"KAIRLOV"
Πέμη Γκανά
Εκδόσεις Κύφαντα
Η Πέμη Γκανά μας ταξιδεύει στη Ρωσία του 19ου αιώνα. Ή Αναστασία Ιβάνοβνα Κορλόφσκι, η μεγάλη δούκισσα της Λευκορωσίας, ζει με τον σύζυγό της στην Αγία Πετρούπολη.
Άτεκνοι οι ίδιοι, δέχονται μια αναπάντεχη πρόταση για υιοθεσία, που φωτίζει το σκοταδι της καρδιάς τους.
Όταν η αδερφή της Αναστασίας παντρεύεται τον Τσάρο και γίνεται Τσαρίνα της Ρωσίας, όλα ανατρέπονται με την Αναστασία να εξορίζεται στον πύργο Κάιρλοφ, στο Μίνσκ.
Πρόκειται για ένα αριστοτεχνικά γραμμένο έργο. Τόσο η περίτεχνη γραφή της Γκανά όσο κι η άρτια δομημένη πλοκή συνθέτουν ένα μυθιστόρημα άψογο στις λεπτομέρειες του.
Ραδιουργίες, δολοπλοκίες, μυστικά που έρχονται στο φως κι ανατρέπουν τις ζωές των ηρώων.
Η συγγραφέας αποτυπώνει την πολιτική και θρησκευτική κατάσταση της χώρας, τον φόβο των πολιτών, την προσωπολατρεία στον "αλάνθαστο Τσάρο" και τη σύζυγό του.
Σε αυτό το πλαίσιο, συγγράφει ένα βιβλίο με πλήθος ηρώων, που διαδραματίζουν ο καθένας ξεχωριστό ρόλο στην ιστορία με την αγωνία διαρκώς να εντείνεται.
Οι γλαφυρές περιγραφές των τοπίων, των χώρων στους οποίους εκτυλίσσεται η ιστορία, των ενδυμασιών καθώς και του φαγητού μεταφέρουν τον αναγνώστη αυτόματα σε μία άλλη εποχή, παραμυθένια.
Η τελευταία ανατροπή στην εκπνοή του βιβλίου αλλάζει άρδην τις προσδοκίες του αναγνώστη για την εξέλιξη της πλοκής.
Πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα της κυρίας Γκανά, αν και το διάβασα μετά από το "Καπράγια", που είναι εξίσου μαγευτικό.
Μια έξοχη πρόταση για το φιλαναγνωστικο μας κοινό!
Μ.Κ
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Μην πιστεύεις ποτέ αυτό που βλέπεις με τα μάτια σου. Με ακούς; Ποτέ. Να, κοίτα πέρα μακριά, στο λόφο εκεί, στην επαρχία του Γόμελ. Τον βλέπεις τον Κάιρλοφ; Τον πύργο των Κορλόφσκι; Όχι; Περίεργο... Είναι πάντα εκεί. Κοίτα καλύτερα, ξεπροβάλλει τώρα μέσα από την πυκνή καταχνιά η ανατολική πλευρά του. Η ομίχλη τον κρύβει ξανά. Και ο Κάιρλοφ -ίδια μήτρα που δεν ξερνά τα παιδιά της- φυλά μυστικά ανομολόγητα που σπέρνουν θάνατο. Ένας δεσμός σφιχτός, μια με πνίγει, μια με σώζει, προστασία και θηλιά αντάμα. Το αέναο παιχνίδι του θύτη και του θύματος.
Το χωνευτήρι του θανάτου και η λήθη -αυτός ο δαίμονας- δεν με τρομάζουν πια, γιατί ξέρω πως με ακούς εσύ, και η ζωή μου δεν θα ξεχαστεί μια δυο γενιές μετά. Όχι, όχι, καλύτερα ούτε εμένα να ακούς. Μισότρελη γριά είμαι. Αφουγκράσου μόνο το μουρμουρητό του ανέμου, μιλά για τον γιο μου τον Φιοντόρ, μιλά και για μένα, μιλά για όλους εμάς που μαχόμαστε να σώσουμε τη ζωή μας και να αποδώσουμε δικαιοσύνη. Πορεύσου με τη διαίσθησή σου και θυμήσου, την αλήθεια δεν τη βλέπει πάντα το φως του ήλιου. Και το λέω εγώ, η Αναστασία Ιβάνοβνα Κορλόφσκι, που καταδικασμένη ζω εν κρυπτώ στα σπλάχνα του κακορίζικου Κάιρλοφ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου