Ιπποπόταμοι συντροφιάς - Γιάννης Μακριδάκης
Από τις Εκδόσεις Εστία
" Το μεγαλύτερο ποσοστό των ζευγαριών,ακόμα και νεότερων , ζούνε σαν ιπποπόταμοι συντροφιάς μέσα σε βάλτους οικιακούς."
Βρισκόμαστε στη Χίο , στο σήμερα και δεν απομακρυνόμαστε από την οικία της Παρής και του Χαρίλαου. Εκείνος όλη μέρα στην παραγωγή μαστίχας, να "κεντάει" τους σκίνους , να μαζεύει τη μαστίχα ( δεν τα γνωρίζω πολύ καλά αυτά) , να ανησυχεί για τον καιρό και την εύρεση εργατών. Επιθυμία του είναι όταν επιστρέφει στο σπίτι , να χαλαρώνει, να τρώει , να μην έχει πολλές γκρίνιες από τη γυναίκα του και που και που να ψήνει την προβατίνα του.
Εκείνη , νοικοκυρά , φροντίζει για τα πάντα εντός κι εκτός οικίας, την καθαριότητα , το φαγητό , το γεμάτο ψυγείο, τις κοινωνικές σχέσεις , την φροντίδα της ανάπηρης κόρης και τη φιλοξενία της άλλης κόρης όπου ήρθε στο νησί για ολιγοήμερες διακοπές με τον σύζυγό της. Ωστόσο, παλεύει και η ίδια με μια αρρώστια που την εμποδίζει να κάνει πολλά από αυτά που επιθυμεί. Η σχέση τους έχει σίγουρα βαλτώσει. Είναι κι αυτοί ιπποπόταμοι συντροφιάς.
Εν ολίγοις, πρόκειται για μια μέση ελληνική οικογένεια. Στο σπίτι της οποίας , ξαφνικά, κάτι αρχίζει να μυρίζει άσχημα.Μια ολόκληρη ιστορία , περιστρέφεται γύρω από αυτήν την άσχημη μυρωδιά. Και να φανταστείτε , επηρεασμένη από το εξώφυλλο , έλεγα , να δεις που το βιβλίο αυτό θα μυρίσει μαστίχα. Ε, έκανα λάθος!
Από πού προέρχεται; Γιατί άλλοι τη μυρίζουν περισσότερο κι άλλοι λιγότερο; Πόσο ακόμα θα αντέχουν αυτήν την μυρωδιά; Τι θα σκεφτεί ο κόσμος για την οικοδέσποινα; Κι άλλα πολλά ερωτήματα και προβληματισμοί θα προκύψουν εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Είναι κι ανάδρομη η Αφροδίτη, οπότε άστα να πάνε!
Το νέο βιβλίο του Γιάννη Μακριδάκη ξεχωρίζει για την αυθεντικότητα , την απλότητα και το χιούμορ, ενώ ταυτόχρονα καταφέρνει να αγγίξει τον αναγνώστη με θέματα που αφορούν την καθημερινότητα.
Το γεγονός της δυσοσμίας είναι μια ευκαιρία για τον συγγραφέα να καθορίσει τους χαρακτήρες των μελών της οικογένειας και τις μεταξύ τους σχέσεις.
Με αφορμή αυτό το απλό (;) οικογενειακό "πρόβλημα" φανερώνει άλλα προβλήματα, βαθύτερα και πιο ουσιαστικά.
Οι ιπποπόταμοι συντροφιάς είναι ένα γλυκόπικρο βιβλίο που σε πρώτη φάση σε κάνει να γελάσεις και να δεις χαλαρά μέσα από την κλειδαρότρυπα τις περιπέτειες μιας οικογένειας. Όσο το καλοσκέφτομαι όμως , τόσο πιο περίεργα νιώθω. Γέλασα, σίγουρα γέλασα. Όμως όταν το τελείωσα συνειδητοποίησα πως δεν πρόκειται για ένα αστείο βιβλίο και αναφώνησα " τί διάβασα μόλις;"
Τόσο απλό , τόσο καθημερινό , τόσο αληθινό κι εύστοχο. Ένα βιβλίο που ενώ δεν γίνεται τίποτα , στην πραγματικότητα λέγονται τα πάντα. Κι αυτό επιτυγχάνεται , κατά τη γνώμη μου, εξαιτίας της αμεσότητας και του εξαιρετικού ταλέντου του συγγραφέα.
Συντροφικές, αδερφικές, φιλικές και γονεϊκές σχέσεις , η αρρώστια , ο θάνατος , η αναπηρία , η θέση της γυναίκας , του άντρα , της κόρης, του γαμπρού σε μια οικογένεια, η γνώμη του κόσμου, ο ρατσισμός και πόσα άλλα μέσα σε ένα τόσο μικρό μυθιστόρημα που περιστρέφεται γύρω από ένα απλό "κυνηγητό" της προέλευσης μιας μυρωδιάς.
Το βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ! Μου άρεσε γι'αυτήν την αίσθηση που σου αφήνει μόλις το τελειώνεις. Προτείνω να το διαβάσετε όλοι κι όσο για τους ήρωές του ,κάποιον θα σας θυμίσουν. Θα νιώσετε οικειότητα , συμπόνια και θα ταυτιστείτε.
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
"Σε λιγάκι τον άκουσε απ' έξω να αποφαίνεται ξεφυσώντας ηχηρά ότι ψοφίμι δεν υπάρχει πουθενά. Τινάχτηκε ξανά από τον καναπέ της η Παρή, ζώστηκε τη ρόμπα της σφιχτά και ανέβασε το στόρι του παράθυρου για να τον δει. Άνοιξε και το τζάμι. Πράγματι, τον είδε σκυφτό μπρος στη μεγάλη στοίβα των καυσόξυλων, να καμώνεται πως οσφραίνεται τον αέρα και πως κάτι κοιτάζει ανάμεσα στα κενά που αφήνανε τα κούτσουρα μεταξύ τους. Έτσι θα τον βρεις τον ποντικό, από μακριά; τον ρώτησε ειρωνικά. Μην ψάχνεις δικαιολογίες, Χαρίλαε, επειδή βαριέσαι να κάνεις δουλειά. Τα ξύλα θα τα κατεβάσεις όλα και θα ψάξεις καλά. Πού αλλού μπορεί να είναι το ψοφίμι;"
Μια ανεξήγητη δυσωδία αναστατώνει το σπιτικό της Παρής και του Χαρίλαου σ' ένα από τα Μαστιχοχώρια της Χίου. Η πηγή της δεν εντοπίζεται και οι ερμηνείες δίνουν και παίρνουν - από ορθολογικές μέχρι μεταφυσικές. Ενώ όλοι αναζητούν κάποιο ψοφίμι, ανασκαλεύουν τις βαλτωμένες σχέσεις τους. Είναι Αύγουστος, ο μήνας για το "κέντος" των σκίνων, και το μαστίχι σκορπά στην πλάση την ευωδιά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου