Από τις εκδόσεις Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος
Μετάφραση: Ανδρέας Σαραντόπουλος
Η Τζαμιλιά είναι νέα, όμορφη και δεν χαμηλώνει τα μάτια όταν της μιλάει κάποιος που σέβεται. Της αρέσει να τραγουδάει και να γελάει δυνατά. Πράγμα περίεργο για μια κοπέλα της κοινωνικής της θέσης. Όμως εκείνη δεν την νοιάζει. Της αρκεί που μπορεί να χαίρεται τη ζωή.
Ο άντρας της λείπει στον πόλεμο κι εκείνη ζει με την οικογένειά του. Την γνωρίζουμε μέσα από τα μάτια του έφηβου γιου της οικογένειας, ο οποίος είναι γοητευμένος από τη γυναίκα του αδερφού του και μαζί χτίζουν μια σχέση φιλίας,εμπιστοσύνης και συντροφικότητας.
Όταν ένας τραυματισμένος φαντάρος επιστρέφει από τον πόλεμο, η Τζαμιλιά δεν διστάζει να απαρνηθεί το σύζυγό της και να φύγει μαζί του για να χαρεί τον έρωτα. Κόντρα στην κοινή γνώμη και στα κοινωνικά στερεότυπα , τολμάει να ακολουθήσει την καρδιά της και όπως είναι φυσικό αφήνει άφωνη μια ολόκληρη κοινωνία.
Γραμμένο το 1958, η Τζαμιλιά αποτελεί μια ερωτική ιστορία, ή μάλλον πολλές ερωτικές ιστορίες με πρωταγωνίστρια το ίδιο πρόσωπο. Ένας έρωτας μπορεί να έχει πολλές μορφές. Υπάρχει ο συμβατικός, ο παθιασμένος, ο ανεκπλήρωτος. Όλες αυτές οι μορφές του έρωτα είναι εμφανείς και διακριτές στη νουβελα αυτή .
" Κι ήταν ερωτευμένος,όχι απλώς μ'έναν άλλον άνθρωπ,ήταν κάποια άλλη αγάπη,απέραντη- για την ζωή ,για την γη.Ναι, φύλαγε αυτή την αγάπη μέσα του , στη μουσική του, ζούσε μ'αυτήν. Ένας αδιάφορος άνθρωπος δε θα μπορούσε να τραγουδήσει έτσι, όποια φωνή κι αν είχε."
Ανατρεπτικό,αντιπολεμικό και σίγουρα πολύ προοδευτικό για την εποχή του. Είναι κλασικό και ταυτόχρονα σύγχρονο και διαχρονικό. Οι ήρωες μας είναι οικείοι, μπορούμε να ταυτιστούμε μαζί τους και στο πρόσωπό τους να δούμε έναν φίλο μας,έναν εχθρό, την πρώτη μας αγάπη , κάποιον που μας πρόδωσε ή και τον ίδιο μας τον εαυτό.Μπορεί για κάποιους από αυτούς οι πράξεις τους να μην ακολουθούν τους κανόνες της κοινωνίας,όμως είναι άνθρωποι με δυνατή θεληση κι αγνές ψυχές. Ο συγγραφέας , τους συμπεριφέρεται με αγάπη και κατανόηση, δεν τους κρίνει.
Δεν είναι όμως, απλώς ενα βιβλίο για τον έρωτα.Είναι ένα βιβλίο για τα δικαιώματα της γυναίκας, τη γυναικεία χειραφέτηση και ανεξαρτησία.
Κι όσο ο έρωτας είναι στο προσκήνιο ,από πίσω αχνοφαίνονται οι συνέπειες του πολέμου, η φτώχια,η ομορφιά της τέχνης, οι κοινωνικές διακρίσεις και οι παθογένειες του θεσμού της οικογένειας. Κι όλα αυτά συνδέονται με δεξιοτεχνία.
" Αλλά και σήμερα πολλές φορές αναρωτιέμαι: είναι τάχα ο έρωτας η ίδια έμπνευση με την έμπνευση του καλλιτέχνη, του ποιητή; "
Ο άντρας της λείπει στον πόλεμο κι εκείνη ζει με την οικογένειά του. Την γνωρίζουμε μέσα από τα μάτια του έφηβου γιου της οικογένειας, ο οποίος είναι γοητευμένος από τη γυναίκα του αδερφού του και μαζί χτίζουν μια σχέση φιλίας,εμπιστοσύνης και συντροφικότητας.
Όταν ένας τραυματισμένος φαντάρος επιστρέφει από τον πόλεμο, η Τζαμιλιά δεν διστάζει να απαρνηθεί το σύζυγό της και να φύγει μαζί του για να χαρεί τον έρωτα. Κόντρα στην κοινή γνώμη και στα κοινωνικά στερεότυπα , τολμάει να ακολουθήσει την καρδιά της και όπως είναι φυσικό αφήνει άφωνη μια ολόκληρη κοινωνία.
Γραμμένο το 1958, η Τζαμιλιά αποτελεί μια ερωτική ιστορία, ή μάλλον πολλές ερωτικές ιστορίες με πρωταγωνίστρια το ίδιο πρόσωπο. Ένας έρωτας μπορεί να έχει πολλές μορφές. Υπάρχει ο συμβατικός, ο παθιασμένος, ο ανεκπλήρωτος. Όλες αυτές οι μορφές του έρωτα είναι εμφανείς και διακριτές στη νουβελα αυτή .
" Κι ήταν ερωτευμένος,όχι απλώς μ'έναν άλλον άνθρωπ,ήταν κάποια άλλη αγάπη,απέραντη- για την ζωή ,για την γη.Ναι, φύλαγε αυτή την αγάπη μέσα του , στη μουσική του, ζούσε μ'αυτήν. Ένας αδιάφορος άνθρωπος δε θα μπορούσε να τραγουδήσει έτσι, όποια φωνή κι αν είχε."
Ανατρεπτικό,αντιπολεμικό και σίγουρα πολύ προοδευτικό για την εποχή του. Είναι κλασικό και ταυτόχρονα σύγχρονο και διαχρονικό. Οι ήρωες μας είναι οικείοι, μπορούμε να ταυτιστούμε μαζί τους και στο πρόσωπό τους να δούμε έναν φίλο μας,έναν εχθρό, την πρώτη μας αγάπη , κάποιον που μας πρόδωσε ή και τον ίδιο μας τον εαυτό.Μπορεί για κάποιους από αυτούς οι πράξεις τους να μην ακολουθούν τους κανόνες της κοινωνίας,όμως είναι άνθρωποι με δυνατή θεληση κι αγνές ψυχές. Ο συγγραφέας , τους συμπεριφέρεται με αγάπη και κατανόηση, δεν τους κρίνει.
Δεν είναι όμως, απλώς ενα βιβλίο για τον έρωτα.Είναι ένα βιβλίο για τα δικαιώματα της γυναίκας, τη γυναικεία χειραφέτηση και ανεξαρτησία.
Κι όσο ο έρωτας είναι στο προσκήνιο ,από πίσω αχνοφαίνονται οι συνέπειες του πολέμου, η φτώχια,η ομορφιά της τέχνης, οι κοινωνικές διακρίσεις και οι παθογένειες του θεσμού της οικογένειας. Κι όλα αυτά συνδέονται με δεξιοτεχνία.
" Αλλά και σήμερα πολλές φορές αναρωτιέμαι: είναι τάχα ο έρωτας η ίδια έμπνευση με την έμπνευση του καλλιτέχνη, του ποιητή; "
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
Η ερωτική αυτή νουβέλα του διάσημου σοβιετικού συγγραφέα Τ. Αϊτμάτοβ, χαρακτηρίστηκε από το Λουί Αραγκόν «λογοτεχνικό διαμάντι». Πρόκειται για την ιστορία της όμορφης, δυναμικής Τζαμιλιά που, αδιαφορώντας για τις παλιές, πατριαρχικές παραδόσεις του τόπου της, ακολουθεί τολμηρά το δρόμο της καρδιάς της, βέβαιη πως κατακτάει την ευτυχία της. Η ηρωίδα συνδυάζει τη νεανική ορμή με την όρεξη για δουλειά, τη γυναικεία ευαισθησία με το ακατάβλητο ερωτικό πάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου