Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο - Pasxalia Travlou
Από τις Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications
Όπως καταλαβαίνετε , νιώθω κατά κάποιο τρόπο πως η κα Τραυλού με έχει "παγιδέψει" με την γραφή της και αδυνατώ να την αφήσω και να προχωρήσω , γι' αυτό και συνεχίζω σε αυτό το μίνι αφιέρωμα, με επόμενο βιβλίο της ίδιας , το "Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις διόπτρα.
Η συγγραφέας, αφιερώνει το βιβλίο στην Μελέκ Ιπέκ, που όλοι μας είχαμε συγκλονιστεί όταν μάθαμε την ιστορία της πριν μερικά χρόνια , στη γειτονική Τουρκία. Θα μου επιτρέψετε να θυμίσω με μερικά λόγια την ιστορία της έτσι ώστε να θυμηθείτε και να καταλάβετε κι εσείς για τι πράγμα μιλάω.
Η Μελέκ Ιπέκ,σκότωσε αμυνόμενη τον άντρα της και επί 12 χρόνια βασανιστή της. Τελικά αφέθηκε ελεύθερη έπειτα από 108 ημέρες που κρατήθηκε στη φυλακή και αποτελεί σύμβολο των κακοποιημένων γυναικών στην Τουρκία αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Στο Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο,δύο γυναίκες, εκμυστηρεύονται το παρελθόν τους, η μία στην άλλη, κατά την περίοδο της καραντίνας τον Μάρτιο του 2020, που τους έφερε κοντά. Ο αναγνώστης γίνεται ακροατής φοβερών και τρομερών πραγμάτων από τη ζωή της πρωταγωνίστριας , που περιλαμβάνει κακοποιήσεις, έμφυλα στερεότυπα, πατριαρχικές αντιλήψεις , ενδοοικογενειακή και ψυχολογική βία.Κι από την άλλη, ανεκπλήρωτους έρωτες, προδοσίες,εκβιασμούς αλλά και δυνατές φιλίες.
Η συγγραφέας, παίρνει το λόγο και μας διηγείται σε πρώτο πρόσωπο την ιστορία τους με τρόπο συγκινητικό, αληθινό και λυρικό. Μας ταξιδεύει με ζωντάνια και θεατρικότητα στο παρελθόν και μας μεταφέρει σε μια άλλη εποχή με την γραφή της.
Ειλικρινές και άμεσο , αυτό το βιβλίο έχει όλα εκείνα τα συστατικά ενός συγκλονιστικού κοινωνικού μυθιστορήματος βασισμένο σε διηγήσεις αληθινών προσώπων.
Για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να εξηγήσω , πίστευα λανθασμένα πως αυτό το βιβλίο θα ήταν πιο "ελαφρύ" .Δεν περίμενα πως θα με επηρεάσει τόσο πολύ συναισθηματικά και θα μου προκαλέσει τόσες συγκινήσεις όπως και συνέβη στην πραγματικότητα. Έκλαψα, συγκινήθηκα, λυπήθηκα, ντράπηκα αλλά κυρίως θύμωσα, θύμωσα πολύ,με την κακία και τη μισανθρωπιά που υπάρχει στον κόσμο.
Για άλλη μία φορά η κα Τραυλού αποδεικνύει πως μπορεί να αγγίξει σοβαρά και δύσκολα κοινωνικά θέματα , με σεβασμό και ευαισθησία. Για ακόμη μία φορά , ψυχογραφεί άρτια τους χαρακτήρες της και διεισδύει στα βάθη της γυναικείας ψυχοσύνθεσης.
Τα βιβλία της κας Τραυλού , αυτά που έχω διαβάσει εγώ τουλάχιστον, είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους μα έχουν όλα κάτι κοινό. Δεν θίγουν μόνο ένα θέμα αλλά διαπραγματεύονται πολλά κοινωνικά ζητήματα αφήνωντας στον αναγνώστη πολλούς προβληματισμούς και περνάνε σοβαρά κοινωνικά μηνύματα. Η συγγραφέας με απίστευτη δεξιοτεχνία αλλάζει το ύφος και το κλίμα του βιβλίου , κάνοντας την ανάγνωση τρομερά ενδιαφέρουσα. Εκεί που νομίζει ο αναγνώστης οτι γνωρίζει πώς θα εξελιχθεί η ιστοριά και πως έχει διαβάσει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν , βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπος με ανατροπές και εκπλήξεις που τον αφήνουν άφωνο.
Το βιβλίο αυτό μου άρεσε πολύ και σας το προτείνω. Προσοχή όμως, να είστε προετοιμασμένοι, δεν είναι ανάλαφρο. Είναι σκληρό και έντονο συναισθηματικά!
Ελπίζω να το απολαύσετε κι εσείς όπως κι εγώ.
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
"Σαντέ ήταν το πρώτο τσιγάρο μου και λικέρ τριαντάφυλλο το πρώτο πιοτί μου. Και όνομα και φίλους και άντρες και τόπους και μυαλά και γνώμη να άλλαξα και τα παράλλαξα. Τσιγάρο και λικέρ ποτές", μου 'πε η Ζαχαρώ, σφίγγοντας το κόκκινο φουστάνι της νιότης της στα γέρικα μπράτσα της και ύστερα άρχισε να μου εξηγεί τι σήμαινε να είσαι το '33 κορίτσι στο Γκουλέμα Ρέκα, στα ριζά του Βερμίου.
Κι έτσι γνώρισα τους χίλιους εαυτούς της. Τη Ζαχαρώ με τα κόκκινα, που βγήκε αφύλαχτη στη ζωή και την κατασπαράξανε λύκοι και κυνηγοί. Την Τρελοζαχαρώ, που τίναξε στον αέρα τη ζωή της σαν τη στάχτη του Σαντέ της για έναν έρωτα. Τη Ζαχαρώ την κόρη, που πικραινόταν όταν ξέχασε η μητέρα της το όνομά της. Τη Ζαχαρώ τη μάνα, που μύριζε το ζιπουνάκι της κόρης της για να μπορεί να αντέχει την απουσία της. Τη Ζαχαρώ τη δανεική σ' όποιον άντρα τής έδινε το αντίτιμο του κορμιού της. Τη Ζαχαρώ την τρομαγμένη κάθε φορά που κατέβαινε η πετούγια της κάμαράς της στο μισοσκόταδο.
Τη Ζαχαρώ τη γυναίκα, εντέλει, που έκανε όνειρα αιρετικά για το φύλο της και κατάφερε να γίνει πεταλούδα, έστω και με φτερούγες τσακισμένες, σε έναν κόσμο που οι γυναίκες ήτανε καταδικασμένες να μείνουν για πάντα κάμπιες...
Μια ζωή σκληρή όσο οι προκαταλήψεις...
Πικρή σαν το άφιλτρο Σαντέ...
Φλογερή σαν το λικέρ τριαντάφυλλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου