Ο Τζίμης στην Κυψέλη

 Ο Τζίμης στην Κυψέλη - ΧΡΗΣΤΟΣ Α. ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ

Από τις Εκδόσεις Πατάκη-Patakis Publishers Πάω και στοίχημα οτι έτσι και κάνουμε τώρα γκάλοπ για τον πιο συμπαθή συγγραφέα ως προσωπικότητα, ο Χωμενίδης δε θα φιγουράρει στις πρώτες θέσεις. Μπορώ όμως να πω χωρίς υπερβολή πως κατά την γνώμη μου είναι αυτήν τη στιγμή ένας από τους πιο ταλαντούχους έλληνες εν ζωή συγγραφείς. Ο Τζίμης στην Κυψέλη είναι ένα γλυκόπικρο και απολαυστικό βιβλίο . Ο Χωμενίδης λέει πολλά αλλά νομίζω οτι υπονοεί ακόμα περισσότερα. Έχει γράψει ένα σύγχρονο μυθιστόρημα για το τώρα , πιο τώρα δεν γίνεται , κι όμως καταφέρνει να μας μεταφέρει και σε κάποιες δεκαετίες στο παρελθόν με άνεση και ευκολία. "Αντιπαθώ τον εξωραϊσμό του παρελθόντος.Λυπάμαι τους ανθρώπους που μηρυκάζουν τα νιάτα τους και θρηνούν χαμένες δήθεν ευκαιρίες" Κι εγώ Τζίμη μου , κι εγώ! Ο λόγος του , οπως πάντα, σαρκαστικός μα και αιχμηρός.Ρέει εύκολα, εναλλάσσεται από πρώτο σε τρίτο πρόσωπο,δεν κουράζει, διαβάζεται ευχάριστα. Τον Τζιμη, δεν ξέρω αν θα τον συμπαθήσεις ή όχι. Είναι από αυτές τις προσωπικότητες που διχάζουν. Τουλάχιστον θα τον παραδεχτείς για την αυθεντικότητά του.Τους υπόλοιπους ήρωες που τον περιτριγυρίζουν κάπου τους ξέρεις , κάτι θα σου θυμίσουν. Μπορεί να είναι όντως αυτοί που σου έρχονται στο μυαλό.Ποιος ξέρει; Ο χώρος του θεάματος, θεωρίες συνομωσίας, τα ΜΜΕ και τα social media. Άλλωστε ο Χωμενίδης γνωρίζει καλά κι από πρώτο χέρι τη δυναμη τους.Δεν ξέρω αν είναι το καλύτερό του, δεν τα έχω διαβάσει και όλα, είναι πάντως πολύ δυνατό!Το ευχαριστήθηκα όσο λίγα! " Τίποτα δε σοκάρει περισσότερο από μια αυτοκτονία. Το να καταπατήσει κάποιος το πιο θεμελιώδες ένστικτο , της αυτοσυντήρησης , ανατρέπει όχι την κοινωνική. Την φυσική ανατρέπει ισορροπία. Την τάξη των πραγμάτων. Ο αυτόχειρας υβρίζει τη ζωή! Προσβάλλει τους πάντες και τα πάντα "Σας φτύνω όλους!" λέει . "Διαλέγω τη μοναξιά του τάφου μου!" Πώς όμως να τον τιμωρήσεις όταν ο ίδιος , μόνος του, έχει αναλάβει το ρόλο του θύματος; Θύτης και θύμα συμπίπτουν. Βραχυκύκλωμα!" " Η συνήθεια είναι κόρη του συμβιβασμού. Την κρατάς απ' το χέρι και πορεύεσαι. Η όρασή σου εξασθενεί. Σαν τον τυφλό σε οδηγεί η συνήθεια μες στον βούρκο."

Ρ. Σ. Οπισθόφυλλο «... Δεν έχεις αντιληφθεί, Τζίμη, πού ζούμε! Σε έναν κόσμο αυτολύπησης. Δες τις ταινίες που σπάνε ταμεία, τα βιβλία που γίνονται ανάρπαστα. Ποιους έχουν για ήρωες; Κάποιους οι οποίοι κακοποιήθηκαν, βασανίστηκαν, εξευτελίστηκαν, τράβηξαν του λιναριού τα βάσανα. Οίκτος και οργή, ιδού η συνταγή επιτυχίας στην εποχή μας! Το να είσαι ή να περνιέσαι για θύμα σού ανοίγει όλους τους δρόμους...» Ο Χ.Α. Χωμενίδης γράφει ένα -σχεδόν- ρεαλιστικό μυθιστόρημα, το οποίο διαδραματίζεται σήμερα και διαλαμβάνει ό,τι μας αγγίζει, μας συγκινεί, μας τρομάζει. «... Εσύ, Τζίμη, το διαβάζω στα μάτια σου, δεν είσαι ούτε θύτης ούτε θύμα. Δεν έβλαψες ποτέ συνειδητά κανέναν. Και όσους σε έβλαψαν δεν καταδέχτηκες να τους μισήσεις. Στέκεις υπεράνω. Αποτελείς χτυπητή παραφωνία. Ασυγχώρητη...» Ο Τζίμης Παπιδάκης είναι ένας αναλογικός άνθρωπος σε ένα ψηφιακό σύμπαν. Στο πρόσωπό του οι επερχόμενες γενιές παίρνουν αιματηρή εκδίκηση από τις προηγούμενες. Κανείς δικός του δεν μπορεί να τον προστατεύσει. Ούτε η δεκαεννιάχρονη κόρη του, που ανήκει στο μέλλον. Ούτε καν η Κυψέλη, που από πατρίδα του μεταμορφώνεται σε έναν άξενο για εκείνον τόπο. «... Ιδού λοιπόν η αμαρτία μου. Πως βρίσκω την απόλαυση στα πιο απλά. Στα πιο απτά. Πως πιτσιρίκος -το ορφανό της θυρωρίνας-, αντί να μιζεριάζω, να βαρυγκωμάω, να επωάζεται μέσα μου φθόνος, μίσος, πηγαινοερχόμουν για τα θελήματα σφυρίζοντας. "Γεια σου, ρε Τζίμη τρομερέ!" μου τσίμπαγαν το μάγουλο στο ασανσέρ οι αδελφές Αχλιόπτα και με κερνούσαν τσίχλες...» Ο Τζίμης στην Κυψέλη είναι το ρέκβιεμ όσων ανεπαισθήτως μένουν πίσω, σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία. Η επί του φοβερού βήματος απολογία ενός καλού ανθρώπου που απλώς τον ξεπερνάει η εποχή.

Για να δείτε τη δημοσίευση στο Facebook πατήστε εδώ

Για να δείτε τη δημοσίευση στο Instagram πατήστε εδώ