Η Κόρη μου - Kim Hye-Jin
Από τις Εκδόσεις Ίκαρος - Ikaros Publishing
Μετάφραση : Αμαλία Τζιώτη
Αμέτρητοι οι λόγοι για τους οποίους θα μπορούσε να γραφτεί ένα μυθιστόρημα με τίτλο " Η κόρη μου". Όσες οι μητέρες πάνω στη γη άλλες τόσες και οι ιστορίες που θα μπορούσαν να διηγηθούν για την κόρη τους.
Εδώ όμως , είναι η ιστορία μιας μάνας που προσπαθεί να αποδεχτεί την ομοφυλοφιλία της κόρης της. Αφηγήτρια είναι η ίδια και όχι κάποιος εξωτερικός παρατηρητής και αυτό κάνει τα πράγματα ακόμα πιο ιδιαίτερα, καθώς εμείς,οι αναγνώστες , γινόμαστε κοινωνοί όχι μόνο των λέξεων που λέγονται αλλά κι ολων αυτών που δεν εκφράζονται.
Στο βιβλίο δεν υπάρχει πολυκοσμία. Λίγοι είναι οι βασικοί χαρακτήρες του. Μία μάνα, η κόρη της που μετακομίζει στο ίδιο σπίτι μαζί της, το κορίτσι με το οποίο συγκατοικεί και μια ηλικιωμένη κυρία την οποία φροντίζει η πρώτη , στο γηροκομείο που εργάζεται.
Η υπόθεση του βιβλίου κινείται πάνω σε δύο άξονες. Από τη μία η ομοφοβία και η δυσκολία αποδοχής της διαφορετικότητας κι από την άλλη η μοναξιά των γηρατειών , η αξιοπρεπής φροντίδα ενός ηλικιωμένου με άνοια, ο θάνατος,οι επιλογές που κάνουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας και οι συνέπειές τους όταν αυτή πλησιάσει στο τέλος της.
" Η κόρη μου" είναι η τρανή απόδειξη πως το ίδιο βιβλίο αν διαβαστεί από δύο διαφορετικούς ανθρώπους θα προκαλέσει και διαφορετικά συναισθήματα και προβληματισμούς. Είμαι σίγουρη πως υπάρχουν άνθρωποι που θα ταυτιστούν με την κεντρική ηρωίδα κι άλλοι πάλι θα θυμώσουν μαζί της. Εγώ θα ήθελα να την έπιανα από τους ώμους , να την ταρακουνήσω , να της πω να πάψει να ανατροφοδοτεί στερεοτυπικές απόψεις και να δει την ουσία. Κι ενώ η ίδια ηρωίδα μου προκάλεσε θυμό και οργή είναι η ίδια που θαύμασα όταν αρνήθηκε να υποχωρήσει στις πιέσεις που δέχτηκε από τη δουλειά της. Με πείσμα και αποφασιστικότητα επέλεξε το σωστό. Να κάνει το καλύτερο που μπορεί για έναν άνθρωπο που αξίζει μια αξιοπρεπή φροντίδα στο τέλος της ζωής του.
Κι αυτή ακριβώς η αντίθεση είναι που κάνει αυτόν τον χαρακτήρα αληθινό παρά τις ατέλειές του και τα λάθη του.Η Kim Hye-Jin διαχειρίζεται την προσωπικότητα της βασικής πρωταγωνίστριας με μεγάλη μαεστρία και ειλικρίνεια και αποτυπώνει πιστά, κατά τη γνώμη μου, τα χαρακτηριστικά της ομοφοβίας.
Τι είναι αυτό που ωθεί έναν άνθρωπο δοτικό ως προς τα δικαιώματα των άλλων, να φερεται τόσο εγωιστικά απέναντι στο ίδιο του το παιδί ;Είναι οι δικές της προσδοκίες που έχει προβάλει στην κόρη της , που καταρρίπτονται σιγά σιγά; Ειναι τόσο δυσβάσταχτο τελικά για τους γονείς όταν δεν έλεγχουν πλέον τις ζωές των παιδιών τους; Μήπως αυτό κάνουμε λίγο ή πολύ όλοι οι γονείς απέναντι στα παιδιά μας; Κι αυτό που λέμε και συμφωνούμε όλοι, οτι τα παιδιά δεν τα κάνουμε για να συνεχίσουν τη δική μας ζωή αλλά για να ζήσουν τη δική τους , όπως αυτά θέλουν, πόσο το εφαρμόζουμε στην πραγματικότητα; Οι ερωτήσεις αυτές είναι φυσικά ρητορικές και δεν περιμένω να απαντηθούν.
Το βιβλίο είναι κοινωνικό, ανθρώπινο και σύγχρονο. Ενώ διαδραματίζεται μίλια μακριά από εμάς, θα μπορούσε να απασχολεί όλους μας. Δίνει πραγματικά τροφή για σκέψη και πρέπει να διαβαστεί από όλους.
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
Η αφηγήτρια της ιστορίας, μια χήρα που εργάζεται σε έναν οίκο ευγηρίας στη Νότια Κορέα, αναγκάζεται να μοιραστεί το μικρό της σπίτι με την τριαντάχρονη κόρη της και την κοπέλα της, τη σχέση των οποίων δεν αποδέχεται.
Η μητέρα, ανέτοιμη να τις δεχτεί, βρίσκεται μετέωρη ανάμεσα στο πρότυπο της παραδοσιακής οικογένειας -στην οποία αφιέρωσε ολόκληρη την ύπαρξή της- και στα ιδανικά για τα οποία αγωνίζεται η κόρη της. Σύντομα, τα σχόλια και οι προκαταλήψεις της μητέρας φέρνουν στο φως παλιές και νέες συγκρούσεις ανάμεσα στις τρεις γυναίκες, κάνοντας τη συνύπαρξή τους όλο και πιο δύσκολη.
Μια κατάσταση που επιδεινώνεται παράλληλα με την επισφαλή εργασιακή κατάσταση της αφηγήτριας, η οποία αρχίζει να αμφισβητεί την απάνθρωπη μεταχείριση που λαμβάνουν οι ηλικιωμένες γυναίκες στο γηροκομείο όπου εργάζεται.
Η Kim Hye-Jin γράφει ένα διαπεραστικά συγκινητικό μυθιστόρημα για την ένταση που δημιουργείται όταν οι συγγενείς αναγκάζονται να συγκατοικήσουν. Μέσα από τα μάτια μιας μητέρας που προσπαθεί να κατανοήσει αυτό που βιώνει, διερευνά τη σχέση μεταξύ γονέων, την ομοφοβία, την αποξένωση, τη μοναξιά αλλά και την έννοια της φροντίδας· συγχρόνως προσφέρει ως αντίδοτο στον αναγνώστη τη δύναμη της αγάπης σε όλες τις μορφές και αποχρώσεις της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου