Ιστορίες της Μέρας και της Νύχτας - Γκυ Ντε Μωπασάν
Από τις Εκδόσεις GEMA (GEMA Publications)
Πρώτη επαφή με τον συγγραφέα και θεωρώ πως ένα έργο πρέπει να κρίνεται πάντα σε σχέση με τον χρόνο,τον τόπο και το γενικότερο κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο γύρω από το οποίο έχει γραφτεί.
Το συγκεκριμένο, παρόλο που είναι δημιούργημα του 19ου αιώνα,δεν διαφέρει πολύ από τα σύγχρονα αναγνώσματα.
Είναι οι εικόνες που περιγράφονται που μεταφέρουν τον αναγνώστη σε μια άλλη εποχή και η διαφορετική νοοτροπία που διέπει τους ήρωες.Αλλιώς δε θα ξαφνιαζόμουν εαν δεν γνώριζα και μου έλεγε κάποιος οτι έχει γραφτεί και σήμερα.
Ένα βιβλίο,που αποτελείται από 21 ανεξάρτητες ιστορίες όπως προμηνύει και ο τίτλος.Αν σου φαίνονται πολλές , σου λέω με σιγουριά πως διαβάζονται ευχάριστα και δεν κουράζουν. Οι πρώτες πιο αθώες,όσο προχωράνε όμως οι σελίδες οι ιστορίες γινονται και πιο σκληρές. Μήπως και η ζωή κάπως έτσι δεν είναι;
Ιστορίες της μέρας και της νύχτας, στο φως και στο σκοτάδι.Εγώ θα το ερμήνευα περισσότερο φανερές και κρυφές.Άλλες γνωστές κι άλλες μυστικές.
Ιστορίες όπου κυριαρχούν οι αντιθέσεις. Το καλό και το κακό, ο φίλος και ο εχθρός, ο πλούτος και η φτώχεια, ο ισχυρός και ο αδύναμος,η χαρά και η λύπη, η ζωή και ο θάνατος,η συγχώρεση και η εκδικηση.Θα μπορούσα να αναφέρω ασταμάτητα ζευγάρια αντιθέσεων που παρατήρησα να πρωταγωνιστούν σε αυτό το απίθανο βιβλίο.
Τι είναι αυτό όμως που κάνει το συγκεκριμένο βιβλίο να διαφέρει από τις άλλες συλλογές διηγημάτων και να το κάνει ακαταμάχητο;
Είναι,κατά τη γνώμη μου, ο τρόπος που οι ιστορίες αυτές είναι ειπωμένες.Σαν παραμύθια, αλλά δεν έχουν δράκους κ κακούς λυκους. Είναι πέρα για πέρα ρεαλιστικές και θα μπορούσαν να είναι κι αληθινές.
Όπως στα παραμύθια στο τέλος τους αφήνουν ένα μήνυμα ,ένα νόημα, έτσι κι εδώ ένιωθα οτι στο τέλος της κάθε ιστορίας, ο συγγραφέας κάτι θέλει να μας διδάξει. Ένα δίδαγμα για τον εαυτό μας, τη ζωή την κοινωνία, τους ανθρώπους που δεν έχουν αλλάξει και πολύ τελικά στο πέρασμα των αιώνων.
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
"Ο βοριάς φυσούσε μανιασμένα, παρασύροντας από τον ουρανό τεράστια χειμωνιάτικα σύννεφα, μαύρα και πυκνά, που έριχναν περνώντας στη γη σφοδρές νεροποντές. Η αγριεμένη σαν θεριό θάλασσα μούγγριζε και κτυπούσε με δύναμη στην όχθη πετώντας εκεί πελώρια κύματα, που με κίνηση αργή άφριζαν κι έσκαγαν σαν ριπές πολυβόλου. Ξανάρχονταν ρυθμικά το ένα μετά το άλλο, ψηλά σαν τα βουνά, σκορπίζοντας στον αέρα, κάτω από τα απόκρημνα βράχια, τον λευκό αφρό των κορυφών τους σαν οργισμένο ξέσπασμα τεράτων...".
Οι "Ιστορίες της μέρας και της νύχτας" του κορυφαίου εκπροσώπου του γαλλικού νατουραλισμού, του Γκυ ντε Μωπασάν (1850-1893), μας ταξιδεύουν στις απόκρημνες ακτές της Νορμανδίας, στο γλυκό φως του γαλλικού Νότου, όμως και στην άγρια και σκληρή Κορσική: Αγάπη, τρυφερότητα, επιθυμίες, αλλά και φόνος γονιών, μέθυσοι, δειλοί αστοί, πανούργοι χωριάτες, εικόνες από έναν κόσμο γεμάτο αντιθέσεις, όπου ο συγγραφέας αποτυπώνει τη ροή της ζωής, τη μέρα και τη νύχτα, σε μια συνέχεια, δίχως τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου