"Το μπαλόνι του θυμού" Συνέντευξη με τη Δανάη Δάσκα

Το μπαλόνι του θυμού από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Συνέντευξη της  Δανάης Δάσκα  στον Σελιδοδείκτη.

1.Πες μας λίγα λόγια για σένα

Με λένε Δανάη Δάσκα, γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, σπούδασα στην Φιλοσοφική Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και σήμερα είμαι Creative Director σε διαφημιστική εταιρία και συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Είμαι επίσης μαμά του Φίλιππου!

2.Πες μας λίγα λόγια για το προηγούμενο βιβλίο σου "1000 τρόποι να στύψεις ένα λεμόνι"

Το 1000 τρόποι να στύψεις ένα λεμόνι είναι ένα βιβλίο-παιχνίδι που σου δίνει παραδείγματα απίθανων τρόπων για να στύψεις ένα λεμόνι και σε καλεί να βρεις κι εσύ τους δικούς σου. Είναι ένα βιβλίο που προκαλεί την φαντασία μας να λειτουργήσει και να δει πέρα από το προφανές, ξυπνάει την δημιουργικότητά μας και μας μαθαίνει πως δεν υπάρχει μόνο μία λύση σε κάθε πρόβλημα.

3.Τα βιβλία σου δεν είναι απλά παιδικά παραμύθια. Θέλεις να περάσεις και κάποια μηνύματα. Ποιες δυσκολίες υπάρχουν στη συγγραφή ενός παιδικού βιβλίου;

Δύσκολο σε κάθε μορφή τέχνης κι έκφρασης είναι βρεις τι θέλεις να πεις και γιατί θέλεις να το πεις. Όσο πιο ξεκάθαρα είναι αυτά τα δύο, τόσο πιο ολοκληρωμένο και αβίαστο θα βγει το δημιούργημά σου. Τα παιδικά βιβλία, ειδικά, γράφονται με δύο παράλληλες «γλώσσες», με αυτή των λέξεων αλλά και με αυτή των εικόνων. Όταν λοιπόν γράφεις ένα παιδικό βιβλίο πρέπει να φροντίσεις οι λέξεις σου να αντηχούν ξεκάθαρα στον κόσμο των εικόνων. Αυτό για μένα ισχύει ακόμα κι αν ένα βιβλίο δεν έχει εικονογράφηση. Πρέπει δηλαδή ένα παιδί που διαβάζει το κείμενο να βλέπει τις εικόνες του στο μυαλό του.

4. Με ποια αφορμή έγραψες ένα βιβλίο για το θυμό;

Ο θυμός είναι ένα δύσκολο συναίσθημα για ενήλικες και παιδιά. Με την ίδια απόλυτη δύναμη που εμφανίζεται, θέλουμε να εξαφανιστεί, να σωπάσει. Είναι επίσης ένα συναίσθημα πίσω από το οποίο κρύβονται πολλά άλλα συναισθήματα. Βλέποντας τον δικό μου γιο να μεγαλώνει λοιπόν σκέφτηκα ότι θα’ θελα να έχει έναν τρόπο να διαχειρίζεται κάπως τον θυμό του.

5. Πόσο σημαντικό είναι για τα παιδιά να εκφράζουν τα συναισθήματά τους;

Τα παιδιά εκφράζουν τα συναισθήματά τους, μας δείχνουν δηλαδή τι νιώθουν αρκετά έντονα μάλιστα. Αυτό που δεν κάνουν κι είναι σημαντικό και δυστυχώς δεν το κάνουν ούτε οι ενήλικες είναι να τα διαχειρίζονται. Δηλαδή να καταλαβαίνουν και τι νιώθουν και γιατί και να περιγράφουν αυτό που αισθάνονται. Για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να επιτρέπονται τα συναισθήματα, να επιτρέπεται ο θυμός, ο φόβος, η θλίψη, η απόλυτη χαρά και μετά να αναλύονται μαζί με τον γονέα ή τον παιδαγωγό.

6. Στο βιβλίο υπάρχουν τεχνικές για να εκφράζει ενα παιδί το θυμό του. Μίλησε μας λίγο γι'αυτό. Αυτές οι τεχνικές θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και για άλλα συναισθήματα;

Το βιβλίο αυτό καλεί το παιδί να ζωγραφίσει τον θυμό του και να φτιάξει την ιστορία του, να του δώσει όνομα, φωλιά και γενικά να πάρει αποφάσεις για αυτόν. Κάθε δίλημμα του βιβλίου έχει μια σκληρή και μια ευνοϊκή απόφαση για το μπαλόνι-θυμό του παιδιού. Όταν αρχίσει να προτιμά τις καλές λύσεις ή ακόμα και να βρίσκει δικές του, σιγά σιγά «συγχωρεί» τον θυμό και ίσως αυτό που τον προκάλεσε. Ταυτόχρονα είναι και διλήμματα που μπορούμε να μετατρέψουμε εμείς σε ερωτήσεις ανακούφισης. Για παράδειγμα, ρωτάει το βιβλίο αν θα βάλει το παιδί τον θυμό του μόνο του σε ένα ψηλό πύργο ή θα του έχει έναν δράκο φίλο. Αυτή μπορεί να γίνει μια ερώτηση για το αν το παιδί θέλει να μείνει μόνο του όταν θυμώνει ή θέλει συμμάχους, φίλους μαζί του. Φυσικά και μπορεί να χρησιμοποιηθεί η τεχνική αυτή για οποιοδήποτε συναίσθημα και μπορεί να μας αποκαλύψει πιο εύκολα τι πραγματικά συμβαίνει και το παιδί μας φοβάται κάτι πολύ ή είναι λυπημένο. Ο θυμός όμως είναι ίσως το πιο έντονο και ταυτόχρονα το πιο δύσκολο συναίσθημα και για τους γονείς. Μπορούμε να παρηγορήσουμε ένα κλάμα αλλά ο θυμός ξυπνάει και τον δικό μας θυμό συχνά. Γι’ αυτό διάλεξα τον θυμό.

7. Εσένα τι σε κάνει να θυμώνεις;

Εμένα με θυμώνει ο φόβος μου. Θυμώνω δηλαδή πολύ όταν νιώθω ότι φοβάμαι ή αγχώνομαι πάρα πολύ. Κι αυτό είναι μια ερώτηση του βιβλίου, «γράψε τι είπε το μπαλόνι σου, σαν μυστικό στ’ αυτί σου». Εδώ ρωτάμε τα παιδιά αν νιώθουν και κάτι άλλο εκτός από θυμό, αν νιώθουν ότι τρόμαξαν, πληγώθηκαν, αδικήθηκαν κ.ο.κ.

8. Πες μας λίγα λόγια για την εικονογράφηση του βιβλίου.

Η εικονογράφηση είναι τόσο ταιριαστή σε αυτό το βιβλίο γιατί έχει την καθαρότητα που χρειάζεται το παιδί για να ζωγραφίσει και αυτό, εφόσον αυτό του «ζητάει» το βιβλίο. Όσο εξελίσσεται, γίνεται πιο χρωματιστή και χαρούμενη, έχει χιούμορ, σε κάνει να συμπαθείς τον θυμό σου κι άρα να θέλεις να «χαμογελάσει», να πετάξει!

9. Εσύ διαβάζεις βιβλία; Ποιο είναι το αγαπημένο σου είδος;

Διαβάζω όσο προλαβαίνω. Εκτός από τα παιδικά που μου αρέσουν πολύ και τα διαβάζω με τον Φίλιππο, μου αρέσουν πάρα πολύ τα διηγήματα, η μίξη ρεαλισμού με φαντασία και γενικά η μικρή φόρμα.

10. Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σου σχέδια;

Κάτι ετοιμάζουμε και για την επόμενη χρονιά… μείνετε συντονισμένοι…

Σ'ευχαριστώ πολύ Δανάη. Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο και πάντα επιτυχίες!