Δεν μπορώ να σωπάσω

Δεν μπορώ να σωπάσω - Λέων Τολστόϊ

Από τις εκδόσεις Δίχτυ

Μετάφραση : Βαρναβας Κώστας

Γίνεται να μην εντυπωσιαστείς όταν διαβάσεις αυτόν τον τίτλο και έπειτα διαβάσεις και το όνομα του συγγραφέα? Ο Λέων Τολστόϊ , μιλάει για ένα θέμα που διχάζει. Ο ίδιος αναφέρεται σε νόμους και γεγονότα της Ρωσίας και σε αντιλήψεις που ίσχυαν εναν αιώνα πριν, όμως εύκολα θα μπορέσει κανείς να κάνει τους συσχετισμούς του με την δική μας κοινωνία, τη σημερινή εποχή. Σε μια εποχή και μια χώρα όπου η θανατική ποινή έχει καταργηθεί εδώ και πολλές δεκαετίες, όμως συχνά θα ακούσουμε σε πηγαδάκια πως η επανεμφάνισή της είναι απαραίτητη. Έχουμε σκεφτεί όμως όλες τις παραμέτρους? 

Οι εκδόσεις δίχτυ παρουσιάζουν στο ελληνικό κοινό ένα μοναδικό έργο του Τολστόϊ. Αριστουργηματικό κι επίκαιρο όσο ποτέ.Ένα σύντομο αλλά δυνατό "κατηγορώ" για τη θανατική ποινή απέναντι σε μια πολιτική που την εφαρμόζει αλλά και απέναντι στην κοινωνία που,όχι μόνο την ανέχεται,αλλά πολλές φορές την επιζητάει. Γραμμένο άλλοτε σε πρώτο πρόσωπο, άλλοτε σε τρίτο πρόσωπο κι άλλοτε στο β ' πληθυντικό που πραγματικά συγκλονίζει. Ο λόγος του συγγραφέα είναι βαθιά πολιτικός και φιλοσοφικός , μα πέρα για πέρα προσιτός ακόμα και για αναγνώστες που δεν είναι εξοικειωμένοι με το είδος.

Αφορμή για να γράψει ο Τολστόϊ αυτό το βιβλίο , αποτέλεσε ένα άρθρο που διάβασε στην εφημερίδα σχετικά με είκοσι χωρικούς που κρεμάστηκαν επειδή κατηγορήθηκαν πως λήστεψαν μια έπαυλη. Τελικά , η ίδια εφημερίδα διέψευσε την είδηση. Οι χωρικοί δεν ήταν είκοσι αλλά δώδεκα. Οχτώ χωρικοί σώθηκαν από τη θανατική ποινή κι αυτό δεν ήξερε εαν ήταν μια χαρμόσυνη εξέλιξη ή όχι.

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου παρουσιάζεται ένα σύντομο βιογραφικό του συγγραφέα. Ο αναγνώστης θα μάθει πληροφορίες,μέχρι τώρα άγνωστες για τη ζωή του, αλλά θα μπορέσει να αντιληφθεί τους λόγους που τον οδήγησαν να γράψει αυτό το έργο, να γνωρίσει τις πεποιθήσεις του και να θαυμάσει την ικανότητά του να προκαλεί στοχασμό στον αναγνώστη μέχρι και σήμερα.

Φιλοσοφικό, πολιτικό , θρησκευτικό και στοχαστικό,αποδεικνύει τη συγγραφική δεινότητα του Τολστόϊ σε ένα βιβλίο που δεν είναι μυθιστόρημα, μα περισσότερο μια σειρά από δοκίμια κι επιστολές που προβληματίζουν για θέματα δικαιοσύνης,κατάχρησης εξουσίας και ατομικής ευθύνης.

Προσωπικά θεωρώ πως στην σημερινή εποχή , υπάρχει πολύ μεγαλη ανάγκη για ουσιαστικό διάλογο και για σκέψη σε κοινωνικοπολιτικά θέματα. Σε μια τέτοια εποχή έρχεται αυτό το βιβλίο να αποτελέσει ένα απαραίτητο ανάγνωσμα για όλους.

Με οδηγό τις σκέψεις,τις ανησυχίες και τις αντιλήψεις του Τολστόϊ, ο αναγνώστης καλείται να κάνει τις δικές του αναζητήσεις σχετικά με τις ηθικές δεσμεύσεις και να οδηγηθεί προς ένα ταξίδι αναζήτησης της αλήθειας και αυτοβελτίωσης.

Ρ.Σ.

Ακολουθήστε μας στο facebook και στο instagram

Οπισθόφυλλο

Ο Λέων Τολστόι γεννήθηκε στο κτήμα Γιάσναγια Πολιάνα το
1828 και από μόνη της η τοποθεσία, που σημαίνει Φωτεινό Ξέφωτο, προδίκαζε το φως της γνώσης που θα ξεπηδούσε μέσα από αυτή την έκταση. Ένα φως τόσο δυνατό που έφτασε σε κάθε γωνιά της γης και δεν έχει χάσει τη λάμψη του ακόμη και έως σήμερα.

Τα μεγάλα του έργα είναι, αναμφισβήτητα, το σημείο αναφοράς, αλλά κάτω από αυτά υπάρχουν πολλά που μπορούν να μας διδάξουν. Η ζωή του, από μόνη της, είναι ένα ολόκληρο "μάθημα" για το πώς μπορείς να χάσεις το δρόμο σου, να τον ξαναβρείς και τελικά να παραμείνεις ανήσυχος μέχρι την τελευταία πνοή σου.

Πίστευε στην αφύπνιση και θεωρούσε πως το κυρίαρχο όπλο της εξουσίας είναι ο "υπνωτισμός" του πλήθους. Θέλησε να διαμοιράσει τη γνώση μέσω "λογοτεχνικών εφημερίδων" όταν συνειδητοποίησε πως τα βιβλία δεν μπορούσαν να φτάσουν στην πλατιά μάζα των ανθρώπων.

Το "Δεν μπορώ να σωπάσω" ήταν μια κραυγή για τη θανατική ποινή, για τη βία της εξουσίας και είναι αδιανόητο το πόσο αφορά το σήμερα.