Μάρτυς

 Μάρτυς! - Kaveh Akbar

Από τις  Εκδόσεις Ίκαρος

Μετάφραση : Μυρσίνη Γκανά

Περίπου 500 σελίδες που διαβάζονται νεράκι. Ο Μάρτυς είναι ένα βιβλίο που απόλαυσα και νομίζω πως δεν θα το ξεχάσω ποτέ , κυρίως για την υπέροχη αίσθηση που μου άφηνε καθώς το διάβαζα. Όχι μόνο εξαιτίας της ιδιαίτερης υπόθεσής του αλλά και του υπέροχου τρόπου που είναι γραμμένο. Άλλοτε συγκινητικό και συγκλονιστικό, άλλοτε φιλοσοφικό κι άλλοτε πιο ανάλαφρο, ευχάριστο και καθημερινό.

Είναι σαφώς ένα βιβλίο που περιστρέφεται γύρω από το θάνατο. Είτε αυτός προέρχεται από φυσικά αίτια, μια αυτοκτονία,ένα ατύχημα ή μια αρρώστια. Πλούσιοι ή φτωχοί κανένας άνθρωπος πάνω στη γη  δεν μπορεί να ξεφύγει από το αναπόφευκτο . Η υστεροφημία και ο λόγος για τον οποίο αξίζει να πεθάνει κανείς είναι αυτό που απασχολεί τον βασικό ήρωα του βιβλίου. 

Ενώ όλοι οι δεύτεροι χαρακτήρες μιλούν σε πρώτο πρόσωπο για τον εαυτό τους , όταν πρόκειται για τον βασικό πρωταγωνιστή ( και προφανώς τον συγγραφέα του βιβλίου) η γραφή γίνεται τριτοπρόσωπη. Σαν να μην μπορεί ο ίδιος να μιλήσει για τον εαυτό του , σαν να χρειάζεται έναν εξωτερικό αφηγητή ή σαν να επιθυμεί να διαχωρίσει τον συγγραφέα από τον ήρωα του βιβλίου.

Ο Άκμπαρ προσδοκά να γράψει ένα βιβλίο με πρωταγωνιστή τον ίδιο ,για τον θάνατο και οδηγείται σε ένα μυθιστόρημα όπου ο ίδιος μπαίνει σε δεύτερο ρόλο με τα τραύματα του να βγαίνουν στην επιφάνεια , καταλήγοντας να γράφει ένα βιβλίο για την  απώλεια της μητέρας του και την μητρότητα γενικότερα. Αυτό το αναντικατάστατο κενό που αφήνει η έλλειψη της μάνας το οποίο γεννάει την μεγαλύτερη θλίψη σε μια ανθρώπινη ψυχή.

Και αναρωτιέμαι πώς γίνεται ένα βιβλίο που επαναλαμβάνει συνεχώς πως όλοι θα πεθάνουμε , είναι κάθε άλλο παρά σκοτεινό. Αντιθέτως , κρύβει μια αδιανόητη αισιοδοξία και ενσυναίσθηση.

Η απάντηση βρίσκεται στην γραφή του Ακμπαρ, ο οποίος αν και ποιητής , μεταπηδά στον πεζό λόγο και πατά γερά στη γη και την πραγματικότητα.

Κι αν σε όλες τις στιγμές του βιβλίου, ο θάνατος είναι εκεί παρών, παράλληλα ο συγγραφέας με δεξιοτεχνία , απλώνει δίχτυα και σε άλλα θέματα όπως αυτά της πίστης , της θρησκείας, της τέχνης ,των κοινωνικών και φυλετικών στερεοτύπων, του πολέμου και των ανθρώπινων σχέσεων.

Όχι απλά μου άρεσε, με ενθουσίασε!

« Περνάμε πετώντας μέσα από τις μέρες μας. Πηγαίνουμε από τη μία απόφαση στην άλλα, μόνο που δεν αντιλαμβανόμαστε καν ότι πρόκειται για αποφάσεις. Αντιμετωπίζουμε το μυαλό μας σαν στέμμα , ένα μεγαλειώδες στέμμα στη μεγαλειώδη αυτονομία μας. Όμως το μυαλό μας δεν είναι στέμμα . Είναι ρολόι . Γι’αυτό επενδύουμε τα πάντα στις ιστορίες μας.Οι ιστορίες είναι τα περιττώματα του χρόνου.»

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο facebook και στο instagram

Οπισθόφυλλο

Πνευματώδης, αστεία και εντελώς πρωτότυπη, η πρώτη πεζογραφική εμφάνιση του Kaveh Akbar, γνωστού για τα ποιήματά του στους Νew Yorker και NY Times, προαναγγέλλει την άφιξη μιας σημαντικής νέας φωνής στη σύγχρονη μυθοπλασία.

Ο ορφανός Σάιρους Σαμς, γιος Ιρανών μεταναστών που απεξαρτήθηκε πρόσφατα από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, καθοδηγούμενος από φωνές καλλιτεχνών, νεκρών ποιητών και βασιλιάδων, αναζητά το νόημα της ζωής και, κυρίως, του θανάτου. Η εμμονή του με τους μάρτυρες και την ιδέα της αυτοθυσίας τον οδηγεί στα ίχνη της σκοτωμένης μητέρας του, ενός θείου που διέσχιζε ως άγγελος παρηγορητής τα πεδία μάχης του Ιράν, αλλά και σε μια καλλιτέχνιδα που ζει τις τελευταίες μέρες της στο Μουσείο του Μπρούκλιν. Ώσπου η ανακάλυψη ενός παλαιότερου πίνακά της θα τον φέρει αντιμέτωπο με το οικογενειακό του παρελθόν και τα αναπάντεχα μυστικά του.

Ένας παιάνας για το πώς διανύουμε τη ζωή μας αναζητώντας νόημα στην πίστη, στην τέχνη, στον εαυτό μας και στους άλλους. 

«Συνολικά έχουμε να κάνουμε με ένα μυθιστόρημα που μπορεί να είναι ομοίως διασκεδαστικό και δραματικό, που είναι γλωσσοκεντρικό και διαθέτει έναν ήρωα από τον οποίο μπορείς να πιαστείς καθώς έχει κάμποσες γωνίες. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να μιλάει (και να γίνεται πιστευτός) ένας ήρωας για θέματα όπως ο ρατσισμός, η σεξουαλικότητα, η μαρτυριολογία ή η διαπολιτισμικότητα, αν ο ίδιος δεν έφερε πάνω του όλα αυτά τα σημάδια;» [Διονύσης Μαρίνος, bookpress.gr, 17 Ιουλίου]