Ελεύθερη. Μεγαλώνοντας στο Τέλος της Ιστορίας. - Λέα Ούπι
Από τις Εκδόσεις Πατάκη-Patakis Publishers
Μετάφραση : Αντώνης Καλοκύρης
Ένα πολιτικό βιβλίο , για την πρόσφατη ιστορία της γειτονικής Αλβανίας και μάλιστα σε μορφή αυτοβιογραφίας νόμιζα πως ήταν τελείως έξω από τα ενδιαφέροντά μου . Δεν θα το διάλεγα ποτέ από μόνη μου κι ευτυχώς που το πρότειναν οι συναναγνώστριες στη λέσχη ανάγνωσης του Σελιδοδείκτη γιατί τελικά αποδείχτηκε ένα πολύ ενδιαφέρον κι αξιόλογο βιβλίο.
Η ιστορία της Αλβανίας του Ενβέρ Χότζα και η πτώση της απολυταρχικής διακυβέρνησής του, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Γραμμένο με τρόπο χιουμοριστικό , απλό και προσιτό , δίνει μια πιο ευαίσθητη χροιά σε ένα αμιγώς πολιτικό βιβλίο.
Η αφήγηση ακολουθεί την πρωταγωνίστρα και συγγραφέα του βιβλίου από το 1989 , η οποία ήταν τότε μόλις 11 χρονών κοριτσάκι, κάνει ένα πισωγύρισμα στο 1985 και στο θάνατο του Χότζα κι επιστρέφει στην περίοδο μετά το 1990.Το απολυταρχικό κομμουνιστικό καθεστώς κλονίζεται και η Αλβανία κάνει άνοιγμα στο δυτικό κόσμο.Μια χρονική αναδρομή που με μπέρδεψε λιγάκι και νομίζω πως θα μπορούσε να αποφευχθεί.
Το βιβλίο πραγματεύεται έννοιες όπως η ελευθερία και η δημοκρατία και τελικά αποδεικνύεται πως όλα είναι σχετικά και πολλές φορές πλασματικά.
" 《Επί πολλές δεκαετίες θρηνούσαμε.》είπε αργότερα η γιαγιά μου. 《Όταν γεννήθηκες, νιώσαμε την ελπίδα. Η ελπίδα είναι κάτι για το οποίο πρέπει να αγωνίζεσαι. Ωστόσο , έρχεται κάποια στιγμή που μετατρέπεται σε ψευδαίσθηση, είναι πολύ επικίνδυνο. Εξαρτάται απ'το πώς ερμηνεύεις τα γεγονότα》."
Ένα ζευγάρι αντιστασιακών που μεγαλώνει το παιδί του κόντρα στις αρχές του.Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να το προφυλάξει.
Κι ένα παιδί που στην τρυφερή ηλικία της προεφηβείας ανακαλύπτει πως ό, τι έχει ζήσει μέχρι τότε, ό,τι έχει πιστέψει κι ό, τι έχει διδαχθεί είναι ένα ψέμα.
Πόσο εύκολο είναι να εμπιστευτεί ξανά όταν οι ίδιοι του οι γονείς, του κρύβουν τόσο σημαντικά ζητήματα;
Διαβάζοντάς το, ο αναγνώστης θα προβληματιστεί και θα συγκλονιστεί.Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως όλα όσα περιγράφονται στις σελίδες του βιβλίου είναι αληθινά βιώματα της συγγραφέως και των συμπολιτών της. Η Ούπι καταφέρνει να μας μεταφέρει στη σωστή εποχή και μας βάζει με ακρίβεια στο κλίμα που επικρατεί.
Τέλος, η μικρή ηρωίδα του βιβλίου με συνεπήρε με την αφήγηση της ιστορίας της οικογένειάς της. Με έκανε να αναπολήσω και να νοσταλγήσω την αθωότητα των δικών μου παιδικών χρόνων. Και να συνειδητοποιήσω πόσο σημαντική είναι η ασφάλεια που μόνο η οικογένεια μπορεί να παρέχει σε ένα παιδί. Γιατί όταν έρθει η ενηλικίωση και καλεστούμε να βγούμε στον πραγματικό κόσμο και στην αληθινή ζωή, έξω από τη "φούσκα" της οικογενειακής θαλπωρής, τότε ξεκινούν όλα τα δύσκολα.
" Δεν κληρονομούμε τις πολιτικές απόψεις μας, αλλά τις επιλέγουμε ελεύθερα , και επιλέγουμε όσες ακούγονται σωστές, όχι όσες ακούγονται πιο βολικές ή εξυπηρετούν καλύτερα τα συμφέροντά μας."
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
ΒΡΑΒΕΙΟ ONDAATJE (ROYAL SOCIETY OF LITERATURE)
ΒΡΑΒΕΙΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑΣ SLIGHTLY FOXED
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΤΩΝ:
NEW YORKER, FINANCIAL TIMES, GUARDIAN, TIMES LITERARY SUPPLEMENT KAI SUNDAY TIMES
Η Λέα μεγαλώνει στην Αλβανία στα τέλη της δεκαετίας του '80, μια χώρα όπου η κρατική ιδεολογία έχει επισήμως αντικαταστήσει τη θρησκεία. Εκείνα τα χρόνια ήταν ακόμη σχεδόν αδύνατον είτε να πας είτε να φύγεις από την Αλβανία. Ήταν ένα μέρος με ατελείωτες ουρές και ελλείψεις στα μαγαζιά, με πολιτικές εκτελέσεις και παντοδύναμη μυστική αστυνομία. Για τη Λέα, ήταν το σπίτι της και η ασφάλειά της. Οι άνθρωποι ήταν ίσοι, οι γείτονες βοηθούσαν ο ένας τον άλλον και τα παιδιά μεγαλώνοντας θα οικοδομούσαν έναν καλύτερο κόσμο. Υπήρχε κοινός σκοπός και ελπίδα. Και τότε, τον Δεκέμβριο του 1990, έναν χρόνο μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, όλα άλλαξαν, εν μιά νυκτί σχεδόν.
Τα αγάλματα του Στάλιν και του Χότζα γκρεμίστηκαν. Μπορούσες να ψηφίζεις ελεύθερα, να φοράς ό,τι θέλεις, δεν φοβόσουν πια μήπως σε ακούσει κάποιο αδιάκριτο αυτί. Όμως εργοστάσια έκλειναν, δουλειές χάνονταν και ολόκληρες οικογένειες έφευγαν, κατά χιλιάδες, για την Ιταλία και την Ελλάδα, επιθετικά συστήματα πυραμίδας κυριάρχησαν, δίπλα στο οργανωμένο έγκλημα και τη σωματεμπορία. Ο πατέρας της αναγκάστηκε, παρά τις αριστερές του πεποιθήσεις, να κάνει απολύσεις, η μητέρα της εξελίχθηκε σε συντηρητική πολιτικό στο πρότυπο της Μάργκαρετ Θάτσερ.
Η Ούπι συνδυάζει το προσωπικό και το πολιτικό, τη λογοτεχνία με την πολιτική θεωρία, σ' ένα σπουδαίο βιβλίο. Είναι η ιστορία ενός παιδιού που μεγάλωσε κυριολεκτικά ανάμεσα σε δύο κόσμους, είναι το βιβλίο ενός ανθρώπου που βρέθηκε απέναντι στο Τέλος της Ιστορίας, και που αναρωτιέται σήμερα για το νόημα της λέξης ελευθερία: τι σημαίνει, σε τι συνίσταται, για ποιον, με ποιους όρους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου