ας πούμε πως είμαι εγώ - Βερόνικα Ράϊμο
Από τις εκδόσεις ΔΩΜΑ
Μετάφραση: Δήμητρα Δότση
Το "ας πούμε πως είμαι εγώ" είναι ένα βιβλίο όπου πρωταγωνιστεί η ίδια η συγγραφέας και καλύπτει ένα χρονικό φάσμα από τον καιρό που ήταν παιδί μέχρι την ενηλικίωσή της και την στιγμή που εκδόθηκε το συγκεκριμένο βιβλίο.
Ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο που αφηγείται μερικά γεγονότα από τη ζωή και την οικογένεια της συγγραφέως, κάποια από τα οποία θα μας φανούν αρκετά οικεία και καθημερινά . Κάποια άλλα πιο σκληρά , όμως όλα περιγράφονται με μια φυσικότητα και ένα χιούμορ που αφοπλίζει.
Παιδικά τραύματα, οικογενειακές σχέσεις και γονεϊκά σφάλματα που επηρεάζουν σοβαρά τον ψυχισμό ενός παιδιού από τη μία, η ενηλικίωση , οι ερωτικές σχέσεις και οι νεανικοί προβληματισμοί από την άλλη.
"Η προσπάθεια να διαβάσω είναι πάντα αντιπαραγωγική.Αν το βιβλίο είναι καλό , σκέφτομαι ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να γράψω κάτι ανάλογο , οπότε ποιος ο λόγος να παιδεύομαι με το γράψιμο;....Αν πάλι το βιβλίο είναι κακό , μ'ενοχλεί μέχρι και η υφή του χαρτιού, και ο εκνευρισμός μου μετουσιώνεται σε βαθύτερους συλλογισμούς. Θλίβομαι για το αθώο κλαδάκι που θυσιάστηκε γι'αυτήν την αηδία Υποφέρω στη σκέψη ότι τόσα άλλα αθώα κλαδάκια χαραμίζονται καθημερινά για τον ίδιο λόγο."
Η Βερόνικα Ράϊμο, το όνομα της οποίας είναι ένας αναγραμματισμός της φράσης " invocare amori" που σημαίνει " φέρνω στο νου τον έρωτα" κάνει την κριτική της για την οικγένειά της , τους ανθρώπους του περιβάλλοντός της αλλά και την αυτοκριτική της για τα δικά της λάθη και τις δικές της επιλογές. Εξοπλίζεται με θάρρος και περιγράφει τη ζωή της σαν εξωτερικός παρατηρητής κι όπως μαρτυράει κι από τον τίτλο μας αφήνει να πούμε πως είναι αυτή ή να πούμε πως είμαστε εμείς. Λάτρεψα τον τίτλο , όμως περισσότερο τη θέση και τον συμβολισμό που έχει μέσα στο κείμενο.
Στο βιβλίο βλέπουμε την ενηλικίωση της συγγραφέως και τη μετατροπή της από ένα αδέξιο κορίτσι με τις ανασφάλειες, τις απορίες,τις αστοχίες , τις ατυχίες και την αμφισβήτηση σε μία σκεπτόμενη και κατασταλαγμένη ενήλικα , φανερά επηρεασμένη από το παρελθόν της. Μέσα από την ιστορία της θα δούμε κάπου κι εμείς τον εαυτό μας, θα ταυτιστούμε και ίσως προσπαθήσουμε να αποφύγουμε παρόμοια λάθη και συμπεριφορές.
Τί κι αν η ιστορία διαδραματίζεται στη Ρώμη; Υπάρχουν τελικά πολλά περισσότερα απ'όσο νομίζουμε, κοινά στοιχεία σε μια ιταλική και μια ελληνική οικογένεια αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία. Γιατί μέσα από την δική της ιστορία σκιαγραφείται κι ένα ολόκληρο κοινωνικό πλαίσιο των τελευταίων σχεδόν 40 χρόνων.
Το δυνατό σημείο του βιβλίου , είναι η γραφή της Ράϊμο. Αν και , μάλλον, πρόκειται για το πρώτο της βιβλίο , έχει αυθεντικότητα,απλότητα και σοφία. Είναι ένα βιβλίο που θα σε κάνει να γελάσεις αλλά και να προβληματιστείς.
Τρυφερό, αληθινό και συγκινητικό που διαβάζεται εύκολα,ρέει σαν νεράκι και σίγουρα θα σε διασκεδάσει. Δεν πρόκειται όμως για ένα αμιγώς διασκεδαστικό κι αστείο βιβλίο. Αντιθέτως, λέει πολλές αλήθειες , όμως ο τρόπος με τον οποίο είναι γραμμένες, θα σε κάνουν να γελάσεις.Καλύπτει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και καταπιάνεται με αρκετά ζητήματα. Μερικά από αυτά είναι η ζωή , ο θάνατος, ο έρωτας, η συγγραφή , η οικογένεια.Λέει πολλά αλλά δεν γίνεται μελό , ούτε βαραίνει και σας το λέω εγώ που με κουράζουν αφάνταστα τα βιβλία που είναι γραμμένα σε α' πρόσωπο.
"Ο θάνατος είναι φρικτός , αλλά το να σου στερούν τη δυνατότητα του πένθους είναι απάνθρωπο."
Εν ολίγοις πρόκειται για ένα βιβλίο όπου ο αναγνώστης θα αναφωνήσει "ας πούμε πως είμαι εγώ" .
Μου άρεσε πάρα πολύ και σας το προτείνω.
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
Η Βερόνικα μεγαλώνει στη Ρώμη, στα τέλη του 20ού αιώνα και στις αρχές του 21ου. Ή μάλλον, προσπαθεί να μεγαλώσει, διότι δεν έχει ιδέα πώς γίνεται αυτή η δουλειά. Η οικογένειά της είναι μια συνηθισμένη ιταλική οικογένεια, δηλαδή ένα κουβάρι από νευρώσεις, μονομανίες και άγχη. Οι σχέσεις της με τους άντρες είναι άστατες και χαοτικές - κάπως σαν τη σχέση της με την ίδια την πραγματικότητα. Σήμερα, μεγάλη πια, η συγγραφέας Βερόνικα Ράιμο αναλογίζεται πώς έφτασε ως εδώ, και το κάνει με τον μόνο τρόπο που είναι στ' αλήθεια εφικτός: με μια διαβρωτική και ξεκαρδιστική, σαρκαστική αλλά και τρυφερή παλινδρόμηση ανάμεσα στις αμφίβολες αλήθειες και τα μισά ψέματα με τα οποία κατασκευάζουμε τον εαυτό μας.
"Η Ράιμο μάς χαρίζει ένα ανίερο μα τρυφερό οικογενειακό πορτρέτο που μας παρασέρνει από τις πρώτες του κιόλας γραμμές". (Corriere della Sera)
"Τα προβλήματα της ζωής μετατρέπονται αυτομάτως σε κωμωδία χάρη στο καθαρό βλέμμα και την κοφτερή γραφή της Ράιμο". (La Repubblica)
"Για να ελευθερωθεί από μια οικογένεια στην οποία η αγάπη έχει μετατραπεί σε υπερβολή, η συγγραφέας επιλέγει το μπουρλέσκο". (Le Figaro)
"Πνευματώδης και πολυεπίπεδη προσωπογραφία μιας γυναίκας καθώς γίνεται ο εαυτός της". (The Times)
"Αστείο, ιδιόρρυθμο, υπέροχα μελαγχολικό". (Frankfurter Allgemeine Zeitung)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου