Από τις εκδόσεις διόπτρα
Το βιβλίο " Το τρένο με τις φράουλες" πρωτοκυκλοφόρησε το 1996 αλλά επανεκδόθηκε την χρονιά που μας πέρασε από τις εκδόσεις διόπτρα. Ένα βιβλίο που ενώ γράφτηκε πριν 30 περίπου χρόνια , είναι τόσο σύγχρονο που θα μπορούσε άνετα να έχει γραφτεί και χθες.Πολυγραφότατος και ταλαντούχος ο Γιάννης Ξανθούλης , αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, έναν από τους σπουδαιότερους Έλληνες εν ζωή συγγραφείς.
Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι η Μαργαρίτα.Είναι 50 χρονών, μένει με την μητέρα της , την οποία και φροντίζει μέχρι το τέλος.Η συμβίωση των δύο γυναικών δεν είναι εύκολη.Ζει από τα ενοίκια που εισπράττει από κτίρια και αποθήκες στο κέντρο της Αθήνας. Στο παρελθόν της μετράει,μεταξύ άλλων, έναν κατεστραμένο γάμο , μία νοσηλεία σε ψυχιατρικό ίδρυμα και ανεξήγητα όνειρα στα οποία εμφανίζεται ένας μυστηριώδης αλλοδαπός άντρας.
Η ηλικία των πενήντα , είναι μια περίοδος που ούτως ή άλλως αποτελεί σταθμό για τη ζωή όλων των ανθρώπων και ειδικότερα των γυναικών. Μια ηλικία που σηματοδοτείται από ριζικές βιολογικές και ψυχολογικές αλλαγές αλλά και μια ηλικία κατά την οποία ο άνθρωπος συχνά καλείται να κάνει τον απολογισμό του για την πορεία του μέχρι πρότεινος βίου του αλλά και να πάρει σημαντικές αποφάσεις για την εξέλιξη της μετέπειτα ζωής του.
Ο λόγος του συγγραφέα, παραληρηματικός σε αρκετά σημεία, περιγράφει άψογα τη σύγχυση στο μυαλό της ηρωίδας του. Άλλες φορες κωμικός, με το γνωστό χιούμορ του Ξανθούλη ,άλλοτε λυρικός κι άλλοτε κυνικός.Φυσικά δεν λείπει και η συγκίνηση αλλά και η αλήθεια που φανερώνει για τη ζωή,την καθημερινότητα και τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι εικόνες του βιβλίου μεταφέρουν τον αναγνώστη σε μια άλλη εποχή. Οι μυρωδιές,μέχρι και οι γεύσεις ξεχειλίζουν απο τις σελίδες του.
Στην αρχή δυσκολεύτηκα λίγο να παρακολουθήσω τη ροή της ιστορίας.Ένιωθα ότι βομβαρδιζόμουν με πάρα πολλές πληροφορίες, άσχετες μεταξύ τους και αδυνατούσα να τις βάλω σε μια τάξη. Έπειτα βέβαια κατάλαβα πως όλα είχαν τη σημασία τους.Άρχισαν να συνδέονται όλα μεταξύ τους και τελικά με οδήγησαν σε ένα γλυκόπικρο αναγνωστικό ταξίδι.
"Το τρένο με τις φράουλες" είναι ένα βιβλίο για την αναζήτηση της αληθινής αγάπης και για το κενό που αφήνει στη ζωή η έλλειψή της. Ένα βιβλίο για την μοναχικότητα και για τη μοναξιά αλλά και για την ανάγκη των ανθρώπων να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους μακρυά από τα κοινωνικά στερεότυπα στην εποχή των μεγάλων ριζοσπαστικών αλλαγών. Η Μαργαρίτα είναι ένας λογοτεχνικός χαρακτήρας τον οποίο προσπάθησα να κατανοήσω , να συμπαθήσω ,ίσως και να ταυτιστώ αλλά κυρίως είναι μια λογοτεχνική ηρωίδα που συμπόνεσα και με έκανε να την σκέφτομαι κι αφού έκλεισα την τελευταία σελίδα και να αναρωτιέμαι " τί να συνέβη στη υπόλοιπη ζωή της άραγε; "
Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι η Μαργαρίτα.Είναι 50 χρονών, μένει με την μητέρα της , την οποία και φροντίζει μέχρι το τέλος.Η συμβίωση των δύο γυναικών δεν είναι εύκολη.Ζει από τα ενοίκια που εισπράττει από κτίρια και αποθήκες στο κέντρο της Αθήνας. Στο παρελθόν της μετράει,μεταξύ άλλων, έναν κατεστραμένο γάμο , μία νοσηλεία σε ψυχιατρικό ίδρυμα και ανεξήγητα όνειρα στα οποία εμφανίζεται ένας μυστηριώδης αλλοδαπός άντρας.
Η ηλικία των πενήντα , είναι μια περίοδος που ούτως ή άλλως αποτελεί σταθμό για τη ζωή όλων των ανθρώπων και ειδικότερα των γυναικών. Μια ηλικία που σηματοδοτείται από ριζικές βιολογικές και ψυχολογικές αλλαγές αλλά και μια ηλικία κατά την οποία ο άνθρωπος συχνά καλείται να κάνει τον απολογισμό του για την πορεία του μέχρι πρότεινος βίου του αλλά και να πάρει σημαντικές αποφάσεις για την εξέλιξη της μετέπειτα ζωής του.
Ο λόγος του συγγραφέα, παραληρηματικός σε αρκετά σημεία, περιγράφει άψογα τη σύγχυση στο μυαλό της ηρωίδας του. Άλλες φορες κωμικός, με το γνωστό χιούμορ του Ξανθούλη ,άλλοτε λυρικός κι άλλοτε κυνικός.Φυσικά δεν λείπει και η συγκίνηση αλλά και η αλήθεια που φανερώνει για τη ζωή,την καθημερινότητα και τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι εικόνες του βιβλίου μεταφέρουν τον αναγνώστη σε μια άλλη εποχή. Οι μυρωδιές,μέχρι και οι γεύσεις ξεχειλίζουν απο τις σελίδες του.
Στην αρχή δυσκολεύτηκα λίγο να παρακολουθήσω τη ροή της ιστορίας.Ένιωθα ότι βομβαρδιζόμουν με πάρα πολλές πληροφορίες, άσχετες μεταξύ τους και αδυνατούσα να τις βάλω σε μια τάξη. Έπειτα βέβαια κατάλαβα πως όλα είχαν τη σημασία τους.Άρχισαν να συνδέονται όλα μεταξύ τους και τελικά με οδήγησαν σε ένα γλυκόπικρο αναγνωστικό ταξίδι.
"Το τρένο με τις φράουλες" είναι ένα βιβλίο για την αναζήτηση της αληθινής αγάπης και για το κενό που αφήνει στη ζωή η έλλειψή της. Ένα βιβλίο για την μοναχικότητα και για τη μοναξιά αλλά και για την ανάγκη των ανθρώπων να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους μακρυά από τα κοινωνικά στερεότυπα στην εποχή των μεγάλων ριζοσπαστικών αλλαγών. Η Μαργαρίτα είναι ένας λογοτεχνικός χαρακτήρας τον οποίο προσπάθησα να κατανοήσω , να συμπαθήσω ,ίσως και να ταυτιστώ αλλά κυρίως είναι μια λογοτεχνική ηρωίδα που συμπόνεσα και με έκανε να την σκέφτομαι κι αφού έκλεισα την τελευταία σελίδα και να αναρωτιέμαι " τί να συνέβη στη υπόλοιπη ζωή της άραγε; "
Ρ Σ.
Οπισθόφυλλο
Όλα ξεκίνησαν ή όλα τέλειωσαν σε μια νύχτα.
Είκοσι πέντε χρόνια θυσιάστηκαν σε μια παρόρμηση.
Μια συνηθισμένη βραδιά στο υπνοδωμάτιο κι έξω μια λασπωμένη βροχή – που, όπως έλεγαν, έφτασε απ’ τη Σαχάρα.
Εκείνο το βράδυ ξύπνησε η κοιμισμένη τύψη για μια άδεια ζωή χωρίς αγάπη, χωρίς χαρά. Έπειτα έπεσε το ζεστό, υγρό σκοτάδι με την απόλυτη σιωπή ενός θεραπευτηρίου για άτομα με ανάγκη υποστήριξης.
Μόνο η καρδιά ξαγρυπνούσε κι αφουγκραζόταν ένα μακρινό τρένο με αρώματα παλιού μαγιάτικου μεσημεριού.
Το τρένο με τις φράουλες διέσχιζε πάλι τη ζωή της Μαργαρίτας, φέρνοντας την ανάμνηση μιας ξεθυμασμένης ευτυχίας ζωγραφισμένης με μπογιές. Τον ίδιο καιρό ένας άντρας με απειλητικό παρόν στοίχειωνε τους ύπνους της, μοσχοβολώντας μαύρο πιπέρι. Τότε περίπου ξύπνησαν κι οι ομίχλες, με τα περιστατικά των θανάτων και του έρωτα… Τότε άρχισαν και οι περίπατοι στην αλλοδαπή γενέτειρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου