Από τις εκδόσεις Ελκυστής
Προλογίζει ο Αναστάσιος Χαραλαμπάκης
Πριν μιλήσω για το βιβλίο θα ήθελα να πω δυο λόγια για τη γυναίκα που το έγραψε. Είναι ψυχολόγος, συγγραφέας και ποιήτρια.Το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο της
συγγραφικό εγχείρημα και πρόκειται να το αγαπήσετε και να βρείτε τον εαυτό σας στις σελίδες του.Δεν την γνωρίζω , αυτά τα συμπεραίνω απο το βιογραφικό της και απο αυτό που μόλις διάβασα.
Έτσι είναι και το βιβλίο της. Συνεδρίες ψυχολογίας, συλλογή διηγημάτων αλλά και ποιητική συλλογή.
Ούτε μία , ούτε δύο αλλά 25 ιστορίες, πριν , κατά τη διάρκεια και μετά την πολυθρόνα του ψυχολόγου. Δεν είχαν όλες αίσιο τέλος αλλά ούτε και όλες δυσάρεστο .
Άλλες ιστορίες πιο σκληρές άλλες πιο ανάλαφρες. Σε όλες όμως ανθρώπινες ψυχές που ζητούν παρηγοριά. Άνθρωποι που έρχονται αντιμέτωποι με τα τραύματά τους και εξομολογούνται τις πιο μύχιες σκέψεις τους και τις πιο βαθιές επιθυμίες τους.
" Όταν οι ψυχές των ανθρώπων συναντιούνται,τα σώματα περισσεύουν...Θα βρουν τρόπο να χωρέσουν κι αυτά."
Κατάθλιψη, μοναξιά, παιδικά τραύματα, βία , κακοποίηση, έρωτας , απογοήτευση , ευτυχία είναι μερικά από τα θέματα που πραγματεύεται το βιβλίο αυτό και τα αντιμετωπίζει με μια ψυχαναλυτική ματιά. Οι ιστορίες είναι γραμμένες με τρόπο αληθινό και με επίκεντρο τον άνθρωπο.
Πολυπρόσωπο,ψυχαναλυτικό και ρεαλιστικό , ικανό να κάνει τον αναγνώστη να ταυτιστεί και να προβληματιστεί.
Κάθε ιστορία συνοδεύεται κι από ένα ταιριαστό ποίημα. 25 ποιήματα που θα μπορούσαν από μόνα τους να αποτελούν μια ποιητική συλλογή. Ωστόσο είναι ένα πεζό κείμενο , που διαβάζεται εύκολα και δεν κουράζει.Κάθε ιστορία κι ένα κοινωνικό ή προσωπικό ζήτημα. Θέματα σύγχρονα , της καθημερινότητας που απασχολούν τους περισσότερους από εμάς, είτε μας απασχόλησαν κάποια στιγμή στο παρελθόν, είτε έχουμε ακούσει κάποια ιστορία να συμβαίνει δίπλα μας.
Το βιβλίο θα γεννήσει πολλά ερωτηματικά. Κυρίως ως προς την ανθρώπινη φύση. Αλλά κι ερωτήματα λιγότερα φιλοσοφικά. Όπως,ποιοι είναι οι άνθρωποι που χρήζουν ψυχοθεραπείας; Μόνο όσοι πάσχουν από σοβαρά ψυχικά νοσήματα; Όσοι ζουν σε κακοποιητικό περιβάλλον ; Όσοι βασανίζονται από πληγές του παρελθόντος;
Η απάντηση, αν μου επιτρέπετε, νομίζω πως είναι : όλοι μας. Όλοι μας χρειάζεται να κάνουμε δουλίτσα με τον εαυτό μας. Για να γίνουμε εμείς καλύτεροι και πιο ευτυχισμένοι και κατά συνέπεια να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος. Η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από μέσα μας και από κάθε έναν από εμάς ξεχωριστά.
" Είναι και κάτι βράδια που η αμαρτία
σου χτυπάει την πόρτα
κι εσύ έχεις ξεχάσει να κλειδώσεις.
Παλεύει τότε η ηδονή και η ενοχή,
το όνειρο με την πραγματικότητα.
Στο περίπου είσαι ευτυχής,
στο περίπου ηθικός,στο περίπου άνθρωπος.
Όσο πιο σκοτεινή η νύχτα,τόσο φωτίζουν τα μέσα σου.
Με όλα τα σχεδόν σου πορεύεσαι να γεμίσεια τα μισά σου.
Γίνεται η νύχτα ζωή και στη μέρα αναπτύσσεις δυσφορία."
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
Στο παρόν βιβλίο συναντάμε είκοσι πέντε ανθρώπους που έρχονται σε επαφή με τα χειρότερα σκοτάδια τους.
Ο Αρίστος, η Φρίντα, η Ηρώ και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές μέσα από διάφορες συγκυρίες βρίσκονται σε ένα ψυχοθεραπευτικό γραφείο. Το κοινό τους είναι μόνο η ίδια ψυχοθεραπεύτρια.
Άκρως ρεαλιστικές ιστορίες οι οποίες προκαλούν δυνατά
και αμφιθυμικά συναισθήματα.
Άραγε μπορεί κάποια ιστορία να είναι η δική σου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου