Αδαμάντινες Ψυχές

 Αδαμάντινες ψυχές - Δένα Ραφαέλα

Από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή 

Με μια πρόχειρη αναζήτηση στο λήμμα  «ψυχή» έμαθα οτι προέρχεται από το ρήμα «ψύχω», δηλ. «φυσώ», «πνέω» και  κυριολεκτικά σημαίνει την «ψυχρή πνοή», δηλαδή την (ύστατη) ένδειξη της ζωής στο σώμα που γίνεται αισθητή από την αναπνοή. 

Η ψυχή δεν έχει ανάγκη από υλικά αγαθά και δεν ξεχωρίζει εαν βρίσκεται σε ενα νέο ή πιο γερασμένο σώμα, σε αντρικό ή γυναικείο. 

Πέντε διαφορετικές ιστορίες καθημερινών ανθρώπων η καθεμία από τις οποίες θα μπορούσε από μόνη της να ήταν ένα ξεχωριστό διήγημα.Πέντε αταίριαστα πρόσωπα συναντιούνται σε ένα εστιατόριο για να γιορτάσουν την αλλαγή του χρόνου. Συνομιλούν , αλληλεπιδρούν και εντέλει επηρεάζουν ο ένας τη ζωή του άλλου με τρόπο μαγικό.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς μια μερα γιορτης αλλα και μια μέρα  που ο καθενας κανει τον απολογισμο του. Μια ευκαιρια για νεα αρχη, νεους στοχους κ καινουριες αποφασεις. Όλοι τους θα φύγουν διαφορετικοί από αυτήν την συνάντηση. Όλοι τους θα σκάψουν βαθιά μέσα τους για να ανακαλύψουν τι είναι αυτό που τους κάνει πραγματικά ευτυχισμένους. 

Οι επιθυμίες μπλέκονται με τις πραγματικές ανάγκες και τα προσωπικά σφάλματα με εξωτερικά εμπόδια.Η αναζήτηση των ευθυνών συχνά αφορά τρίτους ενώ τις περισσότερες φορές θα πρέπει να περιορίζεται σε εμάς τους ίδιους.

Η συγγραφέας καταφέρνει να συμπεριλάβει στο μυθιστόρημα της πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες και να δημιουργήσει μια ιστορία γεμάτη κοινωνικούς αλλά κυρίως φιλοσοφικούς προβληματισμούς. 

Είναι αξιοθαύμαστο πώς προσεγγίζει κάθε έναν ήρωα και δημιουργεί με δεξιοτεχνία μια ταπετσαρία της συγχρονης κοινωνίας μας.

Ο αναγνώστης θα διαβάσει ένα ευχάριστο καλογραμμένο μυθιστόρημα μα είναι αδύνατον να μην δει και τον ίδιο του τον εαυτό μέσα στους ήρωες και εντέλει να κάνει και ο ίδιος τον απολογισμό του. 

" Κι ενώ η καλοσύνη είναι μια πηγαία δύναμη της ψυχής , η κακία γεννάται στο νου, συνήθως ακολουθεί κάποιο σύνολο και εκφράζεται μέσω του φθόνου, της μόνιμης αίσθησης του ανικανοποίητου, της επίταξης ψυχικά υπόδουλων , της συνεχούς προσπάθειας για υπεροχή και απόδειξη ανωτερότητας." 

Μια άκρως ενδιαφέρουσα προσέγγιση του ανθρώπινου ψυχισμού σε ενα απολαυστικό μυθιστόρημα που σας προτεινω να αναζητήσετε.

Ρ.Σ.

Οπισθόφυλλο

Πέντε διαφορετικοί χαρακτήρες –ένας στυφός σερβιτόρος, µία ευκατάστατη ονειροπαρµένη, θύµα της οικονοµικής κρίσης, ένας εύπορος Δον Ζουάν που αγκιστρώνεται σε δηµιουργίες τρίτων, µια εργαζόµενη πολύτεκνη µητέρα που βρίσκεται σε µόνιµο ψυχικό και σωµατικό τροχάδην και µία ιδιόρρυθµη ηλικιωµένη κοκέτα που βαδίζει προς τον επίλογο– δυσανασχετούν απέναντι στις ζωές που βιώνουν. Και όσο αντίθετοι κι αν φαντάζουν µεταξύ τους, στην πραγµατικότητα όλοι βαδίζουν πάνω σε έναν κοινό δρόµο: εκείνον τον πεζό δρόµο της καθηµερινότητας, όπου τίποτα µαγικό και ονειρώδες δεν συµβαίνει.

Ώσπου η ζωή τούς φέρνει κοντά µια παραµονή Πρωτοχρονιάς σε κάποιο εστιατόριο, όπου, µέσα από ευτράπελα και έντονες εναλλαγές, οδηγούνται σταδιακά στην προσωπική τους ολική επαναφορά. Οι εξωτερικοί αλλά και οι εσωτερικοί διάλογοι των πρωταγωνιστών µάς ωθούν να αναζητήσουµε εάν όλοι ανεξαιρέτως έχουµε µια φωτεινή, αλλά και µια εγωιστική πλευρά µέσα µας – ακόµα και όσοι θεωρούµε τους εαυτούς µας ξεχωριστά όντα, µε ανεπτυγµένη κοινωνική αντίληψη και αυτογνωσία.

Μήπως τελικά η µαγεία βρίσκεται

πολύ πιο κοντά από όσο νοµίζουµε;

Για να δείτε τη δημοσίευση στο Facebook πατήστε εδώ

Για να δείτε τη δημοσίευση στο Instagram πατήστε εδώ