Από τις πρότυπες εκδόσεις πηγή
Η "αγέλαστος πετρα" ειναι το δεύτερο βιβλιο που έχει γράψει η Βανέσσα Λαμπροπούλου. Ενα βιβλίο για το οποίο έχει βραβευτεί από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Μπορώ να πω με σιγουριά ότι άξιζε το βραβείο αυτό χωρίς καν να γνωρίζω ποιες ήταν οι άλλες υποψηφιότητες αλλά και οτι αξίζει να τιμηθεί με πολλά βραβεία ακόμα.
Η ιστορία του Σαρούτ, ενός εννιάχρονου αγοριού που πέφτει θύμα εκμετάλλευσης και κακοποίησης, διαδραματίζεται στα μέσα της δεκαετίας του '70 , στην μακρινή Ταϊλάνδη, όμως αποδεικνύεται τραγικά επίκαιρη και όχι τόσο μακρυά από τα δικά μας δεδομένα. Φτωχές μητέρες που πουλάνε τα παιδιά τους σε σωματέμπορους και ανήλικα παιδιά , δούλοι πλούσιων και επιφανών ανθρώπων.
"Και κατέληξε πως δεν είμαστε δούλοι επειδή υπάρχουν αφέντες, αλλά πως υπάρχουν αφέντες,επειδή επιλέξαμε να παραμείνουμε δούλοι και επειδή οι θεσμοί το επιτρέπουν. Η δύναμη του κάθε αφέντη προέρχεται από τη συγκατάθεσή μας."
Πρόκειται για ένα βιβλίο συγκλονιστικό , με μια ιστορία καθηλωτική που δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αναγνώστη ανεπηρέαστο. Προσωπικά το διάβασα με δάκρυα στα μάτια τα οποία δεν μπορούσαν να σταματήσουν ουτε όταν έκλεισα και την τελευταία σελίδα. Κι ενώ πολλά βιβλία με έχουν συγκινήσει,με έχουν συγκλονίσει ή με έχουν πληγώσει , λίγα είναι αυτά που κατάφεραν να με κάνουν να δακρύσω , για την ακρίβεια ένιωσα πως με έσπασε σε χίλια κομμάτια.
Δεν είναι όμως μόνο η ιστορία από μόνη της καθηλωτική , ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Θα αδικήσω τη συγγραφέα εαν δεν αναφερθώ και στον τρόπο που είναι γραμμένη.Με μια γραφή μεστή,αληθινή, και δυναμική χωρίς να προκαλεί με τεχνάσματα τα συναισθήματα τα οποία όμως ξεχειλίζουν αβίαστα από κάθε σελίδα, κάθε γραμμή , κάθε λέξη ή εικόνα του βιβλίου. Μια γραφή το λιγότερο , υπέροχη!
Η Βανέσσα Λαμπροπούλου γίνεται φωνή για όλα εκείνα τα παιδιά που έρχονται αντιμέτωπα με το σκληρό πρόσωπο της κοινωνίας. Δεν γίνεται να μην νιώσεις συμπάθεια γι'αυτόν τον ήρωα. Μοιράζεται τις σκέψεις του, τους φόβους του και τις ανησυχίες του αλλά και την ελπίδα για μια καλύτερη τύχη.Ενηλικιώνεται και χάνει την παιδικότητά του με τον πιο βάναυσο τρόπο ακριβώς μπροστά στα μάτια μας.
Λέμε συχνά πως αγαπήσαμε έναν χαρακτήρα σε ένα από τα πολλά βιβλία που διαβάζουμε. Εγώ αγάπησα τον Σαρούτ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο λογοτεχνικό ήρωα έχω γνωρίσει. Τον αγάπησα για την δύναμή του, την ειλικρίνειά του, την αποφασιστικότητα και την θέληση για ζωή! Μια απόδειξη του τί μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος αλλά και πώς μπορεί να λυγίσει όταν γίνει στόχος κακών και φθονερών ανθρώπων.
" Φοβόταν αυτό το συναίσθημα της πυρακτωμένης και επονείδιστης εμπειρίας περισσότερο κι από τον ίδιο τον θάνατο. Μάλλον, το θάνατο δεν τον φοβόταν ,όχι, ο θάνατος ήταν μια γιατρειά ,το ύστατο φάρμακο. Τη ζωή φοβόταν και το σκοτεινό του μέλλον, που είχε αρχίσει από πολύ νωρίς να του γνέφει με το δάχτυλο στη σκανδάλη."
Η " αγέλαστος πέτρα" είναι ένα βιβλίο ωμό και σκληρό μα ταυτόχρονα αληθινό κι ανθρώπινο που αγγίζει ευαίσθητες συναισθηματικές χορδές και χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά αλλά και στο στομάχι. Ένα βιβλίο γεμάτο θλίψη, πόνο και απόγνωση το οποίο είναι δύσκολο να διαβαστεί,εξαιτίας του δύσκολου θέματός του, μα αν το κάνετε δεν θα το ξεχάσετε ποτέ!
Η ιστορία του Σαρούτ, ενός εννιάχρονου αγοριού που πέφτει θύμα εκμετάλλευσης και κακοποίησης, διαδραματίζεται στα μέσα της δεκαετίας του '70 , στην μακρινή Ταϊλάνδη, όμως αποδεικνύεται τραγικά επίκαιρη και όχι τόσο μακρυά από τα δικά μας δεδομένα. Φτωχές μητέρες που πουλάνε τα παιδιά τους σε σωματέμπορους και ανήλικα παιδιά , δούλοι πλούσιων και επιφανών ανθρώπων.
"Και κατέληξε πως δεν είμαστε δούλοι επειδή υπάρχουν αφέντες, αλλά πως υπάρχουν αφέντες,επειδή επιλέξαμε να παραμείνουμε δούλοι και επειδή οι θεσμοί το επιτρέπουν. Η δύναμη του κάθε αφέντη προέρχεται από τη συγκατάθεσή μας."
Πρόκειται για ένα βιβλίο συγκλονιστικό , με μια ιστορία καθηλωτική που δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αναγνώστη ανεπηρέαστο. Προσωπικά το διάβασα με δάκρυα στα μάτια τα οποία δεν μπορούσαν να σταματήσουν ουτε όταν έκλεισα και την τελευταία σελίδα. Κι ενώ πολλά βιβλία με έχουν συγκινήσει,με έχουν συγκλονίσει ή με έχουν πληγώσει , λίγα είναι αυτά που κατάφεραν να με κάνουν να δακρύσω , για την ακρίβεια ένιωσα πως με έσπασε σε χίλια κομμάτια.
Δεν είναι όμως μόνο η ιστορία από μόνη της καθηλωτική , ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Θα αδικήσω τη συγγραφέα εαν δεν αναφερθώ και στον τρόπο που είναι γραμμένη.Με μια γραφή μεστή,αληθινή, και δυναμική χωρίς να προκαλεί με τεχνάσματα τα συναισθήματα τα οποία όμως ξεχειλίζουν αβίαστα από κάθε σελίδα, κάθε γραμμή , κάθε λέξη ή εικόνα του βιβλίου. Μια γραφή το λιγότερο , υπέροχη!
Η Βανέσσα Λαμπροπούλου γίνεται φωνή για όλα εκείνα τα παιδιά που έρχονται αντιμέτωπα με το σκληρό πρόσωπο της κοινωνίας. Δεν γίνεται να μην νιώσεις συμπάθεια γι'αυτόν τον ήρωα. Μοιράζεται τις σκέψεις του, τους φόβους του και τις ανησυχίες του αλλά και την ελπίδα για μια καλύτερη τύχη.Ενηλικιώνεται και χάνει την παιδικότητά του με τον πιο βάναυσο τρόπο ακριβώς μπροστά στα μάτια μας.
Λέμε συχνά πως αγαπήσαμε έναν χαρακτήρα σε ένα από τα πολλά βιβλία που διαβάζουμε. Εγώ αγάπησα τον Σαρούτ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο λογοτεχνικό ήρωα έχω γνωρίσει. Τον αγάπησα για την δύναμή του, την ειλικρίνειά του, την αποφασιστικότητα και την θέληση για ζωή! Μια απόδειξη του τί μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος αλλά και πώς μπορεί να λυγίσει όταν γίνει στόχος κακών και φθονερών ανθρώπων.
" Φοβόταν αυτό το συναίσθημα της πυρακτωμένης και επονείδιστης εμπειρίας περισσότερο κι από τον ίδιο τον θάνατο. Μάλλον, το θάνατο δεν τον φοβόταν ,όχι, ο θάνατος ήταν μια γιατρειά ,το ύστατο φάρμακο. Τη ζωή φοβόταν και το σκοτεινό του μέλλον, που είχε αρχίσει από πολύ νωρίς να του γνέφει με το δάχτυλο στη σκανδάλη."
Η " αγέλαστος πέτρα" είναι ένα βιβλίο ωμό και σκληρό μα ταυτόχρονα αληθινό κι ανθρώπινο που αγγίζει ευαίσθητες συναισθηματικές χορδές και χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά αλλά και στο στομάχι. Ένα βιβλίο γεμάτο θλίψη, πόνο και απόγνωση το οποίο είναι δύσκολο να διαβαστεί,εξαιτίας του δύσκολου θέματός του, μα αν το κάνετε δεν θα το ξεχάσετε ποτέ!
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
Μέσα δεκαετίας '70. Ένα εννιάχρονο αγόρι, ο Σαρούτ, από τα πρώτα τρυφερά χρόνια της ζωής του, γίνεται μάρτυρας της ανθρώπινης ένδειας και θηριωδίας. Παγιδευμένος σε αδιέξοδα που του επιβάλλει η ανέχεια, η οικογένεια, κοινωνικά σχήματα και προκαταλήψεις, αναμετριέται καθημερινά με τη βία, τις επώδυνες μνήμες που τον καταδιώκουν, την ίδια του την ύπαρξη. Σε έναν άνισο αγώνα επιβίωσης, θα καταφέρει να ορθώσει ανάστημα στην εξουσία που έχει προδιαγράψει το αναπόδραστο μέλλον του και να πάρει τη μοίρα στα χέρια του;
Η συγγραφέας, με μια ιστορία εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, σκιαγραφεί το πορτρέτο μιας κοινωνίας που καταδυναστεύεται από τη σωματεμπορία και την παιδική εργασία σε συνθήκες σύγχρονης δουλείας, προβάλλοντας την ανθρώπινη εξαθλίωση, τη διαφθορά, την κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη λύτρωση που φέρει η αλήθεια.
"Αληθινό, συγκλονιστικό, γροθιά στο στομάχι. Καθηλώνει τον αναγνώστη με το πυρίκαυστο θέμα του και την αισθαντικότητα της γραφής". (X. Μαλισσόβα, συγγραφέας-αρθρογράφος λογοτεχνίας, εφημερίδα Θεσσαλία)
"Ένα βιβλίο σκληρό και βαθύτατα ανθρώπινο. Μια ιστορία που δεν σε αφήνει να την ξεχάσεις. Μια αλήθεια που δεν πρέπει να ξεχαστεί". (Διονύσης Μαρίνος, κριτικός λογοτεχνίας, συγγραφέας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου