Φελίξ Ντε Αθούα
Από τις εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος
Πρόκειται για ένα βιβλίο στοχαστικό. Με πρωτοπρόσωπη γραφή και μακροπερίοδο λόγο. Χειμαρρώδης αφήγηση που δεν αφήνει περιθώρια ευησυχασμού αλλά προκαλεί ανησυχία και προβληματισμούς.
Ο πρωταγωνιστής ,που αυτοχαρακτηρίζεται ως ηλίθιος , αναζητά την ευτυχία σε όλες τις εκφάνσεις της. Η αναζήτηση της ευτυχίας γίνεται αυτοσκοπός. Την ψάχνει από τα παιδικά του χρόνια, με αφορμή κάποια χαμογελαστά πρόσωπα σε φωτογραφίες και συνεχίζει καθόλη τη διάρκεια της ζωής του.
" Δεν μπορείς να αμελείς ούτε για ένα λεπτό το χαμόγελό σου αν θέλεις να εξακολουθήσεις να είσαι ζωντανός σε έναν κόσμο ταχτοποιημένο σύμφωνα με νόμους , που ήδη τους έβλεπα ελάχιστα αποτελεσματικούς για να εκδηλώσεις τη δυστυχία σου με πρόθεση να πετύχεις κάποιο όφελος."
Που βρίσκεται τελικά η ευτυχία; Η έρευνα , όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει τη συγγραφή αυτού του ημερολογίου σε πρόχειρα τετράδια, περιλαμβάνει μέρη όπως η οικογένεια, η πολιτική, η επιστήμη,η θρησκεία , η φιλοσοφία και η σεξουαλικότητα.Είναι δυνατόν να μην βρίσκεται στην αγάπη, στον έρωτα , στις τέχνες; Το έργο είναι σύγχρονο και με πολλές αναφορές σε κλασικά λογοτεχνικά έργα.
Η ευτυχία , που θα έπρεπε να είναι πηγαία και αυθεντική, καταλήγει να είναι ένα εμπορεύσιμο αγαθό και ένα μέσο χειραγώγησης του πλήθους.
Το βιβλίο,πιθανολογώ , πως είναι αυτοβιογραφικό και γραμμένο σαν σε ημερολόγιο. Πολυεπίπεδο ως προς το περιεχόμενό του , εύκολο στην ανάγνωσή του , μα πολυδιάστατο ως προς τα μηνύματα που περνάει.
Η αφήγηση , έχει σε πολλά σημεία σαρκαστικό χαρακτήρα, αρκετές δόσεις χιούμορ και ειρωνίας,όμως είναι έντονα επικριτικό ως προς την κοινωνία και την πολιτική.
" Οι γονείς βλάπτουν τα παιδιά τους κάνοντάς τα ευτυχισμένα. Οι ερωμένοι αλληλοκομματιάζονται για να γίνουν ευτυχισμένοι,οι σοφοί παραμένουν σε αυστηρή άγνοια με σκοπό να κάνουν ευτυχισμένο τον άνθρωπο,οι ισχυροί εκμεταλλεύονται τους αδύνατους για να διευκολύνουν την ευτυχία τους, και οι καλλιτέχνες τσαλαβουτούν μέσα σε αχρείο παραλήρημα,γυρεύοντας κομμάτια στη θάλασσα αίματος για να τα επιδείξουν στο μουσείο με μια μικρή πινακιδούλα που φέρει το όνομά τους."
Αν περιμένει κανείς να διαβάσει ένα μυθιστόρημα με την στενή έννοια τότε πιστεύω θα απογοητευτεί.Το ατού του βιβλίου είναι το θέμα του. Δεν μπόρεσα να καταλάβω αν πρόκειται για αληθινά γεγονότα ή προιόντα μυθοπλασίας, μπορεί να είναι και συνδυασμός των δύο. Είναι πάντως πρωτότυπο και ριζοσπαστικό , άλλοτε πιο " βαρύ" κι άλλοτε πιο διασκεδαστικό.
Το σίγουρο είναι πάντως πως υπάρχουν αρκετά στοιχεία στα οποία μπορεί ο αναγνώστης να ταυτιστεί ή να διαφωνήσει , πάντως σίγουρα θα προβληματιστεί .
Προσωπικά , θεωρώ πως πρόκειται για μια αποδόμηση του επιφανειακού τρόπου ζωής των ανθρώπων του αιώνα μας. Αρκετά απαισιόδοξο , ίσως και λίγο καταθλιπτικό , μα μέσα στη ματαιότητά του , θα βρει κανείς αλήθειες που δύσκολα θα τις παραδεχτεί ή θα τις διαβάσει πουθενά αλλού.
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
ιστορία ενός ηλιθίου" (ή το περιεχόμενο της ευτυχίας) όχι μόνο από την άποψη της τεχνικής-αφηγηματικής δομής, αλλά κυρίως από την πλευρά της κοινωνικοηθικής πνοής. Ο συγγραφέας περιγράφει το αδιάκοπο κυνηγητό της ευτυχίας από ένα νέο άνθρωπο μέσα από διάφορα στάδια: την παιδεία, τον έρωτα, την επαγγελματική αποκατάσταση, την τέχνη, το θάνατο. Ένας τόνος μελαγχολικός μα και πολύ θελκτικός διαπνέει όλο το έργο. Ο Φελίξ ντε Αθούα αισθάνεται άπειρη επιείκεια για όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες χωρίς ωστόσο να παραλείπει να περιφρονεί και να σαρκάζει ό,τι είναι πρωτόκολλο και όσους είναι δουλικά προσκολλημένοι σ' αυτό και, αφού χειραγωγήσει τον αναγνώστη του μέσα από λαβυρινθώδεις δρόμους, τον αφήνει να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα στα ερωτήματα: τι είναι και σε τι καταλήγει η ευτυχία; Είναι πράγματι η ευτυχία μια εξωπραγματική κατάσταση και τη νιώθει κανείς σπάνια ή είναι ανέφικτο ιδανικό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου