' εσένα, κορίτσι μου.»

«Ο Ίων, κτηνίατρος και φροντιστής ελεφάντων σε ζωολογικό κήπο, και η 'Εντιθ, χήρα που ζει με έντεκα γάτες, είναι οι δύο μοναδικοί και μοναχικοί γείτονες ενός απομονωμένου οικισμού. Ο Αλεχάντρο Παλόμας δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο για να δημιουργήσει ένα φάσμα χαρακτήρων όπου φωτίζονται η έντονη σχέση μιας μητέρας με την κόρη της, ενός αδελφού με την αδελφή του, δύο γυναικών μεταξύ τους, ενός πρόωρα χαμένου πατέρα με τον μικρό του γιο, ενός άνδρα μ' ένα παιδί και μια ελεφαντίνα, μιας ηλικιωμένης γυναίκας και ενός μεσόκοπου άνδρα που μοιράζονται το ίδιο όνειρο για έναν πολύ διαφορετικό τόπο και τρόπο ζωής...

Ένα μυθιστόρημα συγκινητικό, σύνθετο και επώδυνο κατά στιγμές, που παρασύρει τον αναγνώστη στην αναζήτηση μιας σειράς ερμηνειών που καθυστερούν ν' αποκαλυφθούν, όπως συχνά καθυστερούν οι απαντήσεις στην πορεία μιας ζωής. Μια αφήγηση όπου οι σιωπές είναι πιο εύγλωττες από τις λέξεις, κι ένα απλό νεύμα, ικανό ν' ανατρέψει μια ολόκληρη ζωή.»