Δεσποινίς ετών 39....και κάτι ψιλά

 Δεσποινίς ετών 39…και κάτι ψιλά - Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη

Από τις Eκδόσεις ΧΑΡΤΙΝΗ ΠΟΛΗ

Εδώ που τα λέμε , τα σαράντα , πιο πολύ μοιάζουν με μνημόσυνο παρά με ηλικία. Βέβαια , για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, είναι μια ωραία ηλικία , όπου ο άνθρωπος , έχει τη στοιχειώδη ωριμότητα για να συνειδητοποιεί τα λάθη του , ενώ ταυτόχρονα νιώθει ακόμα νέος , έτοιμος να ζήσει νέες εμπειρίες και στην κατάλληλη στιγμή για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του και τις επιθυμίες του.

Είναι τα 40 μια ηλικία ορόσημο για άνδρες και γυναίκες , μέχρι την οποία θα πρέπει να έχουν κάνει κάποια πράγματα και όπως συχνά λέμε να έχουν φτιάξει τη ζωή τους ή δεν ισχύουν τώρα πια τέτοιες στερεοτυπικές αντιλήψεις; 

Ένα βήμα πριν την συμπλήρωση των 40 χρόνων βρίσκονται και οι ήρωες του βιβλίου και όπως είναι φυσικό έχουν λίγο φρικάρει. Παίρνουν σημαντικές αποφάσεις που θα αλλάξουν ριζικά τη ζωή τους , ή και όχι. Βάζουν τα γιορτινά τους κι ετοιμάζονται να γιορτάσουν τα τεσσαρακοστά γενέθλια τους!

« Η Θεσσαλονίκη είναι μια σκληρή πόλη. Απελευθερωμένη όσον αφορά τον καθένα μόνο του. Όταν αφορά τους άλλους γίνονται όλοι πουριτανού και βάζουν ταμπέλες. Ταμπέλες χωρίς έκπτωση στα λόγια και στη συμπεριφορά .»

Η συγγραφέας , αφήνει στην άκρη για λίγο τα αστυνομικά μυθιστορήματα και μας συστήνεται σε ένα διαφορετικού ύφους βιβλίο, με μεγάλη επιτυχία. Μου αρέσουν οι συγγραφείς που  δοκιμάζονται σε διαφορετικά λογοτεχνικά είδη και μιλούν στους αναγνώστες για ποικίλα θέματα . Με    ανάλαφρη διάθεση θα αγγίξει τις ανθρώπινες σχέσεις, τη φιλία , τον έρωτα, το γάμο και θα προβληματίσει σχετικά με την αναζήτηση της ευτυχίας και της επιτυχίας. 

Το βιβλίο είναι ευχάριστο , έχει χιούμορ και είναι γραμμένο σε καθημερινή προσιτή γλώσσα , με ήρωες της διπλανής πόρτας. 

Μέσα από το χιούμορ , όπως γίνεται πάντα άλλωστε , λέγονται και οι μεγαλύτερες αλήθειες. 

« Βουλιάζουμε στην καθημερινότητα και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι μια καλύτερη ζωή , σε υλικό και μόνο επίπεδο . Ο διπλανός μας είναι απλώς συνοδοιπόρος , που τις περισσότερες φορές γίνεται αντίπαλος , ανταγωνιστής για το ποιος φέρνει τα περισσότερα στο όνειρο που μας έχει επιβάλει το σύστημα , και φυσικά παίρνει και το πάνω χέρι στον συνεταιρισμό που καταλήγει τελικά να είναι ο γάμος .»

Διαβάζοντάς το , θα χαλαρώσετε , θα γελάσετε,θα διασκεδάσετε, θα ταυτιστείτε και είμαι σίγουρη πως θα σας κρατήσει μια όμορφη συντροφιά με την οποία θα περάσετε καλά.

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο facebook  και στο instagram

Οπισθόφυλλο

Το best seller μυθιστόρημα «Δεσποινίς ετών 29… και κάτι ψιλά» σε μια νέα, εξίσου χιουμοριστική, έκδοση.

Δοσμένο με μια πιο σύγχρονη ματιά και υπό το πρίσμα μιας (όχι απαραίτητα καλοδεχούμενης) ωριμότητας…

Γιώτα: Ο Αντωνάκης! Είπαμε πως το σεξ μαζί του είναι όπως το σιδέρωμα! Γίνεται κάθε Σάββατο και είναι αδύνατο να το γλιτώσω. Η μόνη μας συζήτηση είναι για λεφτά, για τα παιδιά και το μενού της ημέρας, ό,τι ακριβώς, δηλαδή, αναφέρω και στη μαμά Ανδρονίκη. Ευτυχώς δεν είμαι αναγκασμένη να κάνω και σεξ μαζί της κάθε Σάββατο. Σ’ αυτό τουλάχιστον τη γλίτωσα!

Τζένη: Η μητέρα ήθελε να με δει δικηγόρο, γιατρό, «διπλωμάτη, βρε αδελφέ, θα το αντέξω». Το πρώτο ελαφρύ εγκεφαλικό το έπαθε όταν αρνήθηκα να δώσω στο πανεπιστήμιο και αποφάσισα να γίνω αεροσυνοδός. Το δεύτερο το έπαθα εγώ όταν δεν κατάφερα να μπω σε αεροδρόμιο ούτε για να κουβαλάω βαλίτσες.

Μυρτώ: Πρέπει να διαλέξω για ποιον θα πάω φυλακή. Για τον αναίσθητο, γλοιώδη προϊστάμενό μου ή για την επί τρία συνεχή χρόνια ταλαιπωρία μου ονόματι «Νίκος»; Αν φτάσω στο σημείο να γίνω πανελλήνια είδηση και υπόδικος σε μια από τις εξαιρετικά, ομολογουμένως, ευάερες και ευήλιες φυλακές αυτής της χώρας, να το έχω ευχαριστηθεί, τουλάχιστον.

Ρούλης: Ο Γιαννάκης! Που να μη σώσει, πάλι εξαφανισμένος είναι! Τι θα κάνω πια η έρημη; Τόσα χρόνια μαζί και ακόμη να παραδεχτεί ότι του αρέσουν οι άντρες. Όχι, του αρέσει η Κιμ Καρντάσιαν αλλά επειδή μένει μακριά, βολεύεται μ’ εμένα. Λίγο φιλότιμο να είχε, τώρα θα έψαχνα για νυφικό.

Μια παρέα, τέσσερα γενέθλια, τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι. Λίγο πριν από τα σαράντα ανακαλύπτουν με τρόμο ότι τίποτε απ’ ό,τι ονειρεύ- τηκαν στην εφηβεία τους δεν έγινε πραγματικότητα και αποφασίζουν να κάνουν τη δική τους –ξεχωριστή για τον καθένα– επανάσταση, μια ανάσα πριν από την οριστική τους είσοδο στον εφιαλτικό κόσμο... των ενηλίκων.