Από τις εκδόσεις Κάκτος
Πιες το τσάι σου Σεμίραμις και με μια παρήχηση του "σ" επιλέγει η συγγραφέας να τιτλοφορήσει αυτό το όμορφο , νοσταλγικό και διαφορετικό μυθιστόρημα. Η συγγραφέας , σε όλο το βιβλίο "παίζει" με τα σύμφωνα, με τις λέξεις και με τα ονόματα. Τίποτα δεν δόθηκε τυχαία.
Αφηγήτρια της ιστορίας είναι η Θάλεια.Το όνομά της παραπέμπει στη μούσα της κωμωδίας αλλά και της τραγωδίας. Μια μούσα των αντιθέσεων. Έτσι είναι και οι ιστορίες της. Κωμική τις περισσότερες φορές που όμως κρύβουν και μία τραγικότητα.
《 Έμεινα μόνη και δειλή, με τα μυστικά που κρατούσα καταχωνιασμένα και με τις μέρες μου να λιμνάζουν σε μια ανθυγιεινή κρυψώνα. Σαν απόστημα που δεν ξέσπαγε. Ήμουν αλλεργική στο " θα ήθελα" , μα δεν ξεστόμιζα ποτέ το " θέλω". 》
Από την άλλη , η αδερφή της η Ερατώ. Η μούσα του έρωτα και της ποίησης. Δύο κοπέλες τελείως διαφορετικές που ζουν στο ίδιο σπίτι, αντιμετωπίζουν τις ίδιες δυσκολίες και διαχειρίζονται διαφορετικά τα κοινά βιώματά τους.
Κι άλλοι πολλοί οι χαρακτήρες του βιβλίου, παίζουν κι αυτοί το ρόλο τους. Άλλωστε η συγγραφέας τονίζει πως οι δεύτεροι ρόλοι έχουν κι αυτοί σημαντική θέση στην πλοκή κι εξέλιξη ενός έργου.
Η ιστορία ξεκινάει με την βραδιά της προσελήνωσης το 1969 όπου ολη η οικογένεια μαζεύεται μπροστά από την ασπρόμαυρη τηλεόραση να παρακολουθήσει το σημαντικό αυτό γεγονός. Κι από εκεί και πέρα δύσκολο να βρει κανείς μια σειρά. Η υπόθεση χάνεται στο χρόνο και στον τόπο και το αποτέλεσμα είναι σαν ένα παζλ που αποτελείται από μικρά μικρά κομμάτια και η τελειότητά του φαίνεται μόνο όταν όλα τοποθετηθούν στη σωστή θέση. Μέχρι τότε μια χαώδης κατάσταση είναι το μόνο που υπάρχει.
Το βιβλίο είναι γεμάτο με χρώματα, υφές, λάμψεις αλλά και σκιές. Όμορφο και χιουμοριστικό, αφελές και τρυφερό και σε μερικά σημεία συγκινητικό και τραγικό. Οι ισορροπίες είναι λεπτές , μα η συγγραφέας φαίνεται πως τις διαχειρίζεται με χειρουργικές κινήσεις και αφήνει ένα άρτιο αποτέλεσμα.
Και τελικά, ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πως πρόκειται για μια ιστορία ενηλικίωσης. Όπου η ηρωίδα , όπως και όλοι μας στο πέρασμα των χρόνων , κάνει την κριτική της και την αυτοκριτική της, διαπιστώνει αλήθειες και λάθη και βλέπει με αγάπη και συμπόνοια τα περασμένα, πρόσωπα και γεγονότα.
《Για κάθε κορίτσι έρχεται πάντα μια μέρα που το " ρουφάει" ο καθρέφτης και δεν γυρίζει πίσω.Για κάθε κορίτσι,εκτός από τα κορίτσια της οικογένειας Κ.
Για καιρό,το κορίτσι χορεύει ,χορεύει μπροστά στον καθρέφτη και λέει "μαμά,μπαμπά,δείτε με!" .Και μια μέρα που το κορίτσι όπως πάντα χορεύει, χορεύει , σε μια στιγμή κοιτάζει μέσα στον καθρέφτη σαν υπνωτισμένο,δεν κοιτάζει πια γύρω του,δεν κοιτάζει ούτε μαμά ούτε μπαμπά,σταματάει να χορεύει και τα μάτια της μένουν να χαζεύουν το είδωλό της.Κι ο καθρέφτης τη μαγεύει την κοπελίτσα και την κλέβει.》
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
Η Θάλεια ζει με την αδελφή της, την Ερατώ. Οι γείτονες τις ονομάζουν «Μούσες της διπλανής πόρτας». Οι γείτονες που γελούν, τσακώνονται, χορεύουν, θορυβούν. Ο μισός τρίτος όροφος δεν έχει ησυχία.
Ωστόσο, η Θάλεια κι η Ερατώ ζουν «στη σκοτεινή πλευρά του ορόφου». Κι ας μην ζει πια εκεί ο κύριος Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου