Από τις εκδόσεις διόπτρα
Δύο γυναίκες, δεμένες φίλες από μικρές, θα βρεθούν μπλεγμένες με ανθρώπους του υποκόσμου. Όταν ο έφηβος Χάρης με την αντιδραστική του συμπεριφορά θα έχει ένα ατύχημα , τότε η αδερφή του η Έλλη , θα στραφεί στη δημοσιογράφο φίλη της Μαρλίνα ,για να δώσει απαντήσεις.
Νύχτερινά μπαρ,ροκ μουσική, ναρκωτικά, βία,μαύρο χρήμα,μηχανές, μυστικά και ψέμματα. Όλα αυτά , στην Ελλάδα, στα τέλη της δεκατίας του 80' όπου αν και όλα ήταν κάπως διαφορετικά από τώρα , κάποια πράγματα παραμένουν ίδια. Η νύχτα έχει τους δικούς της κανόνες , τη δική της ηθική και τη δική της γλώσσα.
Το νέο μυθιστόρημα του Λάζαρου Αλεξάκη ρίχνει μια διεισδυτική ματιά στη ζωή της νύχτας ενώ ταυτόχρονα πρόκειται για ένα γρήγορο αστυνομικό με ανατροπές κι ένα τέλος που δύσκολα μαντεύει ο αναγνώστης.Ανθρώπινες σχέσεις που δοκιμάζονται , δεσμοί εμπιστοσύνης που κρέμονται από μια κλωστή , "καλοί" και "κακοί" που επαναπροσδιορίζονται όταν συναντάνε ηθικούς φραγμούς.
Με μια ξεχωριστή αφήγηση και με λεξιλόγιο που συχνά γίνεται "ακατάλληλο", όμως απόλυτα ταιριαστό, ξεδιπλώνεται μια ιστορία γεμάτη δράση κι ένα κυνηγητό ιλλιγγιώδες με αφετηρία τον Νότο, ένα κακόφημο νυχτερινό μπαρ. Οι διάλογοι είναι φυσικοί όπου κυριαρχεί μια πιο εκλαϊκευμένη γλώσσα , αργκό. Πως αλλιώς θα μπορούσε να γίνει άλλωστε αφού μιλάμε για ανθρώπους της νύχτας και του υποκόσμου. Τα ονόματα έχουν δώσει τη θέση τους σε ψευδώνυμα και το φως του ήλιου στα χρώματα της νύχτας.
Δεν μπορώ να μην σχολιάσω το υπέροχο εξώφυλλο, με το εμβληματικό παιχνίδι της εποχής , το φλίπερ. Το συμβολισμό με τη μπίλια που ξεκινάει το ταξίδι της και επιστρέφει στην αρχική της θέση μόνο όταν έχει συναντήσει πολλά εμπόδια, έχει περάσει από εύκολες και δύσκολες πίστες , φαινομενικά ίδια αλλά κατά βάθος , ριζικά αλλαγμένη.
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
Η ιστορία του Νότου είναι μια επιμελώς χαλκευμένη αλήθεια.
Το καλοκαίρι του 1987 είναι η καρδιά μιας ακόμα χρονιάς αμπαλαρισμένης με την ψευδαίσθηση μιας παντοδυναμίας συγκροτημένης από καλοστημένα ψέματα και απτούς, καθημερινούς μύθους.
Πομπές εφήβων οδεύουν προς ένα ηδονικό, τεχνικολόρ μέλλον, με τα κοπάδια των ορμών τους να κατασπαράζουν τις νύχτες τους.
Ήρωες της διπλανής πόρτας αναζητούν τις ονειρώξεις τους σε ηλεκτρικά τοπία.
Ένας κύκλος αίματος ξεκινάει όταν ο Γιώτης, ο ιδιοκτήτης του Νότου, ενός παραλιακού μπαρ μιας επαρχιακής πόλης, αποφασίζει να βοηθήσει μια δημοσιογράφο της Μεσογείου, τη Μαρλίνα, να εξιχνιάσει το παράξενο ατύχημα ενός νεαρού.
Μπάτσοι και βαποράκια, ντίβες και χαρτοπαίκτες, ευσυνείδητοι δολοφόνοι και αθώοι περαστικοί παρασύρονται σε μια ιλιγγιώδη πορεία προς το κενό, για να ανακαλύψουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα, εκτός από το να σώσουν τους εαυτούς τους.
«Στην άκρη του μπαρ καθόταν ο Μάρλεϊ. Ερχόταν κάθε βράδυ για να ακούσει τα ίδια τραγούδια, σιγοπίνοντας ένα Southern Comfort.
Όταν έμπαινε το I shot the sheriff ή το Knockin’ on Heaven’s, κουνούσε τους ώμους αργά στον ίδιο, απαράλλαχτο ρυθμό που έπαιζε στο κεφάλι του χρόνια τώρα.
Αυτός και δυο τρεις ακόμα ήταν σαν να προϋπήρχαν σε αυτές ακριβώς τις θέσεις, να κάθονταν στο κοσμικό πουθενά, σε μια αστρική λεωφόρο περιμένοντας να χτιστεί το μπαρ γύρω τους.
Ο Γιώτης πίστευε ότι αυτοί οι τύποι ήταν η κόλλα που κρατούσε κολλημένο το σύμπαν.
Αν σταματούσε να κουνάει τους ώμους ο Μάρλεϊ, η Γη θα έχανε τον ρυθμό της, το μπητάκι της, την αιώνιά της γκρούβα. Θα ξεκουρδιζόταν και σιγά σιγά θα σταματούσε.
Κανείς δεν θα γουστάριζε πια, τα δέντρα θα μαραίνονταν, τα ποτάμια θα στέρευαν και οι σαύρες θα σταματούσαν να πηδιούνται.
Γιατί, κύριοι, χωρίς την γκρούβα είμαστε χαμένοι, σκέφτηκε ο Γιώτης και ήπιε άλλη μια τζούρα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου