Η Μήδεια δεν χόρεψε ποτέ - Pasxalia Travlou
Από τις Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications
Γοητευμένη από τη γραφή της κας Τραυλού , έπειτα από το τελευταίο βιβλίο της " Η Ιέρεια με το Τατουάζ" που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις διόπτρα, αποφάσισα να διαβάσω και άλλα βιβλία της .Με μια μικρή αναζήτηση είδα , με χαρά, πως η συγγραφέας είναι πολυγραφότατη και πολύ αγαπητή από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό.
Το επόμενο βιβλίο της που έπιασα, λοιπόν, στα χέρια μου και για το οποίο θα σας μιλήσω, ηταν το " Η Μήδεια δεν χόρεψε ποτέ" που επανακυκλοφόρησε πρόσφατα σε μία νέα και αναθεωρημένη έκδοση.
Θα ήθελα, αρχικά, να μου επιτρέψετε να μιλήσω μόνο για το βιβλίο αυτό χωρίς να αναφερθώ στα πρόσφατα σχετικά γεγονότα που απασχολούν την επικαιρότητα καθώς , σαν μάνα τριών παιδιών και εγώ , δεν μπορώ ακόμα να συνειδητοποιήσω ,πως τέτοια εγκλήματα συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Επιτρέψτε μου να είμαι από εκείνους τους λίγους ακόμα, παρά τον βομβαρδισμό των ΜΜΕ με το συγκεκριμένο θέμα , που θέλουν να νομίζουν πως τέτοια εγκλήματα είναι προιόντα μόνο μυθοπλασίας και μάλιστα τραβηγμένα και υπερβολικά και μόνο αποκύημα φαντασίας αρχαίων ελλήνων τραγωδών.
Το βιβλίο είναι στην κυριολεξία συγκλονιστικό! Κατά πρώτον το θέμα του είναι αυτό που συγκλονίζει αλλά και ο σεβασμός με τον οποίο διαχειρίστηκε η συγγραφέας ένα τέτοιο δύσκολο κι ευαίσθητο θέμα είναι που καθηλώνει τον αναγνώστη.
Κι ενώ ίσως περιμένει κανείς από τον τίτλο του να διηγείται την ιστορία μιας μάνας που σκοτώνει τα παιδιά της, γρήγορα θα διαπιστώσει πως κάνει λάθος. Γιατί το συγκεκριμένο μυθιστόρημα δεν είναι μόνο αυτό. Οι δεύτεροι χαρακτήρες που πλαισιώνουν την πρωταγωνίστρια έχουν κι αυτοί ενδιαφέρον και οι ιστορίες τους μιλούν κατευθείαν στην καρδιά μας.
Ένα βιβλίο για την εγκατάλειψη,για την προδοσία, για τη συντροφικότητα , για τις ανθρώπινες σχέσεις αλλά και για τις πληγές που κουβαλούν οι άνθρωποι στο σώμα και την ψυχή τους. Για τις εξαρτήσεις , όχι μόνο από ουσίες αλλά κι από ανθρώπους και πάθη. Ένα βιβλίο στενάχωρο και συγκινητικό. Γραμμένο όμως με τέτοιο τρόπο , ώστε να δημιουργεί κι ένα σασπένς. Γεμάτο μυστήριο και αγωνία για τον τρόπο με τον οποίο θα εξελιχθούν οι παράλληλες ιστορίες.
Τι μπορεί να ωθήσει μια μάνα να σκοτώσει τα ίδια της τα παιδιά; Πώς είναι δυνατόν να μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο; Πως ζει και πως νιώθει κανείς μετά από μια τέτοια πράξη;Όσο περνάνε οι σελίδες , η αγωνία κορυφώνεται και οι απαντήσεις στις παραπάνω απορίες ,που όλοι μας έχουμε , δίνονται σιγά σιγά.
Ποια είναι η ευθύνη της κοινωνίας και του κοινωνικού περίγυρου που οδηγεί έναν άνθρωπο να αντιδράσει έτσι ;
Προσωπικά θεωρώ πως ένα τέτοιο αποτρόπαιο έγκλημα είναι υπόθεση που αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Κάθε θύμα γεννάει κι έναν θύτη και κάθε θύτης κρύβει μέσα του ένα θύμα.
Δεν το διάβασα εύκολα, μα με ένα σφίξιμο στο στομάχι. Έντονα συναισθηματικό μα και λυτρωτικό στο τέλος του. Απλά εκπληκτικό!
" Ένας δρόμος τελικά η ζωή με αμέτρητα σταυροδρόμια.Και ποτέ δεν ξέρεις πού θα καταλήξεις ακολουθώντας στην τύχη κάποια απ'αυτά. Εξάλλου,σκεφτείτε και το άλλο.Πόσοι άνθρωποι προδίδουν και προδίδονται κάθε στιγμή που περνάει ; Πόσοι βλέπουν τον κόσμο τους να ανατρέπεται και βρίσκουν το θάρρος να τον χτίσουν απ'την αρχή; Δεν σκοτώνουν όλοι το παρελθόν τους. Μαθαίνουν να ζουν μ'αυτό.Μαθαίνουν , αν όχι να το ξεχνούν , πάντως σίγουρα να το υπομένουν και κάποιοι να το ξεπερνούν."
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
Στη δίκη της Αιμιλίας Στρατάκη, μιας σύγχρονης Μήδειας, η συγγραφέας Έλλη, ο ζωγράφος Αλέξανδρος, ο ψυχολόγος Νικήτας και ο δικηγόρος Μίνωας προσπαθούν, καθένας για τους δικούς του λόγους, να φτάσουν το μαχαίρι ως το κόκαλο, προκειμένου να ανακαλύψουν τα βαθύτερα κίνητρα της πράξης της. Καθώς διαπιστώνουν, βήμα το βήμα, πως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται και πως η αλήθεια απέχει πολύ απ' ό,τι ορίζει ως κολάσιμο η ποινική δικαιοσύνη, οι θύτες και τα θύματα εναλλάσσονται σε μια αναζήτηση που καταλήγει να είναι για όλους ένα κυνήγι αυτοκαθορισμού και ευτυχίας. Δίχως να το καταλάβουν, βρίσκονται και οι ίδιοι οι ήρωες αντιμέτωποι με τις μύχιες πληγές τους. Η κάθαρση έρχεται για όλους με τρόπο ανατρεπτικό, άλλοτε ως επιβράβευση, πληρότητα και ολοκλήρωση και άλλοτε ως απόρριψη, μοναξιά και ποινή.
Ένα βιβλίο για γερά νεύρα που αναδεικνύει σημαντικές αλήθειες για τη γυναίκα και τη μητρότητα, αλήθειες που οδηγούν σε νέους ορίζοντες αυτογνωσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου