Από τις εκδόσεις Κάκτος
Όταν ακούς τη λέξη Τσαούσα, σου έρχεται στο μυαλό μια γυναίκα επαναστάτρια. Που δεν ακολουθεί τους κανόνες που η οικογενειακή ή η κοινωνική ζωή επιβάλλει.Μια γυναίκα δυναμική και πεισματάρα.Αυτή είναι η Εύα. Ένα κορίτσι που σε μικρή ηλικία , παρέα με τον μικρό της φίλο και προστατευόμενό της,τον Αντρίκο το σκάνε από το σπίτι τους , ελπίζοντας να ζήσουν μια καλύτερη και πιο ελεύθερη ζωή. Δεν ανέχεται τη βία, την αδικία,την καταπίεση.
Με όπλο στη φαρέτρα της, τις συμβουλές της αγαπημένης της γιαγιάς , πραγματοποιεί ένα ταξίδι ενηλικίωσης που όπως είναι φυσικό , δεν είναι εύκολο.
Ο δρόμος της θα τη βγάλει σε ένα σπίτι στην Τρούμπα , όπου εκεί θα πάρει τα μεγαλύτερα μαθήματα ζωής. Θα γνωρίσει ολα τα είδη των ανθρώπων, όχι μόνο την άσχημη πλευρά τους , όπως θα περίμενε κανείς αλλά και ανθρώπους καλούς που θα της φερθούν με αγάπη κι ενσυναίσθηση.
Το βιβλίο είναι υπέροχο! Αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση στον αναγνώστη , ο οποίος συμπάσχει με την πρωταγωνίστρια και δεν μπορεί να μην νιώσει όλα αυτά που βιώνει η Τσαούσα. Την αδικία , την μοναξιά αλλά ταυτόχρονα τη δύναμη, την αποφαστιστικότητά της και συνάμα την απογοήτευση και την αισιοδοξία της.
Είναι ένα μυθιστόρημα , αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να διαβαστεί και σαν βιβλίο αυτοβελτίωσης. Οι συμβουλές της γιαγιάς αλλά και τα συμπεράσματα που έβγαλε η ίδια από το πέρασμά της στη ζωή , γεμίζουν τις σελίδες του βιβλίου με αποφθεύγματα και μαθήματα που είναι χρήσιμα για όλους μας. Συνήθως, όταν διαβάζω ένα βιβλίο, επιλέγω μερικές προτάσεις που υπογραμμίζω , κάτι που εδώ δεν είναι εφικτό , γιατί σε κάθε σελίδα , σε κάθε κεφάλαιο , μια συμβουλή ή ένα συμπέρασμα ζωής , αξίζει να σημειωθεί και να μελετηθεί. Όχι όμως με τόνο διδακτικό. Περισσότερο, σαν μια συζήτηση με μια φίλη που έχει περάσει πολλά στη ζωή της.
Εντύπωση μου έκανε όταν διάβασα πως αυτό είναι το πρώτο μυθιστόρημα της Ελένης Κιουσέ. Η γραφή της είναι ώριμη, ο λόγος της φυσικός και το ταλέντο της στην αφήγηση αδιαμφισβήτητο.
Βαθιά κοινωνικό μα κυρίως ανθρωποκεντρικό.Κάθε πληγή στην ψυχή της Τσαούσας και μια πληγή της κοινωνίας των ανθρώπων. Κάθε μάθημα που πήρε η Τσαούσα , το έμαθε μέσα από σκληρά βιώματα. Μα ακόμα κι έτσι, η αξιαγάπητη Τσαούσα , δεν κρατάει κακία, συνεχίζει να ελπίζει στην ανθρωπιά.
Η Τσαούσα είναι ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ και σας το προτείνω. Από μια νέα συγγραφέα , ενα σπουδαίο βιβλίο!
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
Όταν ήμουν μικρή, αγαπούσα όλο τον κόσμο. Λάτρευα τη γιαγιά μου, τον κοκορίκο μου τον Μανωλάκη, τον Αντρίκο. Το «αγαπώ» μου χωρούσε μέσα κόσμο και κοσμάκη. Ακόμα και τους γονείς και την αδελφή μου αγαπούσα, άλλο που ποτέ δεν το παραδέχτηκα. Είχα τόση ανάγκη να τους δικαιολογώ για τη σκληρότητα και την αδιαφορία τους, που πάντα έβρισκα λόγους να το κάνω. Τα βράδια που ξάπλωνα, όταν έκανα την προσευχή μου, παρακαλούσα τον Θεό να δουν μέσα μου κάτι που θα τους έκανε να με αγαπήσουν κι αυτοί. Μετά τα απανωτά στραπάτσα που έφαγα, το «ω» μου δεν άντεξε. Άρχισε σιγά-σιγά να κλείνει τις γοητευτικές του καμπύλες και να πνίγει μέσα του όσα του είχα χώσει. Ώσπου κατάντησε να γίνει «ο». Και τα «αγαπώ» μου μεταμορφώθηκαν σε ανορθόγραφα και άχαρα «αγαπό». Πόσοι άνθρωποι να χωρέσουν μέσα σ' ένα μικρό «ο»; Στρυμώχτηκαν κι έσκασαν. Έτσι λοιπόν, το «ο» μου τώρα πια χωράει μία και μοναδική αγάπη. Την αγάπη που νιώθω για μένα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου