Η Χώρα του Χιονιού - Yasunari Kawabata
Από τις Εκδόσεις Άγρα
Μετάφραση από τα Ιαπωνικά: Παναγιώτης Ευαγγελίδης
Το τρένο , διασχίζει ένα μεγάλο τούνελ και καταλήγει στη χώρα του χιονιού. Εκεί όπου το χιόνι καλύπτει τα πάντα και η παγωνιά λευκαίνει τα δέρματα των ανθρώπων , γεννιέται ένας μεγάλος έρωτας. Το βιβλίο περιγράφει μια ερωτική ιστορία ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που προέρχονται από δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους , καταδικασμένοι να ζήσουν έναν σπαρακτικό αποχωρισμό.
Αν και πεζό το "κύκνειο άσμα" του Νομπελίστα Ιάπωνα Yasunari Kawabata μοιάζει να "κλέβει" στοιχεία από την ποίηση. Ένα μυθιστόρημα γεμάτο εικόνες και απίστευτες περιγραφές τόσο των τόπων όσο και των συναισθημάτων.
" Ήταν εντελώς συγκλονισμένος ή μάλλον όχι, ήταν σαν να είχε δεχτεί ένα χτύπημα που τον είχε σωριάσει στο έδαφος.Τον κυρίευσε ένα αίσθημα δέους και λούστηκε σ'ένα κύμα μετάνοιας.Αποστερημένος από κάθε δική του δύναμη , αφέθηκε με τη θέλησή του να παρασυρθεί από το ποτάμι της δύναμης της Κόμακο, στην ηδονή του να μην μπορεί πια ο ίδιος να ορίσει την πλεύση του κορμιού του."
Γι'αυτό αγαπώ πολύ την Ιαπωνική λογοτεχνία. Γιατί είναι γεμάτη φαντασία και καταφέρνει να με ταξιδέψει σε μέρη που μοιάζουν παραμυθένια. Μέσα σε ασαφή χρονικά πλαίσια παρουσιάζεται μια δεμένη υπόθεση που δημιουργεί την αίσθηση του ονείρου.
Το βιβλίο είναι γεμάτο από αντιθέσεις . Από τη μία το λευκό του χιονιού κι από την άλλη το κίτρινο του φωτός. Από τη μία η ψυχρότητα ενός παγωμένου τοπίου κι από την άλλη η ζεστασιά του έρωτα. Δεν είναι η υπόθεσή του αυτή που θα κερδίσει τον αναγνωστη αλλά η καλαισθησία του.
" Σ'αυτούς τους τόπους , μόλις οι κρύοι άνεμοι ρίξουν τα φύλλα των δέντρων , οι μέρες διαδέχονται η μία την άλλη γκρίζες και παγωμένες.Αισθανεται κανείς το χιόνι στην ατμόσφαιρα. Ο γύρος των κορυφών που σχηματίζουν τα κοντινά και τα πιο μακρινά ψηλά βουνά γίνεται σιγά σιγά κατάλευκος.Αυτό οι ντόπιοι το ονομάζουν 《κύκλο των κορφών》. Όπως στα μέρη με θάλασσα το πέλαγος μουγκρίζει, έτσι μουγκρίζουν στα βάθη των οροσειρών και τα βουνά. Μοιάζει με μακρινό ήχο κεραυνού.Αυτό το λένε 《βρυχηθμός του στομαχιού》. Όταν διαγραφεί ο κύκλος των κορφών και ακουστεί ο βρυχηθμός του στομαχιού, ξέρει κανείς οτι η ώρα των μεγάλων χιονιών δεν είναι πλέον μακριά."
Ομολογώ πως μου ήταν περίεργο να διαβάζω ενα βιβλίο που εκπέμπει ψυχρά κύματα όταν εμείς εδώ είμαστε μια ανάσα πριν το καλοκαίρι. Δεν μπορώ όμως να μην αναφερθώ στην εξαιρετική και δύσκολη δουλειά του μεταφραστή που κατάφερε να αποδώσει στα ελληνικά αυτό το αριστούργημα της ιαπωνικής λογοτεχνίας.
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
Η χώρα του χιονιού είναι α ιστορία έρωτα ανάμεσα σε έναν αργόσχολο διανοούμενο αστό του Τόκυο και μια γκέισα των βουνών της βορειοδυτικής Ιαπωνίας. Παρόλο που δεν αναφέρονται ποτέ τα πραγματικά ονόματα των τόπων, το μυθιστόρημα διαδραματίζεται σε μια απομακρυσμένη περιοχή θερμών πηγών της επαρχίας Νίιγκατα, και συγκεκριμένα στη μικρή πόλη Γιουζάουα. Ο ήρωας ταξιδεύει με το τραίνο και στην πρώτη φράση του μυθιστορήματος μόλις έχουν περάσει ένα τούνελ και βρίσκονται ξαφνικά στη χώρα του χιονιού.
Αυτή η περιοχή είναι γνωστή ως η άλλη όψη της Ιαπωνίας, και κρύοι άνεμοι, με προέλευση από τη Σιβηρία, τη διατρέχουν. Περνάμε έτσι από την πρωτεύουσα στον παράξενο και άγριο κόσμο των βουνών, από έναν κόσμο σε έναν άλλο κόσμο, σε μια διάσταση εξωπραγματική που εισάγεται από την πρώτη σελίδα με καθρεφτίσματα, μακρινά φώτα και μάτια που λάμπουν επάνω σε τζάμια σχηματίζοντας διπλοτυπίες με το νυχτερινό τοπίο.
Ο Καουαμπάτα δίνει πρόσθετες διαστάσεις και έμφαση στις εικόνες ομορφιάς και απόκοσμου που θέλει να δημιουργήσει. Φως, τραίνο, ηλεκτρικό, η κόρη του ματιού της Γυόκο πάνω σε μια μακρινή λάμψη, το καινούργιο στην υπηρεσία της ομορφιάς. Ακόμα και η βία είναι απλώς μέρος ενός κόσμου αντιθέσεων και υπάρχει κι αυτή για μερικές μόνο στιγμές πριν ο γαλαξίας τα καταπιεί όλα μέσα του. Ο έρωτας τρεμοπαίζει αβέβαιος στις καρδιές, στα μάτια, στα σώματα.
Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων συναντάει το Ζεν των στιγμών ενώνοντάς τες σε ένα τώρα που έχει καταπιεί παρελθόν και μέλλον και παραπαίει ανάμεσα σε θάμπωμα και μελαγχολία. Η ένωση με τη φύση, με το ερωτικό σώμα και τελικά με το σύμπαν είναι μοιραία στη βίωσή της και αφήνει τους ήρωες χωρίς δέρμα και χωρίς γιατρειά. Η απόσταση και η ψυχρότητα συναντούν το πάθος και την τρέλα, η φωτιά κατατρώει τα πάντα κάτω απ' το παγωμένο βλέμμα του γαλαξία.
Η "Χώρα του χιονιού" είναι ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του Καουαμπάτα (Νόμπελ Λογοτεχνίας 1968) καθώς και ένα από τα μεγάλα αριστουργήματα της ιαπωνικής λογοτεχνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου