Από τις εκδόσεις Πατάκη
Τι υπέροχη αίσθηση, να βγάζει ο αγαπημένος σου συγγραφέας νέο βιβλίο. Το αποκτάς με κλειστά μάτια και ξεκινάς να το διαβάζεις χωρίς δεύτερη σκέψη. Μα ακόμα πιο υπέροχο είναι , όταν τελειώνοντάς το,δεν σε έχει απογοητεύσει.Αντιθέτως , συνεχίζεις να τον εκτιμάς, να τον θαυμάζεις και μάλιστα να πιστεύεις πως καλά κάνεις και τον ακολουθείς γιατί συνεχώς εξελίσσεται και βελτιώνεται.
Για ακόμα μια φορά ο Ζουργός γράφει ένα μυθιστόρημα με φόντο την αγαπημένη του κι αγαπημένη μας Θεσσαλονίκη. Η Αθήνα και η Ερμούπολη όμως είναι κι αυτές δύο πόλεις που πρωταγωνιστούν με τον δικό τους τρόπο.
Τι να πρωτοπώ γι'αυτόν τον συγγραφέα. Για τον τρόπο που χρησιμοποιεί την ελληνική γλώσσα; Τις περιγραφές , την πλοκή , τους χαρακτήρες? Αχ αυτοί οι χαρακτήρες του Ζουργού. Ζωντανοί, ρεαλιστικοί και τρισδιάστατοι . Πλασμένοι με ανθρώπινα χαρακτηριστικά,με χαρίσματα αλλά ταυτόχρονα με αδυναμίες και ατέλειες. Όπως και σε άλλα μυθιστορήματα, οι χαρακτήρες του Ζουργού επιλέγουν τη μόρφωση. Και δεν εννοώ την πανεπιστημιακή. Επιλέγουν το καλό , το σωστό, το τίμιο και το ηθικό. Σπάνε τα στερεότυπα, δεν πιστεύουν σε δεισιδαιμονίες, έχουν ανοιχτά μυαλά και κοιτάζουν μπροστά.
"Η σιωπή σε συνεργασία με τον πρωτομάστορα χρόνο λύνουν και τους πιο σφιχτούς κόμπους , ακόμη κι αυτούς που κατεργάζονται οι κλειστές πόρτες των καλών σπιτιών"
Η ζωές δύο άγνωστων ανθρώπων μπλέκονται μετά από μία φάρσα και πρόκειται να ενωθούν για πάντα με ισχυρό συναισθηματικό δεσμό. Η Λεύκα Κηρομάνου, θα κληθεί να συνεχίσει τις δουλειές που άφησε στη μέση, με τον θάνατό του, ο τοκογλύφος πατέρας της. Πώς μπορεί μια γυναίκα να επιβληθεί σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο και τι κόστος θα έχει όλο αυτό στη γυναικεία της υπόσταση; Ο Μιχαήλ Δέδες , μοναχογιός ενός ισχυρού άντρα στον κόσμο των εμπορικών επιχειρήσεων, ανύμπορος να συνεχίσει το έργο του πατέρα του γιατί σαν χαρακτήρας είναι αθώος, αγαθός, ευκολόπιστος κι ονειροπόλος. Προστάτης των αδυνάτων, αγαπάει τη θάλασσα, τα ταξίδια, τις νέες εμπειρίες και αναζητάει την ψυχική ηρεμία. Ασυνήθιστα όλα αυτά για έναν άντρα της δικής του κοινωνικής τάξης. Η μοίρα θα φέρει αυτούς τους δύο αταίριαστους ανθρώπους κοντά και θα τους ενώσει για πάντα.
Στο περιβάλλον τους, μπράβοι έτοιμοι για όλα, συγγενείς που εκμεταλλεύονται τους αδύναμους , φίλοι που παίζουν με ανθρώπινες ζωές κάνοντας αθώες πλάκες.
Σε αυτό το βιβλίο ο Ζουργός δεν φλυαρεί , όπως θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς για προηγούμενα βιβλία του. Δεν βομβαρδίζει με ιστορικά γεγονότα .Πρόκειται για καθαρή και γνήσια μυθοπλασία με το ιστορικό πλαίσιο απλά να συνοδεύει την πλοκή , γιατί φυσικά δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Μιλάμε για ωραία, απολαυστική και γνήσια λογοτεχνία.
" Γεννιόμαστε με των ματιών μας το χρώμα και της ψυχής μας το εκμαγείο. Ό,τι δεν είναι ακριβώς στις διαστάσεις του δεν μπαίνει, όσο κι αν το στριμώξεις , δε χωράει,μόνο περιμένει στα αζήτητα και σκουριάζει έξω στον αέρα"
Διάβαζα το βιβλίο και μου άρεσε τόσο πολύ που δεν ήθελα να τελειώσει. Δεν με ένοιαζε να μάθω το τέλος του. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός. Άλλωστε το τέλος του δίνεται στις πρώτες σελίδες. Αν κι εκεί , ο συγγραφέας , εντέχνως τα ανατρέπει όλα. Η σωστή λέξη δεν είναι διάβαζα. Η σωστή λέξη είναι ένιωθα. Ένιωθα την κάθε πρόταση, το κάθε συναίσθημα, την κάθε εικόνα , την κάθε σκηνή. Και τώρα τι? Τι διαβάζεις μετά από ένα τέτοιο βιβλίο;
Συγχωρέστε και δικαιολογείστε τον ενθουσιασμό μου γι'αυτό το υπέροχο μυθιστόρημα αλλά θεωρώ πως ο Ζουργός είναι ένας από τους καλύτερους σύγχρονους συγγραφείς και εδώ τον συναντάμε στα καλύτερά του.
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
Στα 1885 ένας άνδρας και μια γυναίκα συναντιούνται στην οθωμανική Θεσσαλονίκη. Ένα άνοστο αστείο, κάποια βλέμματα και αρκετά μυστικά είναι αρκετά για να ξεκινήσει μια ερωτική σχέση ανάμεσα σε έναν αφελή κι ονειροπόλο άνδρα και σε μια δυναμική γυναίκα. Στην Αθήνα βασιλεύει ο Γεώργιος ο Α΄, στην Ερμούπολη το εμπόριο και στη Θεσσαλονίκη η ομίχλη. Οι δυο τους θα ταξιδέψουν στην παλιά Ελλάδα κι αργότερα θα επιστρέψουν στους τόπους αυτούς, που χρόνια αργότερα, μέσα από το ζεστό αίμα των πολέμων, θα ονομαστούν Νέες Χώρες. Το "Παλιές και νέες χώρες" είναι ένα μυθιστόρημα στα χρόνια της μπελ επόκ, της εποχής που ονομάστηκε χαρισάμενη από τους έχοντες πλούτο και δύναμη.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που αφορά αυτές τις γυναίκες που ασφυκτιούν από το κοινωνικό περιλαίμιο, τους αθώους άνδρες, τις άφωνες υπηρέτριες, τον Ιούλιο Βερν και τα βιβλία του, που εικονοποιούν τις αποκοτιές της φαντασίας. Είναι ένα μυθιστόρημα για τους παράκτιους φάρους, που φωτίζουν τα σκοτάδια, για την ιερουργία του νερού και της θάλασσας, για το ερωτικό ανθρώπινο βλέμμα, αλλά και για την εξουσιαστική ματιά, για όσα παλιά θριαμβεύουν και για όσα νέα δεν έχουν ακόμη αρθρώσει το όνομά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου