Από τις εκδόσεις Πνοή
Είναι μερικές φορές , που πιάνεις στα χέρια σου ένα βιβλίο ενός νέου δημιουργού,το διαβάζεις αλλά αδυνατείς να καταλάβεις πως αυτό είναι το πρώτο του συγγραφικό έργο.Ένα έργο χωρίς λογοτεχνικά ατοπήματα αλλά με προσεγμένο λεξιλόγιο και ζωντανές περιγραφές.
Το "Γαϊτανάκι στον αέρα" είναι μια συλλογή οκτώ διηγημάτων , ανεξάρτητων φαινομενικά μεταξύ τους αλλά που συνδέονται με κάποιο τρόπο κυρίως ως προς τον τρόπο με τον οποίο είναι γραμμένα και τα συναισθήματα που προκαλούν.Στο επίκεντρο οι άνθρωποι, τους οποίους η συγγραφέας φαίνεται να έχει παρατηρήσει ενδελεχώς και έχει αποτυπώσει με σεβασμό και προσοχή τα πιο απόκρυφα σημεία του ψυχισμού τους. Είναι μια συλλογή διηγημάτων με πλούσια λογοτεχνική αξία αλλά και γεμάτη αλήθειες και νοήματα.
"Δεν ωφελεί να ψευτομετανιώνεις για κάτι που θα ξανάκανες"
Από τον τίτλο ακόμα νιώθεις ότι θα ταξιδέψεις σε νοσταλγικά μονοπάτια.Το γαιτανάκι είναι ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του βαθιά στο παρελθόν και που σαν εικόνα μας γυρίζει όλους πίσω στις παιδικές μας αναμνήσεις. Σαν ένα γαιτανάκι πλέκονται και οι 8 ιστορίες που περιέχονται σε αυτήν την συλλογή διηγημάτων. Σαν μία γειτονιά, όπου στην πλατεία παίζουν τα παιδιά, δίπλα μια νεαρή κοπέλα περιμένει τον έρωτά της , παραδίπλα ένας ηλικιωμένος ζει με την ανάμνηση της γυναίκας του και μια μάνα που προσπαθεί να κοιμίσει το παιδι της. Ο τόπος δεν προσδιορίζεται σε κανένα διήγημα,ούτε και ο χρόνος. Μπορεί όμως εύκολα να τα τοποθετήσει κανείς σε οποιαδήποτε επαρχιακή πόλη ή χωριό παλαιότερων δεκαετιών.
" Αυτά τα αέρινα γεννήματα των αγρών, παράσιτα για τους γεωργούς , που στο πρώτο ανοιξιάτικο αεράκι σκορπίζονται ολόγυρα διανύοντας κάποτε με το πέταγμά τους χιλιόμετρα. Και φεύγουνε και πάνε και στροβιλίζονται , κι αν τα πιάσεις και κάνεις μια ευχή απ'την καρδιά σου, σαν τα ελευθερώσεις μ'ένα φύσημα, πιάνει."
Οι εποχές διαδέχονται η μία την άλλη, από το καλοκαίρι στο χειμώνα και οι δρόμοι αυτής της γειτονιάς σφίζουν από ζωή μα κι ο θάνατος είναι κι αυτός κομμάτι της. Οι πρωταγωνιστές της Μαρίνας Βασιλειάδου, χαίρονται , λυπούνται , αγωνιούν , θυμώνουν,απογοητεύονται, πενθούν ,συνυπάρχουν αρμονικά και οι ζωές τους πλέκονται σαν ένα κέντημα με βελονάκι. Ο αναγνώστης , βιώνει μαζί τους τα συναισθήματά τους και οι ήρωες γίνονται συντροφιά του ή κάποιες φορές παρηγοριά του.
Το βιβλίο είναι γεμάτο εικόνες , ήχους και αρώματα της ελληνικής γης. Η γραφή της συγγραφέως , πλούσια , μεστή σχεδόν ποιητική. Οι ήρωες της , άνθρωποι οικείοι. Άνθρωποι που όλοι μας έχουμε συναντήσει τουλάχιστον κάποια φορά στη ζωή μας. Άλλες φορές έχουμε σταθεί και τους έχουμε παρατηρήσει κι άλλες τους προσπερνάμε. Κάποιοι μπορεί να είμαστε κι εμείς οι ίδιοι.
Το βιβλίο με ταξίδεψε πολλά χρόνια πίσω. Τότε που όλα ήταν πιο αθώα αλλά οι άνθρωποι είχαν παρόμοιες ανησυχίες με σήμερα. Μου θύμισε ιστορίες που έχω ακούσει από τη γιαγιά μου και που διάβασα σε ανθολόγια μεγάλων ελλήνων λογοτεχνών.
Νοσταλγικό, τρυφερό,αληθινό κι άλλες φορές συγκινητικό και κυρίως ανθρωποκεντρικό.Σαν ένα υφαντό πλεγμένο από λέξεις, έθιμα ,αναμνήσεις συναισθήματα και βιώματα. Ένα από αυτά τα μικρά διαμαντάκια που χαιρόμαστε ιδιαίτερα όταν προέρχονται από νέους και πολλά υποσχόμενους έλληνες συγγραφείς.
Δύσκολο να διαλέξω την αγαπημένη μου ιστορία καθώς όλες τους με άγγιξαν. Θα πω όμως πως ξεχώρισα λίγο περισσότερο την πλεξούδα και την ιστορία του συλλέκτη παπουτσιών.
Το "Γαϊτανάκι στον αέρα" είναι μια συλλογή οκτώ διηγημάτων , ανεξάρτητων φαινομενικά μεταξύ τους αλλά που συνδέονται με κάποιο τρόπο κυρίως ως προς τον τρόπο με τον οποίο είναι γραμμένα και τα συναισθήματα που προκαλούν.Στο επίκεντρο οι άνθρωποι, τους οποίους η συγγραφέας φαίνεται να έχει παρατηρήσει ενδελεχώς και έχει αποτυπώσει με σεβασμό και προσοχή τα πιο απόκρυφα σημεία του ψυχισμού τους. Είναι μια συλλογή διηγημάτων με πλούσια λογοτεχνική αξία αλλά και γεμάτη αλήθειες και νοήματα.
"Δεν ωφελεί να ψευτομετανιώνεις για κάτι που θα ξανάκανες"
Από τον τίτλο ακόμα νιώθεις ότι θα ταξιδέψεις σε νοσταλγικά μονοπάτια.Το γαιτανάκι είναι ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του βαθιά στο παρελθόν και που σαν εικόνα μας γυρίζει όλους πίσω στις παιδικές μας αναμνήσεις. Σαν ένα γαιτανάκι πλέκονται και οι 8 ιστορίες που περιέχονται σε αυτήν την συλλογή διηγημάτων. Σαν μία γειτονιά, όπου στην πλατεία παίζουν τα παιδιά, δίπλα μια νεαρή κοπέλα περιμένει τον έρωτά της , παραδίπλα ένας ηλικιωμένος ζει με την ανάμνηση της γυναίκας του και μια μάνα που προσπαθεί να κοιμίσει το παιδι της. Ο τόπος δεν προσδιορίζεται σε κανένα διήγημα,ούτε και ο χρόνος. Μπορεί όμως εύκολα να τα τοποθετήσει κανείς σε οποιαδήποτε επαρχιακή πόλη ή χωριό παλαιότερων δεκαετιών.
" Αυτά τα αέρινα γεννήματα των αγρών, παράσιτα για τους γεωργούς , που στο πρώτο ανοιξιάτικο αεράκι σκορπίζονται ολόγυρα διανύοντας κάποτε με το πέταγμά τους χιλιόμετρα. Και φεύγουνε και πάνε και στροβιλίζονται , κι αν τα πιάσεις και κάνεις μια ευχή απ'την καρδιά σου, σαν τα ελευθερώσεις μ'ένα φύσημα, πιάνει."
Οι εποχές διαδέχονται η μία την άλλη, από το καλοκαίρι στο χειμώνα και οι δρόμοι αυτής της γειτονιάς σφίζουν από ζωή μα κι ο θάνατος είναι κι αυτός κομμάτι της. Οι πρωταγωνιστές της Μαρίνας Βασιλειάδου, χαίρονται , λυπούνται , αγωνιούν , θυμώνουν,απογοητεύονται, πενθούν ,συνυπάρχουν αρμονικά και οι ζωές τους πλέκονται σαν ένα κέντημα με βελονάκι. Ο αναγνώστης , βιώνει μαζί τους τα συναισθήματά τους και οι ήρωες γίνονται συντροφιά του ή κάποιες φορές παρηγοριά του.
Το βιβλίο είναι γεμάτο εικόνες , ήχους και αρώματα της ελληνικής γης. Η γραφή της συγγραφέως , πλούσια , μεστή σχεδόν ποιητική. Οι ήρωες της , άνθρωποι οικείοι. Άνθρωποι που όλοι μας έχουμε συναντήσει τουλάχιστον κάποια φορά στη ζωή μας. Άλλες φορές έχουμε σταθεί και τους έχουμε παρατηρήσει κι άλλες τους προσπερνάμε. Κάποιοι μπορεί να είμαστε κι εμείς οι ίδιοι.
Το βιβλίο με ταξίδεψε πολλά χρόνια πίσω. Τότε που όλα ήταν πιο αθώα αλλά οι άνθρωποι είχαν παρόμοιες ανησυχίες με σήμερα. Μου θύμισε ιστορίες που έχω ακούσει από τη γιαγιά μου και που διάβασα σε ανθολόγια μεγάλων ελλήνων λογοτεχνών.
Νοσταλγικό, τρυφερό,αληθινό κι άλλες φορές συγκινητικό και κυρίως ανθρωποκεντρικό.Σαν ένα υφαντό πλεγμένο από λέξεις, έθιμα ,αναμνήσεις συναισθήματα και βιώματα. Ένα από αυτά τα μικρά διαμαντάκια που χαιρόμαστε ιδιαίτερα όταν προέρχονται από νέους και πολλά υποσχόμενους έλληνες συγγραφείς.
Δύσκολο να διαλέξω την αγαπημένη μου ιστορία καθώς όλες τους με άγγιξαν. Θα πω όμως πως ξεχώρισα λίγο περισσότερο την πλεξούδα και την ιστορία του συλλέκτη παπουτσιών.
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
Γαϊτανάκι στον αέρα ή αλυσίδα λέγεται η πρώτη θηλιά στο πλέξιμο με βελονάκι. Δεν έχει βάση, κι έτσι μοιάζει να πετάει στον αέρα, είναι όμως αυτή που θα στηρίξει όλες τις επόμενες πλέξεις. Έτσι κι αυτές οι οκτώ αυτοτελείς ιστορίες πλέκονται η μία με την άλλη κι αιωρούνται σαν πολύχρωμες κορδέλες στο ατέρμονο γαϊτανάκι της ζωής.
Ο αιώνιος σπόρος βρίσκει τόπο να ριζώσει, να ανθίσει ή να σαπίσει, αποκαλύπτοντας φευγαλέα τον γρίφο του, κάπου εκεί στα απλά, τα καθημερινά των ανθρώπων. Ώσπου όλα πάλι να πάρουν μια στροφή και να ξεκινήσουν από την αρχή, μια νέα σπορά στην ίδια γη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου