Δάκρυα Ξυράφι - S.A.Cosby
Μετάφραση : Κίκα Κραμβουσάνου
Δυο άντρες βρίσκονται άγρια δολοφονημένοι.Είναι ομοφυλόφιλοι , ζευγάρι μεταξύ τους , ο ένας μαύρος ο άλλος λευκός.Η αστυνομία αδυνατεί να βρει τους ενόχους καθώς τα στόματα που γνωρίζουν δεν μιλάνε . Πρωταγωνιστές του βιβλίου είναι οι πατεράδες τους .Μετανιωμένοι που δεν στήριξαν τα παιδιά τους όσο ζούσαν αποφασίζουν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους.
« Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του και έγδερναν στα μάγουλά του. Δάκρυα για τον γιο του . Δάκρυα για τη γυναίκα του. Δάκρυα για το κοριτσάκι που έπρεπε να αναθρέψουν . Δάκρυα για ό,τι είχαν χάσει. Ένιωθε κάθε δάκρυ στο πρόσωπό του να κυλάει και να κόβει σαν ξυράφι.»
Από την περιγραφή ακόμα,αντιλαμβάνεται κανείς πως πρόκειται για μια συγκινητική ιστορία εκδίκησης. Από τη μια ο ρατσισμός και η ομοφοβία κι από την άλλη η απώλεια και η θλίψη.Μια ιστορία που προκαλεί κλάμα και συγκίνηση ενω ταυτόχρονα εξελίσσεται σε ένα ανελέητο κυνηγητό και πιστολίδι.Στερεότυπα και προκαταλήψεις καταρρίπτονται όταν πρόκειται μπροστά στην βάναυση απώλεια ενός παιδιού από έναν γονιό.
«Αυτό ήταν το θέμα με τη βία. Όταν πας γυρεύοντάς την , τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μην τη βρεις. Απλώς δεν θα γίνει σε στιγμή δίκης σου επιλογής . Θα εμφανιστεί από το πουθενά και θα πιτσιλίσει τα όμορφα , καθαρά παπούτσια σου προτού καλά καλά τα καταλάβεις . Το θέμα είναι ότι αν την κυνηγήσεις αρκετά , συνειδητοποιείς οτι ποτέ δεν είσαι πραγματικά έτοιμος γι’αυτήν.»
Ένα βιβλίο που μου έδωσε την εντύπωση πως γράφτηκε με σκοπό να γυριστεί ταινία του σινεμά και κάλλιστα θα μπορούσε. Με έντονους διαλόγους , γρήγορη δράση και κινηματογραφικές σκηνές. Αρκετά σκληρό και ως προς την ψυχολογική φόρτιση που προκαλεί αλλά και λόγω των βίαιων σκηνών.
Μου προκάλεσε έντονη συγκίνηση αλλά και θυμό. Θυμό για την κοινωνία που δεν μπορεί να αποδεχτεί το διαφορετικό και συμπόνια για έναν γονιό που χάνει το παιδί του και συνειδητοποιεί όλα τα λάθη που έκανε όσο αυτό ήταν στη ζωή.
« Είναι ευκολότερο να κρατάς το κεφάλι σου χωμένο στην άμμο απ’το να προσπαθείς να δεις τα πράγματα από την οπτική γωνία κάποιου άλλου. Γι’αυτό λένε ότι η άγνοια είναι ευλογία .»
Πρόκειται για ένα πολύ καλό βιβλίο που διαβάζεται με μια ανάσα . Έχει αστυνομική χροιά αλλά σπουδαία κοινωνικά μηνύματα .
« Στον κόσμο αρέσει να μιλάει για την εκδίκηση λες και πρόκειται για πράξη δικαιοσύνης , αλλά είναι απλώς μίσος με καλύτερο κουστούμι .»
Ρ.Σ.
Οπισθόφυλλο
Ο Αφροαμερικανός Αϊζέια και ο λευκός σύζυγός του Ντέρεκ πέφτουν θύματα άγριας δολοφονίας. Οι δύο πατεράδες τους, ο Άικ και ο Μπάντι Λι, καταρρέουν με την είδηση, παρότι είχαν αποξενωθεί από τους γιούς τους νιώθοντας ντροπή για τις επιλογές τους. Οι ίδιοι έχουν κάνει χρόνια φυλακή και προσπαθούν να ξεπεράσουν το εγκληματικό τους παρελθόν. Η τραγωδία ωστόσο φέρνει τους δύο πατεράδες κοντά και τους αναγκάζει να υπερβούν τις προκαταλήψεις τους. Μαζί ξανάρχονται σε επαφή με τον υπόκοσμο για να ανακαλύψουν τους δολοφόνους και να πάρουν εκδίκηση.
"Ο Σ. Α. Κόσμπι (γενν. Βιρτζίνια 1973) υπογράφει ένα "συναρπαστικό μυθιστόρημα μυστηρίου με καταιγιστική δράση, το οποίο αναδεικνύει ορισμένα από τα πλέον ευαίσθητα ζητήματα της εποχής μας" (Washington Independent Review of Books)
Τραχύ, σκληρό, ευθύβολο, το μυθιστόρημα του Σον Αντρέ Κόσμπι Δάκρυα ξυράφι (μτφρ. Κίκα Κραμβουσάνου, εκδ. Gutenberg) ανήκει στην κατηγορία του αστυνομικού, ωστόσο οι κοινωνικές προεκτάσεις του είναι πρόδηλες.
Δύο νεαροί άντρες, ο Αϊζέια και ο Ντέρεκ, δολοφονούνται άγρια εν μέση οδώ. Πρόκειται για ένα γκέι ζευγάρι που υφίσταται τη βία των αμερικανικών δρόμων καίτοι αρχικά το έγκλημα δεν περιέχει κανένα στοιχείο πάθους ή εκδίκησης κατά της γκέι κοινότητας.
Οι πατεράδες των δύο παιδιών, καίτοι για χρόνια δεν μπορούσαν να δεχθούν τις επιλογές των γιων τους, κάτω από το βάρος των τύψεων αποφασίζουν να βρουν τους δολοφόνους.
Πρόκειται για μια πορεία βίαιης συνειδητοποίησης και αποδοχής, έστω και καθυστερημένα.
Η υπόθεση αναπτύσσεται στη νοτιοανατολική Βιρτζίνια, περιοχή που την ξέρει πολύ καλά ο Κόσμπι, καθώς έχει γεννηθεί εκεί και έχει δει με τα μάτια του πώς εξελίσσονται οι σχέσεις μεταξύ των ατόμων - ιδιαιτέρως αυτών που ξεφεύγουν από το πλειοψηφικό πρότυπο του λευκού και στρέιτ άντρα. (Διονύσης Μαρίνος, Bookpress.gr)
