Από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη
Ένα φυλαχτό είναι ένα αντικείμενο, οχι απαραίτητα μεγάλης οικονομικής αξίας αλλά τεράστιας συναισθηματικής αξίας για τον κάτοχό του. Είναι σύμβολο δύναμης, ελπίδας και πίστης που συχνά είναι γεμάτο από αναμνήσεις και μπορεί να αποτελέσει δυνατό στήριγμα σε μια δύσκολη στιγμή.
Τι μπορεί να σημαίνει όμως ένα φυλαχτό που είναι σπασμένο? Είναι σημάδι κακοτυχίας ή δείγμα της ταλαιπωρίας που έχει υποστεί στο παρελθόν? Με αυτές τις σκέψεις ξεκίνησα να διαβάζω το νέο βιβλίο της Κατερίνας Γυφτάκη, ελπίζοντας να βρω τις απαντήσεις στις σελίδες του.
Είναι το δεύτερο βιβλίο της Κατερίνας που πιάνω στα χέρια μου μετά από τους Ταξιδιώτες της Βροχής. Αν και πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά βιβλία , μπορώ να διαπιστώσω αρκετές ομοιότητες στη γραφή της συγγραφέως ώστε να μπορώ πλέον να την αναγνωρίζω και να την ξεχωρίζω. Γιατί θεωρώ τεράστιο προσόν για έναν συγγραφέα να έχει την δική του μοναδικότητα και ταυτότητα.
Και σε αυτό το βιβλίο περιγράφεται και πρωταγωνιστεί ένας μεγάλος έρωτας. Ο έρωτας ανάμεσα στη Τζόζεφιν που αποφασίζει να βοηθήσει όπως μπορεί τους τραυματίες του πολέμου και τον Ράζκο, έναν Σέρβο αξιωματικό, κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου πολέμου. Μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδος για όλη την ανθρωπότητα και ειδικά για την εξέλιξη και άνθιση ενός μεγάλου έρωτα.
Οι ήρωες του βιβλίου, σχεδόν όλοι, όχι μόνο οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες, είναι άνθρωποι ανήσυχοι, με οράματα κι αξίες. Ανυπότακτοι και φιλόδοξοι. Άνθρωποι με ηθικούς φραγμούς που αλλάζουν μέσα από έναν πόλεμο -πώς άλλωστε είναι δυνατόν να μείνει κανείς ο ίδιος-σκληραίνουν, ωριμάζουν, ενηλικιώνονται, αλλά δεν χάνουν την ανθρώπινη υπόστασή τους.
Θα κάνει λάθος όμως αν κανείς θεωρήσει πως το σπασμένο φυλαχτό είναι ένα αμιγώς αισθηματικό βιβλίο. Η συγγραφέας, για ακόμα μια φορά , κάνει ενδελεχή έρευνα για την εποχή, τις συνθήκες των στρατιωτικών εγκαταστάσεων και των νοσοκομείων που περιθάλπτουν τους τραυματίες. Παρουσιάζει όλες τις φρικαλεότητες μιας πολεμικής σύγκρουσης, τις δυσάρεστες συνέπειες, σε σωματικό και ψυχολογικό επίπεδο με τρόπο πιστό στην πραγματικότητα. Περιγραφές που σοκάρουν ,θλίβουν και συγκινούν υπάρχουν σε όλο το κείμενο.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό των βιβλίων της Κατερίνας που εμένα μου αρέσει πολύ, είναι πως οι ιστορίες της δεν τοποθετούνται μόνο σε μία χρονική περίοδο ούτε σε μία μοναδική τοποθεσία. Ο αναγνώστης θα ταξιδέψει μέσω της αφήγησης, από τη Σκωτία και το Λονδίνο, στην εμπόλεμη Σερβία, στις Άλπεις και εντέλει στο νησί των Φαιάκων , την Κέρκυρα.
Ρ.Σ
Οπισθόφυλλο
Η φλογερή ιστορία ενός έρωτα, που πέρασε μέσα από σφαίρες, φωτιά και ομίχλη κατά το μακρύ ταξίδι του προς την ελευθερία.
Στο Λονδίνο του 1914, η Τζόζεφιν Τσέστερ, εγκλωβισμένη σε μια ζωή που της προκαλεί μονάχα ανία και θλίψη, παίρνει τη δύσκολη απόφαση να φύγει μακριά από τον κόσμο που θεωρούσε ως τότε δεδομένο και να δώσει ουσιαστική βοήθεια σε ανθρώπους που τη χρειάζονται πραγματικά. Εξάλλου, ο αυταρχικός πατέρας και ο βίαιος αρραβωνιαστικός της δεν της άφησαν άλλη επιλογή. Λίγους μήνες αργότερα, βρίσκεται στην εμπόλεμη Σερβία, προσφέροντας τις υπηρεσίες της σε ένα υπαίθριο νοσοκομείο μαζί με άλλες Αγγλίδες εθελόντριες. Εκεί γνωρίζει τον Ράζκο Μάρκοβιτς, έναν αξιωματικό του σερβικού στρατού. Η έλξη τους είναι απόλυτη και ακατανίκητη. Παρότι η διαβίωση είναι εξαιρετικά δύσκολη και οι παρτίδες με τον θάνατο συχνές, η Τζόζεφιν έχει βρει πού ανήκει στ’ αλήθεια.
Όταν η Σερβία βρίσκεται περικυκλωμένη από τους στρατούς τεσσάρων εχθρών, ο λαός τρέπεται σε φυγή. Εκείνη, προσπαθώντας να μείνει πιστή στην υπόσχεση που είχε δώσει στον Ράζκο, αποφασίζει να ακολουθήσει την απόσυρση των Σέρβων και να διασχίσει μαζί τους τα χιονισμένα βουνά του Μοντενέγκρο και της Αλβανίας, με προορισμό το νησί της Κέρκυρας. Είναι όμως η Κέρκυρα αυτό που φαντάζεται ή πρόκειται τελικάγια ουτοπία; Ύστερα από αυτό το ταξίδι, η Τζόζεφιν δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου