"Κι οι θάλασσες σωπαίνουν"

 "Και οι θάλασσες σωπαίνουν"

Εκδόσεις Καρμάνωρ 

Στο ιστορικό αυτό μυθιστόρημα περιγράφεται μια από τις πιο τραγικές στιγμές της ναζιστικής κατοχής. Εν έτει 1944 το πλοίο Τάναϊς ή Δανάη βυθίζεται ανάμεσα στη Σαντορίνη και την Κρήτη, ενώ επιβαίνουν σε αυτό Έλληνες, Εβραίοι της Κρήτης και Ιταλοί. Ανάμεσα τους βρίσκονται και πολλά παιδιά.

Χρόνια αργότερα ένας άντρας θα ψάξει για τον πατέρα του, που το πιο πιθανό είναι να χάθηκε στο ναυάγιο.

Για ακόμη μια φορά ο Νίκος Ψιλακης γίνεται η φωνή που αφηγείται την ιστορία. Η αφήγηση στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα και συγκροτείται μέσα από μια άρτια διάρθρωση της πλοκής.

Ο αφηγητής καθίσταται η φωνή 342 ατόμων που χάθηκαν σε ένα τραγικό ατύχημα.

Αναπόφευκτα το μυαλό του αναγνώστη ταξιδεύει στα χαμένα σώματα των προσφύγων, διεισδύοντας  στην εποχή και βιώνοντας άμεσα τη συγκλονιστική ιστορία τους μετέχοντας σε αυτή. Έτσι, μαθαίνει για τους Εβραίους της Κρήτης που  χάθηκαν εν μια νυκτί!

Η χρήση της κρητικής ντοπιολαλιάς κάνει το μυθιστόρημά οικείο ενώ διαγράφονται οι αληθινοί χαρακτήρες των ηρώων και αισθητοποιουνται οι περιπέτειες τους. 

Για το συγκεκριμένο ναυάγιο  μαθαίνω κι εγώ ως αναγνωστρια πρώτη φορά από το μυθιστόρημα του Νίκου Ψιλακη και αναποδραστα δεν μπορώ παρά να καταθέσω τον σεβασμό με τον οποίο χτίζει την ιστορία του. 

Οι θάλασσες σωπαίνουν... Εκεί που χάνονται ψυχές αθώων, εκεί επικρατεί σιωπή!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον δημιουργό για το αφηγηματικό ταξίδι που μας προσφέρει.

Μ.Κ

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου 

Στο επίκεντρο αυτής της ιστορίας βρίσκεται ένα από τα πιο σκοτεινά περιστατικά της ναζιστικής κατοχής: η βύθιση του πλοίου Τάναϊς, που μετέφερε, κλεισμένους στ' αμπάρια του, Έλληνες ομήρους, Ιταλούς αντιφασίστες, και όλους τους Εβραίους της Κρήτης.

Ο αφηγητής επιστρέφει στον γενέθλιο τόπο είκοσι χρόνια μετά και αναζητεί τα ίχνη του πατέρα του, που είχε χαθεί το 1944, και ως αιτία της εξαφάνισης αναφέρεται ο πνιγμός του στο ναυάγιο. Εκείνος αποφασίζει να συνεχίσει το ψάξιμο, σεβόμενος την υπόσχεση προς τη μητέρα του, που θεωρούσε τον άντρα της ακόμη ζωντανό. Μέρα με τη μέρα βρίσκεται αντιμέτωπος όχι μόνο με τα συμβάντα του πολέμου αλλά και με τις συνέπειές τους στις ζωές των ανθρώπων, τις κάθε λογής στοχοποιήσεις κοινωνιών και ατόμων. Οι παλιές πληγές ματώνουν με την πρώτη ψηλάφησή τους, το παρελθόν εξακολουθεί να καθορίζει το παρόν, κι εκείνος -μετανάστης από την τρυφερή ηλικία του- ταλαντεύεται ανάμεσα σε δυο ταυτότητες και σε πολλές εκδοχές των ίδιων γεγονότων.

Ανασκαλεύει τις μνήμες των άλλων, συναντά εφηβικούς έρωτες, περπατά στα σιωπηλά μονοπάτια της ιστορίας και περιπλανιέται στα δρομάκια της Οβριακής, μιας γειτονιάς που άδειασε μέσα σε 45 λεπτά, και οι κάτοικοί της, νέοι, γέροι και 120 παιδιά, χάθηκαν μια καλοκαιρινή νύχτα ανάμεσα στην Κρήτη και τη Σαντορίνη.

Όσο αναδεύει τ' αποκαΐδια, ξεπηδούν μικρές ιστορίες ανθρώπων: κάποιας Εσθήρ που κρυβόταν στις ερημιές κι έγραφε ανεπίδοτα γράμματα, κάποιου Σαράντη που βρέθηκε να παλεύει ναυαγός με τα κύματα, κάποιας Ροδαμνής που την κούρεψαν και την πόμπεψαν μετά την απελευθέρωση, κάποιου μουγγού που βρέθηκε μόνος σε ξένο τόπο, κάποιου Έντζο που σκόπευε να προσφέρει δώρο στη Σιλβάνα του ένα ζευγάρι ξυλοπάπουτσα.

Ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα που, μέσα στις σελίδες του, η μυθοπλασία βαδίζει πλάι στην ιστορία, τα πραγματικά πρόσωπα διαλέγονται με τα επινοημένα προκειμένου να αναδειχθούν οι μεγάλες αλήθειες που απλώνονται πέρα από τον χρόνο και τον χώρο. Έτσι γιατί ένα ιστορικό μυθιστόρημα δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνομιλεί μόνο με τον χρόνο της ιστορίας.